Kwas selenowy

Kwas selenowy krystalizuje w temperaturze 58 °C, łatwo ulega przechłodzeniu i występuje jako lepka, higroskopijna ciecz. Tworzy krystaliczne mono- i dihydraty (o temperaturach topnienia odpowiednio 26 i −51,7 °C). Jest dobrze rozpuszczalny w wodzie. Silnie żrący. Jest silniejszym utleniaczem niż kwas siarkowy (na gorąco roztwarza złoto), ma też nieco większą moc. Podczas ogrzewania rozkłada się z wydzieleniem tlenu^[5]:

2H
2SeO
4 → 2H
2SeO
3 + O
2↑

Ze względu na nietrwałość trójtlenku selenu SeO
3, otrzymywanie kwasu selenowego przez rozpuszczenie SeO
3 w wodzie nie ma zastosowania praktycznego. Możliwe metody otrzymywania to

• Reakcja ditlenku selenu z nadtlenkiem wodoru:

SeO
2 + H
2O
2 → H
2SeO
4

• Utlenienie kwasu selenawego chlorem lub bromem, np.:

H
2SeO
3 + Cl
2 + H
2O ⇌ H
2SeO
4 + 2HCl

Reakcja jest egzotermiczna, jednak aby zapobiec jej cofaniu w stronę substratów, powstałego halogenowodoru (np. HCl) nie można usuwać przez ogrzanie, lecz wytrąca się go dodatkiem Ag
2CO
3^[6].

Proces można przeprowadzić wychodząc z soli srebrowej kwasu selenawego^[5]:

Ag
2SeO
3 + Br
2 + H
2O → H
2SeO
4 + 2AgBr↓

• Możliwe jest też utlenianie chlorem selenu pierwiastkowego w postaci zawiesiny w wodzie:

Se + 4H
2O + 3Cl
2 → H
2SeO
4 + 6HCl

Kwas selenowy jest stosowany jako utleniacz w jubilerstwie oraz do otrzymywania związków selenoorganicznych.

Kwas selenowy może kumulować się w organizmie. Powoduje wypadanie włosów i paznokci, zmiany na skórze oraz anemię.

Przy kontakcie kwasu ze skórą lub oczami należy zmyć go dużą ilością wody.

Przy połknięciu należy podać choremu dużą ilość wody i spowodować wymioty.

Należy też niezwłocznie skontaktować się z lekarzem.

Substancja jest silnie toksyczna dla organizmów wodnych.