Grand Prix-wegrace van Venezuela 1979

De race in Venezuela werd weer in de verzengende hitte gereden. De monteur van Wil Hartog mat 42 °C in de schaduw en zijn thermometer kon de temperatuur in de zon niet meten: Hij ging maar tot 50 °C. In elk geval smolten de kunststof tandwieltjes in de toerenteller van de Kawasaki's.

De organisatie was weer even belachelijk als in de eerdere jaren; de coureurs moesten zich tussen vliegveld en circuit langs een groot aantal corrupte ambtenaren (o.a. van douane en politie) worstelen om überhaupt aan de start te kunnen komen. Tom Herron moest in de reserve-overall van Jon Ekerold starten omdat zijn eigen overall na de eerste training gestolen werd. Patrick Fernandez vroeg de organisatie om de luidspreker naast zijn pitbox uit te schakelen omdat hij door de harde muziek nauwelijks kon sleutelen. Toen dat niet werd gehonoreerd trok hij zelf de stekker uit de luidspreker. Daarop gaf Andreas Ippolito, directeur van Venemotos (Yamaha importeur van Venezuela) en mede-organisator van de Grand Prix, een vijftal politieagenten opdracht hem uit zijn pitbox te sleuren. Via een portofoon gaf hij opdrachten aan de agenten, die eerst vier "onschuldigen" uit de pitbox haalden. Toen ze Fernandez eindelijk in het zonlicht hadden getrokken kreeg hij in opdracht van Ippolito een pak slaag.

Kenny Roberts kon door een testongeval in Japan niet starten in Venezuela en daarom was Johnny Cecotto de enige Yamaha-fabriekscoureur. Wil Hartog stond bekend om zijn snelle starts en dat bleek ook in Venezuela. Hij startte vanaf de eerste rij en na de eerste ronde leidde hij de race. Hartog was veruit de snelste en liep weg van de rest van het veld. Barry Sheene was niet goed gestart en begon in te lopen op Hartog, maar toen hij na tien ronden tot vier seconden genaderd was gaf Hartog gewoon wat meer gas. In de twaalfde ronde blokkeerde hij echter zijn voorwiel zodat zijn race voorbij was. Sheene nam nu de leiding en won vóór Virginio Ferrari en Tom Herron. Johnny Cecotto was na een val in de training niet helemaal fit en reed op de vijfde plaats tot hij door een lekkende versnellingsbak uitviel. Voor het grootste deel van het publiek was het uitvallen van Cecotto reden om al naar huis te gaan.

Pos	Coureur	Merk	Ronden	Tijd	Grid	Punten
1	Barry Sheene	Suzuki	30	47:52.9	1	15
2	Virginio Ferrari	Suzuki	30	+18.6	4	12
3	Tom Herron	Suzuki	30	+30.9	2	10
4	Franco Uncini	Suzuki	30	+1:34.8	6	8
5	Michel Rougerie	Suzuki	29	+1 ronde	10	6
6	Roberto Pietri	Suzuki	29	+1 ronde	11	5
7	Christian Sarron	Yamaha	29	+1 ronde	12	4
8	Gerhard Vogt	Suzuki	28	+2 ronden	13	3
9	Stefan Pellandini	Suzuki	27	+3 ronden	15	2
10	Dennis Ireland	Suzuki	27	+3 ronden	16	1
	Johnny Cecotto	Yamaha			3
	Wil Hartog	Suzuki			5
	Steve Parrish	Suzuki			7
	Mick Grant	Suzuki			8
	Gianni Pelletier	Suzuki			9
	C. de San Antonio	Suzuki			14
16 starters in totaal, 10 finishers

Carlos Lavado had in Venezuela geen kind aan de concurrentie in de 350 cc klasse. Hij had met zijn Venemotos-Yamaha al de snelste trainingstijd gerealiseerd en in de race nam hij meteen de leiding. Zijn nieuwe teamgenoot Walter Villa werd tweede met 15 seconden achterstand. Patrick Fernandez nam de derde plaats over van Jon Ekerold, maar werd wel nog even bedreigd toen Kork Ballington (met de Kawasaki KR 350 uit 1978) hem vanaf de tiende plaats bij wist te halen. Ballington kon Fernandez echter niet passeren en werd vierde.

Pos	Coureur	Merk	Ronden	Tijd	Grid	Punten
1	Carlos Lavado	Yamaha	29	46:48.4	1	15
2	Walter Villa	Yamaha	29	+15.3	2	12
3	Patrick Fernandez	Yamaha	29	+23.5	4	10
4	Kork Ballington	Kawasaki	29	+28.1	6	8
5	Jon Ekerold	Yamaha	29	+33.8	3	6
6	Christian Estrosi	Kawasaki	29	+40.0	9	5
7	Eric Saul	Yamaha	29	+1:11.9	11	4
8	Vic Soussan	Yamaha	29	+1:22.4	8	3
9	Olivier Chevallier	Yamaha	29	+1:25.6	12	2
10	Patrick Pons	Yamaha	29	+1:35.7	7	1
11	Eduardo Alemán	Yamaha	28	+1 ronde	14
12	Gregg Hansford	Kawasaki	28	+1 ronde	10
13	Randy Mamola	Adriatica-Bimota-Yamaha	28	+1 ronde
14	Barry Woodland	Yamaha	28	+1 ronde
15	J. Gonzalez	Yamaha	27	+2 ronden
	Iván Palazzese	Yamaha			5
	C. Giroto	Yamaha			13
	Franco Uncini	Yamaha			15
DNF	Michel Rougerie	Bimota-Yamaha
30 starters in totaal, 18 finishers

Na zijn overwinning in de 350 cc klasse hield Carlos Lavado in de 250 cc race in Venezuela vier ronden lang de leiding. Teamgenoot Walter Villa volgde, maar toen Kork Ballington dichterbij kwam, moest Villa wel meer gas geven. Lavado moest dus ook sneller gaan, maar hij kwam daarbij ten val. Ballington joeg niet al te hard, wetend dat hij tegen de Yamaha's niet was opgewassen, maar kreeg door de val van Lavado de tweede plaats cadeau. Achter hem vond een flink gevecht om de derde positie plaats dat werd gewonnen door Vic Soussan. Randy Mamola startte nog niet met de Adriatica, maar met een Bimota-Yamaha TZ 250.

Pos	Coureur	Merk	Ronden	Tijd	Grid	Punten
1	Walter Villa	Yamaha	28	46:13.5	2	15
2	Kork Ballington	Kawasaki	28	+20.6	3	12
3	Vic Soussan	Yamaha	28	+1:14.2	9	10
4	Olivier Chevallier	Yamaha	28	+1:17.6	7	8
5	Randy Mamola	Adriatica-Bimota-Yamaha	28	+1:21.5	13	6
6	Eric Saul	Yamaha	28	+1:27.1	8	5
7	Gregg Hansford	Kawasaki	28	+1:40.5	5	4
8	Maurizio Massimiani	MBA	27	+1 ronde	12	3
9	Chas Mortimer	Yamaha	27	+1 ronde	11	2
10	Fernando Gonzalez	Yamaha	27	+1 ronde		1
11	A. Rubio	Yamaha	27	+1 ronde
12	I. Troisi	Yamaha	27	+1 ronde
13	B. Jull	Yamaha	27	+1 ronde
14	G. Di Carlo	Yamaha	27	+1 ronde
15	Carlos Morante	Yamaha	24	+4 ronden
16	Eduardo Alemán	Yamaha	24	+4 ronden	10
	Carlos Lavado	Yamaha			1
	Patrick Fernandez	Yamaha			4
	Christian Estrosi	Kawasaki			6
	Graziano Rossi	Morbidelli			14
26 starters in totaal, ? finishers

In de 125 cc klasse reed Iván Palazzese de snelste trainingstijd en in de eerste ronde moest hij Ángel Nieto en Thierry Espié eerst inhalen om de leiding in de race te nemen. Toen begaf zijn accu het en moest hij opgeven. Nieto kreeg het vooralsnog niet gemakkelijk. Espié's Motobécane was lichter en sneller dan vorig jaar en hij vocht de hele race tegen Nieto. Door een onbalans in zijn voorwiel moest hij aan de finish zes seconden toegeven. Maurizio Massimiani werd met zijn fabrieks-MBA op grote achterstand derde. Eugenio Lazzarini kon niet starten omdat hij in de training een sleutelbeen had gebroken.

Pos	Coureur	Merk	Ronden	Tijd	Grid	Punten
1	Ángel Nieto	Minarelli	26	45:39.3	3	15
2	Thierry Espié	Motobécane	26	+6.1	4	12
3	Maurizio Massimiani	MBA	26	+40.6	6	10
4	Patrick Herouard	MBA	26	+58.5	7	8
5	Jean Lecureux	Morbidelli	26	+1:12.9		6
6	I. Troisi	Yamaha	26	+1:18.4	8	5
7	Francois Granon	Morbidelli	26	+1:28.5	13	4
8	Hans Müller	Morbidelli	26	+1:44.2	10	3
9	Jean Paul Magnoni	Morbidelli	25	+1 ronde	15	2
10	Patrick Plisson	Motoshop	25	+1 ronde	11	1
11	Bernie Wilbers	MBA	25	+1 ronde
12	H. Vigneti	Morbidelli	25	+1 ronde
13	Eduardo Cereda	MBA	25	+1 ronde	12
14	Jan Huberts	MBA	25	+1 ronde
15	D. Abreu	Honda	23	+3 ronden
	Iván Palazzese	MBA			1
	Eugenio Lazzarini	MBA			2
	Bam Carlson	Morbidelli			5
	Jean P. Marchetti	MBA			9
	Fernando Gonzalez	Morbidelli			14
25 starters in totaal, 17 finishers