Stephen Harper
Stephen Joseph Harper (ur. 30 kwietnia 1959 w Toronto[1]) – kanadyjski polityk, przywódca Konserwatywnej Partii Kanady, największej partii w Izbie Gmin kanadyjskiego parlamentu 39. i 40. kadencji, od 6 lutego 2006 do 4 listopada 2015 premier Kanady.
 | |
| Data i miejsce urodzenia | 30 kwietnia 1959 |
|---|---|
| Premier Kanady | |
| Okres | od 6 lutego 2006 |
| Przynależność polityczna | |
| Poprzednik | |
| Następca | |
| Lider opozycji | |
| Okres | od 21 maja 2002 |
| Poprzednik | John Reynolds (p.o.) |
| Następca | Grant Hill (p.o.) |
| Lider opozycji | |
| Okres | od 20 marca 2004 |
| Poprzednik | Grant Hill (p.o.) |
| Następca | |
| Członek Parlamentu Kanady z Calgary Southwest | |
| Okres | od 28 czerwca 2002 |
| Poprzednik | Preston Manning |
| Członek Parlamentu Kanady z Calgary West | |
| Okres | od 25 października 1993 |
| Poprzednik | Jim Hawkes |
| Następca | Rob Anders |
 | |
| Odznaczenia | |
 | |
Życiorys
Urodził się w Toronto i tam spędził dzieciństwo, po ukończeniu liceum w 1978 przeprowadził się do Alberty[1]. W 1985 otrzymał bakalaureat, a następnie w 1991 dyplom MA, w dziedzinie ekonomii na Uniwersytecie Calgary[1].
Był jednym z założycieli Kanadyjskiej Partii Reform, w latach 1993–1997 przez jedną kadencję był jej posłem w kanadyjskiej Izbie Gmin[1].Następnie przewodniczył konserwatywnemu lobby National Citizens Coalition[1].W 2002 został przewodniczącym partii Canadian Alliance, powstałej w 2000 z Partii Reform i innych grup konserwatywnych[1]. W maju 2002 został ponownie wybrany do Izby Gmin parlamentu[1], w wyborach uzupełniających, gdzie został przywódcą opozycji (ang. Leader of the Opposition). W 2003 osiągnął porozumienie o zjednoczeniu swojego ugrupowania z Postępowo-Konserwatywną Partią Kanady, tworząc obecną Konserwatywną Partię Kanady. W marcu 2004 Harper został formalnie wybrany na przywódcę tej nowej partii.
Pod jego przewodnictwem w wyborach roku 2004 partia konserwatywna zdobyła 29,6% głosów i 99 z 308 mandatów poselskich, stając się największą partią opozycyjną[2].W kolejnych wyborach 23 stycznia 2006 jego partia wygrała zdobywając 36,3% głosów i 124 mandaty, stając się największą partią w Izbie Gmin[3], co pozwoliło jej utworzyć rząd mniejszościowy. Harper oficjalnie został premierem Kanady 6 lutego 2006.
W następnych wyborach w październiku 2008 partia Harpera zdobyła 37,7% głosów i 143 mandaty i ponownie stała się największą partią w Izbie Gmin[4], choć znowu nie uzyskała większości mandatów. W tej sytuacji Harper ponownie utworzył rząd mniejszościowy.
W kwietniu 2008 Harper złożył wizytę w Polsce, odwiedzając Gdańsk, Kraków i Oświęcim[5].
25 marca 2011 jego rząd otrzymał głosami liberałów i bloku quebeckiego (stosunkiem 156 : 145) bezprecedensowe wotum nieufności prowadzące do przyspieszonych wyborów parlamentarnych. Po raz pierwszy w historii Kanady za powód wotum nieufności uznano okazanie parlamentowi lekceważenia i wzgardy[6][7].
W wyniku wyborów parlamentarnych z jesieni 2015, Partia Konserwatywna utraciła większość i przeszła do opozycji, a Harper zrezygnował z przewodzenia jej.
Odznaczenia i wyróżnienia
- Order Wolności (2016, Ukraina)[8]