Grand Prix-wegrace van Tsjecho-Slowakije 1979

Net als in 1978 kende de Grand Prix van Tsjecho-Slowakije geen 500cc-race, maar desondanks trokken de races volgens de organisatie een recordaantal van 280.000 toeschouwers. Daarbij waren veel bezoekers uit de DDR, die zelf al jarenlang geen eigen WK-race meer hadden. Het circuit kreeg veel kritiek van de rijders, nu het asfalt door slijtage steeds gladder begon te worden en overal langs de huizen manshoge stapels strobalen voor veiligheid moesten zorgen. Het wachten was op een nieuw, permanent circuit waarvoor de plannen al klaar waren, maar dat pas in 1981 werd verwacht.^[1]

Niet verschenen

Het team van Minarelli kwam niet naar Brno omdat Ángel Nieto zijn zestigste GP-overwinning in Le Mans wilde vieren. Teamgenoot Pier Paolo Bianchi vond dat geen goed idee, want hij stond op dat moment slechts tiende in de WK-stand van de 125cc-klasse en kon de punten goed gebruiken. Het plannetje van Nieto mislukte overigens. Eugenio Lazzarini kon niet starten nadat hij de Finse Grand Prix een heup had geblesseerd.

Kork Ballington vormde samen met Patrick Fernandez, Eric Saul, Roland Freymond en Pekka Nurmi de kopgroep in de 350cc-race in Brno. In de tiende ronde was Toni Mang voor Ballington gekropen, tot vreugde van het publiek.^[2] Ballington dacht rustig op de tweede plaats te kunnen blijven, voor Gregg Hansford, maar werd volkomen verrast toen Fernandez hem passeerde. Door wat extra gas te geven reed hij Hansford en Fernandez^[3] weer los, maar Mang maakte het Ballington tot in de laatste ronde moeilijk. Doordat Patrick Fernandez slechts derde werd was Kork Ballington nu wereldkampioen, maar man van de wedstrijd was Toni Mang, die een slechte start had gehad. Hij verbeterde het ronderecord met zeven seconden.

Uitslag 350 cc

Pos	Coureur	Merk	Tijd	Punten
1	Kork Ballington	Kawasaki	49' 53" 97	15
2	Toni Mang	Kawasaki	+0" 43	12
3	Patrick Fernandez	Yamaha	+15" 43	10
4	Gregg Hansford	Kawasaki	+23" 38	8
5	Eric Saul	Adriatica	+56" 11	6
6	Roland Freymond	Yamaha	+1' 03" 09	5
7	Pekka Nurmi	Yamaha	+1' 12" 07	4
8	Klaas Hernamdt[4]	Yamaha	+1' 18" 87	3
9	Michel Frutschi	Yamaha	+1' 29" 32	2
10	Jeffrey Sayle	Yamaha	+1' 47" 81	1
11	Harald Merkl	Yamaha	+2' 15" 58
12	Siegfried Minich	Yamaha	+2' 48" 95
13	Adelio Faccioli	Yamaha	+3' 05" 16
14	Alan North	Yamaha	+3' 09" 84
15	Rini van Kasteren	Yamaha	+3' 13" 65
16	Ernst Fagerer	Yamaha	+3' 20" 33
17	Sadao Asami	Yamaha	+4' 25" 46
18	Michael Schmid	Yamaha	+1 ronde
19	Peter Baláž	Yamaha	+8 ronden
DNF	Walter Villa	Yamaha	motor
DNF	Paolo Pileri	Yamaha
DNF	Vic Soussan	Yamaha
DNF	Pentti Korhonen	Yamaha
DNF	Eduard Stöllinger	Kawasaki
DNF	Olivier Chevallier	Yamaha
DNF	Richard Hubin	Yamaha
DNF	Jon Ekerold	Yamaha
DNF	Patrick Pons	Yamaha
DNF	Grunwald Harfmann	Yamaha	val
DNF	Etienne Geeraerdt	Yamaha
DNF	Christian Sarron	Yamaha
DNF	Christian Estrosi	Kawasaki
DNF	Eero Hyvärinen	Yamaha
DNF	Yoshimi Matsumoto	Yamaha
DNF	Gustav Reiner	Yamaha
DNF	Josef Hage	Yamaha
DNF	Bohumil Staša	Yamaha
DNF	Bernd Tüngethal	Yamaha
DNF	Kenny Blake	Yamaha
DNF	Chas Mortimer	Yamaha
DNF	Michel Rougerie	Bimota-Yamaha

Nu Kork Ballington wereldkampioen was beschouwde hij de 250cc-race van Tsjecho-Slowakije min of meer als training voor de 350cc-race. Toch nam hij meteen de leiding voor Graziano Rossi, Paolo Pileri, Toni Mang, Gregg Hansford en Randy Mamola. Rossi nam twee ronden lang de leiding, maar zijn rijstijl werkte op de zenuwen van zijn concurrenten. Ballington passeerde hem, draaide zich om en wees op zijn voorhoofd en ook Mang was na de race niet te spreken over het gevaarlijke rijden van Rossi. Opmerkelijk genoeg verklaarde Rossi na de race juist dat hij het circuit eigenlijk te gevaarlijk vond om op te racen. HIj werd desondanks tweede achter Ballington en voor Paolo Pileri. Toni Mang deed het in de laatste ronde rustig aan omdat Rossi en Pileri voor hem niet belangrijk waren in de WK-stand en werd vierde met 27 seconden achterstand.

Uitslag 250 cc

Pos	Coureur	Merk	Tijd	Punten
1	Kork Ballington	Kawasaki	43' 39" 49	15
2	Graziano Rossi	Morbidelli	+5" 09	12
3	Paolo Pileri	Yamaha	+5" 53	10
4	Toni Mang	Kawasaki	+27" 18	8
5	Randy Mamola	Yamaha	+1' 03" 45	6
6	Patrick Fernandez	Yamaha	+1' 03" 92	5
7	Olivier Chevallier	Yamaha	+1' 04" 49	4
8	Eduard Stöllinger	Kawasaki	+1' 12" 80	3
9	Walter Villa	Yamaha	+1' 18" 14	2
10	Roland Freymond	Yamaha	+1' 18" 88	1
11	Klaas Hernamdt[4]	Yamaha	+1' 19" 91
12	Christian Estrosi	Kawasaki	+1' 42" 13
13	Jean-François Baldé	Kawasaki	+1' 43" 00
14	Siegfried Minich	Yamaha	+1' 43" 75
15	Gregg Hansford	Kawasaki	+1' 54" 00
16	Grunwald Harfmann	Yamaha	+2' 06" 86
17	Jeffrey Sayle	Yamaha	+2' 07" 63
18	Etienne Geeraerdt	Yamaha	+2' 16" 29
19	René Delaby	Yamaha	+2' 17" 23
20	Hans Müller	Yamaha	+2' 18" 06
21	Murray Sayle	Yamaha	+2' 29" 23
22	Josef Hage	Yamaha	+2' 34" 38
23	Hans Gasser	Kawasaki	+2' 36" 40
24	Franco Marcheggiani	Yamaha	+2' 40" 79
25	Fernando González De Nicolás	Yamaha	+2' 55" 03
26	Yves de Kimpe	Bimota	+3' 09" 02
27	Peter Baláž	Yamaha	+3' 21" 03
28	Alain Béraud	Yamaha	+3' 29" 24
29	Karl-Thomas Grässel	Yamaha	+3' 49" 25
DNF	Chas Mortimer	Yamaha
DNF	Guy Bertin	Yamaha
DNF	Sadao Asami	Yamaha
DNF	Pekka Nurmi	Yamaha
DNF	Jon Ekerold	Yamaha
DNF	Eric Saul	Yamaha
DNF	José Cecotto	Yamaha
DNF	Richard Hubin	Yamaha
DNF	Vladimir Jarolim	Yamaha
DNF	Raymond Roche	Yamaha
DNF	Bernd Tüngethal	Yamaha
DNF	Sauro Pazzaglia	Yamaha
DNF	János Drapál	Yamaha
DNF	Alan North	Yamaha
DNF	Jan Bartunek	Jawa
DNF	Barry Ditchburn	Kawasaki
DNF	Pentti Korhonen	Yamaha
DNF	Vic Soussan	Yamaha
DNF	Eero Hyvärinen	Yamaha

Het Minarelli-team ontbrak in Tsjecho-Slowakije, wat opmerkelijk was omdat Ángel Nieto, die al wereldkampioen was, ondanks zijn blessures wel in Silverstone gestart was. Harald Bartol nam meteen de leiding in de race, maar werd snel bijgehaald door Guy Bertin en Maurizio Massimiani. Daardoor ontstond een fel gevecht om de eerste plaats die uiteindelijk werd gewonnen door Bertin. Dat was een succes voor Motobécane, dat daardoor het eerste Franse merk in de geschiedenis werd dat een WK-race won. Twee jaar was de machine bestuurd door Thierry Espié, die nu geblesseerd was. Men had de machine aan Michel Rougerie willen geven, maar dat kon niet door verschillende sponsorverplichtingen en daarom had Bertin hem uiteindelijk gekregen. Harald Bartol haalde al zijn achtste tweede plaats in een WK-race. De gearing die hij in de trainingen had gekozen klopte niet meer omdat de windrichting was veranderd.

Uitslag 125 cc

Pos	Coureur	Merk	Tijd	Punten
1	Guy Bertin	Motobécane	46' 15" 18	15
2	Harald Bartol	Morbidelli	+4" 03	12
3	Maurizio Massimiani	MBA	+22" 47	10
4	Gert Bender	Bender	+1' 02" 02	8
5	Hans Müller	MBA	+1' 14" 38	6
6	Bruno Kneubühler	MBA	+1' 28" 30	5
7	Rolf Blatter	Morbidelli	+1' 32" 93	4
8	Peter Baláž	Morbidelli	+2' 02" 54	3
9	Peter Looijesteijn	MBA	+2' 19" 83	2
10	Patrick Hérouard	Morbidelli	+2' 22" 13	1
11	Walter Koschine	Fantic	+2' 38" 91
12	Ernst Fagerer	Morbidelli	+2' 46" 74
13	Stefan Jansen	Morbidelli	+3' 39" 59
14	Theo Timmer	Morbidelli	+3' 41" 34
15	Jean-François Lecureux	Morbidelli	+4' 23" 72
16	Zbyněk Havrda	Morbidelli	+4' 26" 01
17	Bedřich Fendrich	Juventa	+1 ronde
18	Heinz Pristavnik	Morbidelli	+1 ronde
19	Jan Dobias	MZ	+5 ronden
DNF	Ricardo Tormo	Bultaco
DNF	Alojz Pavlic	MBA
DNF	Fernando González De Nicolás[5]	Morbidelli	val
DNF	Werner Schmied	Rotax
DNF	François Granon	Morbidelli
DNF	Jean-Louis Guignabodet	Morbidelli
DNF	Leif Gustafsson	Morbidelli
DNF	August Auinger	Morbidelli
DNF	Stefan Dörflinger	Morbidelli	val
DNF	Boris Bajc	MBA
DNF	Kamil Hrušecky	VAB-Jawa
DNF	Karel Sedláček	Morbidelli
DNF	Karel Hanika Sr.	Morbidelli
DNF	Zdenĕk Zidlik	Morbidelli
DNF	Marcelino García	Morbidelli
DNF	Alfred Waibel	Morbidelli
DNF	Patrick Plisson	Morbidelli
DNF	Hagen Klein	Hess
DNF	Per-Edvard Carlsson	MBA	val
DNF	Italo Zerbini	MBA
DNF	Aldo Pero	Morbidelli
DNF	Reiner Koster	MBA

Bij de start van de zijspanrace in Brno hadden Rolf Steinhausen en Rolf Biland nog kans op de wereldtitel, maar Steinhausen had acht punten voorsprong op Biland. Tot een groot gevecht kwam het echter niet, want Steinhausen/Arthur kregen hun Yamaha met moeite gestart en in hun poging een tegenstander in te halen reden ze met 220 km/h het zand in. Rolf Steinhausen had zware kneuzingen en Kenny Arthur een ontwrichte schouder. Toen Rolf Biland na de eerste ronde het wrak van de machine van Steinhausen zag liggen wist hij dat hij slechts vierde hoefde te worden om de werelditel zeker te stellen. Hoewel Dick Greasley en John Parkins in de vijfde ronde even de leiding namen, wisten Biland/Waltisperg toch vrij eenvoudig te winnen. Spannender was het gevecht om de derde plaats tussen Werner Schwärzel/Andreas Huber en Siegfried Schauzu/Lorenzo Puzo. Schwärzel won nipt, maar voor Schauzu was dat niet erg; hij passeerde Jock Taylor/Benga Johansson in de WK-stand en eindigde als vierde.

Uitslag zijspanklasse B2A

Pos	Coureur	Bakkenist	Merk	Tijd	Punten
1	Rolf Biland	Kurt Waltisperg	Schmid-Yamaha	44' 50" 23	15
2	Dick Greasley	John Parkins	Yamaha	+2" 43	12
3	Werner Schwärzel	Andreas Huber	Yamaha	+28" 11	10
4	Siegfried Schauzu	Lorenzo Puzo	Busch-Yamaha		8
5	Egbert Streuer	Johan van der Kaap	Schmid-Yamaha		6
6	Max Venus	Norbert Bittermann	Yamaha		5
7	Bill Hodgkins	Donnie Williams	Digby-Yamaha		4
8	Derek Jones	Brian Ayres	Daytona-Yamaha		3
9	Gérald Corbaz	Roland Gabriel	Schmid-Yamaha		2
10	Wolfgang Stropek	Karl Altrichter	Schmid-Yamaha		1
DNF	Rolf Steinhausen	Kenny Arthur	KSA-Yamaha	ongeluk
DNF	Jock Taylor	Benga Johansson	Windle-Yamaha	ongeluk