Итальян телендә өҫтәлмә диакритикалар менән латин алфавиты ҡулланыла. Шулай уҡдиграфтар ҙа бар.
Итальян телендә c и g (o, u, a) өндәренән һуң [k] и [g] тип уҡыла, e, i өндәренән алда [ʧ] һәм [ʤ] тип уҡыла. Ике хәреф бергә килгәндә- «ci, gi + гласный» буква i уҡылмай, c и g аффрикаталар кеүек уҡығанды аңлата (ciao 'привет'/'пока' ['ʧao]), әгәр i өнөнә баҫым яһалмаһа (ударение). cie, gie хәҙерге телдә ce, ge([ʧe] һәм [ʤe]) кеүек яҙылғандан айырылмай. Улар ҡайһы бер һүҙ тамырында ҡулланыла (cieco 'слепой', ләкин ceco 'чешский') һәм һуҙынҡыларҙан һуң күплектә женский родтағы исемдәрҙә : valigia 'саквояж', мн. ч. valigie ( valige түгел). Триграф sci - [ʃ] тигәнде аңлата.
Звуки [k] и [g] перед i, e обозначаются ch, gh (ср. также sch[sk]): ghiaccio 'лед' [ˈgjjaʧːo], che[kje] 'что'.
h айырым өн билдәһе түгел. Ул ch, gh диграфтарында( һәм sch триграфында өсрай), башҡа телдәрҙән ингән һүҙҙәрҙә, ымлыҡтарҙа (ahi 'увы'), avere 'иметь' ҡылымының формаларын башҡа уның омонимдары формаларынан айырыу өсөн: ho 'я имею' (o 'или'), hai 'ты имеешь' (ai — слитная форма предлога a и артикля i), ha 'он(а) имеет' (a 'к'), hanno 'они имеют' (anno 'год').
Бынан тыш акут һәм гравис билдәләре ҡайһы бер ваҡыт тулы баҫымлы формаларҙа бирелә, был уларҙы баҫымһыҙ омографтарҙан айырыу өсөн эшләнә, : dà 'он(а) даёт' и da 'от', sì 'да' и si '-ся' (ср. также è 'он(а) есть' и e 'и').
Ике род: мужской (maschile) и женский (femminile). Килештәр юҡ, предлогтар ғына бар (di, a, da, con и т. д.).
алмаштар: io ('я'), tu ('ты'), lui ('он'), lei ('она'), noi ('мы'), voi ('вы'), loro ('они'). Формаль 'Вы' — Lei (берлеге) йәки Loro (күплек). Алмаштарҙың килештәре бар. Эйәлек сифаты: mio ('минең'), tuo ('һинең'), suo ('уның'/'её'), nostro ('беҙҙең'), vostro ('һеҙҙең'), loro ('уларҙың').
Итальян теле латин телендәге 'его'- 'ejus' юғалтҡан, уның урынына латин телендәге 'свой' һүҙен ҡуллана. Латинский 'их', eorum, шулай уҡ loro (от латинского illorum, 'тех') йәшәүен дауам итә, ул килештәр менән үҙгәрмәй ( *lora/*lori/*lore юҡ).