மைசூர் அரண்மனை

மைசூர் அரண்மனை 1897-ம் ஆண்டு அக்டோபர் மாதம் கட்ட துவக்கப்பட்டு, பதினைந்து ஆண்டு கால முடிவில் 1912-ம் ஆம் ஆண்டில் தான் கட்டி முடிக்கப்பட்டது. இந்த அரண்மனையை கட்டிமுடிக்க செய்த செலவு 41 லட்சத்து 47 ஆயிரத்து 913 ரூபாய் அரண்மனையின் முன் நுழைவு வாயிலிருந்து மைதானமும், அடுத்து இராச தர்பார் மண்டபமும், அடுத்த உள் பகுதியில் மல்யுத்த மைதானம், அடுத்து அந்தப்புரம் என சுமார் 175 அறைகளையும்,சற்று ஏறக்குறைய 50.00.0 ஹெக்டேர் பரப்பளவும் கொண்டுள்ளது.

மைசூர் அரண்மனை தரை மட்டத்திலிருந்து கோபுரம் வரை 145 அடி உயரமாகும். மிகப் பெரிய நுழைவு வாயில், திறந்த வெளி ஹால்கள், மாட மாளிகை, கூடக் கோபுரங்கள் என பிரம்மாண்டமாக கட்டப்பட்ட இந்த அரண்மனைக்குள் ஆயுத அறை, நூலகம், லிஃப்ட் வசதி, வேட்டை அறை, பிரத்யேக படுக்கை அறைகள் என அனைத்தும் மூன்றாவது மாடியில் அமைந்துள்ளன.

கடைசி அரண்மனை, என்றும் பழைய அரண்மனை அல்லது மரத்தாலான அரண்மனை என அழைக்கப்படுகிறது, இது 1896 தசரா விழாக்களில் சாம்பலாக எரிந்து போனது. கிருட்டிணராச உடையார் IV மற்றும் அவரது தாயார் மகாராணி கெம்ப நஞ்சம்மன்னி தேவி ஆகியோர் புதிய கட்டிடத்தை கட்ட ஆங்கிலேய கட்டிடக் கலைஞர் 'ஹென்றி இர்வினை' நியமித்தனர்.^[3] இதற்கிடையில், அரச குடும்பம் செகன்மோகன் அரண்மனையின் அருகில் அரண்மனை அருங்காட்சியகம், மைசூர் தங்கியிருந்தது. மைசூர் அரண்மனை பிரிவில் நிர்வாக பொறியாளரான பி. பி. ராகவுலு நாயுடு இந்த கட்டுமானத்தை மேற்பார்வையிட்டார். அவர் தில்லி, மெட்ராஸ், மற்றும் கல்கதாவிற்கு, சென்றபோது விரிவான கட்டடக்கலை ஆய்வுகளை மேற்கொண்டார், மேலும் இவை புதிய அரண்மனையைத் திட்டமிடுவதற்குப் பயன்படுத்தப்பட்டன. அரண்மனையின் கட்டுமான செலவு ரூ .41,47,913 (பணவீக்கத்துடன் சரிசெய்யப்பட்ட சுமார் 30 மில்லியன்) மற்றும் இதன் கட்டுமானம் 1912 இல் நிறைவடைந்தது.^[4][5]

மகாராசா ஜெயச்சாமராஜா உடையார் உடையாரின் ஆட்சிக் காலத்தில் 1930 ஆம் ஆண்டில் (தற்போதைய பொது அரசவை அறை பிரிவு கூடுதலாக) இந்த அரண்மனை மேலும் விரிவுபடுத்தப்பட்டது. 1912 ஆம் ஆண்டில் கட்டுமானப் பணிகள் நிறைவடைந்த போதிலும், கோட்டை தொடர்ந்து அழகுபடுத்தப்பட்டு, அதன் மக்கள் மெதுவாக அரண்மனையிலிருந்து கட்டப்பட்ட புதிய நீட்டிப்புகளுக்கு மாற்றப்பட்டனர்.

அரண்மனையின் குவிமாடங்களின், கட்டடக்கலை பாணி பொதுவாக இந்தோ சரசனிக் பாணி என விவரிக்கப்படுகிறது. இந்து, முகலாய, ராஜ்த்புத், மற்றும் கோதிக் பாணிகளின் கலவையாகும். இது பளிங்கு குவிமாடங்களைக் கொண்ட மூன்று மாடி கல் அமைப்பாகும், மேலும் 145 அடி ஐந்து மாடி கோபுரத்தைக் கொண்டுள்ளது. அரண்மனை ஒரு பெரிய தோட்டத்தால் சூழப்பட்டுள்ளது. நுழைவு வாயில் மற்றும் வளைவு மைசூர் இராச்சியத்தின் சின்னம் மற்றும் அடையாளம் ஆகியவற்றைக் கொண்டுள்ளது. அதைச் சுற்றி சமசுகிருதத்தில் அரசின் குறிக்கோள் எழுதப்பட்டுள்ளது: "न बिभॆति कदाचन" (ஒருபோதும் பயப்பட வேண்டாம்).

முக்கிய வளாகம் 245 அடி நீளமும் 156 அடி அகலமும் கொண்டது. தீ விபத்து ஏற்படாமல் இருக்க அரண்மனையின் அனைத்து பகுதிகளிலும் தீ அணைக்கும் இயந்திரங்கள் உள்ளன.^[6]

இந்த அரண்மனைக்கு மூன்று நுழைவாயில்கள் உள்ளன: கிழக்கு வாசல் (முன் வாயில், தசராவின் போது மற்றும் பிரமுகர்களுக்காக மட்டுமே திறக்கப்பட்டது), தெற்கு நுழைவு (பொது மக்களுக்காக), மற்றும் மேற்கு நுழைவு (பொதுவாக தசராவின் போது மட்டுமே திறக்கப்படுகிறது).

ஆழமான இளஞ்சிவப்பு பளிங்கு குவிமாடங்களைக் கொண்ட சிறந்த சாம்பல் கிரானைட்டின் மூன்று மாடி கல் கட்டிடம் பல விரிவான வளைவுகளையும், இரண்டு சிறிய கட்டிடங்களையும் மைய வளைவில் சுற்றிலும் கொண்டுள்ளது, இது உயரமான தூண்களால் வளைக்கப்பட்டுள்ளது.மத்திய வளைவுக்கு மேலே கசலட்சுமியின் சிற்பம், செல்வத்தின் தெய்வம், செழிப்பு, அதிர்ஷ்டம் மற்றும் அவரது யானைகளுடன் ஏராளமாக உள்ளது. பழைய கோட்டைக்குள் மூன்று பெரிய பிரத்தியேக கோயில் கட்டிடங்கள் உள்ளன. அரண்மனையின் இதயமான முக்கிய கட்டிடத்திற்குள் சுமார் 18 கோயிகள் உள்ளன. இந்த அரண்மனை பழைய பராகலா மடத்தின் தலைமையகத்திற்கு அருகில் கட்டப்பட்டது, அதன் தலைவர்கள் மைசூர் மன்னர்களின் ராசகுருவாகவும் (அரச ஆசிரியர் மற்றும் வழிகாட்டியாக) இருந்துள்ளனர். மைசூர் மன்னர்கள் சாமுண்டி தேவியின் பக்தர்கள், எனவே அரண்மனை சாமுண்டி மலைகளை எதிர்கொண்டு அமைந்துள்ளது.^[7]

இந்த அரண்மனையில் இரண்டு தர்பார் அரங்குகள் (அரச நீதிமன்றத்தின் சடங்கு கூட்ட அரங்குகள்) உள்ளன, மேலும் அவை முற்றங்கள், தோட்டங்கள் மற்றும் கட்டிடங்களை உள்ளடக்கியது.

• மைசூர் அரண்மனையும் அதன் வரலாறும்..
• விக்கிமேப்பியாவில் மைசூர் அரண்மனை அமைவிடம்