Grand Prix-wegrace van België 1979

Het circuit van Spa-Francorchamps was helemaal vernieuwd, van 14 naar 7 kilometer ingekort en opnieuw geasfalteerd, maar de "feestelijke" opening tijdens de Belgische Grand Prix werd een aanfluiting. De FIM had vijf weken voor de Grand Prix het circuit goedgekeurd, maar toen Kenny Roberts vier weken voor de GP een promotiebezoek bracht had het wegdek nog geen toplaag en waren er nog geen vangrails geplaatst. Al tijdens de vrijdagochtendtraining ontdekten de coureurs dat het circuit spiegelglad was en sommigen probeerden het zelfs met regenbanden terwijl er geen druppel gevallen was. De zijspanrijders hadden minder problemen met het wegdek, maar tekenend was dat ze in de training zelfs sneller waren dan de 500cc-rijders. Spoedoverleg leidde ertoe dat de aanwezige Minister van Openbare Werken Guy Mathot een groot aantal mensen van de Civiele Bescherming mobiliseerde die tot diep in de nacht met brandweer-, borstel- en veegwagens het wegdek te lijf gingen. Het hielp niet en hoewel Kenny Roberts, Kork Ballington en Barry Sheene zaterdag nog een vergadering belegden, reden de eerste coureurs toen al met hun caravans weg. 's Avonds gaven de coureurs een persconferentie waarin ze meedeelden dat ze niets tegen de organisatie of de FIM hadden, maar dat het circuit niet veilig genoeg was doordat er te veel olie in het asfalt verwerkt was. In de nacht van zaterdag op zondag ontstonden rellen onder het publiek, dat betaald had maar inmiddels al coureurs naar huis had zien gaan. Jack Middelburg en Boet van Dulmen wilden nog wel rijden, maar stonden voor onoverkomelijke problemen: ze werden bedreigd door fans van Wil Hartog en moesten de vlucht nemen. De coureurs die wel aan de start kwamen bewezen volgens de FIM dat er wel gereden kon worden, maar de machines werden duidelijk minder plat gelegd dan normaal.

Nasleep

De FIM schorste in eerste instantie Kenny Roberts en Virginio Ferrari als de grootste "oproerkraaiers" en de Belgische Motorrijdersbond schorste een viertal coureurs, maar het Committee voor Veiligheid, Sportcoördinatie en Wedstrijden van de FIM zette de schorsing om in een voorwaardelijke schorsing en een boete en de BMB volgde dat voorbeeld. Na afloop van de trainingen van de volgende Grand Prix in Zweden gaven de coureurs een communiqué uit waarin om te beginnen gemeld werd dat de boetes niet betaald zouden worden. Bovendien werden er voor het seizoen 1980 een aantal eisen gesteld:

• Volledige reis- en verblijfsvergoeding voor de wedstrijden in de VS, Canada, Venezuela, Zweden, Finland en Spanje.
• Extra veiligheidsmaatregelen op de Nürburgring, het Karlskoga Motorstadion, het Circuit Imatra en Spa-Francorchamps.
• Onder geen enkele voorwaarde een eventuele Grand Prix van Zwitserland,^[1] ook niet als die in een ander land werd georganiseerd.
• Verhoging van het minimum-startgeld met 200%.
• Adequate persaccommodatie op alle circuits.
• Aan het einde van elk seizoen een verkiezing van drie rijdersvertegenwoordigers in de CCR (Commision for Road Racing).
• Op elk circuit een behoorlijk (bewoonbaar) rennerskwartier.

De 500cc-race werd zonder de toprijders een Australisch onderonsje, dat ruim werd gewonnen door Dennis Ireland voor zijn landgenoot Kenny Blake. De Brit Gary Lingham werd derde en er kwamen slechts tien rijders aan de finish. Het niveau van de race kwam goed naar voren in de persoon van de winnaar: Ireland scoorde in deze race 15 punten van het totaal van 17 punten in zijn hele carrière.

Uitslag 500cc-klasse

Pos	Coureur	Merk	Tijd	Punten
1	Dennis Ireland	Suzuki	57' 09" 67	15
2	Kenny Blake	Yamaha	+5" 25	12
3	Gary Lingham	Suzuki	+11" 08	10
4	Gustav Reiner	Suzuki	+38" 93	8
5	Henk de Vries	Suzuki	+1' 38" 23	6
6	Josef Hage	Suzuki	+1' 38" 40	5
7	Jacky Matagne	Suzuki	+2' 46" 86	4
8	Gerhard Vogt	Suzuki	+1 ronde	3
9	Guy Cooremans	Suzuki	+1 ronde	2
10	Dieter Heinen	Yamaha	+2 ronden	1
DNS	Johnny Cecotto	Yamaha	boycot
DNS	Michel Rougerie	Suzuki	boycot
DNS	Jack Middelburg	Suzuki	bedreigd[2]
DNS	Boet van Dulmen	Suzuki	bedreigd[2]
DNS	Steve Parrish	Suzuki	boycot
DNS	Barry Sheene	Suzuki	boycot
DNS	Randy Mamola	Yamaha	boycot
DNS	Alex George	Suzuki	boycot
DNS	Marco Lucchinelli	Suzuki	boycot
DNS	Christian Sarron	Yamaha	boycot
DNS	Tony Head	Suzuki	boycot
DNS	Jacky Matagne	Suzuki	boycot
DNS	Philippe Coulon	Suzuki	boycot
DNS	Franco Uncini	Suzuki	boycot
DNS	Gianni Rolando	Suzuki	boycot
DNS	Wil Hartog	Suzuki	boycot
DNS	Willem Zoet	Suzuki	boycot
DNS	Kenny Roberts	Yamaha	boycot
DNS	Ikujiro Takaï	Yamaha	boycot
DNS	Bernard Fau	Suzuki	boycot
DNS	Sergio Pellandini	Suzuki	boycot
DNS	Virginio Ferrari	Suzuki	boycot
DNS	Graziano Rossi	Morbidelli	boycot
DNS	Max Wiener	Suzuki	boycot
DNS	Börge Nielsen	Suzuki	boycot

De Oostenrijkse bergklimkampioen Eduard "Edi" Stöllinger en Chas Mortimer vochten de hele wedstrijd om de leiding. Het pleit werd op de streep beslist omdat de Kawasaki van Stöllinger een fractie sneller was dan Mortimers Yamaha. De strijd om de derde plaats was ook al spannend en werd gewonnen door de Australiër Murray Sayle, die de Spanjaard Fernando González De Nicolás nipt versloeg.

Uitslag 250cc-klasse

Pos.	Coureur	Merk	Tijd	Punten
1	Eduard Stöllinger	Kawasaki	52' 16" 61	15
2	Chas Mortimer	Yamaha	+0" 47	12
3	Murray Sayle	Yamaha	+27" 25	10
4	Fernando González De Nicolás	Yamaha	+28" 35	8
5	Graeme McGregor	Yamaha	+49" 91	6
6	Michel Simeon	Yamaha	+1' 20" 57	5
7	Jeffrey Sayle	Yamaha	+1' 21" 49	4
8	José Lazo	Yamaha	+1' 22" 85	3
9	Yoshimi Matsumoto	Yamaha	+1' 23" 55	2
10	Rini van Kasteren	Yamaha	+1' 58" 23	1
11	Josef Hage	Yamaha
12	José Tellevia	Yamaha
13	Jacques Bolle	Yamaha
14	Patrick de Radiguès	Yamaha	+1 ronde
15	Michel Steven	Yamaha	+1 ronde
16	Roger Kockelman	Yamaha	+1 ronde
17	Oronzo Memola	Yamaha	+1 ronde
18	Valerio Pessotto	Yamaha	+1 ronde
19	Reino Eskelinen	Yamaha	+1 ronde
20	Olivier Gauthier	Yamaha	+1 ronde
21	Graham Singer	Yamaha	+2 ronden
22	Hermano Sobral	Yamaha	+2 ronden
23	Jean-Marc Toffolo	Kawasaki	+8 ronden
DNF	Hermano Sobral	Yamaha
DNF	Olivier Liégeois	Yamaha
DNF	Hans Merkl	Yamaha
DNF	José Moreno	Yamaha
DNF	Roger Kockelmann	Yamaha
DNF	Patrick de Radiguès	Yamaha
DNF	Jean Claude Baele	Yamaha
DNF	Jean-Marc Toffolo	Yamaha
DNF	Richard Gauthier	Yamaha
DNF	Oronzo Memola	Yamaha
DNF	Graham Singer	Yamaha
DNF	Guy Origer	Yamaha
DNF	Valerio Pessotto	Yamaha
DNF	Bert Struyk	Yamaha
DNF	Michel Steven	Yamaha
DNF	Reino Eskelinen	Yamaha
DNS	Walter Villa	Yamaha	boycot
DNS	Didier de Radiguès	Yamaha	boycot
DNS	Randy Mamola	Kawasaki	boycot
DNS	Graziano Rossi	Morbidelli	boycot
DNS	Richard Hubin	Yamaha	boycot
DNS	Paolo Pileri	Yamaha	boycot
DNS	Vic Soussan	Yamaha	boycot
DNS	Sadao Asami	Yamaha	boycot
DNS	Eero Hyvärinen	Yamaha	boycot
DNS	Jean-François Baldé	Kawasaki	boycot
DNS	Kork Ballington	Kawasaki	boycot
DNS	Carlos Lavado	Yamaha	boycot
DNS	Klaas Hernamdt	Yamaha	boycot
DNS	Eric Saul	Yamaha	boycot
DNS	Hans Müller	Yamaha	boycot
DNS	Raymon Roche	Yamaha	boycot
DNS	Olivier Chevallier	Yamaha	boycot
DNS	Roland Freymond	Yamaha	boycot
DNS	Harald Bartol	Yamaha	boycot
DNS	Pentti Korhonen	Yamaha	boycot
DNS	Toni Mang	Yamaha	boycot

Thierry Espié stond op de tweede plaats in het 125cc-wereldkampioenschap, maar hij kon niet rijden doordat hij in Assen een voet gebroken had. De andere kopmannen in het kampioenschap, Ángel Nieto, Maurizo Massimiani, Hans Müller, Walter Koschine en Gert Bender deden mee aan de boycot. De snelste start was voor Fernando González De Nicolás, maar na de vijfde ronde nam veteraan Barry Smith^[3] de leiding over. Doordat zowel González De Nicolás als Ernst Fagerer uitvielen werd Martin van Soest achter Marcelino García derde.

Uitslag 125cc-klasse

Pos.	Coureur	Merk	Tijd	Punten
1	Barry Smith	Morbidelli	46' 59" 27	15
2	Marcelino García	Morbidelli	+23" 67	12
3	Martin van Soest	Morbidelli	+42" 54	10
4	Patrick Hérouard	Morbidelli	+46" 93	8
5	Jean-François Lecureux	Morbidelli	+50" 20	6
6	Paul Bordes	Morbidelli	+1' 06" 60	5
7	Anton Straver	Morbidelli	+1' 09" 51	4
8	François Granon	Morbidelli	+1' 27" 60	3
9	Jan Huberts	MBA	+1' 58" 83	2
10	René Rénier	Morbidelli	+1' 58" 99	1
11	Freddy Blaise	Morbidelli
12	Jean-Claude Baele	Honda
13	José de Faveri	Honda	+1 ronde
14	Ernst Fagerer	Morbidelli	+1 ronde
DNF	Fernando González De Nicolás	onbekend
DNF	Henk van Kessel	Condor
DNS	Ángel Nieto	Minarelli	boycot
DNS	Ricardo Tormo	Bultaco	boycot
DNS	Eugenio Lazzarini	Morbidelli	boycot
DNS	Hans Müller	MBA	boycot
DNS	Walter Koschine	Fantic	boycot
DNS	Gert Bender	Bender	boycot
DNS	Maurizio Massimiani	MBA	boycot
DNS	Harald Bartol	Morbidelli	boycot
DNS	Stefan Dörflinger	Morbidelli	boycot
DNS	Pier Paolo Bianchi	Minarelli	boycot
DNS	August Auinger	Morbidelli	boycot
DNS	Jean-Louis Guignabodet	Morbidelli	boycot
DNS	Bruno Kneubühler	MBA	boycot
DNS	Per Edvard Carlsson	Morbidelli	boycot
DNS	Matti Kinnunen	MBA	boycot

Door het beperkte vermogen hadden de 50cc-rijders waarschijnlijk de minste problemen met het gladde asfalt in Francorchamps, maar de belangrijkste coureurs kwamen niet aan de start. De eerste startrij was dan ook leeg. Serge Julin, Claudio Lusuardi en Wolfgang Müller waren als snelste weg, maar toen Julin in de derde ronde de leiding nam viel hij hard bij Eau Rouge. Müller viel uit waardoor Henk van Kessel aan de leiding kwam. Rudi Kunz kwam nog even dicht bij hem, maar van Kessel nam weer afstand waarna Kunz te maken kreeg met Theo Timmer. In de zevende ronde schoof Timmer op naar de tweede plaats, maar hij kon van Kessel niet meer bedreigen.

Uitslag 50cc-klasse

Pos.	Coureur	Merk	Tijd	Punten
1	Henk van Kessel	Sparta	34' 23" 27	15
2	Theo Timmer	Bultaco	+20" 26	12
3	Rudolf Kunz	Kreidler	+24" 79	10
4	Jacky Hutteau	ABF	+28" 47	8
5	Ingo Emmerich	Kreidler	+38" 31	6
6	Enrico Cereda	UFO		5
7	Ezio Saffiotti	Paolucci		4
8	Gerhard Singer	Kreidler		3
9	Rudi Oosting	BGS		2
10	Cees van Dongen	Kreidler		1
11	Joaquín Galí	Bultaco	+1' 32" 08
DNF	Serge Julin	Kreidler	val
DNF	Wolfgang Müller	Kreidler	val
DNS	Eugenio Lazzarini	Van Veen-Kreidler	boycot
DNS	Stefan Dörflinger	Kreidler	boycot
DNS	Ricardo Tormo	Bultaco	boycot
DNS	Gerhard Waibel	Kreidler	boycot
DNS	Patrick Plisson	ABF	boycot
DNS	Rolf Blatter	Kreidler	boycot
DNS	Hagen Klein	Hess Spezial	boycot
DNS	Peter Looijesteijn	Kreidler	boycot

De zijspanrijders hadden minder problemen met het gladde asfalt in Spa-Francorchamps, behalve het feit dat de slicks niet goed op temperatuur kwamen. Er was een normaal startveld in de B2A-klasse. Siegfried Schauzu en Lorenzo Puzo mochten een ronde aan de leiding rijden, tot Rolf Biland/Kurt Waltisperg de eerste plaats overnamen. In de tiende ronde kwamen de hevig vechtende combinaties van Rolf Steinhausen/Kenny Arthur en Werner Schwärzel/Andreas Huber dicht bij en Steinhausen nam de leiding voor het eerst over. De volgende twee ronden ging Biland weer op kop, maar daarna wist Steinhausen definitief weg te rijden. Schwärzel crashte vier ronden voor het einde, waardoor Dick Greasley en John Parkins derde werden.

Uitslag zijspanklasse B2A

Pos	Coureur	Bakkenist	Merk	Tijd	Punten
1	Rolf Steinhausen	Kenny Arthur	KSA-Yamaha	51' 24" 94	15
2	Rolf Biland	Kurt Waltisperg	Schmid-Yamaha		12
3	Dick Greasley	John Parkins	Yamaha		10
4	Siegfried Schauzu	Lorenzo Puzo	Busch-Yamaha		8
5	Alain Michel	Stuart Collins	Seymaz-Yamaha		6
6	Mick Boddice	Mick Burns	Yamaha		5
7	Otto Haller	Rainer Gundel	Krauser-Yamaha		4
8	Hermann Huber	Bernhard Schappacher	Krauser-Yamaha		3
9	Peter Frick	Pascal Mottier	Yamaha		2
10	Walter Ohrmann	Erich Schmitz	Yamaha		1
DNF	Werner Schwärzel	Andreas Huber	Yamaha	ongeval
DNF	Amedeo Zini	Andrea Fornaro	Busch-König
DNF	Peter Campbell	Richard Goodwin	Yamaha	ongeval
DNF	Egbert Streuer	Johan van der Kaap	Schmid-Yamaha
DNF	Cees Smit	Charles Vroegop	Seymaz-Yamaha	drijfstang