Muzyka pop
Muzyka pop – ogólnie muzyka popularna, termin ten jest jednak wieloznaczny, w najszerszym sensie oznacza każdy rodzaj muzyki rozrywkowej[3], niezależnie od jej charakteru[4].
| Pochodzenie | country[1], rock and roll[1], jazz, folk[1], muzyka taneczna, pop tradycyjny[2], soul[1] |
|---|---|
| Czas i miejsce powstania | lata 60. XX wieku[3], Stany Zjednoczone, Wielka Brytania |
| Instrumenty | gitara, gitara basowa, perkusja, instrumenty klawiszowe |
| Podgatunki | |
| synth pop, brit pop, indie pop, twee pop, jangle pop, pop symfoniczny, noise pop, power pop, avant-pop | |
| Podgatunki powstałe z połączenia z innym stylem muzycznym | |
| dream pop, pop-rock, pop punk, country pop | |
| Style regionalne | |
| j-pop, k-pop, c-pop, t-pop | |
_(30072929931).jpg)
Definicja
W węższym zakresie popem nazywa się bardziej „miękki” i nastawiony na masowego odbiorcę odłam muzyki rockowej, charakteryzujący się prostotą, melodyjnością i szerszym niż w klasycznej muzyce rockowej użyciem syntezatorów i studyjnych technik nagraniowych[5]. Często style popowe są „łagodniejszymi” odmianami pierwotnych stylów wyrosłych z różnych odmian muzyki rozrywkowej (nie tylko rockowej), lub kombinacjami tych odmian tak zestawianymi, aby usunąć brzmienia nietolerowane w danym momencie przez większość potencjalnych słuchaczy, oraz aby zachować brzmienia, które są aktualnie modne. Encyklopedia wydawnictwa Kluszczyński z 2009 roku definiuje muzykę pop jako rytmiczną muzykę instrumentalno-wokalną, często o charakterze tanecznym, utrzymaną w tonacjach durowych o prostej strukturze rytmicznej i melodycznej z powierzchownymi zapożyczeniami z różnych stylów muzycznych tworzonej w celach komercyjnych[6], natomiast encyklopedia wydawnictwa PWN definiuje muzykę pop jako każdy rodzaj muzyki rozrywkowej[3].
Za popowych uważa się więc, niezależnie od stylu muzyki, tych artystów, którzy tworzą swoją muzykę, kierując się wyłącznie gustami publiczności i całkowicie rezygnują z prób przekazywania jakichś głębszych wartości[7]. Artystów, którzy się do tego oficjalnie przyznają, jest jednak niewielu i większość stara się dodawać do tworzonej przez siebie muzyki jakiś rodzaj „ideologii”. Dodatkowo wielu artystów, którzy u zarania swojej działalności byli dla pewnych kręgów odbiorców „kultowi” i „alternatywni”, po osiągnięciu sukcesu przestają być za takich uważani, mimo że bardzo często ich muzyka się nie zmienia, lecz tylko staje się popularna i modna, by nie rzec – spowszedniała. W efekcie odróżnienie „popu” od „nie popu” na bazie tej definicji jest często bardzo trudne i zaliczenie jakiegoś artysty do jednej z tych kategorii zależy od punktu widzenia.
Fakt, że muzyka pop jest „produkowana” dla czystej przyjemności słuchania, nie oznacza, że jest muzyką cechującą się amatorstwem. Wręcz przeciwnie, w produkcję piosenek pop zaangażowani są zazwyczaj profesjonaliści: tekściarze, kompozytorzy, choreografowie i muzycy sesyjni.
Charakterystyka
Typowy utwór muzyki pop zazwyczaj składa się ze stosunkowo krótkich partii muzycznych granych na gitarze elektrycznej, standardowym brzmieniu basu, perkusji i wokalu oraz bardzo chwytliwym refrenem i zapożyczeniami z innych stylów muzycznych[4].
Podgatunki i style muzyki pop
Rozwój muzyki pop spowodował wykształcenie w jej ramach wielu różnorodnych stylów muzycznych, takich jak:
- avant-pop[8]
- brit pop[9]
- college rock
- dream pop[10]
- indie pop[11]
- jangle pop[12]
- noise pop[13]
- pop symfoniczny
- progressive pop[14]
- psychedelic-pop[15]
- power pop[16]
- synth pop[17]
- twee pop[18]
Praktycznie każdy gatunek muzyki rozrywkowej posiada swój popularny, komercyjny nurt, można więc wyróżniać takie style jak:
W zasadzie każda kultura muzyczna wykształciła swoją wersję muzyki pop. Można więc wyróżnić takie style jak:
- afro pop[25]
- c-pop (pop chiński)[26]
- indyjski pop[27]
- j-pop (pop japoński)[28]
- k-pop (pop koreański)[29]
- latynoski pop[30]
- t-pop (pop tajski)[31]
i tym podobne.
Podsumowanie
Pop wykształcił szereg specyficznych dla siebie zjawisk związanych z kulturą masową, takich jak:
Z powodu wykrystalizowania się terminu „muzyka popowa” nastąpiło oddzielenie znaczeniowe tego terminu od terminu „muzyka rozrywkowa”, gdyż ten ostatni obejmuje zakres zarówno szerszy, jak i nieco inny, zajmując się w mniejszym stopniu odmianami o silnie rockowym pochodzeniu, za to nawiązując nawet do najbardziej lekkich odmian muzyki poważnej. Wychodzącym z użycia synonimem muzyki popowej jest termin „muzyka estradowa”.
Z powodu powyższych niejasności zaczęto również stosować określenie pop tradycyjny lub muzyka środka na określenie stylów muzyki popularnej powstałych przed epoką rock’n’rolla.