Omega Centauri

gromada kulista

Omega Centauri (również NGC 5139 lub ESO 270-SC11) – gromada kulista znajdująca się w gwiazdozbiorze Centaura w odległości około 16 tys. lat świetlnych od Słońca[2].

Omega Centauri
Ilustracja
Gromada kulista Omega Centauri (ESO)
Odkrywca

Edmond Halley

Data odkrycia

1677

Dane obserwacyjne (J2000)
Gwiazdozbiór

Centaur

Typ

kulista, VIII

Rektascensja

13h 26m 47,24s[1]

Deklinacja

–47° 28′ 46,5″[1]

Odległość

15,8 ± 1,1 tys. ly[2] (4,84 ± 0,34 kpc)

Jasność obserwowana

3,68 m[1]

Rozmiar kątowy

36,3'[1]

Charakterystyka fizyczna
Wymiary

ok. 170 ly

Liczba gwiazd

ok. 10 mln

Alternatywne oznaczenia
ω Centauri, NGC 5139, GCL 24,
ESO 270-SC11
Położenie w gwiazdozbiorze

W starożytności została zaliczona do gwiazd. Ptolemeusz wspominał o niej jako o gwieździe ok. 130 r. n.e. W konsekwencji ok. 1600 roku została oznaczona grecką literą przez Bayera jak gwiazda. Jej niegwiazdowa natura została rozpoznana w 1677 roku przez Edmonda Halleya[1].

Omega Centauri jest jedną z najbliższych nam gromad kulistych. Jest równocześnie największą i najjaśniejszą spośród około 200 znanych gromad kulistych znajdujących się w halo Drogi Mlecznej. Na niebie zajmuje obszar większy niż Księżyc w pełni. Rozciąga się na obszarze ok. 170 lat świetlnych i zawiera około 10 milionów gwiazd.

Choć większość gromad składa się z gwiazd w zbliżonym wieku i o tym samym składzie chemicznym, to Omega Centauri wykazuje obecność różnych populacji gwiazd z szerokim zakresem wieku i obfitości pierwiastków chemicznych[3]. Wiek gromady szacuje się na 12 miliardów lat.

Na podstawie obserwacji prowadzonych przy pomocy Kosmicznego Teleskopu Hubble’a oraz Obserwatorium Gemini ocenia się, że w centrum gromady znajduje się czarna dziura o masie ponad 40 tysięcy mas Słońca. O obecności czarnej dziury świadczy zaskakująco szybki ruch gwiazd znajdujących się w centrum. Dotychczas w gromadach kulistych czarną dziurę odkryto tylko w gromadzie G1 należącej do sąsiedniej galaktyki Andromedy.

Istnieją przypuszczenia, że Omega Centauri jest tak naprawdę pozostałością jądra galaktyki karłowatej, która została wchłonięta przez Drogę Mleczną[3].

Zobacz też

Przypisy

Bibliografia

  • Ian Ridpath, Wil Tirion, Mini Encyklopedia "Niebo nocą". Oficyna Wydawnicza Atena 1995, ISBN 83-85414-61-4

Linki zewnętrzne