Marksizm-leninizm

Zobacz też: Leninizm.

Marksizm-leninizm został rozwinięty z bolszewizmu przez Józefa Stalina w latach dwudziestych XX wieku w oparciu o jego rozumienie i syntezę ortodoksyjnego marksizmu i leninizmu.^[11][12][13] Po śmierci Włodzimierza Lenina w 1924, marksizm-leninizm stał się odrębnym ruchem w Związku Radzieckim, kiedy Stalin i jego zwolennicy przejęli kontrolę nad partią. Odrzuciła powszechne wśród zachodnich marksistów pojęcie rewolucji światowej jako warunku wstępnego budowy socjalizmu, na rzecz koncepcji socjalizmu w jednym kraju. Według jego zwolenników, stopniowe przejście od kapitalizmu do socjalizmu zostało oznaczone przez wprowadzenie pierwszego planu pięcioletniego i konstytucji radzieckiej 1936 roku.^[14] Pod koniec lat dwudziestych Stalin ustanowił ideologiczną ortodoksję w Rosyjskiej Partii Komunistycznej (bolszewikach), Związku Radzieckim i Międzynarodówce Komunistycznej, aby ustanowić powszechną praktykę marksistowsko-leninowską.^[15][16] Sformułowanie radzieckiej wersji materializmu dialektycznego i historycznego w latach 30. XX wieku przez Stalina i jego współpracowników, takie jak w książce Stalina O Materializmie Dialektycznym i Historycznym, stało się oficjalną radziecką interpretacją marksizmu,^[17] i zostało wzięte za przykład przez marksistów-leninistów w innych krajach; według Wielkiej Encyklopedii Rosyjskiej, tekst ten stał się podstawą filozofii marksizmu-leninizmu.^[18] W 1938 roku oficjalny podręcznik Stalina Historia Wszechzwiązkowej Komunistycznej Partii (bolszewików) spopularyzował termin „marksizm-leninizm”.^[19]

Krótki słownik filozoficzny pod redakcją Judina i Rozentala określał marksizm-leninizm według definicji Józefa Stalina^[20]: marksizm-leninizm jest

Marksizm-leninizm składa się z trzech części^[22] :

1. filozofia (materializm dialektyczny i materializm historyczny),
2. ekonomia polityczna,
3. naukowy komunizm.

Rzesze aparatu ideologicznego, agitatorów i propagandzistów, upowszechniały przekonanie, że ideologia marksistowsko-leninowska ma charakter naukowy^[23].

Marksizm-leninizm utrzymuje, że do zastąpienia kapitalizmu potrzebna jest dwuetapowa rewolucja komunistyczna. Partia awangardowa, zorganizowana przez „centralizm demokratyczny”, przejęłaby władzę w imieniu proletariatu i ustanowiłaby jednopartyjne państwo socjalistyczne, zwane dyktaturą proletariatu. Państwo kontrolowałoby środki produkcji, tłumiło opozycję, kontrrewolucję i burżuazję oraz promowało radziecki kolektywizm, aby utorować drogę do ewentualnego społeczeństwa komunistycznego, które byłoby bezklasowe i bezpaństwowe.^{[24][25][26][27][28][29]}

Marksizm–leninizm jest pustym terminem, zależnym od podejścia i podstaw rządzących partii komunistycznych, dynamicznym i otwartym na redefinicje, zarówno ustalonym, jak i nieustalonym w znaczeniu.^[30] Jako termin, marksizm-leninizm jest mylący, ponieważ Marks i Lenin nigdy nie sankcjonowali ani nie popierali tworzenia po nich -izmu, i szczyci się tym, że spopularyzowany po śmierci Lenina przez Stalina, zawierał trzy jasne, doktrynalne i zinstytucjonalizowane zasady, które stały się modelem dla późniejszych reżimów typu radzieckiego; jego globalne wpływy, obejmujące w szczytowym momencie co najmniej jedną trzecią światowej populacji, uczyniły marksistowsko-leninowskie wygodną etykietą dla bloku komunistycznego jako dynamicznego porządku ideologicznego.^[3]

Osobne artykuły: Oświata w Związku Radzieckim i System oświaty w Polsce.

W ZSRR marksizm-leninizm był nauczany obowiązkowo na wszystkich uczelniach zarówno wyższych^[31][32][33], jak i średnich^[34][35]. Jako przedmiot szkolny marksizm-leninizm istniał pod nazwą „społecznoznawstwo”. Indoktrynacja polskich uczniów w kierunku marksizmu-leninizmu była oficjalnie głoszonym zadaniem ideologicznej uniformizacji polskiej szkoły^[36]. W Polsce lat 60. XX wieku opublikowano 2 kolejne wydania podręcznika Podstawy marksizmu-leninizmu.

• Instytut Marksizmu-Leninizmu przy KC KPZR

• Wojciech Błasiak: Ideologiczne tworzenie rzeczywistości społecznej. W: Kazimierz Ślęczka, Aleksandra Kamińska, Ewa Kraus: Jak możliwy jest dialog?. Sosnowiec: Oficyna Wydawnicza „Humanitas”, Wyższa Szkoła Humanitas w Sosnowcu, 2014. ISBN 978-83-61991-99-1.
• Leszek Kołakowski: Główne nurty marksizmu. Powstanie – rozwój – rozkład. Londyn: 1988.
• M. B. Mitin: Marxism-Leninism. W: The Great Soviet Encyclopedia, 3rd Edition. Moskwa: Sowietskaja encikłopedija. (ang.).
• Marksizm-leninizm. W: Krótki słownik filozoficzny. Mark Rozental, Pawieł Judin (red.). Warszawa: Książka i Wiedza, 1955, s. 375-381. (pol.).

• (ang.) Marxism-Leninism - definicja na marxists.org
• (ang.) Fundamentals of Marxism-Leninism - 3 separate studies on marxists.org
• (ang.) Fundamentals of Marxism-Leninism by Kuusinen, O. W. (Otto Wille), ed.