Jan Domarski

Kariera zawodnicza

Ligowej piłki uczył się w Stali Rzeszów. Jest rekordzistą w liczbie meczów (205) oraz liczbie strzelonych goli (55) w barwach rzeszowskiej Stali w pierwszym poziomie ligowym^[1][2]. Dwukrotny mistrz Polski ze Stalą Mielec (1973, 1976). Przed meczem Stali Mielec z Górnikiem Zabrze 29 sierpnia 1976 przy 18 tys. widzów odbyło się uroczyste pożegnanie Jana Domarskiego jako zawodnika mieleckiej drużyny, podczas którego zawodnik otrzymał od dziennikarzy żywą kaczkę (stanowiącą kaczkę dziennikarską)^[3].

Kariera reprezentacyjna

17 października 1973 w 57. minucie zdobył gola w meczu Anglia-Polska (1:1) na stadionie w dzielnicy Wembley w Londynie. Bramka ta przesądziła o awansie reprezentacji Polski do mistrzostw świata w Niemczech^[4]. Gol Domarskiego trafił na listę pięćdziesięciu najważniejszych bramek w historii piłki nożnej, sporządzoną przez dziennik „The Times” i tradycyjnie uznawany jest za najważniejszą bramkę w historii polskiej piłki nożnej.

Jan Domarski otrzymał rolę środkowego napastnika reprezentacji po kontuzji Włodzimierza Lubańskiego. Na mistrzostwach świata w 1974 nie grał już w podstawowej jedenastce – był zmiennikiem Andrzeja Szarmacha i w pierwszym składzie wyszedł tylko w „meczu na wodzie” z reprezentacją Republiki Federalnej Niemiec. Był to jego ostatni mecz w reprezentacji.

W kadrze narodowej Jan Domarski rozegrał 17 meczów (w tym sześć podczas eliminacji i Mistrzostw Świata 1974), zdobywając 2 gole.

lp.	Data	Miejsce	Przeciwnik	Rezultat	Rozgrywki	Grał	Uwagi
1.	4 sierpnia 1967	Moskwa	ZSRR	2-2	elim. IO 1968	90'
2.	22 lipca 1970	Szczecin	Irak	2-0	towarzyski	od 46'
3.	6 czerwca 1973	Chorzów	Anglia	2-0	elim. MŚ 1974	od 54'
4.	3 sierpnia 1973	Chicago	Stany Zjednoczone	1-0	towarzyski	90'
5.	8 sierpnia 1973	Monterrey	Meksyk	2-1	towarzyski	90'
6.	10 sierpnia 1973	San Francisco	Stany Zjednoczone	4-0	towarzyski	90'
7.	12 sierpnia 1973	New Britain	Stany Zjednoczone	0-1	towarzyski	od 60'
8.	19 sierpnia 1973	Warna	Bułgaria	2-0	towarzyski	90'
9.	26 września 1973	Chorzów	Walia	3-0	elim. MŚ 1974	90'
10.	10 października 1973	Rotterdam	Holandia	1-1	towarzyski	90'
11.	17 października 1973	Londyn	Anglia	1-1	elim. MŚ 1974	90'
12.	21 października 1973	Dublin	Irlandia	0-1	towarzyski	od 46'
13.	17 kwietnia 1974	Liège	Belgia	1-1	towarzyski	do 66'
14.	15 maja 1974	Warszawa	Grecja	2-0	towarzyski	do 45'
15.	15 czerwca 1974	Stuttgart	Argentyna	3-2	MŚ 1974	od 72'
16.	30 czerwca 1974	Frankfurt nad Menem	Jugosławia	2-1	MŚ 1974	od 81'
17.	3 lipca 1974	Frankfurt nad Menem	Niemcy	0-1	MŚ 1974	90'

Kariera trenerska

Jan Domarski był również trenerem piłkarskim. W sezonie II ligi 1984/1985 był drugim trenerem Resovii, po czym wyjechał do Stanów Zjednoczonych^[5]. Od października 1999 prowadził Stal Sanok w rundzie jesiennej sezonu 1992/1993 III ligi^[6]. Był także trenerem 5-ligowego zespołu grupy dębickiej Wisłok Wiśniowa. 5 października 2020 został trenerem występującej w krośnieńskiej klasie okręgowej Kotwicy Korczyna^[7].

W 2010 bez powodzenia kandydował do rady Rzeszowa z listy komitetu Nasz Dom-Rzeszów^[8]. Należy do Prawicy Rzeczypospolitej^[9]. W 2014 był kandydatem tej partii do sejmiku województwa podkarpackiego z listy PiS, nie uzyskując mandatu^[10].

W filmie Wesele z 2004 w reżyserii Wojciecha Smarzowskiego, Mundek (Jerzy Rogalski) prezentuje na sobie koszulkę reprezentacji Polski z numerem 10 twierdząc, że jest to strój, w którym Jan Domarski zdobył pamiętnego gola 17 października 1973 w meczu z Anglią (1:1) na stadionie Wembley.

W 2007 Wiesław Syzdek nakręcił reportaż TV o Janie Domarskim pt. Złota Bramka.

W 2004 otrzymał Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski^[11].

• Jan Domarski w bazie 90minut.pl