Zoran Milanović

Ukończył studia prawnicze na Uniwersytecie w Zagrzebiu^[1][2]. W 1993 rozpoczął pracę w Ministerstwie Spraw Zagranicznych. W 1994 jako pierwszy Chorwat wziął udział w misji zagranicznej z ramienia OBWE w Górskim Karabachu, enklawie w Azerbejdżanie okupowanej przez wojska Armenii. Przebywał tam do 1996.

Po powrocie został doradcą chorwackiej misji przy UE i NATO w Brukseli. W czasie trzech lat rezydowania w Belgii ukończył studia podyplomowe na Université Libre de Bruxelles^[2]. W 1999, po powrocie do Chorwacji, wstąpił do Socjaldemokratycznej Partii Chorwacji. W latach 2000–2003 był państwowym koordynatorem ds. NATO jako urzędnik rządowy w okresie premiera Ivicy Račana. Zajmował się sprawami akcesji i udziału w programie Partnerstwo dla Pokoju.

W 2004 wszedł w skład komitetu centralnego i do 2006 był rzecznikiem prasowym SDP. Po śmierci Ivicy Račana, na konwencji partii 2 czerwca 2007, został wybrany na nowego przewodniczącego Socjaldemokratycznej Partii Chorwacji^[2]. W drugiej turze pokonał swoją główną konkurentkę, pełniącą obowiązki przewodniczącej partii, Željkę Antunović. W wyborach parlamentarnych w tym samym roku Zoran Milanović uzyskał po raz pierwszy mandat posła do Zgromadzenia Chorwackiego (VI kadencji)^[1]. Kierowana przez niego SDP uzyskała wówczas najwięcej mandatów od czasu swojego powstania, jednak pozostała ugrupowaniem opozycyjnym. W wyborach w 2011 ponownie został wybrany do krajowego parlamentu z ramienia zwycięskiej Koalicji Kukuriku^[1][3].

Po zwycięskich wyborach został desygnowany na urząd premiera, 23 grudnia 2011 formalnie rozpoczął urzędowanie po zatwierdzeniu przez parlament^[4].

Jego gabinet funkcjonował przez całą kadencję. W wyborach w 2015 Zoran Milanović uzyskał poselską reelekcję^[5]. Nie zdołał jednak stworzyć nowej koalicji rządowej, 22 stycznia 2016 na stanowisku premiera zastąpił go Tihomir Orešković. W wyborach w 2016 ponownie został wybrany do parlamentu^[1], kierowana przez niego koalicja przegrała z centroprawicową HDZ^[6]. Po przegranych wyborach zapowiedział rezygnację ze stanowiska lidera SDP i przeprowadzenie na listopad 2016 bezpośrednich wyborów nowego przewodniczącego SDP w dwóch turach, gdyby w pierwszej żaden kandydat nie uzyskałby więcej niż połowę głosów. Partią formalnie kierował do 26 listopada 2016, kiedy to w drugiej turze bezpośrednich wyborów nowym liderem socjaldemokratów został Davor Bernardić^[7]. W marcu 2017 złożył mandat poselski^[1], podejmując działalność w biznesie. W tym samym roku założył firmę konsultingową świadczącą usługi związane z procesem akcesji do Unii Europejskiej, doradzał m.in. premierowi Albanii Ediemu Ramie^[8].

W 2019 wystartował w wyborach prezydenckich jako kandydat socjaldemokratów, otrzymując też poparcie innych ugrupowań centrowych i centrolewicowych. W pierwszej turze głosowania z 23 grudnia 2019 zajął pierwsze miejsce, otrzymując 29,6% głosów. Przeszedł do drugiej tury z ubiegającą się o reelekcję Kolindą Grabar-Kitarović, która dostała 26,7% głosów^[9]. W drugiej turze wyborów, która miała miejsce 5 stycznia 2020, pokonał swoją kontrkandydatkę, zdobywając 52,7% głosów. Został tym samym wybrany na piątego prezydenta niepodległej Chorwacji^[10]. Urząd prezydenta objął 18 lutego 2020^[11].

W trakcie rozpoczętej w 2022 inwazji Rosji na Ukrainę wygłaszał poglądy określane jako prorosyjskie. W 2022 wyraził przekonanie, że Krym nigdy już nie będzie częścią Ukrainy^[12]. Sprzeciwiał się również dozbrajaniu ukraińskiej armii przez państwa NATO^[13]. W połowie marca 2024 ogłosił się kandydatem skupionej wokół socjaldemokratów koalicji na urząd premiera w wyborach parlamentarnych rozpisanych na kwiecień tegoż roku^[14]. Kilka dni później Sąd Konstytucyjny orzekł, że Zoran Milanović nie może kandydować do parlamentu ani czynnie uczestniczyć w partyjnej kampanii, chyba że zrezygnuje z urzędu prezydenta^[15]. W reakcji na to orzeczenie prezydent publicznie porównał członków tego sądu do „gangsterów”^[16][17] i „bandytów”^[16].

Zoran Milanović jest żonaty z Sanją Musić Milanović, ma dwoje dzieci.

• rząd Zorana Milanovicia

• Zoran Milanovic – The Rise of Racan’s Successor. nacional.hr, 17 kwietnia 2007. [dostęp 2011-07-07]. (ang.).