Pertikaian Batu Liancourt
Pertikaian Batu Lincourt ialah pertikaian wilayah di antara Korea Selatan dan Jepun. Kedua-duanya[1][2][3] menuntut kedaulatan ke atas Batu Liancourt, sekumpulan pulau kecil yang terletak di Laut Jepun (Laut Timur).[4] Korea Utara juga menuntut kedaulatan pulau tersebut.[5]
Batu liancourt ditadbir oleh Korea Selatan sejak 1954 melalui pengawal pantainya. [6] Tindakan ini telah diambil selepas Amerika Syarikat menyatakan dalam dokumen Rusk bahawa tuntutan Jepun Rocks Liancourt tidak akan dilepaskan dalam perjanjian damai mereka dengan Jepun. Pada tahun 1954, Jepun mencadangkan isu tersebut dirujukan kepada Mahkamah Keadilan Antarabangsa, dimana Korea Selatan menolak, mempercayai bahawa Batu Liancourt wilayah Korea Selatan yang tidak boleh disangkal, dan dengan itu tidak perlu ditangani melalui rundingan diplomatik atau penyelesaian kehakiman antara Korea Selatan dan Jepun. [7]
Terdapat tafsiran yang bercanggah mengenai kedudukan sejarah kedaulatan ke atas pulau terbabit. Tuntutan Korea sebahagiannya berdasarkan rujukan kepada sebuah pulau Korea dipanggil Usan-do (우산, 于山島/亐山島) dalam pelbagai rekod peta, sejarah, dan ensiklopedia seperti Samguk Sagi, Hikayat Dinasti Joseon, Dongguk Yeoji Seungnam, dan Dongguk munhon bigo. Menurut pandangan Korea, semua ini merujuk kepada Batu Liancourt pada hari ini, manakala penyelidik Jepun yang menkaji dokumen ini membuat berbagai dakwaan bahawa Usan-do merujuk kepada Jukdo, pulau jiran Ulleungdo, atau sebuah pulau yang tidak wujud di antara Ulleungdo dan Korea.[8]
Penyelidik bercanggah pendapat mengenai siapakah yang mula-mula memiliki kawalan pentadbiran ke atas pulau-pulau kecil itu disebabkan oleh kekaburan dalam rekod awal peta dan sejarah, yang mana sebahagiannya disebabkan oleh perubahan nama pulau di kawasan itu sejak beberapa tahun lalu.
Zaman tiga kerajaan
Samguk Sagi (Sejarah Tiga Kerajaan) merekodkan pada tahun 512, tahun pemerintahan ke-13 Raja Jijeung Silla, salah satu Tiga Kerajaan Korea, Laksamana Isabu menakluki Negeri Usan (Usan-Guk), yang mana ia mengemukakan ufti tahunan kepada Silla.Usan-Guk ialah sebuah kerajaan bebas yang bertapak di Pulau Ulleung (Ulleungdo). Samguk Sagi menyebut bahawa Negeri Usan diasaskan pada pulau Ulleung. [9] Berdasarkan cerita daripada Usan-Guk, pembabad kontemporari percaya Usando menjadi satu dan pulau yang sama seperti Ulleungdo.[10]
Zaman Joseon dan Edo
Taejong-Sillok (태종실록, Hikayat Raja Taejong) mencatatkan bahawa "60 orang telah tinggal di Yusan-Guk-do (유산국 流山國, Negeri Yusan). Menurut laporan kerajaan 1417, terdapat 86 penduduk yusando pada 1412. Diameter Yusan-Guk adalah 2shik (24km), dan lilitan adalah lapan 8shik (96km)."[11]
Laporan 1417 adalah seperti berikut:
- Ekspedisi telah dilancarkan di bawah Inspektor Kim Inu, dan dari Usando, ekspedisi membawa balik produk tempatan sebagai satu penghormatan, termasuk kulit meterai buluh, mentah, kain rami, bulu sutera, dan halia. Kim membawa balik tiga pribumi Usando. Kim melaporkan terdapat 15 isi rumah yang tinggal di pulau itu, menjumlahkan angka 86 orang penduduk. Dalam perjalanan mereka kembali dari pulau, ekspedisi Kim Inu melalui dua taufan, hampir mencapai tanah besar dengan hidup.[12]
Kerajaan Korea mendakwa bahawa Usando ialah batu Liancourt. Walaupun ia adalah mustahil untuk seseorang untuk terus hidup di batu Liancourt tanpa bantuan luar, perbezaan yang perlu diberi perhatian adalah Usanguk yang merujuk kepada keadaan berdasarkan Ulleng-do, sedangkan Usando merujuk kepada sebuah pulau. Sarjana Jepun berpendapat bahawa Usando merujuk kepada sama ada Ulleung-do atau Jukdo manakala sarjana Korea berpendapat bahawa ia merujuk kepada Batu Liancourt. [13]
Sejong-Sillok (세종실록, "Kisah Raja Sejong", 1432) ada mencatatkan tentang Usando,[14][15] namun tafsiran kandungannya dipertikaikan.Tulisannya ditafsirkan seperti berikut: "Usando (우산 도 于 山 岛) dan Mureungdo (무릉도 武陵岛, nama lama Ulleungdo), yang berada di timur laut Wilayah Uljin, adalah cukup hampir antara satu sama lain untuk saling dilihat dalam cuaca yang jelas di atas gunung. "Korea Selatan menegaskan bahawa ini merupakan bukti jelas bahawa Usan-do merujuk kepada batu Liancourt, satu-satunya pulau yang boleh dilihat dari Ulleungdo dalam cuaca yang jelas.[15] Jepun, bagaimanapun, berpendapat bahawa bahagian terkemudian sebagai "datang dalam pandangan Korea dari tanah besar," mempercayai bahawa ia merujuk kepada Jukdo, terletak di 2 kilometer timur Ulleungdo.[16] Korea Selatan menentang bahawa Jukdo hanya 2 kilometer selain dari Ulleung-Do dan oleh itu boleh dilihat tanpa mengira ketinggian atau cuaca, serta bahawa petikan ditulis dengan jelas dalam konteks dua pulau bersama, bukannya berhubung dengan tanah besar Korea, seperti yang ditubuhkan pada "相去不遠," "相" bermakna "bersama."
Korea selatan juga merujuk Ulleung-Do Sajuk (울릉도 사적). Karya ini telah disusun oleh pegawai kerajaan Korea Jang Han-sang (장한상; 張漢相) pada 1696 selepas peristiwa An Yong-bok di bawah arahan dari kerajaan Joseon. Dalamnya, beliau menyatakan bahawa, dari Ulleung-do, "arah barat dapat dilihat pergunungan Daegwallyeong; ke arah laut timur, Saya ternampak sebuah pulau malap pada arah jin (辰) (timur tenggara), tidak lebih daripada satu pertiga saiz Ulleung, dan tidak mungkin lebih daripada 300 li (kira-kira 100km) jauhnya."[17] Tambahan pula, Jang juga menyatakan dalam bahagian seterusnya dalam karya itu bahawa "Saya memanjat ke puncak pulau itu dalam usaha untuk melihat sempadan Jepun, namun tiada satu pun pulau-pulau Jepun boleh dilihat, oleh itu saya tidak dapat menduga jarak ke sempadan."[18] Bukti ini digunakan oleh pakar-pakar Korea Selatan untuk menunjukkan bahawa Korea kontemporari menganggap pulau di tenggara ini dibawah kawalan Korea.
Dong'guk yeoji seungnam (동국여지승람, "Kajian Geografi tambahan Negara Timur (Korea)", 1481) mentakrifkan wilayah Korea, menyatakan bahawa "Usando dan Ulleungdo adalah di bawah bidang kuasa of Uljin-hyeon di Gangwon-do sebagai sebuah unit pentadbiran. Walau bagaimanapun, ia juga menyebut bahawa pokok dan pantai boleh dilihat dengan jelas pada hari biasa.[19] Semakan 1531 buku ini termasuk Paldo Chongdo ("Peta Lapan WIlayah"), menunjukkan dua pulau berasingan Usan-do dan Ulleung-do di tengah-tengah Laut Jepun. Usando dilukis pada barat Ulleungdo, yang jelas satu kesilapan kerana tidak wujud pulau pada barat Ulleungdo.
Dari awal abad kelima belas selepas penjajahan Jepun di Korea (1592-1598), mahkamah Joseon tidak dapat dan tidak bersedia untuk mengekalkan penduduk awam sama ada pada Ulleungdo atau Usando. Menurut Taejong Sillok ("Hikayat Raja Taejong"), kerajaan tanah besar secara paksa mengosongkan pulau semasa pemerintahan Taejong, selaras dengan dasar "pulau kosong".[20] Oleh itu, pulau kecil hanya sekali-sekala dihuni oleh peneroka kekal sehingga abad ketujuh belas, penduduk tetap wujud hanya pada Ulleungdo. Berikutan perang, pulau-pulau telah dikosongkan sepenuhnya.
Laporan 1677
Takeshima Tōkai Yuraiki Bassho Hikae, ditulis oleh Ōya Kyuemon, mencatatkan bahawa pada tahun 1618 keshogunan Tokugawa memberikan hak memancing kepada Ōya dan kerabat Murakawa dari Yonago, dan bahawa pada tahun 1661 dikurniakan tempoh feudal "Takeshima" , yang kemudian dirujuk kepada Ulleung-do. dalam perjalanan ke Ulleung-do, Nelayan Jepun kadang-kadang digunakan pulau-pulau yang dipanggil di Jepun "Matsushima" (Jepun: 松島) sebagai pelabuhan perantaraan panggilan. Dalam 1677 seorang penahan dengan nama Saito Hessen menyusun Onshu shicho goki ("Catatan Pemerhatian di Wilayah Oki"), satu set rekod berdasarkan pemerhatian beliau telah dibuat di bawah arahan Daimyo dari Izumo(Unshū).
- Oki terletak di tengah-tengah Laut Utara dan dipanggil Okinoshima. Melangkah lagi dari sana selama dua hari dan satu malam di arah barat laut, akan sampai Matsushima. Juga terdapat Takeshima pada perjalanan hari lain. Kedua-dua pulau tidak berpenghuni dan memandang Goryeo dari sana adalah seperti memandang Oki dari Unshū.
Sebagaimana laporan ini telah disusun dari perspektif geografi Jepun, sarjana Jepun berhujah bahawa Matsushima (pulau dengan lebih dekat) merujuk kepada Batu Liancourt dan Takeshima (pulau jauh) merujuk kepada Ulleungdo. Sebaliknya sarjana Korea berhujah bahawa melihat dengan lebih dekat mendedahkan geran diberikan untuk membenarkan mereka untuk melancong ke luar negara, sekali gus membuktikan bahawa kawasan memancing adalah wilayah asing. Geran ini membawa kepada konflik dengan peneroka asli di Ulleungdo dan kemudiannya dibatalkan oleh Kanpaku keshogunan Tokugawa Jepun pada Jan 1696.[21]
Lihat Juga
- Pertikaian Jepun–Korea
- Sejarah Hubungan Jepun–Korea
- Deklarasi Bersama Jepun - Korea Selatan 1998
Rujukan
Pautan Luar
Draft Treaty of Peace with Japan and Liancourt Rocks on Wikisource.- Liamcourt Rocks/Takeshima/Dokdo/Tokto GlobalSecurity.org
- The Issue of Takeshima Ministry of Foreign Affairs of Japan
- Basic Position of the Government of the Republic of Korea on Dokdo
Templat:Pertikaian wilayah di Asia Timur dan Asia Selatan