Pembunuhan beramai-ramai di Dataran St Peter, Manchester

Orang ramai yang berkumpul di Lapangan St Peter tiba di dalam kontinjen yang disiplin dan dianjurkan. Setiap kampung atau chapelry diberi masa dan tempat untuk bertemu, dari mana ahli-ahlinya akan terus ke titik perhimpunan di bandar-bandar atau bandar-bandar yang lebih besar, dan dari sana ke Manchester. ^[1] Kontinjen-kontinjen penunjuk perasaan datang dari seluruh rantau ini, yang terbesar^[1] datang dari Oldham Green merangkumi Oldham, Royton (termasuk seksyen perempuan yang agak besar), Crompton, Lees, Saddleworth dan Mossley sejumlah 10,000 orang;^[1] manakala kontinjen yang besar berarak dari Middleton dan Rochdale (6,000 orang) dan Stockport (1,500-5,000 orang). ^[2] Laporan saiz orang ramai pada mesyuarat berbeza-beza dengan ketara. Kontemporari menganggarkannya daripada 30,000 kepada sebanyak 150,000; anggaran moden ialah 60,000-80,000;^[1] mencecah enam peratus daripada populasi Lancashire, atau separuh bilangan penduduk kawasan sekitar Manchester. Joyce Marlow, seorang sejarawan, menggambarkan peristiwa itu sebagai "pertemuan paling ramai pernah berlaku di Great Britain". ^[1]

Perhimpunan ini bertujuan diadakan secara aman; Henry Hunt sendiri menasihatkan para kontinjen "hanya bersenjata dengani hati nurani yang memberanikan diri", ^[3] malah ramai yang memakai pakaian serba cantik dan warna-warni.^[4]

William Hulton, pengerusi majistret memerhati dari kediamannya di pinggir St Peter's Field melihat kemunculan bersemangat para penunjuk perasaan tiba di sana; Hulton dengan rasa marahnya segera bertindak mengeluarkan waran tangkap untuk Henry Hunt, Joseph Johnson, John Knight dan James Moorhouse. Konstabel Jonathan Andrews, turut berpendapat bahawa desakan orang ramai akan memaksa tindakan bersenjata dilakukan ke atas mereka. Hulton kemudian menulis dua surat, satu kepada Major Thomas Trafford, pegawai komando Manchester dan Salford Yeomanry Cavalry, dan yang lain kepada komander tentera keseluruhan di Manchester, Let. Kol. Guy L'Estrange. Kandungan kedua-dua nota sama: ^[3]

Sebelas dari kematian yang disenaraikan berlaku di St Peter's Field manakala yang lain akibat kecederaan serta rusuhan berikutan peleraian paksaan tentera berkuda dari padang:

Peterloo merupakan perhimpunan umum yang menarik perhatian wartawan dari akhbar-akhbar penting sehingga laporan kedaan terbit di London, Leeds dan Liverpool.^[4] sehingga rasa kemarahan bercampur sedih menimpa serata negara England.

Hunt dan lapan orang lain dibicara di York Assizes pada 16 Mac 1820 atas dakwaan hasutan. Selepas perbicaraan selama dua minggu, lima defendan didapati bersalah. Hunt dihukum penjar hingga 30 bulan di Ilchester; Bamford, Johnson, dan Healey diberikan setiap tahun manakala Knight dipenjarakan selama dua tahun atas pertuduhan berikutnya. Kes sivil bagi pihak penenun yang cedera di Peterloo dibawa terhadap empat anggota Manchester Yeomanry, Kapten Birley, Kapten Withington, Trumpeter Meagher, dan Oliver Swasta, di Lancaster Assizes, pada 4 April 1822. Kesemua mereka dibebaskan selepas mahkamah memutuskan tindakan mereka dibenarkan untuk menyuraikan perhimpunan haram pada ketika itu. ^{[3] [8]}

Satu kesan langsung daripada Peterloo ialah pengasasan akhbar Manchester Guardian pada tahun 1821 oleh sebuah kumpulan peniaga bukan konformis diketuai John Edward Taylor, salah satu saksi kejadian ini. ^[9] Iklan yang engumumkan penerbitan baru itu menyatakan bahawa ia akan "menguatkan prinsip-prinsip kebebasan sivil dan agama   ... mendokong terbuka reformasi   ... berusaha untuk membantu penyebaran hanya prinsip Ekonomi Politik dan   ... sokongan, tanpa memihak kepada parti asal dengan semua langkah yang dibenarkan. " ^[10] Akhbar ini menjadi duluan kepada akhbar The Guardian setelah penukaran nama pada 24 Ogos 1959.^[11]

Nota

Petikan

• Siaran mengenai kejadian ini dalam program In Our Time BBC Radio 4
• The Peterloo Massacre Memorial Campaign
• Lokasi moden pembunuhan beramai-ramai
• Dokumen asal yang merangkumi kejadian ini daripada Arkib Negara United Kingdom