ലിബിയ

ചരിത്രപരമായി ലിബിയൻ പ്രദേശം മൂന്ന് പ്രവിശ്യകളായി തരം തിരിച്ചിരിക്കുന്നു. വടക്ക്പടിഞ്ഞാറ് ട്രിപ്പോളിറ്റാനിയ, കിഴക്ക് സൈറെനിക്ക, തെക്ക്പടിഞ്ഞാറ് ഫെസൻ എന്നിവയാണവ. ഇറ്റാലോ-തുർക്കിഷ് യുദ്ധാന്തരം ഈ പ്രവിശ്യകൾ ഒന്നായി. 1934-ൽ ഇറ്റലി ലിബിയയെ അഞ്ചായി തിരിച്ചു. ട്രിപ്പോളി, മിസ്രാത്താ, ബെന്ഗാസി, ബായ്ദാ എന്നീ നാല് പ്രവിശ്യകളും ലിബിയൻ മരൂഭൂമിയും ഉൾപ്പെടുന്നവയായിരുന്നു അത്^[6].

സ്വാതന്ത്ര്യാനന്തരം ലിബിയയെ മൂന്ന് ഗവർണ്ണറേറ്റുകളായി (മുഹാഫസാ) വിഭജിച്ചു^[7]. 1963-ൽ പത്ത് ഗവർണ്ണറേറ്റുകളായി^[8][9].

അറബിക്	പരിഭാഷ	ജനസംഖ്യ (2006)[10]	ഭൂപ്രദേശം (km2)	ന. ഭൂപടത്തിൽ
البطنان	അൽ ബുതാൻ	159,536	83,860	1
درنة	ദർന	163,351	19,630	2
الجبل الاخضر	അൽ ജബാൽ അൽ അക്ദാർ	206,180	7,800	3
المرج	അൽ മാർജ്	185,848	10,000	4
بنغازي	ബെൻഗസി	670,797	43,535	5
الواحات	അൽ വഹാത്	177,047		6
الكفرة	അൽ കഫ്റ	50,104	483,510	7
سرت	സുർട്	141,378	77,660	8
مرزق	മർസുഖ്	78,621	349,790	22
سبها	സാഭാ	134,162	15,330	19
وادي الحياة	വാഡി അൽ ഹായ	76,858	31,890	20
مصراتة	മിസ്റാത	550,938		9
المرقب	മുർഖബ്	432,202		10
طرابلس	ട്രിപ്പോളി	1,065,405		11
الجفارة	ജഫാറ	453,198	1,940	12
الزاوية	സവിയ	290,993	2,890	13
النقاط الخمس	നുഖാത് അൽഖംസ്	287,662	5,250	14
الجبل الغربي	ജബൽ അൽഗർബി	304,159		15
نالوت	നലൂത്	93,224		16
غات	ഘാട്ട്	23,518	72,700	21
الجفرة	അൽജുഫ്റ	52,342	117,410	17
وادي الشاطئ	വാഡി അൽ ഷാത്തി	78,532	97,160	18

പ്രധാന ലേഖനം: ലിബിയൻ സാമ്പത്തികം

ലിബിയയിലെ പ്രധാന വരുമാന മാർഗ്ഗം എണ്ണയാണ്. മൊത്ത ആഭ്യന്തര ഉല്പാദനത്തിൻറെ നാലിലൊന്ന് ലഭിക്കുന്നത് എണ്ണ കയറ്റുമതിയിൽ കൂടിയാണ്. ഉയർന്ന എണ്ണ വരുമാനവും കുറഞ്ഞ ജനസംഖ്യയും കാരണം ഉയർന്ന പ്രതിശീർഷവരുമാനം ലിബിയക്കുണ്ട്. തന്മൂലം ഉയർന്ന സുരക്ഷ നൽകുവാൻ ലിബിയൻ സംസ്ഥാനങ്ങൾക്ക് കഴിയുന്നു^[11]. അയൽരാജ്യങ്ങളെ അപേക്ഷിച്ച് ലിബിയയിൽ പട്ടിണി കുറവാണ്.

മോശം കാലാവസ്ഥയും നിലവാരം കുറഞ്ഞ മണ്ണും കാരണം ലിബിയയിൽ കൃഷി ബുദ്ധിമുട്ടാണ്. അതിനാൽ രാജ്യത്ത് വേണ്ട ഭക്ഷണത്തിൻ എഴുപത്തഞ്ച് ശതമാനവും ഇറക്കുമതി ചെയ്യുകയാണ് ചെയ്യുന്നത്. കുടിവെള്ളത്തിന്റെ ലഭ്യത കുറവായതിനാൽ രാജ്യത്തെ 28 ശതമാനം പേർ കുടിവെള്ളം ലഭിക്കാൻ ബുദ്ധിമുട്ടുന്നു^[12].