Эльфрыдэ Елінек

Эльфрыдэ Елінек (ням.: Elfriede Jelinek; нар. 20 кастрычніка 1946) — аўстрыйская пісьменніца і драматург яўрэйскага паходжання, якая піша пераважна на феміністычныя тэмы.

Эльфрыдэ Елінек
ням.: Elfriede Jelinek чэшск.: Elfriede Jelineková
Асабістыя звесткі
Дата нараджэння	20 кастрычніка 1946(1946-10-20)[1][2][…] (77 гадоў)
Месца нараджэння	Мюрццушлаг[d], Штырыя, акупаваная саюзнікамі Аўстрыя[d][3]
Грамадзянства	Аўстрыя
Бацька	Friedrich Jelinek[d]
Муж	Gottfried Hüngsberg[d]
Альма-матар	Pamer[d] Венская кансерваторыя[d]
Прафесійная дзейнасць
Род дзейнасці	пісьменніца, драматург, сцэнарыст, паэтка, перакладчыца, раманіст, лібрэтыст, літаратурная крытык
Гады творчасці	з 1987
Мова твораў	нямецкая
Грамадская дзейнасць
Партыя	Камуністычная партыя Аўстрыі[d]
Член у	Нямецкая акадэмія мовы і паэзіі[d]
Прэміі	прэмія Георга Бюхнера[d] (1998) manuskripte award[d] (2000) прэмія Франца Кафкі[d] (2004) прэмія Генрыха Бёля[d] (1986) прэмія Стыга Дагермана[d] (2004) прэмія Мюльгайма за драматургію[d] (2002, 2004, 2009, 2011) прэмія Гросвіты[d] (1978) Peter-Weiss Prize[d] (1994) Аўстрыйская прэмія ў вобласці мастацкай літаратуры[d] (1983) Прэмія горада Вены ў вобласці літаратуры[d] (1989) літаратурная прэмія горада Брэмена[d] (1996) прэмія Генрыха Гейнэ[d] (2002)
Узнагароды	Walter-Hasenclever-Preis der Stadt Aachen[d] (1994) літаратурная прэмія Штырыі[d] (1987) Q1978511? (2020) Nestroy theater award/lifetime achievement[d] (2021) ганаровы грамадзянін Вены[d] (12 верасня 2023) Ring of Honour of the Austrian state Styria[d] (22 лістапада 2023)
Подпіс
elfriedejelinek.com (ням.)
Медыяфайлы на Вікісховішчы

Нарадзілася Елінек у аўстрыйскім горадзе Мюрцушлаг, яе бацька, яўрэй, паходзіць з Чэхіі, а маці — з Вены. Елінэк атрымала музычную адукацыю ў Венскай кансерваторыі. Яе літаратурны дэбют адбыўся ў 1967 годзе, калі яна выдала сваю першую кнігу паэзіі. Елінэк піша прозу, вершы і п’есы. Паводле рамана Елінек «Піяністка» рэжысёр Міхаэль Ханэке зняў фільм, які атрымаў Гран-пры на Канскім кінафестывалі 2001 г. Сярод іншых твораў пісьменніцы — раманы «Пажада» (Lust) і «Каханкі» (Die Liebhaberinnen). У 2004 годзе Елінэк атрымала Нобелеўскую прэмію па літаратуры «за музычныя плыні галасоў і контар-галасоў у яе раманах і п’есах, якія з выключнай моўнай стараннасцю дэманструюць абсурднасць грамадскіх клішэ і іх прыгнятальную сілу». Асноўныя тэмы яе творчасці: жаночая сексуальнасць, вайна паміж жанчынай і мужчынам.

На беларускую мову Нобелеўскую лекцыю Елінек пераклаў Альгерд Бахарэвіч^[4], урывак з рамана «Дзеці мёртвых» — Вольга Гронская^[5].