Alfabeto erruniko

Erruna zaharrenak K.o. 150. urtearen bueltan datatuak dira, eta Danimarkan aurkitu ziren. Baliteke idazkera zaharragoa izatea, baina ez da arrastorik gorde, zuretan grabatuak izanik, erraz desegin eta galdu litezkeelako. Izan ere, errunen forma zuhaitz enborretan urradurak egiteko formekin lotua dago^[3].

Herri germanikoekiko lotura argia da, baina anglo-saxoien inskripzio kopurua oso mugatua da (50 inguru); eskandinaviarren artean, berriz, milaka eta milaka daude.

Kristautzearen ondorioz, 700. urte inguruan erdialdeko Europan eta 1100. urte inguruan iparraldeko Europan latindar alfabetoak ordezkatu zituen. Adituek idazkera sistema honen gailurra IX. eta XI. mendeen artean kokatzen dute, bikingoen aroaren amaieran. Danimarkan, ordea, ez da erabiltzen XII. mendetik aurrera. Suedian gehiago iraun zuten, Dalekarlia eskualdean.

Islandia bikingoek kolonizatu arren, errunak ez ziren bertara iritsi eta sagak latindar letretan idatzita daude^[3]. Hala ere, Islandiako idazkeran, gaur egun ere, badaude itxura errunikoa duten letrak (Þ, þ), baina hauetan ere jatorria ez dago errunetan, baizik eta idazki ingeles zaharretan, anglo-saxoien oroigarri. Groenlandian Kingigtorsuak aztarnategian aurkitu da erruna inskripzio iparraldekoena, baina zeinu sekretuz idatzita dago.

Errunen erabilera apaingarri gisa mantendu zen; XX. mendearen hasieran Suedian oraindik dekoratzeko erabiltzen zituzten.

Unicodek 1999ko irailean, 3.0 bertsioa atera zutenean, errunak gehitu zituzten. Hona hemen letra errunikoen taula (U+16A0–U+16EA):