இலாய் சாவ் மாகாணம்

இலாய் சாவ் எட்டு மாவட்ட அளவிலான துணைப்பிரிவுகளாக பிரிக்கப்பட்டுள்ளது. அவை மேலும் ஏழு கம்யூன்-நிலை நகரங்கள் (அல்லது டவுன்லெட்டுகள்), 96 கம்யூன்கள் மற்றும் ஐந்து பகுதிகளாக பிரிக்கப்பட்டுள்ளன.

இலாய் சாவ் நீண்ட காலமாக வியட்நாமில் ஏழ்மையான மாகாணமாக இருந்து வருகிறது. மேலும் இது ஒரு தொழில்மயமாக்கப்பட்ட மாகாணமாகும். 1974 ஆம் ஆண்டில், வட வியட்நாமின் பணக்கார மாகாணமான கானோயின் தொழில்துறை உற்பத்தி எலாய் சாவை விட 47 மடங்கு அதிகமாக இருந்தது.^[3] தொழில்மயமாக்கப்பட்ட பின்னரும் ,தெற்கே ஐயன் பியோன் மாகாணமாக பிரிக்கப்பட்ட பின்னரும் கூட இந்த மாகாணம் இன்னும் பின்தங்கியிருந்தது. 2007 ஆம் ஆண்டில், கானேயின் தொழில்துறை உற்பத்தி மாகாணத்தில் 93 மடங்கு ஆகும்.^[4] எவ்வாறாயினும், சமீபத்திய ஆண்டுகளில் தொழில்துறை உற்பத்தி வேகமாக வளர்ந்துள்ளது, இது 2000 மற்றும் 2007 க்கு இடையில் மூன்று மடங்காக அதிகரித்துள்ளது. தொழில்துறை தயாரிப்புகளில் மதுபானம், செங்கல், சிமென்ட் மற்றும் மின்சாரம் ஆகியவை அடங்கும். 2007 ஆம் ஆண்டில் தொழில்துறை உற்பத்தி 476.6 பில்லியன் வியட்நாமிய ஆங்ஸ் ஆகும், இது மாகாணத்தின் பொருளாதாரத்தில் 28.9% ஆகும், இது 2000 ஆம் ஆண்டில் 16.5% மட்டுமே.

மாகாணத்தில் முக்கிய வேளாண் உற்பத்தி (2007) அரிசி (99,900t), மக்காச்சோளம் (35,000t) உள்ளன மரவள்ளி (48,900t) மற்றும் தேநீர் (16,532t) ஆகும். அரிசி மற்றும் மக்காச்சோளம் உற்பத்தி 2000 முதல் மூன்று மடங்காக அதிகரித்தது, அதே நேரத்தில் கசகசா மற்றும் தேயிலை உற்பத்தி 40% மற்றும் 120% அதிகரித்து வருகிறது.^[4] இங்கிருந்து தேநீர் வியட்நாமில் உள்ள பிற மாகாணங்களுக்கு விற்கப்படுகிறது, மேலும் பிற நாடுகளுக்கும் ஏற்றுமதி செய்யப்படுகிறது.

2007 ஆம் ஆண்டில் 176.3 பில்லியன் எங்ஸ் உற்பத்தியைக் கொண்ட இம்மாகாணம் ஒப்பீட்டளவில் பெரிய வனவியல் துறையைக் கொண்டுள்ளது. எவ்வாறாயினும், இது வேளாண், தொழில்துறை மற்றும் சேவைத் துறைகளால் வளர்ந்து வருகிறது. மற்றும் சமீபத்திய வளர்ச்சிக்கு சிறிதளவு பங்களிப்பு செய்துள்ளது. 2000 மற்றும் 2005 க்கு இடையில் கிட்டத்தட்ட 19% ஆகக் குறைந்து, 2007 இல் இது 1.66% மற்றும் 2006 இல் 1.69% மட்டுமே வளர்ந்துள்ளது.^[4]

இம்மாகாணத்தில் அரிய-பூமி கூறுகளை வெட்டி எடுப்பதற்கான திட்டங்கள் உள்ளன. வியட்நாமின் மத்திய அரசு ஜப்பானுக்கு அரிய-பூமி கூறுகளை வழங்க 2010 அக்டோபரில் ஒரு ஒப்பந்தத்தில் கையெழுத்திட்டது.^[5] .^[6] இது அரிய பூமிகளின் விநியோகத்தை பல்வகைப்படுத்தவும், சீனாவிலிருந்து இறக்குமதி செய்வதில் தங்கியிருப்பதைக் குறைக்கவும் சப்பான் மேற்கொண்ட முயற்சிகளின் ஒரு பகுதியாகும். இதன் பொருளாதாரம் 2007 இல் 14.56%, 2006 இல் 12.3% மற்றும் 2000 மற்றும் 2005 க்கு இடையில் 50.75% வளர்ச்சியடைந்தது.^[4]

தேசிய சாலை 4 இம்மாகாணத்தை இலியோ சாவ் மாகாணத்துடனும், தேசிய சாலை 12 மற்றும் தேசிய சாலை 32 ஆகியவை ஐயான் பியோன் மாகாணத்துடன் இணைக்கிறது. இங்கிருந்து சீனாவின் கெஜியுவுக்கு ஒரு சாலையும் உள்ளது. மாகாணத்தில் விமான நிலையமோ ரயில் நிலையமோ எதுவும் இல்லை. சமீபத்திய ஆண்டுகளில் சாலை போக்குவரத்து வேகமாக வளர்ந்துள்ளது. சரக்கு போக்குவரத்து 2000 ஆம் ஆண்டில் 1 மில்லியன் டன் கி.மீ முதல் 2007 ல் 21.3 டன் கி.மீ வரை அதிகரித்துள்ளது, பயணிகள் போக்குவரத்து 4.4 மில்லியன் பயணிகளிலிருந்து 16.7 பயணிகள் கி.மீ ஆக அதிகரித்துள்ளது.^[4] சாலை உள்கட்டமைப்பு இன்னும் பெரிதாக உருவாக்கப்படவில்லை. மாகாணத்தில் 19.36% சாலைகள் மட்டுமே நடைபாதை அமைக்கப்பட்டுள்ளன, உள்ளூர் வணிகங்களின் கணக்கெடுப்புக்கு பதிலளித்தவர்களில் 10.53% பேர் மட்டுமே சாலை தரம் நல்லது அல்லது மிகவும் நல்லது என்று கருதுகின்றனர்.^[7]

• ஆண்டு சராசரி வெப்பநிலை: 23 டிகிரி செல்சியஸ்.
• ஆண்டு சராசரி மழை: 2.5 மீ.