Πρέμιερ Λιγκ
Η Πρέμιερ Λιγκ (αγγλικά: Premier League) είναι η κορυφαία κατηγορία του αγγλικού ποδοσφαιρικού συστήματος.Αποτελείται από 20 επαγγελματικές ομάδες και η εκάστοτε νικήτρια θεωρείται πρωταθλήτρια Αγγλίας.
.svg) | |
| Ίδρυση | 1992 |
|---|---|
| Χώρα |  Αγγλία |
| Αριθμός ομάδων | 20 |
| Επίπεδο | 1 |
| Υποβιβασμός | Τσάμπιονσιπ |
| Τοπικά κύπελλα | Κύπελλο Αγγλίας Λιγκ Καπ Αγγλίας Σούπερ Καπ Αγγλίας |
| Προκρίνει σε | Τσάμπιονς Λιγκ Γιουρόπα Λιγκ Γιουρόπα Κόνφερενς Λιγκ |
| Τρέχων κάτοχος | Μάντσεστερ Σίτι (9ος τίτλος) |
| Περισ. κατακτήσεις | Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ (20 τίτλοι) |
| Τηλεοπτική κάλυψη | Sky Sports και BT Sport |
| Ιστοσελίδα | premierleague.com |
 2023-24 | |
 Πολυμέσα σχετικά με τη διοργάνωση | |
Η Πρέμιερ Λιγκ ιδρύθηκε στις 20 Φεβρουαρίου 1992 από 22 κορυφαίους συλλόγους της Αγγλίας, οι οποίοι αποχώρησαν από την Φούτμπολ Λιγκ (The Football League) για να σχηματίσουν την Πρέμιερ Λιγκ (μειώθηκαν σε 20 ομάδες το 1995). Ως εκ τούτου, θεωρείται ανεξάρτητη από τις υπόλοιπες κατηγορίες του αγγλικού ποδοσφαίρου. Επίσης, το πρωτάθλημα μετονομάστηκε από FA Premier League σε Premier League το 2007.[1]
Οι 7 κορυφαίες ομάδες της Πρέμιερ Λιγκ κάθε σεζόν αποκτούν το δικαίωμα να μετέχουν στα Ευρωπαϊκά κύπελλα, ενώ οι ομάδες που καταλαμβάνουν τις τρεις τελευταίες θέσεις υποβιβάζονται στην Τσάμπιονσιπ. Συνολικά 23 σύλλογοι έχουν καταφέρει να κατακτήσουν τον τίτλο της κορυφαίας κατηγορίας του αγγλικού ποδοσφαίρου από το 1888 μέχρι σήμερα, με την Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ να είναι η πιο επιτυχημένη ομάδα συνολικά, με 20 κατακτήσεις. Από την ίδρυση της Πρέμιερ Λιγκ το 1992, η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ είναι η ομάδα με τους περισσότερους τίτλους (13).
Ιστορία
Προέλευση
Παρά τις σημαντικές ευρωπαϊκές επιτυχίες κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1970 και στις αρχές της δεκαετίας του 1980, στα τέλη της δεκαετίας του '80 το αγγλικό ποδόσφαιρο άρχισε να φθίνει. Στάδια υπό κατάρρευση, φίλαθλοι οι οποίοι υπέμειναν τις φτωχές εγκαταστάσεις, ο χουλιγκανισμός ανθούσε και οι αγγλικοί σύλλογοι είχαν αποκλειστεί από τις ευρωπαϊκές διοργανώσεις για πέντε χρόνια μετά την καταστροφή του Σταδίου Χέιζελ το 1985.[2] Η Φούτμπολ Λιγκ Φέρστ Ντιβίζιον (Football League First Division), η οποία εκείνη την εποχή αποτελούσε την κορυφαία κατηγορία του αγγλικού ποδοσφαίρου από την ίδρυσή της το 1888, ήταν πολύ πίσω από πρωταθλήματα όπως η ιταλική Σέριε Α και η Λα Λίγκα της Ισπανίας στις συμμετοχές και τα έσοδα, ενώ πολλοί κορυφαίοι Άγγλοι ποδοσφαιριστές είχαν μετακομίσει στο εξωτερικό.[3]
Στις αρχές της δεκαετίας του 1990, η πτωτική τάση είχε αρχίσει να αντιστρέφεται. Στο Παγκόσμιο Κύπελλο Ποδοσφαίρου 1990, η Αγγλία έφτασε στους ημιτελικούς. Η UEFA, το διοικητικό όργανο του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου, ήρε την πενταετή απαγόρευση των αγγλικών συλλόγων να παίζουν σε ευρωπαϊκές διοργανώσεις το 1990, με αποτέλεσμα η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ να κατακτήσει το Κύπελλο Κυπελλούχων το 1991.
Κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1980, μεγάλοι αγγλικοί σύλλογοι είχαν αρχίσει να μετατρέπονται σε επαγγελματικά εγχειρήματα, εφαρμόζοντας εμπορικές αρχές στη διοίκηση συλλόγων για τη μεγιστοποίηση των εσόδων. Ο Μάρτιν Έντουαρντς της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, ο Ίρβινγκ Σκολάρ της Τότεναμ και ο Ντέιβιντ Ντάιν της Άρσεναλ ήταν μεταξύ άλλων αρχηγοί σε αυτόν τον μετασχηματισμό.[4] Η εμπορική επιταγή οδήγησε τους κορυφαίους συλλόγους να επιδιώξουν να αυξήσουν την ισχύ και τα έσοδά τους: οι σύλλογοι της κορυφαίας κατηγορίας απείλησαν ότι θα αποχωρίσουν από τη Φούτμπολ Λιγκ και, με αυτόν τον τρόπο, κατάφεραν να αυξήσουν τη δύναμη ψήφου τους και να αποκτήσουν μια πιο ευνοϊκή οικονομική προμήθεια λαμβάνοντας μερίδιο 50% όλων των εσόδων από την τηλεόραση και τις χορηγίες το 1986.[4] Απαίτησαν από τις τηλεοπτικές εταιρείες να πληρώσουν περισσότερα για την κάλυψη αγώνων ποδοσφαίρου και τα έσοδα από την τηλεόραση αυξήθηκαν σημαντικά. Η Φούμπολ Λιγκ έλαβε 6,3 εκατομμύρια λίρες για μια διετή συμφωνία το 1986, αλλά μέχρι το 1988, σε συμφωνία που συμφωνήθηκε με την ITV, η τιμή αυξήθηκε στα 44 εκατομμύρια λίρες σε τέσσερα χρόνια (περίπου 50,5 εκατομμύρια ευρώ), με τους κορυφαίους συλλόγους να λαμβάνουν 75% των χρημάτων.[5][6] Σύμφωνα με το Scholar, το οποίο συμμετείχε στις διαπραγματεύσεις για τηλεοπτικές συμφωνίες, καθένας από τους συλλόγους της πρώτης κατηγορίας λάμβανε μόνο περίπου £25.000 ετησίως από τηλεοπτικά δικαιώματα πριν από το 1986. Αυτό αυξήθηκε σε περίπου £50.000 στη διαπραγμάτευση του 1986 και στη συνέχεια σε £600.000 το 1988.[7]
Οι διαπραγματεύσεις του 1988 διεξήχθησαν υπό την απειλή δέκα συλλόγων που θα αποχωρούσαν για να σχηματίσουν μια «σούπερ λίγκα», αλλά τελικά πείστηκαν να παραμείνουν, με τους κορυφαίους συλλόγους να παίρνουν τη μερίδα του λέοντος στη συμφωνία.[5] Οι διαπραγματεύσεις έπεισαν επίσης τους μεγαλύτερους συλλόγους ότι για να λάβουν αρκετές ψήφους, έπρεπε να πάρουν μαζί τους ολόκληρη την πρώτη κατηγορία και όχι ένα μέρος της.[8] Στις αρχές της δεκαετίας του 1990, οι μεγάλοι σύλλογοι σκέφτηκαν και πάλι να αποχωρήσουν, ειδικά τώρα που έπρεπε να χρηματοδοτήσουν το κόστος της αναβάθμισης του σταδίου, λόγω του Taylor Report.[9]
Ίδρυση
Στο τέλος της αγωνιστικής περιόδου του 1991, υπήρξε η πρόταση για τη δημιουργία ενός νέου πρωταθλήματος με την αιτιολογία ότι θα αποφέρει περισσότερα χρήματα στο παιχνίδι συνολικά. Η ιδρυτική συμφωνία των μελών, η οποία υπεγράφη στις 17 Ιουλίου του 1991 από τους κορυφαίους συλλόγους της κατηγορίας, έθεσε τις βασικές αρχές για τη σύσταση της ΦΑ Πρέμιερ Λιγκ (FA Premier League).[10] Η νεοσυσταθείσα κορυφαία κατηγορία είχε πλέον εμπορική ανεξαρτησία από την Ποδοσφαιρική Ομοσπονδία και την Φούτμπολ Λιγκ (Football League), καθώς είχε τη δυνατότητα να διαπραγματευτεί το πρόγραμμα τηλεοπτικής κάλυψης των αγώνων και τις συμφωνίες χορηγίας. Το επιχείρημα που διατυπώθηκε κατά την εποχή εκείνη ήταν ότι το επιπλέον εισόδημα θα επέτρεπε τους αγγλικούς συλλόγους να ανταγωνιστούν τις μεγάλες ποδοσφαιρικές ομάδες της Ευρώπης.[3]
Λόγω της επιμονής της Διεθνούς Ποδοσφαιρικής Ομοσπονδίας (FIFA) σχετικά με το ότι τα εγχώρια πρωταθλήματα πρέπει να μειώσουν τον αριθμό των αγώνων που παίζουν οι ομάδες, ο αριθμός των συλλόγων μειώθηκε σε 20 το 1995, όταν τέσσερις ομάδες είχαν υποβιβαστεί από το πρωτάθλημα και μόνο δύο ομάδες προβιβάστηκαν. Στις 8 Ιουνίου του 2006, η FIFA ζήτησε από όλα τα μεγάλα ευρωπαϊκά πρωταθλήματα, συμπεριλαμβανομένων της Ιταλικής Σέριε Α΄ και Λα Λίγκα της Ισπανίας, να μειώσουν τον αριθμό των ομάδων τους σε 18 από την έναρξη της περιόδου 2007-08. Η Πρέμιερ Λιγκ απάντησε ανακοινώνοντας την πρόθεσή της να αντισταθεί σε μια τέτοια μείωση. Τελικά, η περίοδος 2007-08 ξεκίνησε και πάλι με 20 ομάδες.[11]
Εταιρική διάρθρωση
Η Football Association Premier League Ltd (FAPL)[12][13] λειτουργεί ως εταιρεία και ανήκει στους 20 συλλόγους μέλη της. Κάθε σύλλογος είναι μέτοχος, με μία ψήφο ο καθένας σε θέματα όπως αλλαγές κανόνων και συμβάσεις. Οι σύλλογοι εκλέγουν πρόεδρο, διευθύνοντα σύμβουλο και το Διοικητικό Συμβούλιο, το οποίο επιβλέπει τη λειτουργία του πρωταθλήματος.[14] Ο σημερινός πρόεδρος είναι ο Σερ Ντέιβ Ρίτσαρντς, ο οποίος διορίστηκε τον Απρίλιο του 1999, και διευθύνων σύμβουλος είναι ο Ρίτσαρντ Σκιούντμορ, οι οποίοι ανέλαβαν τα καθήκοντά τους τον Νοέμβριο του 1999.[15] Ο πρώην πρόεδρος και διευθύνων σύμβουλος, Τζον Κουίντον και Πίτερ Λίβερ, αναγκάστηκαν να παραιτηθούν το Μάρτιο του 1999, μετά την ανάθεση των συμβάσεων συμβουλών στα πρώην στελέχη της Sky Σαμ Τσίσομ και Ντέιβιντ Τσανς.[16] Η Ποδοσφαιρική Ομοσπονδία (The FA) δεν εμπλέκεται άμεσα στη λειτουργία της Premier League, αλλά έχει το δικαίωμα άσκησης βέτο ως ειδική μέτοχος κατά την εκλογή του προέδρου και του διευθύνοντος συμβούλου και όταν εγκρίνονται νέοι κανόνες από την Premier League.[17]
Η Πρέμιερ Λιγκ στέλνει εκπροσώπους στην Ομοσπονδία Ευρωπαϊκών Συλλόγων (ECA), ο αριθμός των οποίων καθορίζεται σύμφωνα με τους συντελεστές της UEFA. Για την περίοδο 2012–13 η Πρέμιερ Λιγκ είχε 10 εκπροσώπους από τους αντίστοιχους συλλόγους: Άρσεναλ, Άστον Βίλα, Τσέλσι, Έβερτον, Φούλαμ, Λίβερπουλ, Μάντσεστερ Σίτι, Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, Νιούκαστλ και Τότεναμ.[18] Η Ομοσπονδία Ευρωπαϊκών Συλλόγων είναι υπεύθυνη για την εκλογή τριών μελών στην Επιτροπή Διασυλλογικών Διοργανώσεων της UEFA, η οποία συμμετέχει στις εργασίες όσον αφορά τις διοργανώσεις της UEFA, όπως το Τσάμπιονς Λιγκ και το Γιουρόπα Λιγκ.[19]
Λογότυπο
Το λογότυπο της διοργανώτριας αρχής Premier League, έχει εξελιχθεί με το πέρασμα του χρόνου. Κύριο στοιχείο του αποτελεί ο λέων.[20]
Δομή
Διοργάνωση
Η Πρέμιερ Λιγκ απαρτίζεται από 20 ομάδες. Κατά τη διάρκεια της περιόδου (από τον Αύγουστο ως τον Μάιο) κάθε ομάδα αγωνίζεται με με κάθε άλλη ομάδα δύο φορές, μια φορά εντός έδρας και μία εκτός, για συνολικά 38 παιχνίδια. Οι ομάδες λαμβάνουν τρεις βαθμούς για τη νίκη και ένα για την ισοπαλία. Δεν λαμβάνονται βαθμοί για την ήττα. Οι ομάδες κατατάσσονται ανάλογα με τη συνολική βαθμολογία, τη διαφορά τερμάτων και στη συνέχεια τον αριθμό τερμάτων. Αν εξακολουθεί να υπάρχει ισοβαθμία, οι ομάδες θεωρούνται ότι κατέχουν την ίδια θέση. Αν υπάρχει ισοβαθμία όσον αφορά την κατάκτηση του πρωταθλήματος, τον υποβιβασμό ή την πρόκριση σε άλλες διοργανώσεις, τότε διεξάγεται αγώνας κατάταξης μεταξύ των δύο ισόβαθμων ομάδων.[21] Οι τρεις χαμηλότερες στην κατάταξη ομάδες υποβιβάζονται στη Φούτμπολ Λιγκ Τσάμπιονσιπ, ενώ οι δύο κορυφαίες στην κατάταξη ομάδες της Φούτμπολ Λιγκ Τσάμπιονσιπ, μαζί με τη νικήτρια των αγώνων κατάταξης που αφορούν τις ομάδες που τερμάτισαν στην τρίτη έως και την έκτη θέση, κερδίζουν την άνοδο στη θέση των υποβιβασμένων ομάδων.[22]
Δικαίωμα συμμετοχής στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις
Την περίοδο 2009–10, οι προϋποθέσεις για δικαίωμα συμμετοχής στο ΟΥΕΦΑ Τσάμπιονς Λιγκ άλλαξε, καθώς οι τέσσερις κορυφαίες ομάδες της Πρέμιερ Λιγκ, πληρούν τις προϋποθέσεις για τη συμμετοχή στο ΟΥΕΦΑ Τσάμπιονς Λιγκ, με τις τρεις πρώτες ομάδες να εισέρχονται απευθείας στη φάση των ομίλων. Προηγουμένως μόνο οι δύο πρώτες ομάδες προκρίνονταν αυτόματα στους ομίλους. Η τέταρτη θέση οδηγεί στο γύρο των πλέι-οφ για μη πρωταθλητές, σε δύο αναμετρήσεις νοκ-άουτ με σκοπό την πρόκριση στη φάση των ομίλων.[23]
Η ομάδα που τερμάτισε πέμπτη στην Πρέμιερ Λιγκ προκρίνεται στο ΟΥΕΦΑ Γιουρόπα Λιγκ, καθώς και οι ομάδες που τερματίζουν στην έκτη και έβδομη θέση μπορούν υπό προϋποθέσεις να λάβουν δικαίωμα συμμετοχής, ανάλογα με τις νικήτριες και τις φιναλίστ των δύο εγχώριων διοργανώσεων κυπέλλου. Δύο θέσεις για το ΟΥΕΦΑ Γιουρόπα Λιγκ προορίζονται για την νικήτρια της κάθε μιας από τις εγχώριες διοργανώσεις κυπέλλου. Αν η κάτοχος του Κυπέλλου Αγγλίας (FA Cup) πληροί τις προϋποθέσεις για συμμετοχή στο ΟΥΕΦΑ Τσάμπιονς Λιγκ, τότε τη θέση της στο ΟΥΕΦΑ Γιουρόπα Λιγκ καταλαμβάνει η φιναλίστ και αν η φιναλίστ έχει επίσης προκριθεί στο ΟΥΕΦΑ Τσάμπιονς Λιγκ, τότε τη θέση της στο ΟΥΕΦΑ Γιουρόπα Λιγκ καταλαμβάνει η ομάδα που τερμάτισε στην επόμενη καλύτερη θέση στην Πρέμιερ Λιγκ. Αν η νικήτρια του Λιγκ Καπ (League Cup) έχει ήδη προκριθεί, η θέση πηγαίνει στην επόμενη ομάδα με καλύτερη θέση στο πρωτάθλημα.[24][25] Άλλη μία θέση στο UEFA Europa League είναι επίσης διαθέσιμη μέσω της πρωτοβουλίας Fair Play. Αν η Πρέμιερ Λιγκ έχει μία από τις τρεις υψηλότερες θέσεις στην κατάταξη του Fair Play στην Ευρώπη, η υψηλότερη κατάταξη της ομάδας στο Fair Play της Πρέμιερ Λιγκ που δεν έχει ήδη προκριθεί στο ΟΥΕΦΑ Γιουρόπα Λιγκ, λαμβάνει δικαίωμα συμμετοχής αυτόματα για τον πρώτο προκριματικό γύρο της διοργάνωσης.[26]
Μια εξαίρεση από το σύνηθες ευρωπαϊκό σύστημα προεπιλογής συνέβη το 2005, όταν η Λίβερπουλ κέρδισε το Τσάμπιονς Λιγκ το προηγούμενο έτος, αλλά στο πρωτάθλημα της Πρέμιερ Λιγκ δεν τερμάτησε σε θέση που οδηγούσε στο Τσάμπιονς Λιγκ. Η UEFA έδωσε ειδική εξαίρεση για Λίβερπουλ ώστε να μπει στο Τσάμπιονς Λιγκ, δίνοντας στην Αγγλία πέντε θέσεις.[27] Η UEFA, στη συνέχεια έκρινε ότι η εκάστοτε κάτοχος του τροπαίου, αυτόματα πληροί τις προϋποθέσεις για τη συμμετοχή της στη διοργάνωση του επόμενου έτους, ανεξάρτητα από την κατάταξή της στο εγχώριο πρωτάθλημα. Ωστόσο, για τις ομοσπονδίες με τέσσερις συμμετέχοντες στο Τσάμπιονς Λιγκ, αν η νικήτρια του Τσάμπιονς Λιγκ κατετάγη σε χαμηλότερη θέση από τις κορυφαίες τέσσερις στο εγχώριο πρωτάθλημα της, θα μπορούσε να προκριθεί σε βάρος της ομάδας που τερμάτησε τέταρτη στο πρωτάθλημα. Καμία ομοσπονδία δεν μπορεί να έχει περισσότερες από τέσσερις συμμετέχουσες ομάδες στο Τσάμπιονς Λιγκ.[28] Αυτό συνέβη το 2012, όταν η Τσέλσι, η οποίος είχε κερδίσει το Τσάμπιονς Λιγκ το προηγούμενο έτος και ενώ τερμάτισε έκτη στο πρωτάθλημα, προκρίθηκε στο Τσάμπιονς Λιγκ στη θέση της Τότεναμ, η οποία πήγε στο Γιουρόπα Λιγκ.[29]
Το 2007, η Πρέμιερ Λιγκ βρέθηκε στην υψηλότερη κατάταξη των ευρωπαϊκών πρωταθλημάτων, με βάση τις επιδόσεις των αγγλικών ομάδων στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις, για μια περίοδο πέντε ετών. Αυτό διέκοψε την οκτώ ετών κυριαρχία του ισπανικού πρωταθλήματος, Λα Λίγα.[30]
Χορηγίες
Η Πρέμιερ Λιγκ είχε χορηγό από το 1993. Ο χορηγός έχει τη δυνατότητα να καθορίσει το εμπορικό όνομα του πρωταθλήματος. Υπήρξαν τρεις χορηγοί από την ίδρυσή του πρωταθλήματος.[31]
- 1992-1993: Δίχως χορηγό (FA Premier League)
- 1993-2001: Carling (FA Carling Premiership)[3]
- 2001-2004: Barclaycard (Barclaycard Premiership)[3]
- 2004-2016: Barclays (Barclays Premier League, Barclays Premiership μέχρι το 2007)[3][32]
Όπως υπάρχει χορηγία για το πρωτάθλημα, το ίδιο ισχύει και για μια σειρά από επίσημους συνεργάτες και προμηθευτές της Πρέμιερ Λιγκ.[33] Ο επίσημος προμηθευτής μπάλας για το πρωτάθλημα είναι η Nike με βάση τη σύμβαση η οποία βρίσκεται σε ισχύ από την περίοδο 2000-01, όταν και αντικατέστησε τη Mitre.
Πρωταθλητές
Φερστ Ντιβίζιον
_con_gufo_Celeste_e_Blu.png){kind=small}
.png){kind=small}
Πρέμιερ Λιγκ
Σύνολο τίτλων
| Σύλλογος | Τίτλοι | Χρονιές |
|---|---|---|
 Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ | 20 | 1908, 1911, 1952, 1956, 1957, 1965, 1967, 1993, 1994, 1996, 1997, 1999, 2000, 2001, 2003, 2007, 2008, 2009, 2011, 2013 |
 Λίβερπουλ | 19 | 1901, 1906, 1922, 1923, 1947, 1964, 1966, 1973, 1976, 1977, 1979, 1980, 1982, 1983, 1984, 1986, 1988, 1990, 2020 |
 Άρσεναλ | 13 | 1931, 1933, 1934, 1935, 1938, 1948, 1953, 1971, 1989, 1991, 1998, 2002, 2004 |
 Έβερτον | 9 | 1891, 1915, 1928, 1932, 1939, 1963, 1970, 1985, 1987 |
 Μάντσεστερ Σίτι | 9 | 1937, 1968, 2012, 2014, 2018, 2019, 2021, 2022, 2023 |
 Άστον Βίλα | 7 | 1894, 1896, 1897, 1899, 1900, 1910, 1981 |
 Σάντερλαντ | 6 | 1892, 1893, 1895, 1902, 1913, 1936 |
 Τσέλσι | 6 | 1955, 2005, 2006, 2010, 2015, 2017 |
 Σέφιλντ Γουένσντεϊ | 4 | 1903, 1904, 1929, 1930 |
 Νιούκασλ | 4 | 1905, 1907, 1909, 1927 |
 Μπλάκμπερν | 3 | 1912, 1914, 1995 |
 Χάντερσφιλντ | 3 | 1924, 1925, 1926 |
 Γουλβς | 3 | 1954, 1958, 1959 |
 Λιντς | 3 | 1969, 1974, 1992 |
 Πρέστον | 2 | 1889, 1890 |
 Μπέρνλεϊ | 2 | 1921, 1960 |
 Πόρτσμουθ | 2 | 1949, 1950 |
 Τότεναμ | 2 | 1951, 1961 |
 Ντέρμπι | 2 | 1972, 1975 |
 Σέφιλντ Γιουνάιτεντ | 1 | 1898 |
 Γουέστ Μπρόμιτς Άλμπιον | 1 | 1920 |
 Ίπσουιτς | 1 | 1962 |
| Νότιγχαμ Φόρεστ | 1 | 1978 |
 Λέστερ | 1 | 2016 |
| Πόλη | Τίτλοι | Νικητές σύλλογοι |
|---|---|---|
| Μάντσεστερ | 29 | Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ (20), Μάντσεστερ Σίτι (9) |
| Λίβερπουλ | 28 | Λίβερπουλ (19), Έβερτον (9) |
| Λονδίνο | 21 | Άρσεναλ (13), Τσέλσι (6), Τότεναμ Χότσπερ (2) |
| Μπέρμιγχαμ | 7 | Άστον Βίλα (7) |
| Σάντερλαντ | 6 | Σάντερλαντ (6) |
| Σέφιλντ | 5 | Σέφιλντ Γουένσντεϊ (4), Σέφιλντ Γιουνάιτεντ (1) |
| Νιούκαστλ | 4 | Νιούκασλ Γιουνάιτεντ (4) |
| Χάντερσφιλντ | 3 | Χάντερσφιλντ Τάουν (3) |
| Γουλβερχάμπτον | 3 | Γούλβερχαμπτον Γουόντερερς (3) |
| Λιντς | 3 | Λιντς Γιουνάιτεντ (3) |
| Μπλάκμπερν | 3 | Μπλάκμπερν Ρόβερς (3) |
| Πρέστον | 2 | Πρέστον Νορθ Εντ (2) |
| Πόρτσμουθ | 2 | Πόρτσμουθ (2) |
| Μπέρνλεϊ | 2 | Μπέρνλεϊ (2) |
| Ντέρμπι | 2 | Ντέρμπι Κάουντι (2) |
| Γουέστ Μπρόμιτς | 1 | Γουέστ Μπρόμιτς Άλμπιον (1) |
| Ίπσουιτς | 1 | Ίπσουιτς Τάουν (1) |
| Νότιγχαμ | 1 | Νότιγχαμ Φόρεστ (1) |
| Λέστερ | 1 | Λέστερ Σίτι (1) |
Συμμετοχές (ως και 2021-2022)
Ρεκόρ
Η Πρέμιερ Λιγκ είναι ένα από τα αρχαιότερα επαγγελματικά ποδοσφαιρικά πρωταθλήματα με έδρα την Αγγλία και την Ουαλία. Ξεκίνησε αρχικά με την ονομασία Φερστ Ντιβίζιον ( First Division) το 1888-89 και το 1992-93 μετονομάστηκε σε Πρέμιερ Λιγκ. Από την αλλαγή αυτή και μετά υπάρχουν κάποια ιστορικά ρεκόρ τα οποία αξίζει να σημειωθούν.[34] Κάποια από αυτά αφορούν τις ομάδες, περισσότερες νίκες/ήττες, ποια ομάδα έχει σκοράρει τα περισσότερα γκολ και ποια ομάδα έχει δεχθεί τα περισσότερα, και κάποια αλλά τους παίκτες, ποιος έχει τις περισσότερες συμμετοχές, τα περισσότερα γκολ, τις περισσότερες ασίστ και τα περισσότερα παιχνίδια χωρίς να δεχτεί γκολ ( ανέπαφες εστίες, αφορά τους τερματοφύλακες). Παρακάτω γίνεται αναφορά στους δέκα κορυφαίους της κάθε κατηγορίας.
Συλλογικά
Νίκες[35]
Η ομάδα με τις περισσότερες νίκες στην ιστορία της Πρέμιερ Λιγκ είναι η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ με 687. Ακολουθούν στην 2η και την 3η θέση με τις ίδιες νίκες, 597, δύο ομάδες του Λονδίνου, Άρσεναλ και Τσέλσι. 4η στη σχετική κατηγορία βρίσκεται η Λίβερπουλ με 581 νίκες και την 5άδα κλείνει η Τότεναμ με 480. Στις θέσεις 6-10 είναι η Μάντσεστερ Σίτυ, 444 νίκες, η Έβερτον με 407, η Νιούκαστλ με 369, η Άστον Βίλα με 341 και η Γουέστ Χαμ με 319.
Ήττες[36]
Η Γουέστ Χαμ έχει ηττηθεί 394 φορές στην μεγάλη κατηγορία και ηγείται της σχετικής λίστας. Ακολουθεί η Έβερτον με 393, η Νιούκαστλ με 373, η Άστον Βίλα με 369 και η Τότεναμ με 358. Στην 6η θέση βρίσκεται η Σαουθάμπτον με 355 ήττες, στην 7η η Σάντερλαντ με 296 ενώ στην 8η και την 9η υπάρχουν δύο ομάδες έκπληξη, η Μάντσεστερ Σίτυ των 276 ηττών και η Λίβερπουλ των 259, και την δεκάδα κλείνει η Φούλαμ με 254 ήττες.
Γκολ Ενεργητικό (έχουν σκοράρει)[37]
Η ομάδα που έχει πετύχει 2.128 γκολ και βρίσκεται πρώτη σε αυτήν την κατηγορία είναι η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ. Από πίσω της βρίσκονται η Άρσεναλ, 1.956 γκολ, η Λίβερπουλ, 1.927, η Τσέλσι, 1.897 τέρματα και 5η είναι η Τότεναμ, 1.676 γκολ. Στη συνέχεια είναι η Μάντσεστερ Σίτυ με 1.559, η Έβερτον 1.448, η Νιούκαστλ 1.333, η Άστον Βίλα 1.213 και η Γουέστ Χαμ 1.175.
Γκολ Παθητικό (έχουν δεχτεί)[38]
Η ομάδα που έχει δεχτεί τα περισσότερα γκολ στην ιστορία της Πρέμιερ Λιγκ είναι η Έβερτον με τον αριθμό ρεκόρ των 1.415 γκολ. Με 1.398 ακολουθεί η Τότεναμ. Η 3η θέση ανήκει στην Γουέστ Χαμ που έχει δεχτεί 1.378 γκολ, η 4η στην Νιούκαστλ με 1.355 γκολ παθητικό και στην 5η η Άστον Βίλα με 1.299 γκολ. Την δεκάδα συμπληρώνουν η Σαουθάμπτον, 1.215 γκολ, η λίβερπουλ, 1.121, η Άρσεναλ, 1.100, η Τσέλσι, 1.092, και η Μάντσεστερ Σίτυ, 1.042 γκολ.
Ατομικά
| Θέση | Ποδοσφαιριστής | Συμμετοχές |
|---|---|---|
| 1 | Γκάρεθ Μπάρι | 653 |
| 2 | Ράιαν Γκιγκς | 632 |
| 3 | Φρανκ Λάμπαρντ | 609 |
| 4 | Ντέιβιντ Τζέιμς | 572 |
| 5 | Τζέιμς Μίλνερ | 564 |
| 6 | Γκάρι Σπιντ | 535 |
| 7 | Έμιλ Χέσκι | 516 |
| 8 | Μαρκ Σβάρτζερ | 514 |
| 9 | Τζέιμι Κάραχερ | 508 |
| 10 | Φιλ Νέβιλ | 505 |
| Θέση | Ποδοσφαιριστής | Γκολ |
|---|---|---|
| 1 | Άλαν Σίρερ | 208 |
| 2 | Γουέιν Ρούνεϊ | 208 |
| 3 | Άντριου Κόουλ | 187 |
| 4 | Σέρχιο Αγουέρο | 184 |
| 5 | Φράνκ Λάμπαρντ | 177 |
| 6 | Τιερί Ανρί | 175 |
| 7 | Χάρι Κέιν | 166 |
| 8 | Ρόμπι Φόουλερ | 163 |
| 9 | Ζερμέν Ντεφόε | 162 |
| 10 | Μάικλ Όουεν | 150 |
| Θέση | Ποδοσφαιριστής | Ασίστ |
|---|---|---|
| 1 | Ράιαν Γκιγκς | 162 |
| 2 | Σεσκ Φάμπρεγκας | 111 |
| 3 | Γουέιν Ρούνεϊ | 103 |
| 4 | Φράνκ Λάμπαρντ | 102 |
| 5 | Ντέννις Μπέργκαμπ | 94 |
| 6 | Νταβίντ Σίλβα | 93 |
| 7 | Στίβεν Τζέραρντ | 92 |
| 8 | Τζέιμς Μίλνερ | 85 |
| 9 | Ντέιβιντ Μπέκαμ | 80 |
| 10 | Κέβιν ντε Μπρόινε | 78 |
| Θέση | Ποδοσφαιριστής | Ανέπαφες εστίες |
|---|---|---|
| 1 | Πετρ Τσεχ | 202 |
| 2 | Ντέιβιντ Τζέιμς | 169 |
| 3 | Μαρκ Σβάρτζερ | 151 |
| 4 | Ντέιβιντ Σίμαν | 141 |
| 5 | Νίγκελ Μάρτιν | 137 |
| 6 | Πέπε Ρέινα | 136 |
| 7 | Μπραντ Φρίντελ | 132 |
| 8 | Τιμ Χάουαρντ | 132 |
| 9 | Εντουίν Βαν ντε Σαρ | 132 |
| 10 | Πετρ Σμάιχελ | 128 |