தற்காலிக அரசு
தற்காலிக அரசு அல்லது பராமரிப்பாளர் அரசாங்கம் அல்லது காபந்து சர்க்கார் (caretaker government) இது ஒரு வழக்கமான அரசாங்கம் தேர்ந்தெடுக்கப்படும் வரை அல்லது உருவாகும் வரை ஒரு நாட்டில் சில அரசாங்க கடமைகளையும் செயல்பாடுகளையும் செய்கிறது.[1][2] குறிப்பிட்ட நடைமுறையைப் பொறுத்து, இத்தற்காலிக அரசில் பொதுவாக தோராயமாக தேர்ந்தெடுக்கப்பட்ட அல்லது அங்கீகரிக்கப்பட்ட நாடாளுமன்ற உறுப்பினர்கள் அல்லது வெளியேறும் நாடாளுமன்ற உறுப்பினர்களைக் கொண்டது.
பிரதிநிதித்துவ ஜனநாயக நாடுகளில் உள்ள பராமரிப்பாளர் அரசாங்கங்கள் வழக்கமாக அவற்றின் செயல்பாடுகளில் மட்டுப்படுத்தப்பட்டவை, உண்மையாக ஆட்சி செய்து புதிய சட்டத்தை முன்மொழிவதை விட, தற்போதைய நிலையை பராமரிக்க மட்டுமே சேவை செய்கின்றன. தற்காலிகமாக மாற்றுவதற்கான அரசாங்கத்தைப் போலல்லாமல், மேற்கூறிய செயல்பாடுகளைச் செய்வதற்கு ஒரு தற்காலிக அரசாங்கத்திற்கு முறையான ஆணை (தேர்தல் ஒப்புதல்) இல்லை.
வரையறை
நாடாளுமன்ற அமைப்பில் உள்ள ஒரு அரசாங்கம் நம்பிக்கையில்லா பிரேரணையில் தோற்கடிக்கப்படும் போது அல்லது அரசாங்கத்திறு ஆதரவான பொரும்பான்மை உறுப்பினர்கள் இன்றி கலைக்கப்படும் போது, புதிய அரசுக்கான இடைக்காலத் தேர்தல் முடிந்து புதிய அரசு அமைக்கப்படும் வரை, பராமரிப்பாளர் அரசாங்கம் செயல்படுடலாம். அமல்படுத்தப்படலாம். வெஸ்ட்மினிஸ்டர் அரசாங்க முறையைப் பயன்படுத்தும் சில நாடுகளில், இடைக்கால அரசாங்கம் வெறுமனே பதவியில் இருக்கும் அரசாங்கமாகும், இது ஒரு தேர்தலை நடத்துவதற்கும், புதிய நாடாளுமன்றத்தை அமைப்பதற்கும் தொடர்ந்து செயல்படுகிறது. சாதாரண காலங்களைப் போலல்லாமல், தற்காலிக அரசாங்கத்தின் நடவடிக்கைகள் வரையறுக்கப்பட்டுள்ளன.[3] பராமரிப்பாளர் அரசாங்கங்கள் தினசரி பிரச்சினைகளை கையாளும் மற்றும் பட்ஜெட்களை விவாதத்திற்கு தயார்படுத்தும் என்று எதிர்பார்க்கப்படுகிறது, ஆனால் அரசாங்க தளத்தை உருவாக்கவோ அல்லது சர்ச்சைக்குரிய மசோதாக்களை அறிமுகப்படுத்தவோ அனுமதிக்கப்படவில்லை. நிலையான ஜனநாயக ஆட்சியை மீட்டெடுக்கும் வரை அல்லது நிறுவும் வரை ஒரு பராமரிப்பாளர் அரசாங்கம் அமைக்கப்படுகிறது.