เสือลายเมฆบอร์เนียว

เสือลายเมฆบอร์เนียว หรือ เสือลายเมฆซุนดา (อังกฤษ: Bornean clouded leopard, Sunda clouded leopard, Sundaland clouded leopard; ชื่อวิทยาศาสตร์: Neofelis diardi) แต่เดิมเคยจัดอยู่เป็นชนิดย่อยของเสือลายเมฆ (N. nebulosa) แต่ในวันที่ 14 มีนาคม ค.ศ. 2006 ทางกองทุนสัตว์ป่าโลก (WWF) ได้ยอมรับให้เป็นเสือชนิดใหม่ของโลก ด้วยว่ามีความแตกต่างจากเสือลายเมฆธรรมดา และแบ่งออกได้เป็น 2 ชนิดย่อย ในเดือนมีนาคม ค.ศ. 2007 จากผลการวิจัยทางพันธุกรรมจากสถาบันมะเร็งแห่งชาติสหรัฐอเมริกา ^[2]

เสือลายเมฆบอร์เนียว ช่วงเวลาที่มีชีวิตอยู่: สมัยไพลสโตซีนตอนต้นถึงปัจจุบัน
เสือลายเมฆบอร์เนียวที่แม่น้ำกีนาบาตางันตอนล่าง รัฐซาบะฮ์ตะวันออก ประเทศมาเลเซีย
สถานะการอนุรักษ์
ไม่มั่นคง  (IUCN 3.1)[1]
CITES Appendix I (CITES)[1]
การจำแนกชั้นทางวิทยาศาสตร์
โดเมน:	ยูแคริโอตา
อาณาจักร:	สัตว์
ไฟลัม:	สัตว์มีแกนสันหลัง
ชั้น:	สัตว์เลี้ยงลูกด้วยนม
อันดับ:	อันดับสัตว์กินเนื้อ
อันดับย่อย:	เฟลิฟอเมีย
วงศ์:	เสือและแมว
สกุล:	สกุลเสือลายเมฆ (G. Cuvier, 1823)
สปีชีส์:	Neofelis diardi
ชื่อทวินาม
Neofelis diardi (G. Cuvier, 1823)
ชนิดย่อย
N. d. diardi (G. Cuvier, 1823) N. d. borneensis Wilting, Christiansen, Kitchener, Kemp, Ambu and Fickel, 2007
แผนที่แสดงที่อยู่อาศัยของเสือลายเมฆบอร์เนียวใน ค.ศ. 2016[1]

เสือลายเมฆบอร์เนียว มีรูปร่างและลวดลายคล้ายเสือลายเมฆธรรมดา แต่ลวดลายที่มองดูคล้ายก้อนเมฆเล็กกว่า และมีสีเข้มกว่า และขนาดรูปร่างก็จะใหญ่กว่าเล็กน้อย มีเขี้ยวยาว 3.8–4.5 เซนติเมตร นับว่ายาวที่สุดในบรรดาเสือทั้งหมดในโลกที่ยังหลงเหลืออยู่ ด้านหลังเขี้ยวคมมาก ตัวเต็มวัยมีน้ำหนักประมาณ 25 กิโลกรัม ความยาวลำตัว 750–1,100 มิลลิเมตร

มีพฤติกรรมที่ยังไม่ทราบแน่ชัด แต่เท่าที่มีรายงาน พบว่าอาศัยและหากินบนต้นไม้เป็นส่วนใหญ่ ข้อเท้าแข็งแรงมาก จนสามารถโหนกิ่งไม้ด้วยขาหลังเพียงอย่างเดียวแล้วปล่อยให้หัวห้อยลงมาได้ สามารถไต่กิ่งไม้แบบห้อยตัวอยู่ใต้กิ่งไม้ที่เอนเกือบขนานกับพื้นได้ เปรียบเทียบฝีมือการปีนป่ายกับเสือดาว (Panthera pardus) แล้วเสือลายเมฆบอร์เนียวจะเก่งกว่า แม้เสือดาวจะปีนต้นไม้เก่ง แต่ก็ไม่ถนัดในการจับเหยื่อบนต้นไม้ แต่เสือลายเมฆบอร์เนียวเคยมีรายงานว่าไล่จับลิงบนต้นไม้ได้

อาหารหลักได้แก่ ลิง หรือสัตว์อื่น ๆ บนต้นไม้ หรือ เก้ง, กวาง

การกระจายพันธุ์พบที่เกาะสุมาตรา, เกาะบอร์เนียว พบซากดึกดำบรรพ์ ของเสือลายเมฆบอร์เนียวในเกาะชวาด้วย เชื่อว่าเสือชนิดนี้ได้หายไปจากชวาตั้งแต่ยุคหินใหม่แล้ว

โดยปกติเสือลายเมฆบอร์เนียวชอบอาศัยอยู่ในป่าดิบชื้นเขตร้อนที่คงความบริสุทธิ์มาก แต่ก็อาจพบในป่าชนิดอื่นได้เหมือนกัน เช่นในป่าชั้นสองหรือป่าที่มีการทำป่าไม้ รวมถึงป่าหญ้าหรือป่าละเมาะด้วย เคยพบในป่าชายเลนของบอร์เนียว คาดว่าเสือลายเมฆบอร์เนียวอาจอยู่ได้ที่ระดับความสูงถึง 2,000 เมตร มีฤดูผสมพันธุ์ที่ไม่แน่นอน พฤติกรรมในสถานที่เพาะเลี้ยงออกลูกตั้งแต่เดือนมีนาคม–สิงหาคม เสือตัวเมียมีระยะเวลาเป็นสัดครั้งละ 6 วันและเกิดขึ้นทุก ๆ 30 วันในฤดูผสมพันธุ์ เชื่อว่าเสือลายเมฆบอร์เนียวออกลูกในโพรงไม้ที่อยู่เหนือระดับพื้นดิน แต่ก็เคยมีผู้พบเห็นเสือลายเมฆบอร์เนียวออกลูกในรังที่อยู่ในระดับพื้นดินท่ามกลางพุ่มไม้ทึบเหมือนกัน แม่เสือตั้งท้อง 86–93 วัน ลูกครอกหนึ่งมีประมาณ 1–5 ตัว ส่วนใหญ่มักมี 2 ตัว ลูกเสือแรกเกิดมีน้ำหนัก 140–170 กรัม ลืมตาเมื่ออายุ 10–12 วัน และเริ่มเดินได้เมื่ออายุ 19–20 วัน เมื่ออายุได้ 10 สัปดาห์ก็เริ่มกินเนื้อได้ หย่านมเมื่ออายุ 5 เดือน เสือวัยรุ่นจะมีสีสันเหมือนเสือเต็มวัยเมื่ออายุได้ 6 เดือน และเมื่ออายุ 10 เดือนก็จะออกเรือนหากินเองได้ เสือลายเมฆบอร์เนียวเข้าสู่วัยเจริญพันธุ์เมื่ออายุ 24–36 เดือน และจะให้กำเนิดลูกได้จนถึงอายุ 12–15 ปี อายุขัยโดยเฉลี่ย 11 ปี แต่ตัวที่อายุมากที่สุดในกรงเลี้ยงมีอายุ 17 ปี ออกหากินในเวลากลางคืน ในเวลากลางวันพบเจอได้น้อยมาก^[3]

จำนวนในธรรมชาติ คาดว่ามีอยู่ประมาณ 700 ตัว จากข้อมูลของกองทุนสัตว์ป่าโลกระบุว่าตลอด 20 ปีที่ผ่านมาถิ่นที่อยู่อาศัยของพวกเสือลายเมฆบอร์เนียวหายไปเฉลี่ยปีละร้อยละ 10 เนื่องจากการลักลอบล่าสัตว์และตัดไม้ทำลายป่า ^[4]