Grand Prix-wegrace van Spanje 1986

Door het wegvallen van de Grand Prix van Zuid-Afrika was de Spaanse GP nu de openingsrace van het seizoen. Dat betekende dat de lichtere klassen er vanaf het begin bij waren, want Zuid-Afrika was alleen voor de 500- en de 250cc-klasse bestemd. En dan ook nog alleen voor fabriekscoureurs en kapitaalkrachtige privérijders die de dure reis konden betalen. In Spanje was het zonnig tijdens de drie trainingsdagen, maar op de racedag zakte de temperatuur vijftien graden en viel er lichte regen. De bijna 100.000 toeschouwers zagen de zwanenzang van Freddie Spencer, tweevoudig wereldkampioen in 1985, die na vijftien ronden afstapte met - naar later bleek - een peesschedeontsteking die hem bijna het hele seizoen aan de kant zou houden. De 125cc-race eindigde met uitsluitend Italianen op de eerste vier plaatsen, maar de Spanjaarden eisten het podium voor zich op in de 80cc-race. De 250cc-race werd na een incident bij de start opnieuw gestart. Dat was goed nieuws voor Carlos Lavado, die al in de eerste ronde gevallen was, maar een nieuwe kans kreeg en won.

Tijdens de eerste trainingen moest blijken of de vele Yamaha OW 81-viercilinders nu snel genoeg waren om de Honda NSR 500-viercilinder te verslaan. Yamaha zette vijf fabrieks-viercilinders in, Honda slechts twee. De beide Honda's bezetten de eerste twee startplaatsen, gevolgd door vier van de vijf Yamaha's. Christian Sarron had erg veel last van een geblesseerde hand en moest de driecilinder Honda NS 500's van Raymond Roche en Didier de Radiguès voor laten. Juan Garriga debuteerde uitstekend met de Cagiva, die in het voorafgaande seizoen nog geen potten had kunnen breken.

Pos	Coureur	Merk	Tijd
1.	Freddie Spencer	Rothmans-HRC-Honda	1"28'49
2.	Wayne Gardner	Rothmans-HRC-Honda	1"28'81
3.	Eddie Lawson	Marlboro-Agostini-Yamaha	1"29'20
4.	Mike Baldwin	Lucky Strike-Roberts-Yamaha	1"29'24
5.	Randy Mamola	Lucky Strike-Roberts-Yamaha	1"29'39
6.	Rob McElnea	Marlboro-Agostini-Yamaha	1"29'63
7.	Raymond Roche	Rothmans-Katayama-Honda	1"30'22
8.	Didier de Radiguès	Rollstar-Chevallier-Honda	1"30'42
9.	Christian Sarron	Gauloises-Sonauto-Yamaha	1"30'65
10.	Juan Garriga	Cagiva	1"31'57

De bliksemstart die men van Ron Haslam gewend was, mislukte in Spanje. Zijn ELF 3 wilde niet aanslaan en Ron was als laatste weg. Freddie Spencer liet er geen gras over groeien. Al na de eerste ronde had hij een enorm gat geslagen en na vijf ronden had hij zes seconden voorsprong op de vechtende Wayne Gardner en Eddie Lawson. Raymond Roche was nog even tweede geweest, maar tegen het enorme aantal viercilinders kon hij zich met de driecilinder Honda NS 500 niet handhaven. De voorsprong van Spencer begon echter terug te lopen. Gardner kwam steeds dichterbij en halverwege de vijftiende ronde reed Spencer de pitstraat in. Hij had helemaal geen gevoel meer in zijn rechterhand en kon dus ook niet meer remmen. Zo kwam Gardner aan de leiding, die hij tot aan de eindstreep wist vast te houden. Lawson werd tweede vóór het Lucky Strike-team met Mike Baldwin en Randy Mamola. Raymond Roche werd de beste driecilinder-rijder: zesde achter Christian Sarron.

Pos	Coureur	Merk	Ronden	Tijd	Grid	Punten
1	Wayne Gardner	Rothmans-HRC-Honda	37	56"01'87	2	15
2	Eddie Lawson	Marlboro-Agostini-Yamaha	37	+2'07	3	12
3	Mike Baldwin	Lucky Strike-Roberts-Yamaha	37	+17'17	4	10
4	Randy Mamola	Lucky Strike-Roberts-Yamaha	37	+28'16	5	8
5	Christian Sarron	Gauloises-Sonauto-Yamaha	37	+29'97	9	6
6	Raymond Roche	Rothmans-Katayama-Honda	37	+30'06	7	5
7	Rob McElnea	Marlboro-Agostini-Yamaha	37	+30'47	6	4
8	Juan Garriga	Cagiva	37	+1"13'99	10	3
9	Fabio Biliotti	FMI-Honda	37	+1"14'17	11	2
10	Ron Haslam	ELF-Honda	36	+1 ronde	13	1
11	Paul Lewis	Skoal Bandit-Heron-Suzuki	36	+1 ronde	14
12	Dave Petersen	HB-Gallina-Suzuki	36	+1 ronde	15
13	Henk van der Mark	PDM-Honda	36	+1 ronde	18
14	Pierfrancesco Chili	HB-Gallina-Suzuki	36	+1 ronde	16
15	Boet van Dulmen	Bakker-PDM-Honda	36	+1 ronde	17
16	Peter Sköld	Honda	36	+1 ronde	21
17	Simon Buckmaster	Duckhams Oil-Honda	36	+1 ronde	24
18	Manfred Fischer	Hein Gericke-Honda	36	+1 ronde	22
19	Marco Gentile	Écurie-Fior-Honda	36	+1 ronde	23
20	Andreas Leuthe	Honda	35	+2 ronden	20
21	Dietmar Mayer	Honda	34	+3 ronden	27

Coureur	Merk	Ronden	Oorzaak	Grid
Leandro Becheroni	Suzuki	23		19
Freddie Spencer	Rothmans-HRC-Honda	14		1
Didier de Radiguès	Rollstar-Chevallier-Honda	13	Val[1]	8
Peter Lindén	Bakker-Honda	8		26
Gustav Reiner	Bakker-Honda-Deutschland	2	Val[2]	12

Coureur	Merk	Grid	Oorzaak
Wolfgang von Muralt	Frankonia-Suzuki	15	Blessure[3]

Coureur	Merk
José Parra	Honda
Vincenzo Cascino	Suzuki
Carlos Morante	Honda
Stelio Marmaras	Suzuki

Coureur	Merk	Oorzaak
Niall Mackenzie	Skoal Bandit-Heron-Suzuki	Blessure
Mile Pajic	SNRT-Honda

Terwijl Honda in de 500cc-training niet te kloppen was, maakten Martin Wimmer, Tadahiko Taira en Carlos Lavado met hun fabrieks Yamaha YZR 250's korte metten met de fabrieks-Honda's. Zelfs Jacques Cornu was met zijn Parisienne-ELF met productie-Honda RS 250 R-blok sneller. Vooral de prestaties van Toni Mang (achtste) en Fausto Ricci (zevende) vielen tegen, maar zij weten dat aan hun Dunlop banden.

Pos	Coureur	Merk	Tijd
1.	Martin Wimmer	Marlboro-Agostini-Yamaha	1"31'15
2.	Tadahiko Taira	Marlboro-Agostini-Yamaha	1"31'17
3.	Carlos Lavado	HB-Venemotos-Yamaha	1"31'47
4.	Jacques Cornu	ELF-Parisienne-Honda	1"31'49
5.	Sito Pons	Campsa-HRC-Honda	1"31'55
6.	Pierre Bolle	ELF-Parisienne	1"32'05
7.	Fausto Ricci	HRC-Honda	1"32'08
8.	Toni Mang	Rothmans-HRC-Honda	1"32'27
9.	Jean-François Baldé	Rothmans-Katayama-Honda	1"32'52
10.	Alan Carter	JJ Cobas-Rotax	1"32'55

De 250cc-race in Spanje kende een dramatische start en eerste ronde. Twee fabrieks-Yamaha-coureurs kregen hun machine niet aan de praat: Martin Wimmer en Tadahiko Taira. Wimmer duwde uiterst rechts vanwege zijn poleposition, maar Taira stond in het midden en werd van achteren aangereden door Stéphane Mertens. Die viel in de baan van Sergio Pellandini die ook viel, net als Bruno Bonhuil. Zo ontstond er een behoorlijke ravage op de startplaats, maar de rest van het veld was vertrokken. Carlos Lavado schoof al in de tweede bocht onderuit en zijn race leek beëindigd. Het start/finishgedeelte was echter helemaal geblokkeerd door vlaggende marshals en zwaaiende officials en de groep coureurs begon af te remmen om de race te staken. Reinhold Roth merkte dat te laat op en raakte een collega waarna hij van de baan vloog. De reservemachines van Lavado en Roth werden van stal gehaald en beiden konden aan de herstart deelnemen. Lavado nam meteen de leiding, maar toen er een kopgroep ontstond met Lavado, Toni Mang en Sito Pons nam Mang de leiding. De slecht gestarte Martin Wimmer vocht zich echter naar voren en toen hij aansluiting vond bij de kopgroep nam Lavado de leiding opnieuw om ze niet meer af te staan. Lavado sloeg een klein gaatje, maar Mang, Pons en Wimmer kwamen bijna gelijktijdig over de finish.

Pos	Coureur	Merk	Tijd	Grid	Punten
1	Carlos Lavado	HB-Venemotos-Yamaha	47"50'43	3	15
2	Toni Mang	Rothmans-HRC-Honda	+2'18	8	12
3	Sito Pons	Campsa-HRC-Honda	+2'37	5	10
4	Martin Wimmer	Marlboro-Agostini-Yamaha	+2'52	1	8
5	Jacques Cornu	ELF-Parisienne-Honda	+32'00	4	6
6	Pierre Bolle	ELF-Parisienne	+37'31	6	5
7	Donnie McLeod	Silverstone-Armstrong-Rotax	+40'91	11	4
8	Jean-François Baldé	Rothmans-Katayama-Honda	+46'36	9	3
9	Fausto Ricci	HRC-Honda	+48'86	7	2
10	Alan Carter	JJ Cobas-Rotax	+51'55	10	1
11	Maurizio Vitali	FMI-Garelli	+1"01'89	21
12	Jean Foray	Chevallier-Yamaha	+1"02'04	29
13	Reinhold Roth	HB-Römer-Honda	+1"02'25	15
14	Manfred Herweh	HB-Aprilia-Rotax	+1"08'34	19
15	Stéfano Caracchi	Aprilia-Rotax	+1"08'42	17
16	Dominique Sarron	Rothmans-Honda	+1"08'50	20
17	Jean-Louis Guignabodet	MIG-Rotax	+1"32'46	25
18	Antonio Boronat	JJ Cobas-Rotax	+1 ronde	34
19	Roland Freymond	Yamaha	+1 ronde	23
20	Brent Jones	Yamaha	+1 ronde	23
21	Antonio García	JJ Cobas-Rotax	+1 ronde	36

Coureur	Merk	Oorzaak	Grid
Gary Noel	EMC-Rotax		22
Urs Lüzi	Yamaha		28
Fernando Gonzales	MBA		30
Jean-Michel Mattioli	Yamaha		13
Harald Eckl	HB-Honda		16
Loris Reggiani	Aprilia-Rotax		33
René Delaby	Rotax		27
Ian Newton[4]	Armstrong-Rotax		18
Carlos Cardús	Campsa-Honda		12
Jean-Louis Tournadre[5]	Yamaha		14

Coureur	Merk	Grid	Oorzaak
Tadahiko Taira	Marlboro-Agostini-Yamaha	2	Startongeval
Stéphane Mertens	Johnson-Yamaha	24	Startongeval
Sergio Pellandini	Honda		Startongeval
Juan Echaide	JJ Cobas-Rotax	31	Blessure[6]
Bruno Bonhuil	Honda	32	Startongeval
Eduardo Cots	Yamaha	35

Coureur	Merk	Oorzaak
Niall Mackenzie	Armstrong-Rotax	Blessure

De beide fabrieks-Garelli's van Fausto Gresini en Luca Cadalora waren in de 125cc-training veruit de snelsten. Het waren ook de enige echte fabrieksracers, want hun grootste concurrenten Domenico Brigaglia en Ángel Nieto reden op semi-fabrieks MBA's die teammanager Paolo Pileri eind 1985 van de fabriek had overgenomen.

Pos	Coureur	Merk	Tijd
1.	Fausto Gresini	FMI-Garelli	1"34'50
2.	Luca Cadalora	FMI-Garelli	1"35'06
3.	Domenico Brigaglia	Ducados-MBA	1"35'83
4.	Thierry Feuz	MBA	1"36'42
6.	August Auinger	Bartol-LCR-MBA	1"36'47
6.	Ezio Gianola	MBA	1"36'72
7.	Bruno Kneubühler	LCR-MBA	1"36'82
8.	Willy Hupperich	MBA	1"36'93
9.	Ángel Nieto	Ducados-MBA	1"37'12
10.	Willy Pérez	MBA	1"38'18

De 125cc-klasse opende het seizoen in Spanje. Fausto Gresini had een bliksemstart, maar zijn stalgenoot Luca Cadalora moest lang duwen tot zijn Garelli aansloeg. Na de eerste ronde werd Gresini gevolgd door Domenico Brigaglia, Lucio Pietroniro, Johnny Wickström, Bruno Kneubühler, Pier Paolo Bianchi, Willy Pérez en Ezio Gianola. Olivier Liégeois lag toen al in de berm, aangereden door Paolo Casoli. Gresini en Brigaglia sloegen een gat met de concurrentie, terwijl de MBA-semi-fabrieksrijder Ángel Nieto de pit inreed en zijn merkgenoot Bianchi terugviel naar de zevende plaats. In de eindfase moest Brigaglia lossen, maar hij werd toch tweede voor Gianola en Cadalora, die een sterke inhaalrace had gereden.

Pos	Coureur	Merk	Tijd	Grid	Punten
1	Fausto Gresini	FMI-Garelli	45"30'63	1	15
2	Domenico Brigaglia	Ducados-MBA	+4'75	3	12
3	Ezio Gianola	MBA	+22'53	6	10
4	Luca Cadalora	FMI-Garelli	+29'99	2	8
5	Johnny Wickström	MBA	+1"21'25	16	6
6	Willy Pérez	MBA	+1"32'77	10	5
7	Pier Paolo Bianchi	MBA	+1"38'82	12	4
8	Andres Sánchez	Ducados-MBA	+2"48'24	15	3
9	Jussi Hautaniemi	MBA	+1 ronde	17	2
10	Håkan Olsson	MBA	+1 ronde	23	1
11	Patrick Daudier	PMDF	+1 ronde	25
12	Fernando Gonzales	MBA	+1 ronde	22
13	Daniel Mateos	MBA	+1 ronde	20
14	Jacques Hutteau	MBA	+2 ronden	31
15	Alfred Waibel	MBA	+2 ronden	18
16	Steve Mason	MBA	+2 ronden	33
17	Antonio Oliveros	MBA	+2 ronden	29
18	Iván Troisi	MBA	+2 ronden	35
19	Eric Gijsel	MBA	+2 ronden	34
20	Peter Balaz	MBA	+2 ronden	30

Coureur	Merk	Oorzaak	Grid
Thierry Feuz	MBA	Val	4
August Auinger	Bartol-LCR-MBA	Val	5
Bruno Kneubühler	LCR-MBA	Krukas	7
Willy Hupperich	MBA		8
Jean-Claude Selini	MBA	Val	19
Olivier Liègeois	Assmex-MBA	Val	14
Michel Escudier	MBA		28
Giuseppe Ascareggi	Elit-MBA		26
Esa Kytölä	MBA		27
Bady Hassaine	MBA		36
Paolo Casoli	MBA	Val	11
Ángel Nieto	Ducados-MBA	Vastloper	9
Lucio Pietroniro	Johnson-MBA		13
Manuel Hernández	MBA		21
Éric Saul	LGN		32
Robin Appleyard	MBA		24

De drie fabrieks-Ducados-Derbi's kwamen op de eerste startrij, vergezeld door Stefan Dörflinger met zijn Krauser en Hans Spaan met zijn HuVo-Casal. De 80cc-klasse was weer het rijkst aan merken, want op de tweede startrij stonden ook nog een Seel, een Ziegler en een Autisa.

Pos	Coureur	Merk	Tijd
1.	Jorge Martínez	Ducados-Derbi	1"38'45
2.	Ángel Nieto	Ducados-Derbi	1"38'86
3.	Stefan Dörflinger	Krauser	1"39'26
4.	Manuel Herreros	Ducados-Derbi	1"39'26
5.	Hans Spaan	Hertog Jan-HuVo-Casal	1"39'75
6.	Pier Paolo Bianchi	Seel	1"40'60
7.	Ian McConnachie	Krauser	1"41'01
8.	Rainer Kunz	Ziegler	1"41'56
9.	Juan Ramón Bolart	Autisa	1"41'56
10.	Theo Timmer	Hertog Jan-HuVo-Casal	1"41'95

De Spaanse Ducados-Derbi-coureurs lieten in Spanje niets heel van de concurrentie. Ángel "El Niño" Nieto, Jorge "Aspar" Martínez en Manuel "Champi" Herreros nestelden zich binnen drie ronden aan de leiding, sloegen een gat met de concurrentie en wisselden voortdurend van positie. Aan de finish had Martínez zeven seconden voorsprong op Nieto, die nipt voor Herreros tweede werd. Daarna moest het publiek een halve minuut wachten op Pier Paolo Bianchi, die een goed debuut op de Seel maakte en in elk geval de Krauser van Ian McConnachie voor bleef. Regerend wereldkampioen Stefan Dörflinger kwam vermogen tekort door een gescheurde uitlaat en werd slechts negende, op een ronde achterstand.

Pos	Coureur	Merk	Tijd	Grid	Punten
1	Jorge Martínez	Ducados-Derbi	37"01'75	1	15
2	Ángel Nieto	Ducados-Derbi	+7'70	2	12
3	Manuel Herreros	Ducados-Derbi	+8'60	4	10
4	Pier Paolo Bianchi	Seel	+39'37	6	8
5	Ian McConnachie	Krauser	+42'17	7	6
6	Juan Ramón Bolart	Autisa	+1"20'44	9	5
7	Gerhard Waibel	Real-Krauser	+1"20'62	12	4
8	Hubert Abold	Seel	+1 ronde	11	3
9	Stefan Dörflinger	Krauser	+1 ronde	3	2
10	Domingo Gil Blanco	Autisa	+1 ronde	20	1
11	Reiner Scheidhauer	Seel-MBA	+1 ronde	13
12	Steve Mason	MBA	+1 ronde	21
13	Theo Timmer	Hertog Jan-HuVo-Casal	+1 ronde	10
14	Massimo Fargeri	MBA	+2 ronden	26
15	Jos van Dongen	Krauser	+2 ronden	23
16	Bertus Grinwis	Krauser	+2 ronden	24
17	Chris Baert	Seel-MBA	+2 ronden	25
18	Hans Spaan	Hertog Jan-HuVo-Casal	+2 ronden	5
19	Paolo Priori	Lusuardi	+2 ronden	28
20	Juan Esteve	Autisa	+2 ronden	30
21	Ricardo Blanco	Krauser	+3 ronden	35

Coureur	Merk	Oorzaak	Grid
Reiner Koster	Kroko		27
Rainer Kunz	Ziegler		8
Javier Arumi	Autisa		32
Julián Miralles	Casal		17
Gérard Fissette	Casal		31
Alex Barros	Autisa		22
Luis Miguel Reyes	Autisa		15
Henk van Kessel	Krauser	Val	14
Felix Rodríguez	Autisa		16
Serge Julin	Casal		29
Joaquin Gali	Krauser		34
Gerd Kafka	Krauser		18
Salvatore Milano	Krauser		19

Coureur	Merk	Grid	Oorzaak
Herri Torrontegui	Autisa	33	Blessure[7]

In het seizoen 1985 had Randy Mamola enkele malen met de camera van Sky Channel gereden. Mamola reed toen voor Rothmans. De camera kostte wel wat ruimte: de tank moest kleiner gemaakt worden en dat kostte hem bijna de overwinning in de TT van Assen. Kennelijk wilde Rothmans dat risico niet meer nemen, want op hun verzoek reed Boet van Dulmen in Spanje met de camera van Sky Channel op de tank. Boet kon zo lange tijd zijn nieuwe teamgenoot Henk van der Mark filmen, maar moest hem uiteindelijk laten gaan.

Het startongeval bij de 250cc-race deed de discussie over de duwstart weer oplaaien. Vooral de Amerikaanse coureurs en teammanager Kenny Roberts waren al koppelingsstarts in de Verenigde Staten gewend en drongen aan op het afschaffen van de duwstart. Dat gebeurde uiteindelijk in het seizoen 1987.