Zamek w Montsoreau
Château de Montsoreau – renesansowy zamek w Dolinie Loary. Jest to jedyny z zamków w Dolinie Loary, który został wybudowany bezpośrednio nad brzegiem rzeki[1]. Znajduje się w niewielkim miasteczku Montsoreau, w departament Maine i Loara we Francji, w pobliżu Saumur, Chinon, Fontevraud-l’Abbaye i Candes-Saint-Martin. Château de Montsoreau ma wyjątkową pozycję u zbiegu dwóch rzek, Loary i Vienne, a także na styku trzech historycznych regionów: Andegawenii, Poitou i Turenii.
nr rej. PA00109211 | |
Państwo | |
---|---|
Miejscowość | |
Adres | F-49730 Montsoreau |
Typ budynku | |
Styl architektoniczny | |
Architekt | różni architekci |
Inwestor | Jean II de Chambes |
Wysokość całkowita | 35 m |
Kondygnacje | 4 |
Powierzchnia użytkowa | 2000 m² |
Rozpoczęcie budowy | 990 |
Ważniejsze przebudowy | 1453 |
Pierwszy właściciel | |
Kolejni właściciele | |
Obecny właściciel | Philippe Méaille (2016-2041) |
Strona internetowa |
Obiekt z listy światowego dziedzictwa UNESCO | |
Państwo | |
---|---|
Typ | kulturowy |
Spełniane kryterium | i, ii, iv |
Numer ref. | |
Region[b] | Europa i Ameryka Północna |
Historia wpisania na listę | |
Wpisanie na listę | 2000 |
Dokonane zmiany | 2017 |
Położenie na mapie Francji | |
47°12′56″N 0°03′44″E/47,215556 0,062222 | |
W 2015 r. francuski kolekcjoner sztuki współczesnej Philippe Méaille, związany z Christianem Gillet, prezesem francuskiego departamentu Maine i Loara, podpisał umowę na przekształcenie Château de Montsoreau w muzeum międzynarodowej sztuki współczesnej na następne 25 lat[2]. Château de Montsoreau stał domem się Méaille niezwykłej kolekcji radykalnych konceptualistów Art & Language i został przemianowany na Zamek w Montsoreau – Muzeum Sztuki Współczesnej[3][4].
Château de Montsoreau został uwieczniony przez Alexandre Dumas w swojej powieści Pani de Monsoreau napisanej w latach 1845–1846[5].
Château de Montsoreau został wymieniony jako pomnik historii przez francuskie Ministerstwo Kultury w 1862, 1930 i 1938 roku[6]. Dolina Loary pomiędzy Sully-sur-Loire i Chalonnes została wpisana na listę światowego dziedzictwa UNESCO od 30 listopada 2000 roku[7].