Clint Eastwood

Spaghetti westerna eta Sergio Leone

Hala moduzko lanen ondoren, Clint Eastwood Hollywoodera iritsi zen 1950eko hamarkadaren erdialdean, eta Universal Pictures-en paper txikietan agertzen hasi.

1964an western bat filmatu zuen Espainian, Sergio Leoneren zuzendaritzapean: A Fistful of Dollars (Dolar eskukada baten truke / Por un puñado de dólares / Pour une poignée de dollars). Haren arrakastak beste bi filmekin segitzea ekarri zuen: La muerte tiene un precio (1965) eta The Good, The Bad and The Ugly ((1966, Zintzoa, gaiztoa eta itsusia / El bueno, el feo y el malo / Le Bon, la Brute et le Truand). Trilogia horri spaghetti western deitzen zaio, oso ezaugarri zehatzak dituzten filmak, hala nola elkarrizketa arraroak, ekintza motela, bortizkeriaren goraipamena eta estetika zakarra, guztia Ennio Morriconeren musikaz nahastuta. 1960ko hamarkadaren amaieran, Hollywoodera itzultzeko aukera izan zuen.

Harry Zikina eta Don Siegel

Dirty Harry filmean (1971, Harry Zikina / Harry el sucio / L'Inspecteur Harry) hasiera eman zion Don Siegel zuzendariarekin izan zuen lankidetza emankorrari. Filma honetan honako aktore hauek antzeztu zuten: Client Eastwood, Andy Robinson, Harry Guardino, Reni Santoni eta John Vernon. Arrakasta galanta izan zuenez, hainbat jarraipen izan zituen: Magnum Force (1973), The Enforcer (1976), Sudden Impact (1983) eta The Dead Pool (1986).

Beste bi film nabarmendu behar dira: La jungla humana (1968) eta Escape from Alcatraz (1979, Alcatrazeko ihesa / Fuga de Alcatraz / L'Évadé d'Alcatraz). Baina fama guztia Harry Callahan-en metodo basatien polizia-inspektorearen pertsonaiarekin lortu zuen, eta badirudi ez zaitzaizkiola asko axola eskubide zibilak. Eastwood da Callahanen pertsonaiak bost aldiz protagonista, hainbat zuzendarirekin, eta bera ere Impacto repentino (1983) filmera doa.

Zuzendaria eta ekoizlea: hasiera

Aktoreaz gain, Eastwood zuzendari eta ekoizle bihurtzen hasi zen. 60ko hamarkadaren amaieran bere produkzio-etxea sortu zuen, Malpaso Productions, beste arrakasta batekin estreinatuz: Colguémoslos bien arriba (1968).

Zuzendari gisa, Eastwoodek asko ikasi zuen eragin handiena izan zuten zuzendariengandik: Siegel eta Leone. 1971n hasi zen Play Misty for Me zuzentzen.

Trantsizioa

Eastwood urteetan gora zihoan, eta nekatzen hasi zen gizon bortitz eta espresiorik gabearen klixea errepikatzeaz. 70eko hamarkadaren amaieran eta 80ko hamarkadaren hasieran, bide berriak irekitzen hasi zen, baina ahalegin batzuk ez ziren arrakastatsuak. Bronco Billy-rekin (1980), komediaren mundura sartu zen, eta berriro saiatu zen Heartbreak Ridge filmarekin (1986, Burdinazko sarjentua, Gerraren Jauna / El sargento de hierro / Le Maître de guerre). Era berean, Firefox filma (1982), desorientazio eta kalitate gabeziaren adibide da. Harrigarriena da, era berean kalitate bikaineko lanak ere egiten dituela, Eastwooden urte batzuk geroago bihurtuko dena aurreikusteko: Hollywoodeko zuzendari ezagunenetako bat eta sormen-gaitasun handiena duena. Kalitate-jauzi hori 1982an hasi zen Honkytonk Man (El aventurero de medianoche) lanarekin, baina, batez ere,Pale Rider western-arekin (1985, El jinete pálido / Pale Rider, le cavalier solitaire). Western horretan, non geroago Unforgiven filmak (1992, Barkatu gabe / Sin perdón / Sans Pardon) izango zituenaren ezaugarri asko hasi ziren agertzen.

Clint Eastwood klasiko bihurtuta

Unforgiven film horrekin lau Oscar Sari irabazi zituen: Film onenaren Oscar Saria, Zuzendari onenaren Oscar Saria (Clint Eastwood), Taldeko gizonezko aktore onenaren Oscar Saria (Gene Hackman) eta Muntatze onenaren Oscar Saria (Joel Cox). Gainera, Gizonezko aktore onenaren Oscar Sariaren (Clint Eastwood) izendapena ere jaso zuen, nahiz eta azkenean saria Al Pacinok Scent of a Woman ("Emakumearen esentzia") filmeko antzezpenarengatik irabazi.

Western krepuskularra da, eta Eastwoodek gogoeta egiten du urteen joanaz, ordura arte zahartutzat jotzen zen genero baten -westernaren- arteko paralelismoa sortuz. Unforgiven narrazio-teknika prodijio bat da, klasizismo ukaezinaz blaitua, eta John Ford edo Anthony Mann-en maila berean kokatzen du Eastwood. Handik aurrera, Eastwoodek maisulanak eta film komertzialagoak konbinatzen ditu. Lehenen artean, ezohikoak, sentikorrak izateagatik, The Bridges of Madison County (1995, Madisoneko zubiak / Los puentes de Madison / Sur la route de Madison) eta Midnight in the Garden of Good and Evil (1997, Gauerdia ongiaren eta gaizkiaren lorategian / Medianoche en el jardin del bien y del mal / Minuit dans le jardin du bien et du mal).

Space Cowboys (2000), Mystic River (2003) eta Million Dolar Baby (2004) filmekin zuzendari onenaren eta film onenaren Oscar saria irabazi zuen berriro, Eastwood-ek bere burua gainditu zuen behin eta berriro, eta ondare oso zabala utzi du.

2006an, kritikak oso txalotutako bi film estreinatu zituen: Flags of Our Fathers eta Letters from Iwo Jima, Bigarren Mundu Gerran Iwo Jimako Gudua Ozeano Barean kontatzen dutenak. Lehenengoak AEBko bertsioa eskaintzen du eta bigarrenak, berriz, japoniarra. 2009. urtean estreinatu zen Gran Torino filmeko zuzendari, produktore eta interprete-lanetan aritu zen Eastwood. Bizitzari eta heriotzari buruzko hausnarketa egiten du, kritika soziala, umorea eta dramatismoa oinarri hartuta. Aktore baten heldutasun-lagina da Gran Torino, eta etengabe eboluzionatzen ari dela erakusten du.

Maggie Johnsonekin ezkondu zen, eta maitasun-harremanak izan ditu Sondra Locke eta Frances Fisher aktoreekin, besteak beste, Bronco Billy eta Unforgiven filmetan lankide izan zituenak. Gaur egun Come Ruiz aktorearekin ezkonduta dago, Blood Work (2002, Odol lana / Deuda de sangre / Créance de sang) filmeko erreportariarekin.

Clint Eastwoodek zuzendutako edo antzeztutako filmak:

Wikimedia Commonsen badira fitxategi gehiago, gai hau dutenak: Clint Eastwood

• Clint Eastwood zuzendari, ekoizle eta aktorearen IMDBko fitxa irakurgai (Ingelesez)