David Villa

Urodził się 3 grudnia 1981 w Tuilli, małej wsi w Langreo leżącej w Asturii, jako syn Jose Manuela i Dority^[4] Gdy miał dziewięć lat, po upadku ze schodów doznał w trzech miejscach złamania kości udowej, jednak dzięki prawidłowej rehabilitacji powrócił do zdrowia^[5].

Villa przyznał, że w wieku 14 lat pragnął zrezygnować z uprawiania piłki nożnej po tym, jak pokłócił się z trenerem. Stwierdził również, że to dzięki zaangażowaniu i wsparciu rodziców nie zrezygnował z gry^[4]. W jednym z wywiadów powiedział: „Wtedy byłem nikim, po całym sezonie spędzonym na ławce rezerwowych pragnąłem uciec i po prostu zagrać w piłkę z przyjaciółmi. Jednak mój tata zawsze mi kibicował i pocieszał mnie.”^[4]

Karierę zaczął w UP Langreo^[6]. Podczas kontuzji prawej nogi, pracował nad zwiększeniem siły i zręczności drugiej kończyny, dzięki czemu stał się piłkarzem obunożnym^[6]. Kiedy skończył 17 lat, został przyjęty do szkółki piłkarskiej Mareo^[6].

Sporting Gijón i Real Saragossa

Villa był obserwowany przez wiele asturyjskich zespołów, jednak działacze jednego z największych klubów z tego regionu, Realu Oviedo stwierdzili, że zawodnik nie ma wystarczających umiejętności i zrezygnowali z dowożenia chłopca autobusem na treningi^[7]. Ojciec Villi zaczął sam przywozić syna na zajęcia do poprzedniego klubu, UP Langreo^[7]. Kilka lat później przeszedł do Sportingu Gijón, gdzie niegdyś grał jego idol, Quini^[6]. Po dwóch latach występów w młodzieżowych drużynach i strzeleniu 25 bramek, w sezonie 2000–2001 zadebiutował w pierwszym zespole. W kolejnym sezonie wywalczył miejsce w podstawowej jedenastce, zdobył w rozgrywkach ligowych 18 goli, a rok później zaliczył o dwa trafienia więcej.

Po trzech sezonach gry w Sportingu, w lecie 2003 podpisał kontrakt z występującym w Primera División Realem Saragossa. W nowej drużynie również imponował skutecznością, strzelając w debiutanckim sezonie 17 bramek^[8]. W lidze wystąpił po raz pierwszy 31 sierpnia 2003 w przegranym 0:1 meczu z Deportivo La Coruña^[9], zaś pierwszego gola strzelił dwa tygodnie później w wygranym 3:0 spotkaniu przeciwko Realowi Murcia^[10].

4 grudnia zdobył dwie bramki w zremisowanym 2:2 meczu z Athletic Bilbao^[11], zaś 25 kwietnia 2004 w zakończonym remisem 4:4 spotkaniu przeciwko Sevilla FC strzelił dla drużyny wszystkie cztery gole, zdobywając przy tym swojego pierwszego hat-tricka w barwach klubu^[12].

W finale rozgrywek o Puchar Króla z Realem Madryt, w 44. minucie Villa skutecznie wykonał rzut karny, dający drużynie prowadzenie 2:1, a spotkanie zakończyło się ostatecznie zwycięstwem Realu Saragossa 3:2. Triumf w pucharze oraz otrzymanie powołania do reprezentacji sprawiły, że kibice klubu w uznaniu dla zawodnika zaczęli na niego wołać „illa illa illa, Villa maravilla” (maravilla – cudowny)^[6].

Dzięki wygranej w Copa del Rey, drużyna zakwalifikowała się do Pucharu UEFA. W swoim debiucie w rozgrywkach europejskich przeciwko FC Utrecht, Villa w końcowych minutach spotkania zdobył dwie, dające zwycięstwo bramki. W rundzie pucharowej przeciwnikiem Realu była Austria Wiedeń. Pierwszy mecz zakończył się remisem 1:1, zaś w rewanżu, zremisowanym 2:2, Villa strzelił jedną z bramek, jednak dzięki większej liczbie goli zdobytych na wyjeździe, do dalszej fazy awansował austriacki klub^[13]. W jednym z pierwszych spotkań w kolejnym sezonie rozegranym 23 września Saragossa przegrała na Camp Nou z FC Barcelona 1:4, zaś otwierającą wynik spotkania i zarazem honorową bramkę strzelił w 14. minucie Villa^[14]. 17 kwietnia 2005 Hiszpan dwukrotnie trafił do siatki w wygranym 3:0 meczu z Sevillą^[15]. Sezon zakończył z 15 strzelonymi golami w 35 występach ligowych, będąc jednym z najlepszych strzelców drużyny^[16][17].

Valencia

Sezon 2005/2006

Przed rozpoczęciem sezonu 2005–2006 otrzymał wiele ofert transferowych i ostatecznie za 12 milionów euro przeszedł do Valencii^[7]. W debiucie w meczu z KAA Gent rozegranym w ramach Pucharu Intertoto, zdobył pierwszą bramkę dla klubu, a spotkanie zakończyło się zwycięstwem Valencii 2:0^[18]. Po raz pierwszy w lidze w barwach klubu wystąpił 27 sierpnia 2005 w wygranym 1:0 spotkaniu z Realem Betis^[19]. W kolejnym meczu Valencia zmierzyła się z poprzednim klubem Villi, Realem Saragossa. Przez większą część spotkania Saragossa prowadziła 2:1, lecz w 81. minucie Villa wszedł na boisko zastępując Rubéna Baraję i zdobył wyrównującą bramkę, ustalając wynik meczu na 2:2^[20].

W rozegranym 21 września 2005 meczu z FC Barcelona, Villa ponownie strzelił gola na wagę remisu^[21]. Miesiąc później Hiszpan zdobył zwycięską bramkę w wygranym 2:1 wyjazdowym spotkaniu z Realem Madryt^[22], zaś w lutym 2006 zapewnił zespołowi wygraną 1:0 z FC Barcelona^[23]. W rozegranym w tym samym miesiącu meczu z Deportivo La Coruña na Estadio Riazor, zdobył bramkę strzałem z połowy boiska^[24]. 23 kwietnia w potyczce z Athletic Bilbao strzelił pierwszego hat-tricka w barwach klubu, zaś bramki zdobył w przeciągu pięciu minut^[4].

W lidze rozegrał 35 meczów i 25 razy trafiał do siatki, ustępując tym samym o jedno trafienie królowi strzelców rozgrywek, Samuelowi Eto’o. Villa został również najskuteczniejszym zawodnikiem Valencii od czasu Edmundo Suáreza, który w sezonach 1941–1942 oraz 1943–1944 zdobywał 27 bramek^[25].

Sezon 2006/2007

W kolejnym sezonie Villa utrzymał dobrą formę, tworząc z Fernando Morientesem parę snajperów, która zdobyła we wszystkich rozgrywkach 43 bramki^[8][26].

Zadebiutował także w Lidze Mistrzów w pierwszym, wygranym 1:0 spotkaniu z Red Bull Salzburg w ramach kwalifikacji do tych rozgrywek. W meczu rewanżowym wygranym 3:0 dwukrotnie wpisał się na listę strzelców, dzięki czemu Valencia awansowała do fazy grupowej^[27]. Gole zdobyte w potyczkach przeciwko AS Roma^[28] i Szachtarowi Donieck^[29] pozwoliły Valencii zakwalifikować się do następnej rundy, w której zmierzyła się z Interem Mediolan. W trakcie meczu rewanżowego doszło do zamieszek pomiędzy zawodnikami obydwu drużyn^[30]. Ostatecznie awans uzyskał hiszpański klub, a Villa strzałem z rzutu wolnego przyczynił się do awansu drużyny do ćwierćfinału^[30], w którym trafiła na Chelsea F.C. Villa zagrał w obu spotkaniach, lecz ani razu nie pokonał bramkarza przeciwnika, a Valencia przegrała dwumecz 2:3^[31].

Skuteczność strzelecka pod koniec rozgrywek ligowych w meczach z Espanyolem^[32] i Sevillą^[33] sprawiła, że z 16 golami razem z innym reprezentantem Hiszpanii Raúlem Tamudo został szóstym najskuteczniejszym zawodnikiem ligi, przyczyniając się tym samym do zajęcia przez Valencię czwartego miejsca w tabeli.

W październiku 2006 znalazł się na liście nominowanych do Złotej Piłki.

Sezon 2007/2008

Pomimo spekulacji dotyczących zmiany klubu, w sierpniu podpisał nowy, sześcioletni kontrakt z Valencią^[34]. Sezon 2007–2008 nie zaczął się dla klubu pomyślnie. Zwolniono trenera Quique Floresa, a jego następca, Ronald Koeman, przesunął do rezerw czołowych piłkarzy zespołu, kapitana Davida Albeldę, Santiago Cañizaresa oraz Miguela Ángela Angulo, a także, pomimo potencjału zawodników ofensywnych występujących w bocznych sektorach boiska, zdecydował się na taktykę bez skrzydłowych^[35]. Ze względu na słabe wyniki rozwiązano umowę z holenderskim szkoleniowcem, zaś drużynę przejął ówczesny trener UD Almería, Unai Emery^[36]. Pomimo niepewnej sytuacji w klubie oraz licznych kontuzji kluczowych zawodników, Villa zdołał zdobyć 18 bramek w 26 występach^[6][8]. Ponadto zwyciężył z klubem w Copa del Rey, po raz drugi w karierze, zaś pierwszy raz z Valencią, pokonując w finale Getafe CF 3:1^[37].

Ponownie udanie zaprezentował się w rozgrywkach Ligi Mistrzów. Zdobył zwycięską bramkę w meczu z Schalke 04 Gelsenkirchen^[38] oraz strzelił gola w przegranym 1:2 spotkaniu przeciwko Chelsea^[39]. Valencia zajęła ostatnie miejsce w tabeli, kończąc tym samym swój udział w rozgrywkach^[40].

W setnym ligowym występie w barwach klubu, którym był mecz z Levante, Villa strzelił hat-tricka, zdobywając swoją 54., 55. i 56. bramkę dla Valencii^[41]. W ostatnim spotkaniu sezonu z Atlético Madryt dwukrotnie wpisał się na listę strzelców, kończąc rozgrywki z 18 zdobytymi golami^[8].

Sezon 2008/2009

Po zakończeniu zwycięskich dla Hiszpanii Mistrzostw Europy 2008, na których został królem strzelców, kontynuował zdobywanie bramek w rozgrywkach ligowych, strzelając pierwszego gola w inaugurującym nowy sezon meczu z Mallorcą. Valencia w tym okresie miała poważne problemy finansowe, w związku z czym od końca stycznia do kwietnia piłkarze nie otrzymywali pensji^[42][43]. Sytuacja ta wpłynęła na zainteresowanie Villą czołowych europejskich zespołów, jednak zawodnik stwierdził, że chce wypełnić kontrakt z klubem^[44].

W październiku 2008 Kaká w wywiadzie dla Canal+ nazwał Villę „najlepszym hiszpańskim piłkarzem” oraz stwierdził, że jest on „zawodnikiem, z którym najbardziej chciałbym zagrać”^[45].

W grudniu 2008 zajął siódme miejsce w plebiscycie France Football na najlepszego piłkarza Europy^[46], zaś miesiąc później wspólnie z Andrésem Iniestą został wybrany dziewiątym piłkarzem świata podczas gali FIFA.

Valencia zajęła drugie miejsce w rozgrywkach grupowych Pucharu UEFA, zaś Villa często był zawodnikiem rezerwowym lub wprowadzanym w końcowych minutach meczów^[47]. W spotkaniu kolejnej fazy przeciwko Marítimo Funchal strzałem z rzutu karnego zapewnił drużynie zwycięstwo^[48] oraz wystąpił w następnej rundzie w meczu z Dynamem Kijów. Oba spotkania zakończyły się remisami, lecz do 1/16 rozgrywek, dzięki lepszej różnicy bramkowej awansował ukraiński klub^[49].

Na półmetku sezonu zademonstrował dobrą formę strzelając gola w meczu z Deportivo la Coruña, jednak otrzymał również czerwoną kartkę, która wykluczyła go z gry w następnym spotkaniu z Realem Valladolid, przegranym 1:2. Następnie doznał kontuzji lewej nogi, w związku z czym nie mógł wystąpić w meczach z Numancią, Recreativo Huelva oraz Racingiem Santander^[50]. 5 kwietnia powrócił na boisko, zdobywając dwie bramki w zwycięskim 4:1 meczu z Getafe^[51]. 12 kwietnia Valencia zmierzyła się na wyjeździe z byłym klubem Villi, Sportingiem Gijón, a sam zawodnik stwierdził, że bardzo emocjonalnie podszedł do tego spotkania. Goście wygrali 3:2, zaś Villa wpisał się na listę strzelców, nie celebrując potem zdobytej bramki^[52].

Hiszpan zakończył sezon z 28 strzelonymi golami, będąc trzecim, po Samuelu Eto’o i Diego Forlánie najlepszym strzelcem ligi. Dorównał tym samym byłym zawodnikom Valencii, Mario Kempesowi i Predragowi Mijatoviciowi, którzy odpowiednio w sezonach 1977–1978 i 1995–1996 zdobyli 28 bramek.

Sezon 2009/2010

Po zajęciu przez Hiszpanię trzeciego miejsca w Pucharze Konfederacji, Villa po spędzonych wakacjach powrócił do klubu 27 lipca, zaś media zaczęły łączyć go z takimi zespołami jak Real Madryt, FC Barcelona, Liverpool oraz Manchester United. Hiszpan jednak zapewnił, że chciałby wypełnić wiążącą go umowę z Valencii, mówiąc przy tym: „Nie chciałem marnować całego lata, by zaprzeczać tym informacjom, dlatego siedziałem cicho. Wiele osób powiedziało mi, bym dla dobra klubu pozostał w nim i od tego czasu zupełnie inaczej patrzę na całą sytuację. Nie mógłbym widzieć siebie w innym zespole. Nic nie straciłem podejmując taką decyzję, przecież wszystko, co do tej pory osiągnąłem, zawdzięczam grze w Valencii i reprezentacji”. Gdy został zapytany, czy z powodu całego zamieszania nie powinien przeprosić kibiców klubu, odparł: „Nie zabiłem nikogo, więc uważam, że nie muszę prosić o przebaczenie”^[53]. 19 maja 2010 na oficjalnych witrynach FC Barcelony^[54] i Valencii CF^[55] pojawiła się informacja o transferze Villi do klubu z Barcelony. Kwota transferu wyniosła ostatecznie 40 milionów euro.

FC Barcelona

Sezon 2010/2011

W lipcu 2010 roku David Villa został kupiony przez FC Barcelona za 40 milionów euro. Villa w sezonie 2010/11 wystąpił w 34 meczach i strzelił 18 bramek.Zdobył z Barceloną mistrzostwo Hiszpanii, Superpuchar Hiszpanii i Ligę Mistrzów, strzelając w finale bramkę (3:1).

Sezon 2011/2012

David Villa sezon zaczął od bramek w towarzyskich meczach z C.D. Guadalajara oraz Club América. Pierwszy oficjalnym spotkaniem był dwumecz o Superpuchar Hiszpanii z Realem Madryt, gdzie strzelił gola na 1:1 (2:2), w tym meczu otrzymał również czerwoną kartę za sprzeczkę z Mesutem Özilem^[56]. 17 września 2011 roku w meczu z Osasuną (8:0) strzelił 2 bramki oraz przyczynił się do gola samobójczego Rovérsio^[57]. 15 grudnia 2011 podczas trwających w Japonii Klubowych Mistrzostw Świata podczas meczu z katarską drużyną Al Sadd odbywającego się Jokohamie po walce z obrońcami w 36 minucie meczu złamał kość piszczelową. Z powodu tej kontuzji nie wystąpił na Mistrzostwach Europy w Piłce Nożnej 2012.

Sezon 2012/2013

20 sierpnia 2012 powrócił do gry po kontuzji. W pierwszej kolejce Ligi hiszpańskiej strzelił bramkę Realowi Sociedad i ustalił wynik meczu na 5:1.W środę 28 listopada 2012 David Villa strzelił swoją 300 i 301 bramkę w zawodowej karierze. Były to gole zdobyte przeciwko Deportivo Alaves,z którym FC Barcelona wygrała ostatecznie 3:1.Ostatnią bramkę jako piłkarz Barcelony zdobył w wygranym 4:1 meczu przeciwko Malaga CF w 38 kolejce ligi hiszpańskiej.

Atlético Madryt

8 lipca 2013 roku David Villa został kupiony przez Atlético Madryt za sumę 5,1 miliona euro^[58]. Atletico i Barcelona przeprowadziły transakcję w bardzo ciekawy sposób, gdyż Barcelona od razu po transferze otrzymała jedynie 2,1 miliona euro, kolejne 2 miliony otrzyma, jeśli Villa pozostanie w Atletico na sezon 2014/2015, a jeszcze milion, jeśli nie zmieni klubu także w sezonie 2015/2016^[59][60]. Villa otrzymał koszulkę z numerem 9^[59]. Pierwszego gola w nowym zespole zdobył w meczu z drużyną Las Palmas, który drużyna Atlético wygrała 2:0. 17 maja 2014 roku Villa wraz z klubem wywalczył mistrzostwo Hiszpanii. Ponadto dotarł do finału Ligi Mistrzów, w którym Atlético uległo 1:4 lokalnemu Realowi.

Melbourne City i New York City

W czerwcu 2014 roku podpisał kontrakt z amerykańskim klubem występującym w Major League Soccer New York City, który wszedł w życie na początku 2015 roku^[61]. 5 czerwca 2014 roku Villa związał się 10-meczową umową z australijskim Melbourne City, co miało mu pomóc w przygotowaniu się do gry w MLS^[62]. 80% udziałów w australijskim klubie miał holding City Football Group, będący również właścicielem Manchesteru City^[63]. Do składu New York City wrócił jednak już po czterech meczach w A-League, w których strzelił dwie bramki^[64].

Vissel Kobe

1 grudnia 2018 roku Villa poinformował, że zostanie piłkarzem Vissel Kobe.

Koniec kariery

13 listopada 2019 roku Villa ogłosił zakończenie kariery. Po zakończeniu kariery będzie głównym inwestorem i szefem projektem nowego klubu w Nowym Jorku - Queensboro FC, którego celem jest dołączenie do United Soccer League w 2021^[65].

Mistrzostwa Świata 2006

Po okazjonalnych występach w reprezentacji Hiszpanii U-21 9 lutego 2005 roku zadebiutował w pierwszej drużynie w wygranym 5:0 meczu kwalifikacyjnym do Mistrzostw Świata 2006 przeciwko San Marino. Pierwszą bramkę zdobył w 71. minucie zremisowanego 1:1 spotkania ze Słowacją, również rozegranego w ramach kwalifikacji do owego mundialu^[67].

Otrzymał powołanie do 23-osobowej kadry na turniej. W pierwszym meczu Hiszpania zwyciężyła 4:0 z Ukrainą, a Villa dwukrotnie wpisał się na listę strzelców^[68]. W 1/8 mistrzostw strzelił bramkę na 1:0 w potyczce z Francją, lecz ostatecznie Hiszpania przegrała 1:3^[69]. Na turnieju zdobył trzy bramki i wspólnie z Fernandem Torresem, który uzyskał tyle samo trafień, został najlepszym strzelcem drużyny^[70].

Euro 2008

Pod koniec 2006 Villa stał się kluczowym piłkarzem reprezentacji, zajmując w niej miejsce Raúla Gonzáleza^[71][72]. Swoją klasę udowodnił w kwalifikacjach do Mistrzostw Europy 2008, zdobywając sześć bramek w meczu z Liechtensteinem. Został powołany na mistrzostwa, gdzie nawiązał wyjątkowo dobre relacje z Fernandem Torresem i wspólnie celebrował z nim strzelane gole. Villa zdobył hat-tricka w wygranym 4:1 spotkaniu z Rosją, dzięki czemu stał się pierwszym zawodnikiem od czasu Patricka Kluiverta z turnieju w roku 2000 i siódmym w historii całych mistrzostw, któremu udała się ta sztuka^[73]. Po trzecim trafieniu podbiegł do siedzącego na ławce Torresa, by wspólnie z nim cieszyć się ze zdobytej bramki^[74]. W następnym meczu ze Szwecją w 92. minucie zapewnił drużynie wygraną 2:1. W ćwierćfinale z Włochami doszło do serii rzutów karnych, w której Hiszpania zwyciężyła 4:2, a Villa wykorzystał pierwszą wykonywaną przez zespół jedenastkę.

Hiszpania w półfinale pokonała Rosję, jednak Villa w początkowych minutach spotkania doznał kontuzji uda, która uniemożliwiła mu występ w finale z Niemcami, wygranym 1:0. Pomimo absencji w meczu, z czterema golami został uznany królem strzelców turnieju. Wspólnie z Torresem trafił również do Drużyny Turnieju^[75].

Kwalifikacje do Mistrzostw Świata 2010 i Puchar Konfederacji 2009

Dobra forma strzelecka podtrzymana również w kwalifikacjach do Mistrzostw Świata 2010 sprawiła, że Villa z 12 trafieniami w ciągu jednego roku pobił rekord Raúla Gonzáleza, który w 1999 strzelił dla kadry 10 bramek^[76].

Villa udanie rozpoczął rok 2009, strzelając jedną z bramek w wygranym 2:0 towarzyskim meczu z Anglią^[77]. Zdobywając gola w szóstym kolejnym meczu poprawił rekordy należące do Telmo Zarry i Ladislao Kubali^[78]. Komentując to trafienie, powiedział: „Jestem szczęśliwy ze zdobycia tej bramki. Bardzo chciałbym ją obejrzeć jeszcze raz w telewizji. To miłe, że udało mi się pobić ten rekord. Nigdy bym nie przypuścił, że dokonam czegoś takiego. Jestem z tego bardzo dumny i mam nadzieję, że będę kontynuował poprawianie osiągnięć poprzedników”^[78].

1 czerwca 2009 Vicente del Bosque powołał zawodnika na Puchar Konfederacji^[79]. W poprzedzającym turniej spotkaniu towarzyskim z Azerbejdżanem strzelił swojego drugiego hat-tricka w reprezentacji. W pierwszym meczu przeciwko Nowej Zelandii, strzelił gola pieczętującego zwycięstwo Hiszpanii 5:0^[80], zaś w następnej potyczce z Irakiem zdobył zwycięską bramkę^[81]. W spotkaniu z gospodarzami turnieju, Republiką Południowej Afryki Villa nie wykorzystał rzutu karnego, jednak i tak miał duży wkład w pobicie przez Hiszpanię rekordu największej ilości meczów wygranych oraz nieprzegranych z rzędu, a w drugiej połowie meczu zastąpił go Pablo Hernández^[82]. Turniej zakończył z trzema zdobytymi bramkami, wspólnie z Fernando Torresem i Clintem Dempseyem zajął drugie miejsce w klasyfikacji najlepszych strzelców oraz znalazł się w Drużynie Turnieju^[83].

Mistrzostwa Świata 2010

Na mundial w RPA reprezentacja Hiszpanii pojechała w roli faworyta, a Villa był jednym z ważniejszych jej piłkarzy. Villa strzelił dwa gole Hondurasowi oraz po jednym w meczach z Chile, Portugalią i Paragwajem. Z pięcioma bramkami został królem strzelców wraz z Diego Forlanem, Wesleyem Sneijderem i Thomasem Muellerem. Z reprezentacją Hiszpanii zdobył mistrzostwo świata w finale pokonując Holandię. Dołączony do 11 turnieju FIFA.

Numer „7”

Dziennikarze, głównie hiszpańscy, często porównywali Villę do Raúla Gonzáleza i oskarżyli napastnika Valencii o odebranie Raúlowi koszulki z numerem „7”. W marcu 2009 Villa zaprzeczył temu, mówiąc:„Nikomu nic nie zabrałem, po prostu w nagrodę za dobrą grę dla klubu trener reprezentacji dał mi możliwość wystąpienia z tym numerem. Zrobiono z tego zbyt wielką aferę. Nie szukam rozgłosu, nie chcę wzbudzać kontrowersji. Kiedyś przecież grałem razem z Raúlem w kadrze. Naprawdę, nic od nikogo nie wymusiłem”. Zapytany, czy nieobecność Raúla w zespole miała wpływ na niego samego, odpowiedział: „Nigdy mi się to nie podobało, gdyż myślę, że było krzywdzące dla nas obu. Zawsze dobrze się dogadywaliśmy podczas spotkań na zgrupowaniach.”^[72].

W rozmowie o reprezentacyjnym rekordzie strzeleckim napastnika Realu Madryt, powiedział: „Mam na koncie 25 goli, jednak on ma 44 i nadal regularnie gra! Byłbym zachwycony, gdybym zdobył taką ilość bramek i pomógł drużynie odnosić wspaniałe zwycięstwa. A potem, wiele lat później, moje nazwisko widniałoby na liście najlepszych strzelców i z przyjemnością patrzyłbym na chłopców, próbujących pobić moje osiągnięcie”^[72].

Powrót

25 sierpnia 2017 wrócił do kadry Hiszpanii na mecze eliminacji mistrzostw świata 2018^[84].

Hiszpańscy eksperci uważają go za napastnika kompletnego, posiadającego instynkt strzelecki, mocne uderzenie z obu nóg oraz szybkość^[71][85]. Jego atutem jest także, mimo stosunkowo niskiego wzrostu, gra w powietrzu oraz wyszkolenie techniczne, które jak sam stwierdził, wypracował w czasie gry w piłkę halową, którą to trenował podczas pobytu w Langreo^[7]. Często wycofuje się przed pole karne, zajmując pozycję rozgrywającego^[71]. Udanie współpracuje z partnerami z zespołu, czego dowodem jest duża ilość zdobywanych przez niego asyst^[71]. Znany jest ze skutecznego wykonywania rzutów karnych oraz wolnych^[7][71]. Podczas gdy zawodnikiem Valencii był Patrick Kluivert, Villa przyznał, że kilka zdobytych goli zawdzięcza podpatrzonym u Holendra zagraniom^[7].

Jego idolami są były napastnik Realu Saragossa Juanele oraz Luis Enrique, od którego otrzymał koszulkę po spotkaniu z FC Barcelona w sezonie 2003–2004^[7]. Najbardziej wzoruje się jednak na Ruudzie van Nistelrooyu i Ronaldo^[7].

Klubowe

Reprezentacyjne

Gole w reprezentacji
Hiszpania
L.p.	Data	Miejsce	Przeciwnik	Gol	Wynik	Rozgrywki
1.	16 listopada 2005	Tehelné pole, Bratysława, Słowacja	Słowacja	1 – 1	1–1	El. do MŚ 2006
2.	1 marca 2006	Estadio José Zorrilla, Valladolid, Hiszpania	Wybrzeże Kości Słoniowej	1 – 1	3–2	Mecz towarzyski
3. 4.	14 czerwca 2006	Zentralstadion, Lipsk, Niemcy	Ukraina	2 – 0 3 – 0	4–0	MŚ 2006
5.	27 czerwca 2006	AWD-Arena, Hannover, Niemcy	Francja	1 – 0	1–3	MŚ 2006
6. 7.	2 września 2006	Estadio Nuevo Vivero, Badajoz, Hiszpania	Liechtenstein	2 – 0 3 – 0	4–0	El. do ME 2008
8.	6 września 2006	Windsor Park, Belfast, Irlandia Północna	Irlandia Północna	1 – 2	3–2	El. do ME 2008
9.	10 października 2006	Estadio Nueva Condomina, Murcia, Hiszpania	Argentyna	2 – 1	2–1	Mecz towarzyski
10.	24 marca 2007	Estadio Santiago Bernabéu, Madryt, Hiszpania	Dania	2 – 0	2–1	El. do ME 2008
11. 12.	6 czerwca 2007	Rheinpark Stadion, Vaduz, Liechtenstein	Liechtenstein	0 – 1 0 – 2	0–2	El. do ME 2008
13.	26 marca 2008	Estadio Manuel Martínez Valero, Elche, Hiszpania	Włochy	1 – 0	1–0	Mecz towarzyski
14.	31 maja 2008	Nuevo Colombino, Huelva, Hiszpania	Peru	1 – 0	2–1	Mecz towarzyski
15. 16. 17.	10 czerwca 2008	Tivoli Neu, Innsbruck, Austria	Rosja	1 – 0 2 – 0 3 – 0	4–1	ME 2008
18.	14 czerwca 2008	Tivoli Neu, Innsbruck, Austria	Szwecja	1 – 2	1–2	ME 2008
19.	6 września 2008	Nueva Condomina, Murcia, Hiszpania	Bośnia i Hercegowina	1 – 0	1–0	El. do MŚ 2010
20. 21.	10 września 2008	Estadio Carlos Belmonte, Albacete, Hiszpania	Armenia	2 – 0 3 – 0	4–0	El. do MŚ 2010
22.	11 października 2008	A. Le Coq Arena, Tallinn, Estonia	Estonia	0 – 2	0–3	El. do MŚ 2010
23.	15 października 2008	Stadion Króla Baudouina I, Bruksela, Belgia	Belgia	1 – 2	1–2	El. do MŚ 2010
24.	19 listopada 2008	El Madrigal, Villarreal, Hiszpania	Chile	1 – 0	3–0	Mecz towarzyski
25.	11 lutego 2009	Estadio Ramón Sánchez Pizjuán, Sevilla, Hiszpania	Anglia	1 – 0	2–0	Mecz towarzyski
26. 27. 28.	9 czerwca 2009	Stadion Tofika Bachramowa, Baku, Azerbejdżan	Azerbejdżan	1 – 0 2 – 0 3 – 0	6–0	Mecz towarzyski
29.	14 czerwca 2009	Royal Bafokeng Stadium, Rustenburg, RPA	Nowa Zelandia	5 – 0	5–0	Puchar Konfederacji 2009
30.	17 czerwca 2009	Free State Stadium, Bloemfontein, RPA	Irak	1 – 0	1–0	Puchar Konfederacji
31.	20 czerwca 2009	Free State Stadium, Bloemfontein, RPA	Południowa Afryka	1 – 0	2–0	Puchar Konfederacji
32. 33.	5 września 2009	Estadio Municipal de Riazor, A Coruña, Hiszpania	Belgia	2 – 0 5 – 0	5–0	El. do MŚ 2010
34. 35.	18 listopada 2009	Ernst Happel Stadion, Innsbruck, Austria	Austria	1 – 2 1 – 3	1–5	Mecz towarzyski
36.	3 marca 2009	Stade de France, Saint-Denis, Francja	Francja	0 – 1	0–2	Mecz towarzyski
37.	29 maja 2010	Tivoli Neu, Innsbruck, Austria	Arabia Saudyjska	1 – 1	3–2	Mecz towarzyski
38. 39.	21 czerwca 2010	Ellis Park, Johannesburg, RPA	Honduras	1 – 0 2 – 0	2–0	MŚ 2010
40.	25 czerwca 2010	Loftus Versfeld Stadium, Tshwane/Pretoria, RPA	Chile	1 − 0	2−1	MŚ 2010
41.	29 czerwca 2010	Green Point Stadium, Cape Town, RPA	Portugalia	1 – 0	1–0	MŚ 2010
42.	3 lipca 2010	Ellis Park, Johannesburg, RPA	Paragwaj	0 – 1	0–1	MŚ 2010
43.	3 września 2010	Vaduz, Rheinpark Stadion, Liechtenstein	Liechtenstein	0 – 2	0–4	El. do ME 2012
44.	12 października 2010	Hampden Park, Glasgow, Szkocja	Szkocja	0 – 1	2–3	El. do ME 2012
45. 46.	25 marca 2011	Nuevo Los Cármenes, Grenada, Hiszpania	Czechy	1 – 1 2 – 1	2–1	El. do ME 2012
47.	7 czerwca 2011	Estadio José Antonio Anzoátegui, Puerto la Cruz, Wenezuela	Wenezuela	0 − 1	0−3	Mecz towarzyski
48. 49.	6 września 2011	Estadio Las Gaunas, Logroño, Hiszpania	Liechtenstein	5 − 0 6 − 0	6−0	El. do ME 2012
50.	11 października 2011	Estadio José Rico Pérez, Alicante, Hiszpania	Szkocja	3 – 0	3–1	El. do ME 2012
51.	15 listopada 2011	Estadio Nacional de Costa Rica, San José, Kostaryka	Kostaryka	2 − 2	2−2	Mecz towarzyski
52.	7 września 2012	Estadio Municipal de Pasarón, Pontevedra, Hiszpania	Arabia Saudyjska	4 – 0	5–0	Mecz towarzyski
53.	14 listopada 2012	Estadio Rommel Fernández, Panama, Panama	Panama	2 – 0	5–1	Mecz towarzyski
54. 55. 56.	20 czerwca 2013	Maracanã, Rio de Janeiro, Brazylia	Tahiti	4 – 0 5 – 0 7 – 0	10−0	Puchar Konfederacji 2013
57. 58.	7 czerwca 2014	RFK Stadium, Waszyngton, Stany Zjednoczone	Salwador	0 – 1 0 – 2	0−2	Mecz towarzyski
59.	23 czerwca 2014	Arena da Baixada, Curitiba, Brazylia	Australia	0 – 1	0−3	MŚ 2014

Real Saragossa

• Puchar Króla: 2003/2004
• Superpuchar Hiszpanii: 2004

Valencia

• Puchar Króla: 2007/2008

FC Barcelona

• Mistrzostwo Hiszpanii: 2010/2011, 2012/2013
• Puchar Króla: 2011/2012
• Superpuchar Hiszpanii: 2010, 2011
• Liga Mistrzów: 2010/2011
• Superpuchar Europy: 2011
• Klubowe mistrzostwo świata: 2011

Atlético Madryt

• Mistrzostwo Hiszpanii: 2013/2014

Vissel Kobe

• Emperor's Cup: 2019

Reprezentacyjne

• Mistrzostwo Świata: 2010
• Mistrzostwo Europy: 2008
• Finał Pucharu Konfederacji: 2013
• 3. miejsce w Pucharze Konfederacji: 2009

Indywidualne

• Król strzelców mistrzostw Europy: 2008
• Najlepszy strzelec Valencii: 2005/2006, 2006/2007, 2007/2008, 2008/2009^{[86][87][88][89]}
• Trofeo Zarra: 2005/2006, 2006/2007, 2008/2009
• Najlepszy asystent Primera División: 2006/2007
• Hiszpański piłkarz roku w Primera División: 2005/2006
• MVP w New York City: 2015, 2016, 2017
• Gol roku w New York City: 2015
• Gracz roku w New York City: 2016
• MLS All-Star Game: 2015, 2016, 2017, 2018
• MLS MVP: 2016
• Gol roku J1 League: 2019
• Srebrny but mistrzostw świata: 2010
• Brązowa Piłka mistrzostw świata: 2010
• Brązowa But Pucharze Konfederacji: 2009
• Drużyna turnieju mistrzostw Europy: 2008
• Drużyna turnieju Pucharu Konfederacji: 2009
• Drużyna gwiazd mistrzostw świata: 2010
• Drużyna Roku UEFA: 2010
• Drużyna roku według FIFPro: 2010
• Najlepsza XI MLS: 2016, 2017

Rekordy

Reprezentacja Hiszpanii

• Najskuteczniejszy zawodnik w historii reprezentacji Hiszpanii: 59 goli
• Najskuteczniejszy zawodnik w historii reprezentacji Hiszpanii w jednym roku kalendarzowym: 12 goli (2008)
• Najskuteczniejszy zawodnik w historii reprezentacji Hiszpanii na mistrzostwach świata: 9 goli
• Najwięcej goli w historii reprezentacji Hiszpanii na jednej edycji mistrzostw świata: 5 goli (2010)^[b]
• Najdłuższa seria meczów z golem w historii reprezentacji Hiszpanii: 6 meczów

New York City

• Najskuteczniejszy zawodnik w historii New York City: 80 goli

W 2003, po pięcioletnim związku, poślubił swoją partnerkę, Patricię González, która w przeszłości uprawiała piłkę nożną i grała na pozycji obrońcy w klubie Santo Tomas de la Felguera^[7][90]. 7 grudnia 2005 na świat przyszło ich pierwsze dziecko, córka Zaida. W styczniu 2009 po bramce strzelonej w spotkaniu z Villarreal, powiedział: „Dedykuję tego gola mojej żonie Patricii oraz maleństwu, którego narodzin spodziewamy się we wrześniu”^[91]. Ostatecznie dziewczynka imieniem Olaya urodziła się 18 sierpnia^[90]. Na swoich butach ma zamieszczone imię starszej córki, swój przydomek oraz flagę Hiszpanii i Asturii^[6][7]. 29 stycznia 2013 roku urodziło im się trzecie dziecko, syn o imieniu Luca. Przyjaźni się z José Reiną. Ma dwie siostry Elsę i Aidę^[92].

W lecie tego samego roku powstał projekt „Kampus Davida Villi”. W pierwszy tydzień lipca w Centro Regional de Deportes de La Morgal w Llanerze mogą z niego skorzystać dzieci pomiędzy 6. i 14. rokiem życia. Jedną z głównych atrakcji jest możliwość treningu z profesjonalnymi piłkarzami oraz z samym Villą^[93].

Aktywnie bierze udział w akcjach charytatywnych^[94]. 15 grudnia 2008 razem z innymi zawodnikami Valencii, Davidem Silvą, Rubénem Barają, Nikolą Žigiciem i Hedwigesem Maduro odwiedził oddział dziecięcy szpitala klinicznego w Walencji, składając pacjentom życzenia bożonarodzeniowe^[95], zaś już w święta wraz z Fernando Alonso, Samuelem Sánchezem oraz Juanem Manuelem Matą i Santim Cazorlą uczestniczył w imprezie w Oviedo, na której odbyła się zbiórka pieniędzy na rzecz „Oviedo Economic Kitchen Association”^[94]. Wspiera również UNICEF^[96].

• Statystyki w bazie ESPN FC (ang.)
• Oficjalna strona
• Profil na valenciacf.com
• Statystyki na FIFA.com. fifa.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-09-12)].
• David Villa w bazie National Football Teams (ang.)