Rembertów

Dzielnica Warszawy

Rembertówdzielnica Warszawy położona w prawobrzeżnej części miasta. Jest jedną z 18 jednostek pomocniczych m.st. Warszawy[3].

Rembertów
Dzielnica Warszawy
Ilustracja
Dzielnica widziana z komina Ciepłowni Kawęczyn
Herb
Herb
Państwo

 Polska

Województwo

 mazowieckie

Miasto

Warszawa

Prawa miejskie

1939−1957

W granicach Warszawy

1957

SIMC

0988810[1]

Zarządzający

Maciej Iwanicki

Powierzchnia

19,30 (1.01.2023)[2] km²

Populacja 
• liczba ludności


24 697 (1.01.2023)[2]

• gęstość

1280 (1.01.2023)[2] os./km²

Tablice rejestracyjne

WW...A, WW...C, WW...E, WW...X, WW...Y

Plan
Plan
Położenie na mapie Warszawy
Położenie na mapie
52°15′32″N 21°09′42″E/52,258889 21,161667
Strona internetowa
Urząd Dzielnicy Rembertów przy al. gen. A. Chruściela „Montera” 28
Akademia Sztuki Wojennej, budynek Biblioteki Głównej
Stacja kolejowa Warszawa Rembertów
Al. gen. A. Chruściela „Montera”, jedna z głównych ulic dzielnicy
Rondo gen. Augusta Emila Fieldorfa "Nila"
Rezerwat przyrody Kawęczyn
Lasy Okuniewsko-Rembertowskie

Jest najmniejszą dzielnicą Warszawy pod względem liczby ludności[2].

Nazwa

Nazwa Rembertów pochodzi prawdopodobnie z XV–XVI wieku, istnieje jednak kilka późniejszych hipotez dotyczących jej pochodzenia[4]. Według jednej z nich pochodzi ona od trzeciego imienia ostatniego namiestnika Królestwa Polskiego, Fiodora Wilhelma Remberta von Berga[5].

Historia

W roku 1866 na linii Kolei Warszawsko-Terespolskiej powstała stacja Rembertów. Ok. 1888 Rosjanie zbudowali tam poligon artyleryjski[6]. Przy poligonie powstała osada Rembertów[7]. W 1905 roku Rembertów składał się z 7 budynków i miał 44 stałych mieszkańców[7]. Miejscowość znajdowała się w gminie Okuniew[7].

Po odzyskaniu niepodległości, w pozostawionych przez armię rosyjską koszarach rozlokowano jednostki Wojska Polskiego. W czasie wojny polsko-bolszewickiej stacjonował tu sztab dywizji piechoty gen. Władysława Junga. W 1921 roku Rembertów miał 119 domów i 1375 mieszkańców[7]. W latach 20. powstały tam Wytwórnia Amunicji numer 2 należąca do Zakładów Amunicyjnych „Pocisk” oraz Doświadczalne Centrum Wyszkolenia Piechoty. W 1924 roku Rembertów został wydzielony z gminy Okuniew i przyłączony do gminy Wawer, stając się jednocześnie siedzibą władz tej gminy[7].

1 kwietnia 1939 Rembertów uzyskał prawa miejskie[8]. Miasto zamieszkiwało wtedy ok. 24 tys. osób[7]. W skład nowo utworzonego miasta weszły osiedla (dawne wsie): wsi: Magenta, Zygmuntów, Mokry Ług, Kawęczyn i Karolówka, a także osiedle Poligon[7].

II wojna światowa

Oddziały Wehrmachtu zajęły miasto 14 września 1939.

W czasie okupacji niemieckiej Rembertów (niem. Rembertau) należał do III Rejonu Związku Walki ZbrojnejArmii Krajowej „Dęby”, wchodzącego w skład VII Obwodu „Obroża”. Większe akcje partyzanckie to obrona radiostacji Komendy Głównej AK oraz blokada Warszawskiego Węzła Kolejowego (Wieniec I).

W 1940 na terenie miejscowości władze niemieckie utworzyły getto dla ludności żydowskiej. 20 sierpnia 1942 jego mieszkańcy zostali pognani pieszo na stację kolejową w Falenicy, a następnie wywiezieni do obozu zagłady w Treblince. Ostatnich żydowskich mieszkańców Rembertowa z tzw. getta szczątkowego wymordowano wiosną lub latem 1943. Te wydarzenia upamiętniają trzy tablice pamiątkowe Tchorka (przy ul. Markietanki róg Cyrulików w Rembertowie, ul. Okuniewskiej w Wesołej oraz Michała Kajki róg VIII Poprzecznej w Wawrze).

Osobny artykuł: Getto w Rembertowie.

Na terenie Rembertowa Niemcy utworzyli także cztery obozy pracy dla Polaków, obywateli polskich pochodzenia żydowskiego i jeńców radzieckich[9].

Na przełomie 1944 i 1945 NKWD przystosowało dawny niemiecki obóz pracy znajdujący się na terenie zakładu „Pocisk” i urządziło w nim obóz dla żołnierzy AK i NSZ[10] .

Osobny artykuł: Obóz NKWD w Rembertowie.

Po 1945

W 1945 roku Rembertów miał ok. 13,5 tys. mieszkańców[7]. W czasach PRL znajdowała się tam baza Armii Radzieckiej, osłaniająca tranzyt wojskowy do NRD.

W lesie przy ul. Marsa mieściła się Jednostka Łączności (Rządowej) Armii Czerwonej – ostatnia wycofana jednostka rosyjska (17 września 1993).

Do 1951 roku miejscowość była siedzibą wiejskiej gminy Wawer. W 1957 Rembertów został włączony do Warszawy jako część dzielnicy Praga-Południe[7]. W 1973 roku do Rembertowa (na plac przy ul. Paderewskiego)[11] został przeniesiony z ul. Lubelskiej popularny bazar z odzieżą, tzw. ciuchy[12]. W 1970 roku w Rembertowie mieszkało ok. 17 tys. osób[7].

Od 1994 do 2002 tworzył gminę Warszawa–Rembertów. Obecnie Rembertów jest jedną z 18 dzielnic Warszawy.

Podział

Podział w MSI

Według Miejskiego Systemu Informacji Rembertów podzielony jest na obszary[13]:

Podział na osiedla

Rembertów podzielony jest na mniejsze osiedla[14]:

Położenie

Rembertów graniczy:

Charakterystyka

Mała gęstość zaludnienia i rzadka zabudowa stwarzają możliwości rozwoju obszarów pod budownictwo niskie i rekreacyjno-sportowe. W Rembertowie jest dużo zieleni: na ponad 30% ogólnej powierzchni dzielnicy rosną lasy. W 1998 na obszarze między ulicami Marsa, Żołnierską i torami kolejowym linii Warszawa Zachodnia–Terespol utworzono rezerwat przyrody Kawęczyn.

Transport

Do Rembertowa można dojechać autobusami MZA oraz pociągami S2 – SKM i Kolei Mazowieckich (stacja Warszawa Rembertów).

Rada Dzielnicy

UgrupowanieKadencja 2002-2006[15]Kadencja 2006-2010[16]Kadencja 2010-2014[17]Kadencja 2014-2018[18]Kadencja 2018-2024[19]
Sojusz Lewicy Demokratycznej4 (SLD-UP)2 (LiD)32 (SLD Lewica Razem)
Prawo i Sprawiedliwość24244
Samorządny Rembertów63
Nasz Cel – Bez Podziałów1
Przyszłość i Zgoda1
Samorząd dla Ciebie1
Platforma Obywatelska4436 (Koalicja Obywatelska)
Porozumienie Samorządowe Nasze Miasto4
Stowarzyszenie „Lepszy Rembertów”3524
KWW Mieszkańców Starego Rembertowa i Kawęczyna1
Dla Rembertowa5
Mieszkańcy2
Forum Dla Rembertowa53
Warszawska Wspólnota Samorządowa3
Rembertów Bezpośrednio14
Mieszkańcy Rembertowa1

Oświata

Na terenie Rembertowa znajdują się:

Ważniejsze obiekty

Z tym tematem związana jest kategoria: Rembertów.

Zobacz też

Przypisy

Linki zewnętrzne