Sucht

Abhängigkeit, in dr Umgangssprooch Sucht (vo germ. suhti-, ahd. suht, suft, mhd. suht) goot uf „sieche“ (ahd. siuchan, mhd. siechen - s Liide an ere Chranket, zrugg) bezäichnet in dr Medizin s Verlange, immer wider e bestimmte Zuestand z erlääbe, ooni dass mä vil gege das cha mache, au wenn dr Verstand sich vo däm Verlange wett befreije. E Sucht macht s schweer bis ummööglig d Persönlikäit frei z entfalte und macht die soziale Bindige und Schanse vom Süchtige kabutt.^[1] In de Fachgebiet Psüchologii und Psüchiatrii wärde verschidigi Forme vo Abhängigkäit beschriibe:

• Abhängikäitssündrom dur psüchotropi Substanze (Abhängigkäit wo an Substanze bunde isch, stoffligi Abhängigkäit),
• Schädlige Gebruuch vo Substanze, wo körperlig kä Abhängigkäit erzüüge,
• Abhängikäit, wo nid an e Substanz bunde isch (nitstoffligi Abhängigkäit), und
• Co-Abhängikäit, wenn was Bezugspersone mache oder nid mache d Abhängigkäit, wo an Substanze bunde isch, von ere Person sterker macht.

In e Hufe offizielle und inoffizielle Iirichdige wird dr Begriff „Sucht“ allerdings immer no verwändet.^[2]

Zu de bekanntere Sücht ghöört d Abhängikäit vo legale Drooge wie Dubak und Alkohol, vo illegale Drooge wie Kokain oder Heroin, wo körperlig abhängig mache, aber au vo wäichere Drooge wie Kannabis, wo sich e psüchischi Abhängikäit cha entwiggle, und Abhängikäite, wo nid an Substanze bunde si, wie d Spiilsucht.