Ukraina iqtisodiyoti

Eng agrar iqtisodiy rayonlar: Podolskiy, Markaziy va Qora dengiz hududlari sanaladi.

Mintaqaviy farqlar

Iqtisodiy jihatdan eng rivojlangan mintaqalar — Donbass (Donetsk viloyati va Lugansk viloyati), Dnepr viloyati (Dnepropetrovsk viloyati va Zaporojye viloyati), shuningdek, Kiev, Xarkov, Odessa, Lvov shaharlari iqtisodiy jihatdan juda katta salohiyatga ega hisoblanadi. Eng agrar iqtisodiyotga boglanib qolgan rayonlar: Podolskiy, Markaziy va Qora dengiz hududlari hisoblanadi

YaIM

Ukraina YaIM dinamikasi^[2]

Yil	YaIM (aholi jon boshiga)	YaIM, mlrd dollar	XQQ YaIM mlrd dollar	Hayot darajasi (%)	Hayot darajasi 1990-yil
1990	0	293,235*	505,504*	▲0	100,0
1991	0,001*	101,116*	458,430*	-8,700*	91,3
1992	0,052	22,193	318,309	-9,900*	82,3
1993	1,587	35,025	277,653	-14,799	70,6
1994	12,449	38,012	219,007	-22,766	54,4
1995	56,381	38,275	196,427	-12,142	47,8
1996	84,308	46,083	180,309	-9,851	43,0
1997	96,559	51,867	177,572	-3,175	41,7
1998	106,103	43,315	176,240	-1,815	40,9
1999	134,904	32,661	178,575	-0,203	40,8
2000	175,888	32,331	193,472	▲5,932	43,2
2001	211,175	39,309	216,141	▲9,227	47,2
2002	234,138	43,956	231,177	▲5,340	49,7
2003	277,355	52,010	258,226	▲9,517	54,4
2004	357,544	67,226	296,623	▲11,795	61,0
2005	457,325	89,282	315,569	▲3,071	62,7
2006	565,018	111,885	349,893	▲7,571	67,3
2007	751,106	148,734	388,715	▲8,216	72,2
2008	990,819	188,240	405,232	▲2,243	74,2*
2009	947,042	121,552	346,506	-15,136	63,3*
2010	1079,346	136,011	351,656	▲4,1	65,8*
2011	1299,991	163,161	378,532	▲5,466	69,2*
2012	1404,669	175,707	386,425	▲0,239	69,3*
2013	1465,198	179,572	486,3	-0,0	69,4*
2014	1586,915	132,343	462,0	-6,6	64,8*
2015	1988,544	90,939	435,4	-9,8	58,5*
2016	2383,182	93,3	475,7	▲2,4	59,9*
2017	2908,233	112,1	504,1	▲2,4	61,4*
2018	3558,706[3]	130,9[3]	534,2	▲3,5	63,4*
2019	3974,564[3]	154,0[3]	561,2	▲3,2[4]	65,5*
2020		155,3	546,3	3,8
2021		198,32	588,4	▲3,4

* Ekstrapolyatsiya qilingan qiymatlar.

Ukraina SSR

1980-yillarning oʻrtalarida " qayta qurish " boshlanishi bilan SSSR iqtisodiyotida salbiy tendentsiyalar kuchaydi, Ukraina SSR iqtisodiyotning ajralmas qismi edi. Vaziyat Chernobil AESdagi avariya tufayli murakkablashdi, uning oqibatlarini bartaraf etish katta kuch va xarajatlarni talab qilgan edi.

1986—1990-yillarda (XII besh yillik reja) yalpi ichki mahsulotning oʻrtacha yillik oʻsish sur’ati 2,4 % ga kamaydi (XI besh yillikda 4,8% va XI besh yillikda 3,7%), 1990-yilda odatda salbiy koʻrsatgichga ega boʻldi^[6].

1990-yil 16-iyulda Ukraina SSR Oliy Kengashi Ukrainaning davlat suvereniteti toʻgʻrisidagi deklaratsiyani qabul qildi, unda Ukrainaning iqtisodiy mustaqilligi va mustaqil tashqi siyosat (shu jumladan tashqi iqtisodiy siyosat) olib borish huquqi eʼlon qilindi.

1990-yillar

1991-yil 26-dekabrda SSSR Oliy Sovetining Respublikalar Kengashi SSSRning tugatilishi toʻgʻrisida deklaratsiya qabul qildi. SSSRning parchalanishi, mustaqil davlatlarning shakllanishi, korxonalar va tashkilotlar oʻrtasidagi iqtisodiy aloqalarning uzilishi, umumiy tovar va xizmatlar bozorining yoʻq qilinishi, bojxona chegaralari va milliy valyutalarning joriy etilishi Ukraina iqtisodiyotiga salbiy taʼsir koʻrsatdi. Ukraina Sharqiu sanoat zonasi, asosan, butun ittifoq bozoriga yoʻnaltirilgan edi. 1992-yil yanvar oyida milliy valyutaning chiqarilishi boshlandi — karbovanets banknotalari muomalaga kiritildi. 1996-yilda pul islohoti oʻtkazildi, buning natijasida grivnalar muomalaga kiritildi va inflyatsiya natijasida qadrsizlangan karbovanets muomaladan olib tashlandi.

Ukrainada radikal iqtisodiy islohotlar (jumladan, xususiylashtirish) boshqa postsovet mamlakatlariga qaraganda ancha kechroq, faqat 1994-yilda, prezidentlik saylovlarida Leonid Kuchma gʻalaba qozonganidan keyin boshlandi. 1993-yil (giperinflyatsiya) va 1994-yil boshida Ukraina iqtisodiyotidagi halokatli vaziyat (birinchi chorakda sanoat ishlab chiqarishining 35% ga qisqarishi) munosabati bilan islohotlar strategiyasiga radikal yondashuv tanlandi.

Ukrainadagi iqtisodiy inqiroz oʻn yilga choʻzildi^[7]. Ukraina iqtisodiyoti qisman deindustrizatsiyadan oʻtdi, bu Gʻarb davlatlaridan farqli oʻlaroq, postindustrial xususiyatga ega emas edi. 1999-yilga kelib, Ukrainaning yalpi ichki mahsuloti doimiy ravishda pasayib, 1990-yil darajasidan 40% gacha tushib ketdi^[8].

Rossiya-Ukraina munosabatlarida energiya taʼminoti va transport muammosi

Mustaqillikka erishgandan keyingi dastlabki yillarda Rossiya va Ukraina oʻrtasida Rossiya gazining narxi va yetkazib berish uchun toʻlov boʻyicha mojaro paydo boʻldi. Dastlab Ukraina bozor tamoyillari asosida keng koʻlamli iqtisodiy hamkorlikka, shu jumladan energiya taʼminoti va ularning tranziti boʻyicha oʻzaro hisob-kitoblar boʻyicha kelishilgan siyosatga tayyorligini maʼlum qildi. 1992-yil avgust oyida Ukrainaga gaz yetkazib berish va uning hududi orqali tranzit, shuningdek, ushbu operatsiyalar boʻyicha oʻzaro hisob-kitoblar boʻyicha birinchi kelishuvlarga erishildi^[9]. Ushbu kelishuvlar natijasida gaz bilan bogʻliq bir qancha muommolar nisbatan xal qilindi.

1993-yil bahorida Ukrainaning Rossiyaga bir nechta texnik kreditlar boʻyicha umumiy qarzi davlat kreditiga aylantirildi. Iyun oyida Ukraina tomoni yana Rossiyaga 1993-yil uchun 250 milliard rubl miqdorida kredit soʻrab murojaat qildi. 1993-yil iyun oyida tabiiy gazning jahon narxlariga oʻtish tasdiqlandi. Avgust oyida Ukrainaga energiya resurslarini eksport qilish birinchi marta toʻlanmaganligi sababli besh kunga toʻxtatildi^[10]. Kuzda vaziyat deyarli oʻzgarmadi. Rossiyadan import qilinadigan gazning uchdan ikki qismini isteʼmol qilgan Ukraina davlat korxonalarining qarzi faqat oshdi. Yevropalik isteʼmolchilarga tranzit yoʻlining asosiy qismi Ukraina hududidan oʻtganligi sababli, bu Ukraina tomoniga oʻz ehtiyojlari uchun Rossiya eksport gazini ruxsatsiz olib qoʻyish imkonini berdi^[9]. 1993-yil oktyabr oyida „Gazprom“ Ukraina gaz transport tizimining bir qator ob’ektlarini uzoq muddatli ijaraga berish orqali Ukrainaning qarzlarini toʻlashni taklif qildi. Ukraina tomoni bu taklifga rozi boʻlishni istamadi^[9].

1994-yil mart oyida „Gazprom“ yana Ukrainaga gaz yetkazib berishni toʻxtatdi (Ukrainaning gaz qarzi 1 trillion rubldan oshgani sababli) va Ukraina gaz quvurlari va korxonalariga mulk huquqining bir qismini Rossiyaga berish orqali qarz muammosini hal qilishni talab qildi. Ukraina-Rossiya muzokaralari chogʻida Ukrainaga gaz yetkazib berishni qayta tiklash toʻgʻrisida siyosiy qaror qabul qilindi^[11]. Ukraina gaz uzatish tizimi ustidan nazoratni saqlab qoldi^[9]. 1994-yildagi „gaz“ qarama-qarshiligi natijasida „Gazprom“ energiya resurslari uchun qarzlarini qaytarishga erisha olmadi, bu vaqtga kelib ikki milliard dollarga yaqinlashdi. Aksincha, 1994-yil noyabrdagi hukumatlararo muzokaralar natijasida Ukraina dekabr oyi va butun keyingi yil uchun gaz yetkazib berish kafolatlarini oldi.

1995-yilning kuzida Ukrainada yana bir yoqilgʻi-energetika inqirozi avj oldi. Ukraina rahbariyati Rossiyadan olib kelingan gaz uchun toʻlov va Yevropaga yoqilgʻi tranziti uchun toʻlovni ajratishga urindi. Ukraina isteʼmolchilari oʻrtasida gaz taqsimotining katta qismi sakkizta kichik kontragentga oʻtkazildi va gaz uzatish tizimi Ukrgazprom boshqaruvida qoldi^[9].

1996-yil Rossiya va Ukraina oʻrtasidagi „neft va gaz“ munosabatlari uchun eng barqaror yillardan biri boʻldi. Ukraina tomoni, kechikib, lekin Gazpromga toʻlovlarni amalga oshirdi^[10]. 1997-yilda birinchi marta Ukraina tomoni Rossiya neftining Drujba magistral neft quvuri orqali tranzit narxini oshirishni talab qilmadi: har yili u 1994-yildagi 3,75 dollardan oshdi va 1996-yilga kelib 5,2 dollarga yetdi. 1997-yil may oyida Qora dengiz floti va Doʻstlik, hamkorlik va sheriklik toʻgʻrisidagi shartnoma toʻgʻrisidagi shartnomalar toʻplamining imzolanishi Rossiya-Ukraina munosabatlari uchun katta ahamiyatga ega edi.

1997-yil oxiriga kelib, Ukraina hukumati „Ukrgazprom“ va „Ukrnafta“ negizida " Naftogaz Ukrainy " xoldingini yaratish orqali neft va gaz tarmoqlarini birlashtirish toʻgʻrisida fundamental qaror qabul qildi. 1998-yil boshida Rossiya va Ukraina 1998-yildan 2007-yilgacha boʻlgan davrga moʻljallangan iqtisodiy hamkorlikning batafsil dasturini ishlab chiqdi va imzoladi, bu Rossiya kompaniyalariga rivojlanayotgan „Naftogaz Ukrainy“ ning aksiyalarini sotib olish orqali Ukraina energetika kompleksini xususiylashtirishda ishtirok etish imkoniyatini berdi. Biroq koʻp oʻtmay, Rossiyada „hukumat sakrashi“ davri boshlandi va Vladimir Putinning hukumat boshligʻi etib kelishi bilan yakunlandi. Ukrainaning gaz uchun qarzlarini qaytarish masalasi vaqtinchalik asosiy jarayonlarga oʻtdi^[9].

1998-yildan beri Gazprom Ukrainaga toʻgʻridan-toʻgʻri gaz yetkazib berishni toʻxtatdi va gazni faqat tranzit uchun toʻlov sifatida yetkazib bera boshladi va keyinchalik Eural Trans Gas va RosUkrEnergo bilan almashtirilgan Itera vositachi kompaniyasi „pullik“ gaz eksportini oldi^[12].

1999—2001-yillarda Ukraina Rossiyaga sakkizta Tu-160 strategik bombardimonchi samolyotlarini, uchta Tu-95MS samolyotlarini, uzoq masofali aviatsiyada xizmat qilgan 600 ga yaqin Kh-22 qanotli raketalarini, shuningdek, yerdagi uskunalarni topshirdi. Shu yol bilan Ukraina umumiy 1 milliard dollarlik qarzidan 285 million dollarini toʻlashga erishdi.

Quvvat va moliyaviy-sanoat guruhlari

1990-yillar Ukrainada „kapitalning dastlabki toʻplanishi“ jarayoni va davlatga tegishli boʻlgan korxonalar ustidan shaxsiy nazorat oʻrnatgan „qizil direktorlar“ ning paydo boʻlishi bilan bogʻliq boʻlgan hokimiyat va biznesning faol birlashishi davri boʻldi. Shu bilan birga, korxona rahbarlari shaxsiy boylik manbai boʻlib xizmat qilgan davlat buyurtmalarini bajarish uchun foizsiz kreditlar, subsidiyalar olishlari mumkin edi. Ishbilarmon guruhlarning oʻsishi va boyishining eng muhim manbai energiya tashuvchilar (gaz, neft, koʻmir) bilan vositachilik operatsiyalariga kirish edi.

Ukraina davlat hokimiyati organlari va yirik biznes vakillarining yaqin oʻzaro hamkorligi natijasida ukrainalik oligarxlar haqiqatda hokimiyatni egallab olishdi: siyosiy kurashning tabiati va natijalari mafkura yoki aholi oʻrtasidagi mashhurlik bilan emas, balki nufuzli shaxslarning qoʻllab-quvvatlashi bilan belgilanadi. Tadqiqotchilar Ukrainada zamonaviy hokimiyat tizimini shakllantirishning asosiy omillaridan biri sifatida oligarxik guruhlarning taʼsirini qayd etishadi. 2000-yillarning boshlarida iqtisodiy va siyosiy chegaralari nihoyat oʻrnatilgan Ukrainaning eng yirik moliyaviy va sanoat klanlariga Dnepropetrovsk, Donetsk, Kiev, Xarkov va Lvov kiradi.

2000-yillar

1990-yillarning oxiri va 2000-yillarning boshlarida qora metallurgiya mahsulotlariga global talabning oʻsishi, zaxira quvvatlarning mavjudligi va arzon Rossiya energiya tashuvchilari bilan taʼminlanganligi sababli, Ukrainaning xususiylashtirilgan metallurgiya korxonalari eksport mahsulotini sezilarli darajada oshirishga muvaffaq boʻlishdi. yoʻnaltirilgan mahsulotlar natijasida esa Sharqning sanoat rayonlarida iqtisodiy tiklanishga olib keldi^[13].

2001—2007-yillarda Ukraina iqtisodiyoti yuqori iqtisodiy oʻsish sur’atlari va maʼlum ijtimoiy barqarorlik bilan ajralib turardi. 2003-yilda Prezident Kuchma davrida Ukraina MDHga rahbarlik qildi, Belarus, Qozogʻiston, Rossiya va Ukrainaning Yagona iqtisodiy makonini shakllantirish toʻgʻrisidagi bitimga aʼzo boʻldi. Ushbu Bitim 2004-yilda Oliy Rada va Davlat Dumasi tomonidan bir vaqtning oʻzida ratifikatsiya qilingan va toʻrtta davlatning iqtisodiy integratsiyasi uchun umumiy huquqiy bazani yaratish boʻyicha koʻp ishlar qilingan. Aynan Kievda Yagona iqtisodiy makonning boshqaruv organlari joylashtirilishi kerak edi. Ukraina va Rossiya oʻrtasida yuqori texnologiyali sanoat sohasida keng koʻlamli hamkorlik keng koʻlamli loyihalarni, jumladan, gaz uzatish tizimidan birgalikda foydalanishni boshladi^[14].

2010-yillar

Tezlashtirilgan Yevropa integratsiyasi siyosati prezident Viktor Yanukovich maʼmuriyati tomonidan davom ettirildi. 2010-yilda Ukrainaning yangi rahbariyati Rossiya Federatsiyasi bilan munosabatlarni sezilarli darajada yaxshilagandi, ammo ayri savdolarda bitimlar imzolanishiga qaramay rivojlanmasdan qolib ketdi.

Yevropa Ittifoqi bilan assotsiatsiya shartnomasi matni nihoyat 2011-yilning noyabrida kelishib olindi, biroq Ukraina muxolifati yetakchisi Yuliya Timoshenkoning hibsga olinishi va jinoiy javobgarlikka tortilishi tufayli Yevropa Ittifoqi va Ukraina rahbariyati oʻrtasidagi murakkab munosabatlar tufayli uni imzolash qoldirildi. 2012-yil 30-martda Bitim Ukraina va Yevropa Ittifoqi delegatsiyalari rahbarlari tomonidan shartnoma imzolandi. Shu bilan birga, prezident Yanukovich Rossiya bilan muzokaralar olib bordi, Ukrainaning YevrAzES Bojxona ittifoqi bilan hamkorligi uchun maqbul modelni topishga harakat qildi^[15].

2013-yil noyabr oyida, Uyushma shartnomasini imzolash rejalashtirilgan Vilnyus Sharqiy hamkorlik sammitidan bir necha kun oldin, Ukraina hukumati tashabbusi bilan "milliy xavfsizlikni taʼminlash choralarini koʻrish maqsadida imzolashga tayyorgarlik jarayoni toʻxtatildi.

Prezident Viktor Yanukovichning Yevropa Ittifoqi bilan shartnoma imzolashdan bosh tortgani Kiyevda ommaviy norozilik namoyishlariga olib keldi va deyarli uch oylik shiddatli qarama-qarshilikdan soʻng 2014-yil fevral oyi oxirida Ukrainada hokimiyat almashdi. 2-mart kuni yangi hukumat kelishuvni imzolashga tayyorgarlik jarayonini qayta boshlashni buyurdi. 21-martda Bitimning siyosiy bloki^[16], 2014-yil 27-iyunda Bitimning iqtisodiy qismi^[17] imzolandi.

2014-yilning 16-sentabr kuni Oliy Rada Ukraina va Yevropa Ittifoqi oʻrtasidagi Assotsiatsiya toʻgʻrisidagi bitimni ratifikatsiya qilish toʻgʻrisidagi qonun loyihasini maʼqulladi, uni prezident Pyotr Poroshenko oʻsha kuni imzoladi. Biroq Rossiyaning iltimosiga koʻra, 2014-yil 12-sentabrda Bryusselda boʻlib oʻtgan Ukraina-Rossiya-Yevropa Ittifoqi muzokaralarida Ukraina-Yevropa Ittifoqi erkin savdo zonasini yaratish toʻgʻrisidagi kelishuvni amalga oshirishni 2015-yilning 31-dekabrgacha kechiktirish boʻyicha kelishuvga erishildi. 2014-yil 1-noyabrdan Ukraina Bitimning erkin savdo zonasini yaratishdan tashqari asosiy qoidalarini amalga oshirishga kirishdi.

Ukrainaning janubi-sharqida bu hodisa noroziliklarga sabab boʻldi, 2014-yil bahorida Ukrainaning bir qismi boʻlgan Qrim Rossiya Federatsiyasi tarkibiga kirdi (qarang. Qrimning Rossiya Federatsiyasiga qoʻshilishi) va mamlakat sharqida qurolli toʻqnashuv boshlandi. Bu iqtisodiy faollikning pasayishiga olib keldi^[18], Donetsk va Lugansk viloyatlarida sanoat, transport va ijtimoiy infratuzilmaga jiddiy moddiy zarar^[19] koʻrdi va mamlakatdagi iqtisodiy vaziyatning yanada yomonlashishiga olib keldi.

Bundan tashqari, 2014-yilning bahorida Ukraina hukumati Rossiya bilan harbiy-texnik hamkorlikni ham toʻxtatdi.

• 2014-yil 29-mart " Ukroboronprom " davlat korporatsiyasi bosh direktori Yu. F. Tereshchenko „Ukraina Rossiyaga qurol va harbiy texnika yetkazib berishni muzlatib qoʻygan“, dedi^[20]. 2014-yil 4-aprel Ukraina Bosh vazirining birinchi oʻrinbosari V. G. Yarema Ukraina Rossiya bilan harbiy-texnik hamkorlikni toʻxtatishga qaror qilganini eʼlon qildi^[21].
• 2014-yil 31-may kuni Rossiya Federatsiyasi Mudofaa vazirining oʻrinbosari Yu. VA. Borisovning aytishicha, Ukraina Rossiyaga harbiy mahsulotlar yetkazib berishni toʻxtatdi (jumladan, Rossiya tomoni allaqachon toʻlangan)^[22][23].
• 2014-yil 16-iyunda Ukraina Prezidenti P. Poroshenko harbiy-sanoat kompleksida Rossiya bilan har qanday hamkorlikni taqiqladi^[24].

2014-yil 25-aprelda Ukrainada chinni idishlarni mamlakatga olib kirishda maxsus boj joriy etildi^[25].

Buning ortidan Rospotrebnadzor Ukrainada ishlab chiqarilgan baʼzi oziq-ovqat mahsulotlarini Rossiyaga olib kirishga cheklovlar qoʻydi^[26] va Ukraina qishloq xoʻjaligi mahsulotlarini Rossiyaga eksport qilish sezilarli darajada kamaydi^[27][28].

2014-yil 16-iyun kuni Ukrainaning „Naftogaz“ Ukraina NJJ tomonidan gaz yetkazib berish boʻyicha shartnoma boʻyicha majburiyatlarini lozim darajada bajarmaganligi (shartnoma boʻyicha yetkazib berilgan tabiiy gaz uchun 4,5 mlrd. AQSh dollari miqdorida qarzdorlikning mavjudligi), „Gazprom“ Ukrainani Rossiya gazini etkazib berish uchun oldindan toʻlov rejimiga oʻtkazishni eʼlon qildi^[29].

2014-yil 16-sentabrda Ukraina va Yevropa Ittifoqi oʻrtasida assotsiatsiya toʻgʻrisidagi bitim imzolandi..

2015-yil 23-yanvarda Ukraina Bosh vaziri A. P. Yatsenyuk viloyatlar rahbarlaridan hududlar iqtisodiyotini safarbar qilish va mamlakat iqtisodiyotini harbiy asosga oʻtkazishga tayyorgarlik koʻrish boʻyicha rejalarni hukumatga taqdim etishni talab qildi^[30].

Zamonaviylik

2012-yilning uchinchi choragidan 2016-yilga qadar mamlakatda yalpi ichki mahsulotning barqaror pasayishi kuzatildi^[31][32].

2011-yilda inflyatsiya 4,6%, 2012-yilda deflyatsiya 0,2%, 2013-yilda inflyatsiya 0,5% darajasida qayd etildi^[33]. 2014-yilda isteʼmol narxlari 24,9% ga^[33], 2015-yilda esa 43,3 % ga oshdi, bu soʻnggi 20 yildagi eng yuqori koʻrsatkichdir^[34].

2014-yilda Ukraina Milliy bankining maʼlumotlariga koʻra, mamlakat yalpi ichki mahsulotining pasayishi 7,5% ni tashkil etdi, isteʼmol inflyatsiyasi darajasi 25% gacha koʻtarildi, bank tizimi aholining barcha omonatlarining uchdan bir qismini yoʻqotdi va mamlakatning oltin va xorijiy valyuta zaxiralari 7,5 mlrd dollargacha kamaydi^[35]. 2014-yilda Ukraina milliy valyutasining ayirboshlash kursi bir dollar uchun 8 dan 16 grivnaga ikki baravar kamaydi^[36].

Sanoat ishlab chiqarish, Ukraina Davlat statistika qoʻmitasi maʼlumotlariga koʻra, mamlakatda 10,7% ga kamaydi^[37]. Eng koʻp zarar koʻrgan tarmoqlar asosiy salohiyati mamlakat sharqida jamlangan: koks va qayta ishlangan neft mahsulotlari, kimyo mahsulotlari, metallurgiya mahsulotlari va mashinasozlik mahsulotlari ishlab chiqarishdir^[38]. Ukrainada mojorolar boshlanmasdan oldin Donetsk va Lugansk viloyatlarining Ukraina yalpi ichki mahsulotiga qoʻshgan hissasi taxminan 25 % ni tashkil etgan.

BMT maʼlumotlariga koʻra, 2014-yil sentabr holatiga koʻra, harbiy harakatlar natijasida ikki mintaqa infratuzilmasi jami 440 million dollar zarar koʻrgan. Deyarli 2000 ga yaqin binolar vayron boʻldi, Donetskdagi korxonalarning 70% dan ortigʻi ishlamay qoldi (ularning koʻpchiligi Ukrainaning boshqa mintaqalaridagi korxonalar va elektr stantsiyalarini koʻmir bilan taʼminlaydigan shaxtalar).

Fitch taʼkidlaganidek, Ukraina iqtisodiyotining kuchli pasayishi asosan Rossiya bilan anʼanaviy yaqin iqtisodiy aloqalarning uzilishi bilan bogʻliq^[39]. Shvetsiyalik amerikalik iqtisodchi Anders Aslund 2015-yilda Qrimning yoʻqolishi Ukrainaga yalpi ichki mahsulotning 4 %i, Donbassdagi urush yalpi ichki mahsulotning 7 % va Ukraina yalpi ichki mahsulotining yana 3% sarmoyalarning chiqib ketishi tufayli yoʻqotishini hisoblab chiqdi^[40].

Iqtisodiy taraqqiyot va savdo vazirligi (ITSV) tomonidan oʻtkazilgan tadqiqotga koʻra, 2014-yilda Ukrainada yashirin iqtisodiyot darajasiyalpi ichki mahsulotning 42 % gacha oʻsdi va 2007-yildan buyon rekord darajaga aylandi^[41].

Eng katta inqiroz 2015-yilda yuz berdi:

• YaIMning pasayishi 9,9 % ni tashkil etdi^[42]; sanoat ishlab chiqarishi 13,4 % ga kamaydi, asosan Donetsk va Lugansk viloyatlarida sanoat ishlab chiqarishining pasayishi hisobiga^[43]. Milliy strategik tadqiqotlar instituti maʼlumotlariga koʻra, sanoat ishlab chiqarishi (ATO zonasining bir qismi bundan mustasno) 2014-yilga nisbatan 2,5 barobar kamaydi, eng katta qisqarish metallurgiya ishlab chiqarishida — 42,6 % va mashinasozlikda — 46,3 % kuzatildi^[40].
• Maʼlumotlariga koʻra, fuqarolarning joriy moliyaviy ahvoli indeksi 2015-yil aprel oyida soʻnggi 15 yildagi minimal qiymatiga yetdi — 200 tadan 23 tasi^[44].
• Ishsizlik darajasi Ukraina mustaqilligining barcha yillarida eng yuqori darajaga yetdi — 5 millionga yaqin ishsiz^[45][46][47] paydo boʻldi.
• Inflyatsiya darajasi soʻnggi 20 yil ichida 43,3% ni tashkil qilib, oʻzining maksimal qiymatiga yetdi^[34]. Iqtisodiy rivojlanish vazirligi taʼkidlaganidek, uning 90% 2015-yil fevral oyida AQSh dollariga nisbatan rasmiy kurs boʻyicha 30,01 UAH tarixiy minimal darajaga tushib ketgan grivnaning devalvatsiyasi bilan bogʻliq edi^[48].
• Bloomberg va The Economist maʼlumotlariga koʻra, Ukraina dunyodagi eng „baxtsiz“ iqtisodlarga ega boʻlgan beshta davlatga kirdi va mos ravishda eng yomon iqtisodga ega mamlakatlar reytingida yetakchi boʻldi^[49][50].

2020-yillar

Rossiyaning Ukrainaga bostirib kirishi boshlanganidan keyin Ukraina yalpi ichki mahsulotida keskin pasayish kuzatildi, tashqi savdo qulashi, havo va dengiz transportining toʻxtashi, harbiy sanoatning deyarli butunlay vayron boʻlishi, xususiy korxonalarda ish haqi keskin kamayishi kuzatildi^{[51][52][53][54][55][56]}.

2022-yilning 4-iyulida Ukraina Bosh vaziri Denis Shmixal Ukraina iqtisodiyotini tiklash uchun 750 milliard dollar kerak boʻlishini maʼlum qildi va buning uchun Rossiya Federatsiyasi Markaziy banki zahiralarini musodara qilishni taklif qildi.

Ukraina hududida 32 million gektar qora tuproqli yerlar mavjud, bu butun Yevropadagi haydaladigan yerlarning uchdan bir qismini tashkil etadi. Agrosanoat kompleksi 14 % taʼminlaydi yalpi ichki mahsulotga nisbatan (2015-yil holatiga) va mamlakatning yetakchi eksport sanoati hisoblanadi. Barcha toifadagi fermer xoʻjaliklarida qishloq xoʻjaligi ekinlarining ekin maydoni (2015-yil hosili uchun) 26,7 million gektarni tashkil etdi (2014-yilga nisbatan 540 ming gektarga kam)^[57].

2008-yil 5-martda JSTga aʼzo boʻlganidan keyin Ukrainaga qishloq xoʻjaligi mahsulotlari eksportini subsidiyalash taqiqlangan^[58].

Qishloq xoʻjaligi

1991-yilda eki, n maydoni 32021 ming gektarni tashkil etdi (jumladan 14670 ming ga don ekinlari, 3612 ming ga texnik ekinlar, 1533 ming ga kartoshka, 477 ming ga, sabzavot va sabzavot 51 ming gektar). Yalpi gʻalla hosili 1990-yilda 51009 ming tonna, 1991-yilda 38674 ming tonnani tashkil etdi^[59].

2011—2012-yillarda Ukraina Jahon don yetishtirishning 2,6% ni tashkil etdi. Jahon don savdosining 9,2 % ni tashkil etdi, bu esa mamlakatga don eksport qiluvchi davlatlar orasida dunyoda 6-oʻrinni egallash imkonini berdi. 2013-yilda gʻalla eksportining asosiy qismi Osiyo mamlakatlariga toʻgʻri keldi (34% Eksportning), Yevropa Ittifoqi (27%) va MDH (21%)^[60].

2011-yilda Ukraina mustaqillikka erishganidan beri rekord darajadagi kartoshka hosilini yigʻdi — 23 million tonnadan ortiq^[61].

Chorvachilik

Iqtisodiyotning bu tarmogʻida chorvachilik katta oʻrin tutmaydi, bu yerda asosan uning goʻsht-sut yoʻnalishi, choʻchqachilik, qoʻychilik va parrandachilikning turli hillari tarqalgan.

Ukrainada chorva mollari soni (2008-yil 1-aprel holatiga) 5,7 million boshni tashkil etdi^[62].

1990-yil dekabr oyining oxirida Ukraina SSR hududida 7,9 ming sanoat korxonasi mavjud boʻlib, ularda 7,1 million kishi (shu jumladan 5085 ming kishi) ishlaga^[63].

2006-yil boshida Ukraina rivojlangan sanoat salohiyatiga ega mamlakatlar toifasiga kirdi, mamlakat sanoati 300 ga yaqin sanoat tarmoqlaridan iborat edi. Sanoatning yetakchi tarmoqlari qora metallurgiya va mashinasozlik edi^[7]; 1990-yildan 2008-yilgacha Ukrainada sanoat ishlab chiqarishi tarkibida mashinasozlik ulushi 31 dan 14% gacha, qora metallurgiya esa 11% dan 27% gacha oʻsdi^[64]

Ukraina tashqi savdosida tovarlar va xizmatlar eksporti va importi dan iborat asosiy hamkorlar Rossiya Federatsiyasi, Turkiya, Xitoy, Misr, Yevropa Ittifoqi mamlakatlari, Belarus, Qozogʻiston^[66] kabi davlatlar hisoblanadi.

2010-yillarda Xitoy barcha Ukraina eksportining 14,5% ulushi bilan Ukrainaning eng muhim savdo sheriklaridan biri boʻlib, ularning aksariyati qishloq xoʻjaligi mahsulotlari; 2019-yilda Ukraina tovarlarining Xitoyga eksporti 63% oshdi, 2020-yilda deyarli ikki baravar oshdi^[67].

Ukraina eksportining 80 % dengiz orqali yetkaziladi.

• Ukraina Davlat statistika xizmati
• Ukraina Moliya vazirligi (Wayback Machine saytida 2022-07-22 sanasida arxivlangan)