பாதுகாப்புவாதம்

வரலாற்றுப்பூர்வமாக பாதுகாப்புவாதமானது வர்த்தகவாதம் (நேர்மறையான வர்த்தக சமநிலையைத் தக்கவைப்பதற்கு லாபகரமானது என்று நம்பப்படுவது) மற்றும் இறக்குமதி பதிலீடு போன்ற பொருளாதாரக் கோட்பாடுகளோடு தொடர்புகொண்டதாக இருக்கிறது. அந்த காலகட்டத்தின்போது ஆடம் ஸ்மித் எழுதிய தொழில்துறையின் 'ஆர்வமுள்ள போலிவாதம்' என்ற நூல் நுகர்வோர்கள் செலவு செய்வதால் ஏற்படும் அனுகூலத்திற்கு எதிரான எச்சரிக்கையாக இருந்தது.^[1] பெரும்பாலான நவீன பொருளாதார நிபுணர்கள் பாதுகாப்புவாதம் என்பது பலன்களை மிகையாக மதிப்பிடுவதால் ஏற்படக்கூடிய பாதிப்பு என்றும், அத்துடன் பொருளாதார வளர்ச்சியைத் தடுக்கும் காரணி என்றும் அதை குறிப்பிடுகின்றனர்.^[2][3] "ஒரு பொருளாதாரவாதி பேராசை கொண்டவராக இருந்தால் அவரின் 'ஒப்பீட்டு அனுகூலத்தின் கொள்கையை நான் புரிந்துகொள்கிறேன்', அத்துடன் 'கட்டற்ற வர்த்தகத்திற்கு நான் ஆதரவாளராக இருக்கிறேன்' என்று பொருளாதாரத்திற்கான நோபல் பரிசு பெற்றவரும் வர்த்தகக் கோட்பாட்டாளருமான பால் குருக்மன் ஒரு முறை குறிப்பிட்டார்.^[4]

முதல் உலக நாடுகளில் பாதுவாகாப்புவாதத்தின் சமீபத்திய உதாரணங்கள் யாவும் அரசியல்ரீதியில் முக்கியத்துவம் வாய்ந்த உள்நாட்டுத் தொழில்துறைகளில் உள்ள தனிநபர்களின் வாழ்வாதாரங்களை பாதுகாக்கும் விருப்பத்தினால் தூண்டப்பட்டவையாக இருக்கின்றன.^{[சான்று தேவை]} வளர்ந்த நாடுகள் தங்களின் உடல் உழைப்பு தொடர்பான வேலைகளை மற்ற நாடுகளுடனான போட்டியில் முன்பே இழந்துவிட்ட காரணத்தினாலும், சமீபத்திய ஆண்டுகளில் ஏற்பட்ட வெளிநாட்டு அயலாக்கங்கள் மற்றும் அலுவலகப் பணி வேலை வாய்ப்பு இழப்புகள் ஆகியவற்றின் காரணமாகவும் பாதுகாப்புவாதம் குறித்த விவாதம் புதுப்பிக்கப்பட்டிருக்கிறது.

அமெரிக்காவில் பாதுகாப்புவாதம்

கட்டற்ற வர்த்தகம் மற்றும் பாதுகாப்புவாதம் ஆகியவை பிரதேச அளவிலான பிரச்சினைகளாகும். அமெரிக்க அடிமைத்தளை அரசுகள் மற்றும் பாதுகாப்புவாதத்தால் உருவாக்கப்பட்ட அமெரிக்காவில் உள்ள கட்டற்ற வர்த்தகம் என்ற பொருளாதாரக் கொள்கை உள்ளிட்டவை வடக்கத்திய உற்பத்திப் பிரச்சினைகளாகும். அடிமைத்தளையை பிரச்சினையாக கருத வேண்டியதில்லை என்றாலும், இரண்டு பிரதேசங்களுக்கு இடையிலான வேறுபாடுகள் உள்நாட்டுப் போருக்கு வழிவகுக்கும்.

வரலாற்றுப்பூர்வமாக ஆராய்ந்தால் தெற்கத்திய அடிமைத்தள அரசுகளின் குறைந்த செலவிலான தொழிலாளர் உழைப்பின் காரணமாக அமெரிக்கா இயந்திரமாக்கலின் தேவையை குறைவாகவே உணர்ந்தன என்பதுடன், எந்த நாட்டிலிருந்தும் உற்பத்திப் பொருட்களை வாங்குவதற்கான உரிமையையும் பெற்றிருந்தன. ஆகவே அது தங்களை கட்டற்ற வர்த்தகர்கள் என்று அழைத்துக்கொண்டன.

மற்றொரு பக்கம் உற்பத்தித் திறனை உருவாக்கிக் கொள்வதற்கான தேவையை உணர்ந்தன. மிகவும் திறமை வாய்ந்த பிரித்தானிய போட்டியாளர்களோடு போட்டியிட புதிதாக உருவான வடக்கத்திய உற்பத்தியாளர்களை அனுமதிப்பதற்கான சுங்கத்தீர்வைகளை வடக்கத்திய நாடுகள் கணிசமான முறையில் அதிகரித்தன. முதல் அமெரிக்க கருவூலச் செயலாளரான அலெக்ஸாண்டர் ஹாமில்டனின் "உற்பத்தியாளர்கள் குறித்த அறிக்கையானது" தொடக்கநிலை தொழில்துறைகளை பாதுகாத்து உதவுவதற்கான சுங்கத்தீர்வைகளுக்கு ஆதரவாக இருந்தது என்பதுடன், அதில் அந்த சுங்கத்தீர்வைகளிலிருந்து பெறப்படும் துணை நிறுவனங்களும் குறிப்பிடப்பட்டிருந்தன. "கட்டற்ற வர்த்தக" கோட்பாட்டிற்கு அமெரிக்காவே முக்கிய எதிர்ப்பாளராக இருந்தது. 19 ஆம் நூற்றாண்டு முழுவதிலும் செனட்டர் ஹென்றி கிளே உள்ளிட்ட அமெரிக்க அரசியல்வாதிகள் "அமெரிக்க அமைப்பு" என்ற பெயரின்கீழ் விக் கட்சிக்குள்ளாக ஹாமில்டனின் மையக்கருத்தாக்கத்தை தொடர்ந்து செயல்படுத்தி வந்தனர்.

எதிர் கட்சியான தெற்கத்திய ஜனநாயகக் கட்சி சுங்கத்தீர்வை மற்றும் தொழில்துறை குறித்த பாதுகாப்பு பிரச்சினைகளை மையமாக வைத்து 1830, 1840 மற்றும் 1850 ஆம் ஆண்டுகளில் சில தேர்தல்களில் போட்டியிட்டது. இருப்பினும், தெற்கத்திய ஜனநாயகவாதிகள் மக்கள்தொகை மிகுந்த வடக்கு பகுதியைப் போன்று அமெரிக்க நாடாளுமன்றத்தில் வலுவாக இருந்ததில்லை. வடக்கத்திய விக்குகள் தெற்கின் கசப்பான எதிர்ப்பையும் மீறி உயர் பாதுகாப்பு தீர்வைகளை கேட்டுப் பெற்றனர். சுங்கத்தீர்வை குறித்த விவகாரத்தின் மீதான வகுப்புவாத பிரச்சினை எனப்படுவதை துரிதப்படுத்திய ஒரு தெற்கத்திய மாகாணம் உள்நாட்டு சட்டங்களை புறக்கணிக்க மாகாணங்களுக்கு உரிமை உண்டு என்று வாதிட்டது. பெரும்பாலும் ரத்துசெய்தல் மற்றும் பிற குற்றச்சாட்டுகள் குறித்து விக்குகள் சிதறிப்போகக்கூடியவர்களாக இருந்தனர். ஆப்ரஹாம் லிங்கன் தலைமையிலான வளர்ந்துவரும் குடியரசுக் கட்சி சட்டப்பூர்வ ஏற்பை மறுத்தது. தன்னை "ஹென்றி கிளே தீர்வை விக்" என்று அழைத்துக்கொண்ட லிங்கன் கட்டற்ற வர்த்தகத்திற்கு கடும் எதிர்ப்பாளராக இருந்தார். போர் முயற்சிக்கான யூனியன்-பசிபிக் ரயில் பாதை கட்டிடத்திற்கும், அமெரிக்க தொழில்துறையை பாதுகாக்கவும் அவர் உள்நாட்டுப் போரின்போது 44 சதவிகித சுங்கத்தீர்வையை அமல்படுத்தினார்.^[5]

வடக்கத்திய தொழில்துறைக்கான இந்த ஆதரவு முற்றிலும் வெற்றிகரமாக அமைந்தது. அதிபர் லிங்கனின் நிபந்தனையின்படி வடக்கத்திய உற்பத்தி மாகாணங்கள் தெற்கின் மொத்த உள்நாட்டு உற்பத்தியில் பத்து மடங்கை அதிகமாகக் கொண்டிருந்தன. இந்த பொருளாதார அனுகூல ஆயுதத்தைக் கொண்டு அவர் தெற்கை சுலபமாக வெற்றிகொண்டனர். அதே சமயம் பலமான ஆயுதப்படை முதல் ஹென்றி ரைபிள்கள் வரையிலுமாக எல்லாவற்றையும் கொண்டு தனது சொந்த ராணுவத்திற்கு தேவைப்படும் அனைத்தையும் அவரால் செய்து தர முடிந்தது.

வடக்கு உள்நாட்டுப் போரை வென்றதால் ஜனநாயகவாதிகள் மீதான குடியரசுவாதிகளின் அதிகாரம் உறுதியடைந்தது. குடியரசுவாதியினர் 20 ஆம் நூற்றாண்டின் தொடக்கம் வரை அமெரிக்க அரசியலை ஆக்கிரமிப்பது தொடர்ந்து வந்தது. குடியரசுக் கட்சியின் கீழுள்ள அமெரிக்காவின் நிலைப்பாடாக அதிபர் வில்லியம் மெக்கின்லி பின்வருவனவற்றைக் குறிப்பிடுகிறார்:

"கட்டற்ற வர்த்தகத்தின் கீழ் வர்த்தகர் எசமானாகவும் தயாரிப்பாளர் அடிமையாகவும் இருக்கிறார். உற்பத்தி என்பது இயற்கையின் விதி, சுய-தற்காப்பின் விதி மற்றும் சுய-மேம்பாடு என்பவையாக மனித இனத்தின் உயர்ந்த மற்றும் பொருத்தமான ஊழ்வினையை பாதுகாப்பது என்பதைத் தவிர வேறு எதுவுமில்லை. உற்பத்தி என்பது ஒழுக்கக் கேடானது [என்று கூறப்படுகிறது]…. ஏன், பாதுகாப்பானது மக்களில் 63,000,000 பேரை (அமெரிக்க மக்கள்தொகை) உயர்த்துகிறது என்றால் அந்த 63,000,000 பேரும் உலகில் மீதமுள்ளவர்களை உயர்த்த மாட்டார்களா. எங்கும் உள்ள மனிதகுலத்திற்கு பலனிக்காமல் முன்னேற்றப் பாதையில் நம்மால் அடியெடுத்து வைக்க முடியாது. ஆகவே அவர்கள் 'உங்களால் மலிவான விலைக்கு எங்கே வாங்க முடிகிறதோ அங்கே வாங்குங்கள்' என்கிறார்கள்…. ஆம் இது எல்லாவற்றையும் போல் தொழிலாளர்களுக்கும் பொருந்தும். இதைவிட ஆயிரம் மடங்கு சிறந்த கோட்பாட்டை நான் உங்களுக்குத் தருகிறேன், இது பின்வரும் பாதுகாப்பு கோட்பாடுதான்: 'உங்களால் சுலபமாக விலைகொடுக்க முடிகிறவிடத்தில் வாங்குங்கள்.' பூமியின் அந்தப் பகுதியில் உள்ள தொழிலாளர்கள் தங்களுடைய அதிகபட்ச பரிசுகளை வெல்லக்கூடிய இடமாகத்தான் அது இருக்கும்."^[6]

தெற்கத்திய ஜனநாயகவாதிகள் படிப்படியாக தங்களுடைய கட்சியை மறுகட்டமைப்பு செய்யத் தொடங்கினர் என்பதோடு வடக்கத்திய முன்னேற்றங்களோடு தங்களை இணைத்துக்கொண்டனர். அவர்களிடம் பல வேறுபாடுகள் இருந்தன, ஆனால் அவர்கள் இருவரும் பெருநிறுவனங்களின் நம்பிக்கைகளுக்கு எதிரானவர்களாக இருந்தனர். குடியரசுக் கட்சியினரின் ஊழல் பிரதேச அளவிலானதாக இருந்தது. பொது எதிரியை எதிர்கொள்வதற்கான இந்த ஒப்பந்தம் அதிகாரத்திற்கு வரத்தொடங்கியிருந்த ஜனநாயகக் கட்சிக்கு புத்துணர்வூட்டுவதாக இருந்தது. வடக்கத்திய முன்னேற்றங்கள் குடியரசுக் கட்சியினரின் அதிகார அடித்தளத்தை தோண்டிக்கொள்வதற்கான கட்டற்ற வர்த்தகத்தை தேடியது - உட்ரோ வில்சன் இதை காங்கிரஸ் உரையில் பெருமளவிற்கு ஒப்புக்கொண்டிருக்கிறார். 1920 ஆம் ஆண்டுகளில் குடியரசுக் கட்சியினரின் விரைவான மறுமலர்ச்சி அவர்களுக்கு அழிவாக அமைந்தது. உட்ரோ வில்சனின் சித்தாந்த ஆய்வினால்^{[சான்று தேவை]} ஃபிராங்க்ளின் ரூஸ்வெல்ட் முன்பிருந்த குடியரசுக் கட்சி அதிபரான ஹெர்பர்ட் ஹூவரால் விரிவாக்கப்பட்ட பாதுகாப்புவாத கொள்கைகளையே பெரும் பொருளாதார மந்தத்திற்கான காரணமாக குற்றம்சாட்டினார்.^{[சான்று தேவை]}

ஜனநாயகக் கட்சி தொடர்ந்து கட்டற்ற வர்த்தகத்தை முன்னெடுத்துச் சென்றது,^{[சான்று தேவை]} கட்டற்ற வர்த்தகம் இரண்டாம் உலகப் போருக்குப் பிந்தைய கூட்டாளிகளுக்கிடையில் ஒரு இலக்காக இருந்து என்பதுடன் பல சுற்று விவாதங்களும் உடன்படிக்கைகளும் இந்தக் காரணத்தை படிப்படியாக முன்னெடுத்துச் சென்றன. பெரும் பொருளாதாரக் குழப்பத்திற்கான குற்றச்சாட்டோடு குடியரசுக் கட்சியினர் படிப்படியாக கட்டற்ற வர்த்தகத்தின் அடிப்படைவாதிகள் ஆனார்கள், அத்துடன் இந்த நிலையைத்தான் அவர்கள் இன்றும் தக்கவைத்திருக்கின்றனர்.

1960 ஆம் ஆண்டுகளில் ஜனநாயகக் கட்சி வடக்கத்திய குடியரசுக் கட்சியினரோடு ஒருங்கிணைந்து பல்வேறு பொது உரிமைகள் மற்றும் சீர்திருத்தங்களை நிறைவேற்றியதால் தன்னுடைய தெற்கத்திய அடித்தளத்தை இழந்தது. தெற்கத்திய வாக்குகளைக் கவர, பொது உரிமை சீர்திருத்தங்களோடு குடியரசுக் கட்சி தனது கட்டற்ற வர்த்தகத்தை அடிப்படை வாதமாகப் பயன்படுத்தியது. இவ்வாறு குடியரசுக் கட்சியினர் ஜனநாயகக் கட்சியினர் உள்ள பிரதேசங்களில் வர்த்தகம் செய்து வந்தனர். பெரும் பொருளாதார மந்தத்தின்போது, கட்டற்ற வர்த்தகத்தை மிகவும் வெளிப்படையாக ஆதரித்த காரணத்திற்காக 2008 ஆம் ஆண்டு தேர்தலின் போது குடியரசுக் கட்சியினருக்கு கடும் கண்டனம் தெரிவிக்கப்பட்டது.

பாதுகாப்புவாத இலக்குகளை அடைய பல்வேறுவிதமான கொள்கைகள் பயன்படுத்தப்படுகின்றன. இவற்றுள் சில:

1. தீர்வைகள் : சுங்கத்தீர்வைகள் (அல்லது வரிகள்) இறக்குமதி பொருட்களின் மீது விதிக்கப்படுகின்றன. சுங்கத்தீர்வை விகிதங்கள் சாதாரணமாக இறக்குமதி செய்யப்படும் வகைகளுக்கேற்ப மாறுபடுகின்றன. இறக்குமதி சுங்கத்தீர்வைகள் இறக்குமதியாளர்களின் செலவை அதிகரிக்கும், அத்துடன் உள்ளூர் சந்தைகளில் இறக்குமதிப் பொருள்களின் விலையையும் அதிகரிக்கும். இவ்வாறு இறக்குமதி செய்யப்படும் பொருட்களின் அளவு குறைகிறது. சுங்கத் தீர்வைகள் ஏற்றுமதி செய்யப்படும் பொருட்கள் மீதும் விதிக்கப்படலாம் என்பதோடு, நிலையில்லாத மாற்று வீதங்களைக் கொண்டிருக்கின்ற பொருளாதாரத்தில் ஏற்றுமதித் தீர்வைகள் யாவும் இறக்குமதி தீர்வைகளைப் போன்ற விளைவுகளையே கொண்டிருக்கின்றன. இருப்பினும், ஏற்றுமதித் தீர்வைகள் உள்ளூர் சந்தைகளை 'பாதிக்கச் செய்வதாகவே' கருதப்படுகின்ற அதே நேரத்தில் இறக்குமதி தீர்வைகள் 'உள்ளூர்' சந்தைகளுக்கு உதவுபவையாக கருதப்படுகின்றன, அதேபோன்று ஏற்றுமதித் தீர்வைகள் எப்போதாவதுதான் நடைமுறைப்படுத்தப்படுகின்றன.
2. இறக்குமதி பங்குவீதங்கள் : அளவைக் குறைப்பது என்பது அதன் மூலம் இறக்குமதி செய்யப்பட்ட பொருட்களின் சந்தை விலையை அதிகிர்ப்பதற்கு ஒப்பானது. இறக்குமதி பங்குவீதத்தின் பொருளாதார விளைவுகள் சுங்கத்தீர்வை போன்றதே, விதிவிலக்காக சுங்கத்தீர்வையிலிருந்து பெறப்படும் வருவாயானது இறக்குமதி உரிமங்களைப் பெறுபவர்களிடத்தில் விநியோகிக்கப்படுகிறது. இறக்குமதி உரிமங்கள் அதிக அளவிற்கு ஏலம் எடுப்பவர்களுக்கே வழங்கப்பட வேண்டும் என்றோ அல்லது அந்த இறக்குமதி பங்குவீதங்கள் சமவிகித சுங்கத்தீர்வையால் பதிலீடு செய்யப்பட வேண்டும் என்றோ பரிந்துரைக்கப்படுகின்றன.
3. நிர்வாகத் தடைகள் : இறக்குமதிகளுக்கான தடைகளை விதிக்க நாடுகள் தங்களுடைய பல்வேறுவிதமான சட்டங்களைப் பயன்படுத்துவதாக சிலபோது குற்றம்சாட்டப்படுகின்றன (எ.கா. உணவுப் பாதுகாப்பு, சுற்றுச்சூழல் தரநிலைகள், மின்னணு பாதுகாப்பு மற்றும் இன்னபிற).
4. குறைந்த விலையில் நிறைய விற்பதற்கு எதிரான சட்ட அமைப்பு உள்ளூர் நிறுவனங்கள் மூடப்படுவதற்கு காரணமாக விளங்கும் "குறைந்த விலையில் நிறைய விற்பதைத்" தாங்களே தடுப்பதாக குறைந்த விலையில் நிறைய விற்பதற்கு எதிரான சட்டங்களுக்கான ஆதரவாளர்கள் வாதிடுகின்றனர். இருப்பினும் நடைமுறையில் குறைந்த விலையில் நிறைய விற்பதற்கு எதிரான சட்டங்கள் வழக்கமாக வெளிநாட்டு ஏற்றுமதியாளர்கள் மீது வர்த்தகத் தீர்வையை விதிப்பதற்கே பயன்படுத்தப்படுகின்றன.
5. நேரடி மானியங்கள் : அரசு மானியங்கள் (மொத்த தொகை அல்லது மலிவான கடன்கள் வடிவத்தில் வழங்கப்படுபவை) வெளிநாட்டு இறக்குமதிகளுக்கு எதிராக போட்டியிட முடியாத உள்ளூர் நிறுவனங்களுக்கு சிலபோது வழங்கப்படுகின்றன. இந்த மானியங்கள் உள்ளூர் வேலைவாய்ப்புக்களை "பாதுகாக்கும்" நோக்கம் கொண்டவை என்பதோடு உலக சந்தைகளுக்கு ஏற்ப உள்ளூர் நிறுவனங்கள் பொருந்திப்போவதற்கு உதவுபவை ஆகும்.
6. ஏற்றுமதி மானியங்கள் : ஏற்றுமதி மானியங்கள் அரசாங்கங்களால் ஏற்றுமதியை அதிகரிக்க பயன்படுத்தப்படுகின்றன. ஏற்றுமதி மானியங்கள் என்பவை ஏற்றுமதி தீர்வைகளுக்கு எதிரானவை, அத்துடன் ஏற்றுமதியாளர்கள் தங்கள் ஏற்றுமதிகளின் மதிப்பில் சில சதவிகிதத்தை வழங்குகின்றனர். ஏற்றுமதி மானியங்கள் வர்த்தகத்தின் அளவை அதிகரிக்கின்றன, அதே சமயம் நிலையற்ற மாற்று வீதங்களைக் கொண்டுள்ள நாடுகளில் இவை இறக்குமதி மானியங்களைப் போன்ற விளைவுகளையே கொண்டிருக்கின்றன.
7. மாற்று வீதம் கையாளுதல்: ஒரு அரசாங்கம் தன்னுடைய பணத்தை வெளிநாட்டு மாற்றக சந்தையில் விற்பதன் மூலம் தன்னுடைய பணத்தின் மதிப்பைக் குறைத்துக்கொண்டு வெளிநாட்டு மாற்றகத்தில் குறுக்கிடலாம். இவ்வாறு செய்வதன் மூலம் இறக்குமதிகளின் செலவை அதிகரித்து ஏற்றுமதிகளின் செலவைக் குறைக்கலாம் என்பதோடு தங்களுடைய வர்த்தகச் சமநிலையை மேம்படுத்துவதற்கு வழியமைக்கலாம். இருப்பினும், இதுபோன்ற கொள்கை குறுகிய காலத்திற்கு மட்டுமே பலன் தரக்கூடியது, அத்துடன் இது நாட்டில் பணவீக்கத்திற்கு வழியமைக்கலாம். இது அடுத்தபடியாக ஏற்றுமதிகளின் செலவை அதிகரித்து இறக்குமதிகளின் விலையை குறைத்துவிடலாம்.

நடப்பிலுள்ள பாதுகாப்புவாதம்

நவீன வர்த்தக அரங்கில் சுங்கத்தீர்வைகளுக்கும் மேலான பல முயற்சிகளும் பாதுகாப்புவாதம் எனப்படுகின்றன. உதாரணத்திற்கு ஜகதீஷ் பகவதி போன்ற பல விமர்சகர்களும் வளர்ந்த நாடுகள் தங்களுடைய தொழிலாளர் அல்லது சுற்றுச்சூழல் தரநிலைகளை விதிப்பதை பாதுகாப்புவாதமாகவே பார்க்கின்றனர். அத்துடன், இறக்குமதிகள் மீதான கட்டுப்பாட்டு சான்றிதழ் விதிப்பு நடைமுறைகளும் இதேபோன்றே பார்க்கப்படுகின்றன.

மேலும், பெரிய நிறுவனங்களுக்கு பலன் தரும் அறிவுசார் சொத்து, பதிப்புரிமை மற்றும் காப்புரிமை கட்டுப்பாடுகள் போன்ற பாதுகாப்புவாத நிபந்தனைகளையும் கட்டற்ற வர்த்தக உடன்பாடுகள் கொண்டிருப்பதை இவர்கள் சுட்டிக்காட்டுகின்றனர். இந்த சட்டவிதிகள் குறைந்த செலவிலான உற்பத்தியாளர்களின் பங்குவீதங்கள் குறைவாக அமைக்கப்படுவதற்கு காரணமாவதுடன், உயர் செலவு உற்பத்தியாளர்களுக்கு இசை, திரைப்படங்கள், மருந்துகள், மென்பொருள் மற்றும் பிற உற்பத்திப் பொருள்களிலான வர்த்தகத்தைக் கட்டுப்படுத்துகின்றன.^[7]

பாதுகாப்புவாதிகள் அரசாங்கம் தங்களுடைய நாட்டின் பொருளாதாரம் மற்றும் அதனுடைய மக்களின் வாழ்க்கைத் தரம் ஆகியவற்றைப் பாதுகாப்பதற்கு கட்டற்ற வர்த்தகத்தின் மீதான கட்டுப்பாடுகளுக்கு சட்டப்பூர்வமான தேவை இருக்கிறது என்று நம்புகின்றனர்.

"ஒப்பீட்டு அனுகூல" வாதம் தன்னுடைய சட்டபூர்வ தன்மையை இழந்துவிட்டது

மூலதனம் சர்வதேச அளவில் செல்வதற்கு கட்டற்றதாக உள்ள உலகில் கட்டற்ற வர்த்தகத்திற்கான ஒப்பீட்டு அனுகூல வாதம் தன்னுடைய சட்டபூர்வ தன்மையை இழந்துவிட்டது என்று கட்டற்ற வர்த்தகத்திற்கான எதிர்ப்பாளர்கள் வாதிடுகின்றனர். சூழியல் பொருளாதாரக் கோட்பாடுகளின் முன்னணிக் குரலாக இருக்கும் ஹெர்மன் டேலி என்பவர் ஒப்பீட்டு அனுகூலம் குறித்த ரிக்கார்டோவின் கோட்பாடு பொருளாதாரத்தில் மிக முக்கியமான அதிக நேர்த்தி வாய்ந்த கோட்பாடுகளுள் ஒன்றாக இருந்தபோதிலும் இன்றை நாளில் அதைப் பயன்படுத்துவது பொருத்தமற்றதாக இருக்கிறது என்று வலியுறுத்துகிறார்: "கட்டற்ற வர்த்தக நகர்வுத்திறன் பொருட்களின் கட்டற்ற வர்த்தகத்திற்கான ரிகார்டோவின் ஒப்பீட்டு அனுகூல வாதத்தை முற்றிலுமாக பலவீனப்படுத்திவிட்டது, ஏனென்றால் மூலதனமானது (மற்றும் பிற காரணிகளும்) தேசங்களுக்கிடையில் மாறிச்செல்ல இயலாதது என்று உணர்த்தும் வகையில் அந்த வாதம் இருக்கிறது. புதிய உளகளாவிய பொருளாதாரத்தின் கீழ் முற்றான அனுகூலத்தைத் தேடுவதற்கு எங்கெல்லாம் விலை குறைவாக இருக்கிறதோ அங்கெல்லாம் மூலதனமானது நகர்ந்துசெல்கிறது." ^[8]

தாவரங்களை நடுதல் மற்றும் ஜிஇ, ஜிஎம் போன்ற அமெரிக்க நிறுவனங்களால் மெக்ஸிகோவிற்கு உற்பத்தி கொண்டுசெல்லப்படுவதை பாதுகாப்புவாதிகள் சுட்டிக்காட்டுகின்றனர் என்பதோடு ஹெர்ஷே சாக்லேட்ஸ் கூட இந்த வாதத்திற்கான நிரூபணமாக இருக்கிறது.

உள்நாட்டு வரிக் கொள்கைகள் வெளிநாட்டுப் பொருட்களுக்கு ஆதரவானதாக இருக்கலாம்

சுங்கத்தீர்வைக்கோ அல்லது மற்ற வகைப்பட்ட வரிவிதிப்பிற்கோ ஆளாகாமல் உள்நாட்டு சந்தைகளில் வெளிநாட்டுப் பொருட்களை நுழைய அனுமதிப்பது உள்நாட்டுப் பொருள்கள் அனுகூலமில்லாமல் போவதற்கு வழியமைக்கும் என்று பாதுகாப்புவாதிகள் நம்புகின்றனர். இது ஒரு வகையான பின்திரும்பல் பாதுகாப்புவாதமாகும். வெளிநாட்டுப் பொருட்களின் மீது வருவாய்த் தீர்வைகளை விதிப்பதன் மூலம் அரசாங்கங்கள் முற்றிலும் உள்நாட்டு வரிவிதிப்பின் மீதே நம்பிக்கை வைக்க வேண்டியிருக்கும். பால் கிரெக் ராபர்ட்ஸ் குறிப்பிடுவதுபோல்: "[அமெரிக்கத் தயாரிப்புக்களின் வெளிநாட்டு பாகுபாடு] அமெரிக்க வரிவிதிப்பு அமைப்பால் மீண்டும் தூண்டப்பட்டிருக்கிறது என்பதுடன் இது வெளிநாட்டுப் பொருட்களின் மீது பாராட்டும்படியான வரிச் சுமையை விதிப்பதில்லை என்பதுடன் சேவைகள் அமெரிக்காவிலேயே விற்கப்படுகின்றன. ஆனால் அமெரிக்காவிற்குள்ளேயே விற்கப்படுகிறதா அல்லது மற்ற நாடுகளுக்கு ஏற்றுமதி செய்யப்படுகிறதா என்ற பொருட்டின்றி அமெரிக்க உற்பத்தியாளர்கள் மற்றும் சேவை வழங்குநர்களின் மீது பலமான வரிச்சுமையை விதிக்கிறது.^[9]

இந்த பின்திரும்பல் பாதுகாப்புவாதம் மதிப்புக் கூடுதல் வரி (வேட்) அமைப்பில் பங்கேற்காத நாடுகளுக்கு மிகுந்த பாதிப்பேற்படுத்துவதாக இருப்பது தெளிவு என்று பாதுகாப்புவாதிகள் வாதிடுகின்றனர். இந்த அமைப்புதான் வெளிநாடு அல்லது உள்நாட்டு பொருட்களை விற்பது அல்லது சேவை வழங்குவதிலிருந்து பெறும் வரிகளிலிருந்து வருவாய்களை உருவாக்குகிறது. பங்கேற்கும் நாடுகளோடு பங்கேற்காத நாடுகள் வர்த்தகத்தில் ஈடுபடுவது அவர்களுக்கு குறிப்பிடத்தகுந்த பின்னடைவையே ஏற்படுத்தும் என்று பாதுகாப்புவாதிகள் வாதிடுகின்றனர். பங்கேற்காத நாட்டைச் சேர்ந்த தயாரிப்பின் இறுதி விற்பனை விலை மதிப்புக் கூடுதல் வரி உள்ள நாட்டில் விற்கப்படும்போது அது உற்பத்தியான நாட்டின் வரிச் சுமையை மட்டுமல்லாது அது விற்கப்படும் நாட்டில் உள்ள வரிச்சுமையாலும் பாதிக்கப்படுகிறது. இதற்கு மாற்றாக, பங்கேற்கும் நாட்டில் தயாரிக்கப்பட்ட பொருள் பங்கேற்காத நாட்டில் விற்கப்படும்போது அதன் விற்பனை விலை அது விற்கப்படும் நாட்டில் உள்ள வரிச்சுமை எதையும் சுமப்பதில்லை (அது போட்டியிடும் உள்நாட்டுத் தயாரிப்புகளோடு). மேலும், தயாரிப்பானது பங்கேற்காத நாட்டில் விற்கப்பட்டால் அந்தத் தயாரிப்பின் உற்பத்தியாளரிடத்தில் பெறப்பட்ட மதிப்புக் கூட்டப்பட்ட வரிகளை பங்கேற்கும் நாடு திருப்பியளித்துவிடுகிறது. இது பங்கேற்கும் நாடுகளைச் சேர்ந்த ஏற்றுமதியாளர்கள் பங்கேற்காத நாடுகளுக்கு தயாரிப்புகளை விற்பதன் விலையைக் குறைக்க உதவுகிறது.

அரசாங்கங்கள் இந்த சமநிலையின்மையை, குறிப்பாக சுங்கத்தீர்வை வடிவங்களில் தெரிவிக்க வேண்டும் என்று பாதுகாப்புவாதிகள் கருதுகின்றனர்.

தொடக்கநிலை தொழில்துறை வாதம்

பாதுகாப்புவாதத்தின் ஆதரவாளர்கள் சிலர் புதிதாக உருவாக்கப்பட்ட தொழில்துறைகளுக்கு உதவும் வகையில் சுங்கத்தீர்வைகளை விதிப்பது உள்நாட்டு தொழில்கள் வளரவும் அவர்கள் போதுமான அளவை எட்டியவுடன் சர்வதேசப் பொருளாதாரத்தில் சுய-தேவையை பூர்த்திசெய்து கொள்பவர்களாக ஆவதற்கு உதவும் என்று கருதுகின்றனர்.

பாதுகாப்புவாதம் அது உதவுவதாக நினைப்பவர்களுக்கு பாதிப்பையே ஏற்படுத்தி வருகிறது என்று விமர்சிக்கப்படுகிறது. பல மையநீரோட்ட பொருளாதாரவாதிகள் அதற்கு பதிலாக கட்டற்ற வர்த்தகத்தையே ஆதரிக்கின்றனர்.^[1][4] ஒப்பீட்டு அனுகூல கொள்கையின் கீழ் வரும் பொருளாதாரக் கோட்பாடு கட்டற்ற வர்த்தகம் வேலை வாய்ப்புக்களை அழிப்பதைக் காட்டிலும் அதிக வேலைவாய்ப்புகளை உருவாக்கித் தருவதாக மிகையாக மதிப்பிடுகின்றது என்பதை நிரூபிக்கிறது. ஏனென்றால் நாடுகள் கொண்டிருக்கும் ஒப்பீட்டு அனுகூலத்தில் உற்பத்தி மற்றும் சேவை வழங்குதலில் அவை நிபுணத்துவம் பெறுவதற்கு இது உதவுகிறது.^[10] பாதுகாப்புவாதம் பலமான இழப்பிற்கே காரணமாகிறது; ஒட்டுமொத்த நல்வாழ்க்கைக்கான இந்த இழப்பு யாருக்கும் எந்த பலனையும் தருவதில்லை, இது எந்த இழப்பும் இல்லாத கட்டற்ற வர்த்தகத்தைப் போன்று இல்லை. பொருளாதாரவாதியான ஸ்டீபன் பி. மாகி என்பவரின் கூற்றுப்படி கட்டற்ற வர்த்தகத்தின் பலன்கள் இழப்புக்களை 1க்கு 100 என மிகையாக மதிப்பிடுகிறது.^[11]

நோபல் பரிசு பெற்ற மில்டன் ஃப்ரீட்மன் மற்றும் பால் குரூக்மன் போன்ற பெரும்பாலான பொருளாதாரவாதிகள் கட்டற்ற வர்த்தகம் வளரும் நாடுகளில் உள்ள தொழிலாளர்கள் வளர்ந்த நாடுகளில் உள்ள வலுவான சுகாதாரம் மற்றும் தொழிலாளர் தரநிலைகள் இல்லாதபோதிலும் அவர்களுக்கு உதவுகின்றது என்று கருதுகின்றனர். இதன் காரணம் என்னவெனில் "உற்பத்தியின் வளர்ச்சி - மற்றும் புதிய ஏற்றுமதித் துறைகள் உருவாக்கியிருக்கும் பெரும் எண்ணிக்கையிலான பிற வேலைவாய்ப்புகள் - பொருளாதாரம் முழுவதிலும் அலைவீச்சு விளைவை ஏற்படுத்தியிருக்கின்றன". அது உற்பத்தியாளர்களுக்கிடையே போட்டியை உருவாக்கி கூலிகள் மற்றும் வாழ்க்கை நிலைகளை உயர்த்தச் செய்கிறது.^[12] பாதுகாப்புவாதத்தை மேற்கொண்டு மூன்றாம் உலக நாடுகளைச் சேர்ந்த தொழிலாளர்கள் மீதுள்ள அக்கறையாக வெளிவேடமிட்டு ஆதரிப்பவர்கள் உண்மையில் நேர்மையற்றவர்களே, அவர்கள் வளர்ந்த நாடுகளில் உள்ள வேலைவாய்ப்புகளை மட்டுமே பாதுகாக்கிறார்கள் என்று பொருளாதாரவாதிகள் குறிப்பிடுகின்றனர்.^[13] மேலும், மூன்றாம் உலகைச் சேர்ந்த தொழிலாளர்கள் தங்களுக்கு சிறந்த வாய்ப்பு கிடைத்தால் மட்டுமே வேலையை ஏற்றுக்கொள்கின்றனர். இவ்வாறான பரஸ்பர ஒப்புதலுள்ள பரிமாற்றங்கள் இரண்டு பக்கத்திற்கும் பலன் தரக்கூடியதாக இருக்க வேண்டும், மற்றபடி அவை கட்டற்று இடம்பெற முடியாது. அவர்கள் முதல் உலக நிறுவனங்களிடமிருந்து குறைவான ஊதியமுள்ள வேலையை ஏற்றுக்கொள்ளும்போது அவர்களுடைய மற்ற வேலைவாய்ப்பு நம்பிக்கைகள் மோசமடைகின்றன.

ஆலன் கிரீன்ஸ்பேன், முன்னாள் அமெரிக்க ஃபெடரல் ரிசர்வ் தலைவரான இவர், பாதுகாப்புவாத முன்மொழிவுகள் "நமது போட்டித்திறன் வீணாவதற்கு வழியமைக்கிறது. பாதுகாப்புவாத வழி பின்பற்றப்பட்டால் புதிய, மிகவும் திறன்மிக்க தொழில்துறைகள் விரிவாதற்கு குறைவான நம்பிக்கையே இருக்கும் என்பதோடு ஒட்டுமொத்த பலன்கள் மற்றும் பொருளாதார நலன் பாதிக்கப்படும்." என்று விம்ர்சிக்கிறார்.^[14]

பாதுகாப்புவாதம் போருக்கான முக்கிய காரணங்களுள் ஒன்றாக இருப்பதாகவும் குற்றம்சாட்டப்படுகிறது. இந்தக் கோட்பாட்டு நிபுணர்கள் தங்களுடைய அரசுகள் பிரதானமாக வர்த்தகவாத மற்றும் பாதுகாப்புவாத அரசாங்கங்களாக இருந்த ஐரோப்பிய நாடுகளுக்கிடையே 17 மற்றும் 18 ஆம் நூற்றாண்டுகளில் தொடர்ந்து போர் நிகழ்ந்து வந்ததற்கு காரணகர்த்தாக்களாக இருந்தனர். அமெரிக்கப் புரட்சியானது பிரிட்டிஷாரின் தீர்வைகள் மற்றும் வரிவிதிப்புகள் குறித்தே உருவானது, அதேபோல் முதல் உலகப் போர் மற்றும் இரண்டாம் உலகப் போர் ஆகிய இரண்டிற்கும் முன்பாக பாதுகாப்பு கொள்கைகள் இருந்து வந்திருக்கின்றன. ஃபிரடெரிக் பாஸ்டியாட் என்பவரின் கூற்றுப்படி "பண்டங்கள் எல்லைகளைக் கடக்க முடியாத இடத்தில் ராணுவங்கள் கடக்கின்றன."

கட்டற்ற வர்த்தகமானது உள்நாட்டு பங்கேற்பாளர்கள் மற்றும் வெளிநாட்டு வர்த்தகர்களுக்கான உள்நாட்டு வளங்களை (மனிதவளம், இயற்கை, மூலதன வளம் போன்றவை) சமமாக அணுகுவதை மேம்படுத்துகின்றன. சில சிந்தனையாளர்கள் இதனை, கட்டற்ற வர்த்தகத்தின் கீழ் பங்கேற்கும் நாடுகளைச் சேர்ந்த குடிமகன்கள் மூலவளங்களுக்கும் சமூக நல்வாழ்விற்கும் (தொழிலாளர் சட்டங்கள், கல்வி, இன்னபிற) சமமான அனுமதி உள்ளவர்கள் என்று விரிவுபடுத்துகின்றனர். கடவுச்சீட்டு நுழைவுக் கொள்கைகள் பல நாடுகளுக்கிடையிலான மறுபகிர்மானத்தை ஊக்கப்படுத்துவதில்லை, ஆனால் மற்றவர்களை ஊக்கப்படுத்துகிறது. அதிக சுதந்திரம் மற்றும் நகர்திறன் ஆகியவை பல வழிகளிலும் உதவித் திட்டங்களைக் காட்டிலும் அதிக வளர்ச்சிக்கே வழியமைப்பவை என்பது நிரூபிக்கப்பட்டிருக்கிறது. உதாரணத்திற்கு ஐரோப்பிய ஒன்றியத்தில் உள்ள கிழக்கத்திய ஐரோப்பிய நாடுகள். மற்ற வகையில் கூறுவதென்றால் கடவுச்சீட்டு நுழைவுத் தேவைகள் உள்ளூர் பாதுகாப்புவாத வடிவத்திலேயே இருக்கின்றன.

இரண்டாம் உலகப் போர் முடிவுற்றதிலிருந்து சர்வதேச உடன்படிக்கைகள் மற்றும் உலக வர்த்தக நிறுவனம் போன்ற அமைப்புக்களால் ஊக்கமளிக்கப்பட்டிருக்கும் கட்டற்ற வர்த்தகத்தின் வழியாக பாதுகாப்புவாதத்தை நீக்குவதே பெரும்பாலான முதல் உலக நாடுகளின் கொள்கையாக குறிப்பிடப்பட்டிருக்கிறது. இருந்தபோதிலும் ஐரோப்பிய யூனியனைச் சேர்ந்த பொது வேளாண் கொள்கை^[15] மற்றும் அமெரிக்காவில் உள்ள பொருளாதார மீட்பு அம்சங்களில் இருக்கும் "அமெரிக்கப் பொருட்களை வாங்குதல்" என்ற அம்சங்கள்^[16] போன்ற முதல் உலக அரசாங்கங்களின் சில குறிப்பிட்ட கொள்கைகள் பாதுகாப்புவாதம் என்றே விமர்சிக்கப்படுகின்றன.

உலக வர்த்தக நிறுவனத்தால் நடத்தப்பட்டிருக்கும் தற்போதைய சுற்று பேச்சுவார்த்தைகள் டோஹா மேம்பாட்டுச் சுற்று எனப்படுவதோடு சுவிட்சர்லாந்தில் உள்ள ஜெனீவாவில் நடைபெற்ற கடைசி சுற்று பேச்சுவார்த்தைகள் பயனற்றுப் போய்விட்டன. 2009 ஆம் ஆண்டில் லண்டனில் நடைபெற்ற ஜி20 மாநாட்டிலான தலைவர்களின் அறிக்கை டோஹா சுற்றை தொடர்ந்து நடத்துவதற்கான உறுதியை வழங்கியிருக்கின்றன.

2008 ஆம் ஆண்டு நிதி நெருக்கடிகளுக்குப் பிந்தைய பாதுகாப்புவாதம்

ஜி20 இன் தலைவர்கள் தங்களுடைய சமீபத்திய லண்டன் மாநாட்டில் எந்த ஒரு வர்த்தக பாதுகாப்புவாத நடவடிக்கைகளையும் நடைமுறைப்படுத்துவதை தவிர்ப்பதாக உறுதியளித்திருக்கின்றனர். அவர்கள் இதற்கு முன்பு ஏற்றுக்கொண்டவற்றை மீண்டும் செய்யவிருக்கிறார்கள் என்றாலும் வாஷிங்டனில் கடந்த நவம்பரில் 20 நாடுகளில் 10 நாடுகள் அப்போதிலிருந்து வர்த்தக கட்டுப்பாட்டு நடவடிக்கைகளை விதிக்கவிருக்கின்றன என்று உலக வங்கியால் தெரிவிக்கப்பட்டிருக்கிறது. தனது அறிக்கையில் உலகளாவிய பொருளாதார மந்தம் தொடங்கியதிலிருந்து உலகின் முக்கிய பொருளாதாரங்கள் பாதுகாப்புவாதத்திடமே சரணடைகின்றனர் என்று உலக வங்கி தெரிவித்திருக்கிறது.

• அமெரிக்கப் பள்ளி (பொருளாதாரம்)
• ஹென்றி சி.கேரி
• அலெக்ஸாண்டர் ஹாமில்டன்
• பொருளாதாரம் தேசபக்தி
• வாடகைக் கோருதல்
• தூண்டுதல்
• கட்டற்ற வர்த்தக விவாதம்
• தன்னார்வ ஏற்றுமதி கட்டுப்பாடு
• ஃபிரடெரிக் பட்டியல்
• உலக வர்த்தக அமைப்பு
• வாஷிங்டன் ஒத்த கருத்து

• அமெரிக்க பாதுகாப்புவாத சமூகம்
• பொருளாதாரக் குழப்பம்
• வாகனங்கள் மீதான தன்னார்வ ஏற்றுமதிக் கட்டுப்பாடுகள் பரணிடப்பட்டது 2006-10-09 at the வந்தவழி இயந்திரம்
• பாதுகாப்புவாதமும் உள்நாட்டுப் போரும்
• பூவுலக நண்பர்கள் குடிமகன்களின் வழிகாட்டி: வர்த்தகம் என்றால் என்ன?
• அமெரிக்க பொருளாதார எச்சரிக்கை
• கட்டற்ற வர்த்தகம் குறித்த பால் கிரேக் ராப்ர்ட்ஸின் விமர்சனம்
• பாதுகாப்புவாதம் குறித்த பேட் புகேனன் கருத்து
• ஏற்றுமதிகள் மீதான வெளிநாடுகளின் மதிப்புக் கூடுதல் வரி திருப்பியளித்தல் "ஒவ்வொரு சமமான வாய்ப்பை" உருவாக்க முடியுமா என்பதற்கான வருவாய் தீர்வைகள் குறித்த பேட் புகேனனின் பார்வை.
• வருவாய்த் தீர்வைகளுக்கு பதிலாக இறக்குமதி சான்றிதழ்களின் பயன்பாட்டிற்கான வாரன் பஃபட்டின் முன்மொழிவு
• அமெரிக்காவிற்குள்ளான கட்டற்ற வர்த்தகம் மற்றும் பாதுகாப்புவாதம் குறித்த ஃபிலிஸ் ஷாலஃபிளேயின் 1996 ஆம் ஆண்டு மறுபார்வை
• குழப்பத்தில் பொருளாதாரம்
• மறைக்கப்பட்ட பாதுகாப்புவாதம் குறித்த ஐடிஎஸ்எஸ்டி பத்திரிக்கை
• வர்த்தகத்திற்கான தீர்வைகள் அற்ற தடைகள், விக்கிபீடியா.
• அறிவொளி சுற்றுச்சூழல்வாதம் அல்லது மறைக்கப்பட்ட பாதுகாப்புவாதம்: வளரும் நாடுகள் குறித்த முன்னெச்சரிக்கை அடிப்படையிலான தரநிலைகளின் தாக்கங்களை மதிப்பிடுதல்' , லாரன்ஸ் ஏ. கோகன், தேசிய வெளிநாட்டு வர்த்தக மன்றத்திற்காக (ஏப்ரல் 2004); [2].
• ஐரோப்பாவின் பாதுகாப்புவாதத்தை ஏற்றுமதி செய்தல் , லாரன்ஸ் ஏ. கோகன், தி நேஷனல் இண்ட்ரஸ்ட் (செப்டம்பர் 2004).
• வர்த்தக பாதுகாப்புவாதம்: ஐரோப்பாவின் ஜிஎம்ஓ கொள்கை குறித்த உண்மையை தடுத்தல் , நியூயார்க் டைம்ஸ் Op-Ed (நவம்பர் 27, 2004).
• முன்னெச்சரிக்கை முன்னுரிமை: அமெரிக்க கட்டற்ற நிறுவனமையத்தை பலவீனப்படுத்த எவ்வாறு ஐரோப்பா மறைக்கப்பட்ட ஒழுங்குமுறை பாதுகாப்புவாதத்தை நிறுவியது , லாரன்ஸ் ஏ. கோகன், இண்டர்நேஷனல் ஜர்னல் ஆஃப் எகனாமிக் டெவலப்மெண்ட் (ஐஜேஇடி), தொகுப்பு. 7 எண். 2-3 (2005); [3].