บริติชอินเดียนโอเชียนเทร์ริทอรี
บริติชอินเดียนโอเชียนเทร์ริทอรี (อังกฤษ: British Indian Ocean Territory) หรือ หมู่เกาะชาโกส เป็นอาณานิคมโพ้นทะเลของสหราชอาณาจักร ตั้งอยู่ในมหาสมุทรอินเดีย ซึ่งอยู่ครึ่งทางระหว่างแอฟริกากับอินโดนีเซีย อาณาเขตครอบคลุมอะทอลล์ทั้ง 6 แห่งที่เชื่อมต่อถึงกัน ซึ่งเป็นส่วนหนึ่งของหมู่เกาะชาโกส มีพื้นที่ทั้งหมดประมาณ 60 ตารางกิโลเมตร[4] เกาะที่ใหญ่ที่สุดคือเกาะดีเอโกการ์ซีอา ซึ่งเป็นสถานที่ตั้งของกองกำลังผสมสหราชอาณาจักรและสหรัฐอเมริกา
บริติชอินเดียนโอเชียนเทร์ริทอรี British Indian Ocean Territory (อังกฤษ) | |
|---|---|
 | |
| เมืองหลวง | ดีเอโกการ์ซีอา (ฐานทัพ) |
| เมืองใหญ่สุด | ดิเอโกการ์เซีย |
| ภาษาราชการ | อังกฤษ |
| กลุ่มชาติพันธุ์ | 95.88% บริติชและอเมริกัน, 4.12% อื่น ๆ[1] |
| การปกครอง | อาณานิคมโพ้นทะเลของสหราชอาณาจักร |
• ประมุข | สมเด็จพระเจ้าชาลส์ที่ 3 |
• ข้าหลวง | Paul Candler |
• ผู้บริหาร | Balraj Dhanda |
| พื้นที่ | |
• รวม | 60 ตารางกิโลเมตร (23 ตารางไมล์) |
| 99.89 | |
| ประชากร | |
• พ.ศ. 2555 ประมาณ | ≈ 2,500[2] |
| 58.3 ต่อตารางกิโลเมตร (151.0 ต่อตารางไมล์) | |
| สกุลเงิน |
|
| เขตเวลา | UTC+6 |
| ขับรถด้าน | right |
| รหัสโทรศัพท์ | 246 |
| โดเมนบนสุด | .io |
ประวัติ
ชาวเกาะมัลดีฟส์ รู้จักหมู่เกาะชาโกสเป็นอย่างดี[7] ในตำนานของมัลดีฟส์ พวกเขารู้จักในชื่อ Feyhandheebu (มัลดีฟส์: ފޭހަންދީބު) หรือ Hollhavai (ชื่อหลังเป็นคำเรียกโดยชาวเกาะมัลดีฟส์ทางใต้ ที่อยู่ใกล้กับหมู่เกาะชาโกส) จากเรื่องเล่าของชาวเกาะมัลดีฟส์ทางใต้ เมื่อมีพ่อค้าหรือชาวประมงประสบเหตุสูญหายในทะเล ก็มักจะพบว่าติดอยู่บนเกาะของหมู่เกาะชาโกส และในที่สุดพวกเขาจะถูกช่วยเหลือและได้เดินทางกลับบ้าน อย่างไรก็ตาม หมู่เกาะนี้ถูกพิจารณาว่าอยู่ไกลเกินไปจากศูนย์อำนาจของราชวงศ์มัลดีฟส์ในการที่จะตั้งถิ่นฐานอย่างถาวร ดังนั้นหมู่เกาะชาโกสจึงถูกละเลยจากประเทศเพื่อนบ้านดังกล่าว
เกาะต่าง ๆ ของหมู่เกาะชาโกสถูกทำแผนที่โดยวัชกู ดา กามา (โปรตุเกส: Vasco da Gama) ในช่วงต้นของคริสต์ศตวรรษที่ 16 ต่อมาในคริสต์ศตวรรษี่ 18 ฝรั่งเศสได้อ้างสิทธิ์ในดินแดนโดยเป็นส่วนหนึ่งของมอริเชียส พวกเขาตั้งถิ่นฐานครั้งแรกโดยชาวฝรั่งเศสในอาณานิคมมอริเชียส ได้นำแรงงานทาสชาวแอฟริกันและแรงงานชาวอินเดียมาทำการปลูกสวนมะพร้าว[8] ในปี พ.ศ. 2353 มอริเชียสได้ถูกยึดครองโดยสหราชอาณาจักรโดยฝรั่งเศสยอมยกดินแดนให้ตามสนธิสัญญาปารีส (ค.ศ. 1814), (เพื่อการยุติสงครามมหาสัมพันธมิตรครั้งที่ 6)
ในปี 2508 สหราชอาณาจักรแยกหมู่เกาะชาโกสออกจากมอริเชียส และแยกเกาะ Aldabra, Farquhar และ Desroches (Des Roches) จากเซเชลส์ มาจัดตั้งเป็น บริติชอินเดียนโอเชียนเทร์ริทอรี วัตถุประสงค์เพื่อสนับสนุนในการก่อสร้างหน่วยงานทางทหาร เพื่อดูแลผลประโยชน์ของสหราชอาณาจักรและสหรัฐอเมริกา หมู่เกาะถูกจัดตั้งเป็นดินแดนโพ้นทะเลของสหราชอาณาจักร ในวันที่ 8 พฤศจิกายน พ.ศ. 2508[9] ต่อมาในวันที่ 23 มิถุนายน พ.ศ. 2519 เกาะ Aldabra, Farquhar และ Desroches ได้กลับไปเป็นส่วนหนึ่งของประเทศเซเชลส์ ซึ่งเป็นผลของการประกาศเอกราช หลังจากนั้นบริติชอินเดียนโอเชียนเทร์ริทอรี จึงประกอบด้วยเกาะหลักเพียงหกกลุ่มของหมู่เกาะชาโกสเท่านั้น
ในปี พ.ศ. 2533 ธงของบริติชอินเดียนโอเชียนเทร์ริทอรีได้ถูกนำมาใช้เป็นครั้งแรก ผืนธงประกอบด้วยภาพสัญลักษณ์ของธงสหภาพ (Union Jack), มีภาพของมหาสมุทรอินเดียซึ่งเป็นที่ตั้งของหมู่เกาะในรูปแบบของริ้วคลื่นสีขาวและน้ำเงิน และมีภาพต้นมะพร้าวเหนือภาพของมงกุฎแห่งบริเตน[10]
อ้างอิง
แหล่งข้อมูลอื่น
- "British Indian Ocean Territory". - เว็บไซต์อย่างเป็นทางการ