Fabio Cannavaro

Klubowa

W Serie A zadebiutował 7 marca 1993 w drużynie SSC Napoli. Skuteczna gra w defensywie zaowocowała transferem do Parmy, gdzie spędził aż 7 sezonów i ugruntował swoją pozycję prawdziwej gwiazdy i jednego z najlepszych środkowych obrońców świata. W sierpniu 2002 przeniósł się do Mediolanu, do drużyny Interu^[1][2]. W sierpniu 2004 trafił do Juventusu^[3][4]. W lipcu 2006, po spadku Juventusu do Serie B w związku z aferą korupcyjną^[5] przeszedł na zasadzie transferu łączonego razem z Emersonem do Realu Madryt^[6][7]. Jego nowym numerem na koszulce było 5, którą zostawił kończący karierę Zinédine Zidane^[8][9]. Po zakończeniu sezonu 2008/2009 Cannavaro powrócił do Juventusu^[10], jednak grał w nim tylko jeden sezon. Na początku czerwca 2010 roku na mocy wolnego transferu Cannavaro dołączył do dubajskiego klubu Al-Ahli^[11]. W lipcu 2011 zakończył karierę zawodniczą ze względu na powtarzające się problemy zdrowotne^[12].

Reprezentacyjna

W reprezentacji Włoch środkowy obrońca zadebiutował w styczniu 1997 roku^[13]. Ma na swoim koncie udział w Mistrzostwach Świata (w 1998, 2002 i 2006 roku) oraz Mistrzostwach Europy (2000 i 2004). Jest wicemistrzem Europy z 2000 roku i mistrzem świata z 2006 roku. Został uznany najlepszym obrońcą Mundialu w Niemczech.

Na porannym treningu w bazie Włochów przed Euro 2008 – Badenie, Fabio doznał kontuzji naderwania więzadeł stawu skokowego. Na mistrzostwach zastąpił go Alessandro Gamberini, a Cannavaro pozostał z zespołem na czas mistrzostw. Jednocześnie zapowiedział, że nie zamierza kończyć międzynarodowej kariery w tak negatywny sposób i wyraził chęć gry dla reprezentacji Włoch aż do Mistrzostw Świata 2010^[14].
Po przegranej Włochów ze Słowacją (2:3) na MŚ 2010 Fabio Cannavaro, w wieku 36 lat ogłosił zakończenie kariery reprezentacyjnej.

Na mundialu w 2010 roku Włosi zakończyli turniej już na fazie grupowej, zajmując ostatnie miejsce w grupie. Po tym słabym występie zdecydował się zakończyć reprezentacyjną karierę.

Trenerska

W listopadzie 2014 został trenerem Guangzhou Evergrande^[15], jednakże w czerwcu 2015 opuścił ten klub^[16]. W październiku 2015 objął posadę szkoleniowca Al-Nassr^[17][18][19], jednakże w lutym 2016 został zwolniony^[20][21].

W roku 2006 otrzymał nagrodę Złotej Piłki dla najlepszego piłkarza Europy w plebiscycie tygodnika France Football. 18 grudnia 2006 roku podczas gali w Zurychu Fabio Cannavaro został wybrany przez Międzynarodowy Związek Piłkarski FIFA piłkarzem 2006 roku. Włoski obrońca pokonał w tym plebiscycie między innymi Zinedine’a Zidane, Thierry’ego Henry i Ronaldinho.

Reprezentacja

• Mistrzostwo Świata: 2006
• Wicemistrzostwo Europy: 2000
• Młodzieżowe Mistrzostwo Europy: 1994, 1996

Parma

• Puchar UEFA: 1999
• Pucharu Włoch: 1999, 2002
• Superpuchar Włoch: 1999

Real Madryt

• Mistrzostwo Hiszpanii: 2007, 2008
• Superpuchar Hiszpanii: 2008

Indywidualnie

• Piłkarz Roku FIFA: 2006
• Złota Piłka: 2006
• Najlepszy piłkarz świata magazynu World Soccer: 2006
• Najlepszy włoski piłkarz: 2006
• Najlepszy włoski obrońca: 2005, 2006

• Fabio Cannavaro w bazie National Football Teams (ang.)

• Oficjalna strona (ang. • wł.)