Chris Froome

Brytyjski kolarz szosowy

Chris Froome, właśc. Christopher Froome (ur. 20 maja 1985 w Nairobi) – brytyjski kolarz szosowy. Dwukrotny brązowy medalista olimpijski i wicemistrz świata, czterokrotny zwycięzca Tour de France. Dwukrotny zwycięzca Vuelta a España oraz zwycięzca Giro d’Italia. Jeden z najlepszych kolarzy swojej generacji, jest jednym z 7 kolarzy w historii, którzy wygrali wszystkie Wielkie Tour-y. Reprezentuje barwy drużyny Israel Premier-Tech.

Chris Froome
Ilustracja
Pełne imię i nazwisko

Christopher Froome

Data i miejsce urodzenia

20 maja 1985
Nairobi

Obywatelstwo

brytyjskie

Wzrost

186 cm

Informacje klubowe
Klub

Israel Premier-Tech

Kariera seniorska
LataDrużyna
2007Konica Minolta
2008–2009Barloworld
2010–2020Team Sky
2021–Israel Start-Up Nation[1]
Dorobek medalowy
Reprezentacja  Wielka Brytania
Igrzyska olimpijskie
brązLondyn 2012kolarstwo
(jazda ind. na czas)
brązRio de Janeiro 2016kolarstwo
(jazda ind. na czas)
Mistrzostwa świata
brązBergen 2017Ind. na czas
Sky Procycling
Mistrzostwa świata
brązFlorencja 2013Druż. na czas
brązBergen 2017Druż. na czas
UCI World Tour
2. miejsce
2013
2. miejsce
2017
3. miejsce
2016
Strona internetowa

Kariera

Jest kolarzem profesjonalnym od 2008 roku. Jego największe sukcesy to pierwsze miejsce w klasyfikacji generalnej Tour de France – w 2013, 2015, 2016 oraz 2017. Zwyciężał również w pozostałych dwóch Wielkich Tourach: w 2017 w Vuelta a España, a w 2018 w Giro d’Italia.

W 2010 dołączył do zespołu Team Sky. W tym roku w mistrzostwach Wielkiej Brytanii w jeździe na czas przegrał tylko z Bradleyem Wigginsem. W 2011 w Vuelta a España miał być pomocnikiem lidera grupy – Wigginsa. Na 10. etapie w jeździe indywidualnej na czas zajął drugie miejsce (za Tonym Martinem, a przed Wigginsem) i objął prowadzenie w klasyfikacji generalnej. Na 11. etapie stracił prowadzenie na rzecz Wigginsa. Na 15. etapie Froome nadawał tempo grupie goniącej uciekającego samotnie Juana José Cobo, który został tego dnia liderem wyścigu. Froome pozostał na drugim miejscu, wyprzedzając Wigginsa, który odpadł z goniącej grupy na podjeździe pod Angliru. Na 17. etapie zaatakował na ostatnim podjeździe, próbując odzyskać koszulkę lidera. Został jednak doścignięty przez Cobo, który utrzymał nad nim 13 s. przewagi. Po zdyskwalifikowaniu Cobo za stosowanie dopingu po latach przyznano mu zwycięstwo w wyścigu.

We wrześniu 2011 podpisał nowy trzyletni kontrakt z zespołem Sky. W barwach nowego zespołu zdobył brązowy medal w drużynowej jeździe na czas na mistrzostwach świata we Florencji w 2013 roku. Sezon 2013 zakończył na drugim miejscu w klasyfikacji indywidualnej UCI World Tour. Na rozgrywanych rok wcześniej igrzyskach olimpijskich w Londynie zdobył brązowy medal w indywidualnej jeździe na czas, przegrywając tylko z Wigginsem i Martinem.

Najważniejsze osiągnięcia

2007
2008
  • 2. miejsce w Giro del Capo
2009
  • 1. miejsce w drugim wyścigu Giro del Capo[2]
2010
  • 2. miejsce w Mistrzostwach Wielkiej Brytanii w jeździe ind. na czas
2011
2012
2013
2014
2015
2016
2017
2018

Starty w Wielkich Tourach

Grand Tour20082009201020112012201320142015201620172018
Giro-34.DSQ-------1.
Tour83.---2.1.DNF1.1.1.3.
Vuelta---2.4.-2.DNF2.1.-

Przypisy

Bibliografia

Linki zewnętrzne