Reka bentuk fesyen
Reka bentuk/cipta fesyen ialah seni mengaplikasikan reka bentuk, estetika, pembinaan pakaian dan keindahan semula jadi pada pakaian dan aksesorinya. Ia dipengaruhi oleh budaya dan trend yang berbeza, dan telah berubah mengikut masa dan tempat. "Seorang pereka fesyen mencipta pakaian, termasuk pakaian, sut, seluar, dan skirt, dan aksesori seperti kasut dan beg tangan, untuk pengguna. Beliau boleh menjadi pakar dalam pakaian, aksesori, atau reka bentuk perhiasan, atau mungkin bekerja di lebih daripada satu bidang ini."[1]
Pereka fesyen
Pereka fesyen bekerja dalam pelbagai cara yang berbeza apabila mereka bentuk potongan dan aksesori mereka seperti cincin, gelang, rantai dan anting-anting. Oleh kerana masa yang diperlukan untuk meletakkan pakaian di pasaran, pereka mesti menjangkakan perubahan keinginan pengguna. Pereka fesyen bertanggungjawab untuk mencipta penampilan untuk pakaian individu, yang melibatkan bentuk, warna, fabrik, pemangkasan dan banyak lagi.[2]
Pereka bentuk menjalankan penyelidikan tentang trend fesyen dan mentafsirkannya buat orang ramai. Reka bentuk khusus mereka digunakan oleh pengeluar. Inilah intipati peranan pereka bentuk; walau bagaimanapun, terdapat variasi dalam ini yang ditentukan oleh pendekatan pembelian dan dagangan. Apabila memikirkan tentang kawalan kualiti produk, peruncit bajet menggunakan fabrik yang murah untuk mempercepatkan pengeluaran, tetapi peruncit mewah akan memastikan fabrik terbaik yang tersedia digunakan dan banyak masa digunakan.[3]
Pereka fesyen cuba mereka bentuk pakaian yang berfungsi serta menyenangkan dari segi estetika. Mereka mempertimbangkan siapa yang mungkin memakai pakaian dan situasi di mana ia akan dipakai, dan mereka bekerja dalam pelbagai bahan, warna, corak dan gaya. Walaupun kebanyakan pakaian yang dipakai untuk pakaian harian termasuk dalam julat sempit gaya konvensional, pakaian luar biasa biasanya dicari untuk majlis khas seperti pakaian malam atau ketika majlis keraian.
Sesetengah pakaian dibuat khusus untuk individu, seperti dalam kes haute couture atau jahitan tempahan khas. Hari ini, kebanyakan pakaian direka bagi pasaran besar-besaran, terutamanya pakaian kasual dan setiap hari yang sering disebut "sedia untuk dipakai" atau fesyen pantas.
Sejarah
Reka bentuk fesyen umumnya dianggap telah bermula pada abad ke-19 dengan Charles Frederick Worth yang merupakan pereka pertama yang mempunyai labelnya dijahit ke dalam pakaian yang diciptanya. Sebelum beliau menubuhkan maison couture (rumah fesyen) di Paris, reka bentuk dan penciptaan pakaian dikendalikan oleh kebanyakan tukang jahit tanpa nama, dan fesyen mewah berasal dari yang dipakai di istana diraja. Kejayaan Worth adalah sedemikian rupa sehingga beliau dapat menentukan kepada pelanggannya apa yang mereka patut pakai, bukannya mengikut arahan mereka seperti yang dilakukan oleh pembuat pakaian terdahulu. Istilah couturier sebenarnya pertama kali dicipta untuk menggambarkan beliau. Walaupun semua artikel pakaian dari mana-mana tempoh masa dikaji oleh ahli akademik sebagai reka bentuk pakaian, hanya pakaian yang dicipta selepas 1858 dianggap sebagai reka bentuk fesyen.[4]
Dalam tempoh inilah banyak rumah reka bentuk mula mengupah artis untuk melakar atau melukis reka bentuk pakaian. Imej itu ditunjukkan kepada pelanggan, yang jauh lebih murah daripada menghasilkan pakaian sampel sebenar di bilik kerja. Jika pelanggan menyukai reka bentuk mereka, mereka memesannya dan pakaian yang dihasilkan menghasilkan wang bagi rumah itu. Oleh itu, tradisi pereka melakar reka bentuk pakaian dan bukannya mempersembahkan pakaian siap pada model kepada pelanggan bermula sebagai ekonomi.
Jenis fesyen
Haute couture
Sehingga tahun 1950-an, pakaian fesyen kebanyakannya direka bentuk dan dihasilkan berdasarkan buatan ukuran atau haute couture (Bahasa Perancis untuk "jahitan tinggi"), dengan setiap pakaian dicipta buat pelanggan tertentu. Pakaian couture dibuat mengikut tempahan individu, dan biasanya diperbuat daripada fabrik berkualiti tinggi, mahal, dijahit dengan perhatian yang melampau terhadap perincian dan kemasan, selalunya menggunakan teknik yang memakan masa dan dilaksanakan dengan tangan. Penampilan dan kesesuaian mengambil keutamaan berbanding kos bahan dan masa yang diperlukan untuk membuat.[5][6] Disebabkan kos yang tinggi bagi setiap pakaian, haute couture mendapat sedikit keuntungan langsung untuk rumah fesyen, tetapi penting bagi tujuan prestij dan publisiti.[7]
Sedia pakai (prêt-à-porter)
Pakaian sedia pakai, atau prêt-à-porter, adalah persilangan antara haute couture dan pasaran massa. Ia tidak dibuat untuk pelanggan individu, tetapi sangat berhati-hati dalam memilih dan memotong fabrik. Pakaian dibuat dalam kuantiti yang kecil untuk menjamin eksklusiviti, dan oleh itu, agak mahal. Koleksi sedia untuk dipakai biasanya dipersembahkan oleh rumah fesyen setiap musim dalam tempoh yang dikenali sebagai minggu fesyen. Ini berlaku di seluruh bandar dan berlaku dua kali setahun. Musim utama minggu fesyen termasuk: musim bunga/panas, musim luruh/sejuk, resort, renang dan pengantin.
Pasaran besar-besaran
Pada masa ini, industri fesyen lebih bergantung kepada jualan pasaran besar-besaran. Pasaran besar-besaran melayani pelbagai pelanggan, menghasilkan pakaian sedia untuk dipakai menggunakan trend yang ditetapkan oleh nama terkenal dalam fesyen. Mereka sering menunggu sekitar satu musim untuk memastikan gaya akan menarik sebelum menghasilkan versi penampilan asal mereka. Untuk menjimatkan wang dan masa, mereka menggunakan fabrik yang lebih murah dan teknik pengeluaran yang lebih mudah yang boleh dilakukan dengan mudah oleh mesin. Oleh itu, produk akhir boleh dijual dengan lebih murah.[8][9][10]