Ferenc Puskás

W wieku 12 lat Puskás porzucił szkołę i już jako nastolatek stał się profesjonalnym piłkarzem. Klubową karierę rozpoczął w roku 1943 w klubie Kispest Budapest Honvéd FC. Puskás, występujący na pozycji napastnika, był zawodnikiem lewonożnym.

Przez wiele lat był kapitanem Złotej jedenastki. Puskás grał w olimpijskiej reprezentacji Węgier, która zdobyła złoty medal na igrzyskach w 1952 roku. W latach 1945–1956 Puskás wystąpił w zespole narodowym 85 razy i zdobył 84 bramki. W 1954 roku awansował z drużyną do finału mistrzostw świata, w którym jego drużyna przegrała z Niemcami Zachodnimi 2:3, mimo prowadzenia 2:0 (pierwszego z goli dla Węgier strzelił właśnie Puskás).

Po upadku powstania węgierskiego Puskás opuścił w roku 1956 Węgry i wyemigrował do Hiszpanii^[3]. W 1958 roku przeniósł się do Realu Madryt, z którym trzy razy zdobył Puchar Europy Mistrzów Krajowych w 1959, 1960 i 1966 roku. W 1960, w finale z Eintrachtem Frankfurt zdobył 4 gole^[3]. Puskas dokonał tego jako jedyny gracz w historii rozgrywek^[4] W latach 1961–1962 zaliczył również 4 występy reprezentacji Hiszpanii (także podczas MŚ 1962), jednak nie zdobył w nich gola.

Łącznie w dwóch reprezentacjach rozegrał 89 spotkań międzypaństwowych i strzelił 84 bramki, co do 2003, kiedy to pobił go piłkarz reprezentacji Iranu Ali Daei, było rekordem skuteczności na szczeblu reprezentacyjnym. W całej klubowej karierze Puskás zdobył 616 goli w 620 występach, co czyni go najskuteczniejszym napastnikiem w Europie po Josefie Bicanie, a na równi z Gerdem Müllerem. W sezonie 1959/60 strzelił 47 goli we wszystkich rozgrywkach, co było rekordem Hiszpanii do 2011 roku, kiedy rekord poprawili Cristiano Ronaldo i Lionel Messi. Jest najlepszym strzelcem Realu Madryt w Pucharze Króla z 49 golami, ze średnią 0,92 gola na mecz był też najbardziej bramkostrzelnym piłkarzem Realu (nie uwzględniając C. Ronaldo) oraz najstarszym, który dla niego wystąpił (38 lat i 233 dni).

Puskás zakończył karierę w 1966 roku. W 1981 wrócił na Węgry. Trenował zespoły w takich krajach jak: Hiszpania, Australia, Stany Zjednoczone, Kanada, Paragwaj, Chile, Arabia Saudyjska i Egipt, zanim w 1993 roku objął posadę selekcjonera reprezentacji Węgier, jednak tylko na 4 mecze. Największym jego trenerskim osiągnięciem było doprowadzenie w 1971 roku Panathinaikosu Ateny do finału Klubowego Pucharu Europy.

W ostatnich latach życia Ferenc Puskás cierpiał na chorobę Alzheimera^[5]. W połowie września 2006 roku Puskas trafił do budapeszteńskiego szpitala na oddział intensywnej terapii. Zmarł 17 listopada 2006 roku. Bezpośrednią przyczyną śmierci była niewydolność oddechowo-krążeniowa, spowodowana zapaleniem płuc.

W 2001 roku jego imieniem nazwano węgierski stadion narodowy, na którym 14 sierpnia 2005 roku rozegrany został mecz Real Madryt – All Stars 2006, z którego dochód został przeznaczony na leczenie chorego Puskása.

Jego imieniem nazwano również jedną z ulic w pobliżu Stadionu Bozsika w Budapeszcie. Od 2009 roku patronuje on również nagrodzie nadawanej przez FIFA strzelcowi najpiękniejszej bramki sezonu.

Został nakręcony o nim film dokumentalny pt. Puskás Hungary reżyserii Tamása Almásiego (2009)^[6]. Film wyświetlany był na festiwalu Era Nowe Horyzonty.

Zawodnicze

Budapest Honvéd FC

• Mistrzostwo Węgier: 1949/1950, 1950, 1952, 1954, 1955

Real Madryt

• Mistrzostwo Hiszpanii: 1961, 1962, 1963, 1964, 1965
• Puchar Króla: 1962
• Puchar Europy: 1959, 1960, 1966
• Puchar Interkontynentalny: 1960

Reprezentacja Węgier

• Mistrz olimpijski: 1952
• Wicemistrz świata: 1954
• Balkan Cup: 1947

Indywidualne

• Król strzelców ligi węgierskiej: 1948, 1949/1950, 1950, 1953
• Trofeo Pichichi: 1960, 1961, 1963, 1964
• Piłkarz roku na Węgrzech: 1950
• Piłkarz Roku na świecie: 1953^[7]
• Piłkarz Roku w Europie: 1953
• Najlepszy zawodnik mistrzostw świata (Złota piłka): 1954
• Trzeci strzelec mistrzostw świata (Brązowy But): 1954
• Drużyna marzeń mistrzostw świata: 1954
• Najlepszy piłkarz w Europie XX wieku według dziennika L’Équipe
• Członek listy FIFA 100

Trenerskie

Panathinaikos

• Mistrzostwo Grecji: 1970, 1972
• Finał Pucharu Europy: 1971
• Finał Pucharu Interkontynentalnego: 1971

Sol de América

• Mistrzostwo Paragwaju: 1986

South Melbourne Hellas

• Mistrzostwo NSL: 1991
• Puchar NSL: 1990
• Dockerty Cup: 1989, 1991

^[9]

^[10]