ฟุตบอลชิงแชมป์สโมสรยุโรปและอเมริกาใต้

อินเตอร์คอนติเนนตัลคัพ
ฟุตบอลชิงแชมป์สโมสรยุโรป/อเมริกาใต้
โตโยต้าคัพ
	ถ้วยรางวัลที่มอบให้กับผู้ชนะ
ผู้จัด	ยูฟ่าและคอนเมบอล
ก่อตั้ง	ค.ศ. 1960
ยกเลิก	ค.ศ. 2004
ภูมิภาค	ยุโรป; อเมริกาใต้
จำนวนทีม	2
ทีมชนะเลิศล่าสุด	โปร์ตู; (2 สมัย)
ทีมที่ประสบความสำเร็จที่สุด	เปญญาโรล; นาซิโอนัล; เอซี มิลาน; เรอัลมาดริด; โบกายูนิออร์ส; (3 สมัย)

ฟุตบอลชิงแชมป์สโมสรยุโรปและอเมริกาใต้ (อังกฤษ: European/South American Cup) หรือ อินเตอร์คอนติเนนตัลคัพ (Intercontinental Cup)^[1]^[2]^[3] ได้เริ่มแข่งขันกันเมื่อปี ค.ศ. 1960 เป็นรายการการแข่งขันฟุตบอลที่จัดขึ้นโดยสหภาพสมาคมฟุตบอลยุโรป (ยูฟ่า) และสมาพันธ์ฟุตบอลอเมริกาใต้ (คอนเมบอล) โดยจะเป็นการพบกันระหว่างทีมแชมป์ยูฟ่าแชมเปียนส์ลีกจากทวีปยุโรป กับทีมแชมป์โกปาลิเบร์ตาโดเรสจากทวีปอเมริกาใต้ ในช่วงแรกปี ค.ศ. 1960-1979 ระบบการแข่งขันของรายการนี้จะเป็นแบบ 2 นัด เหย้า-เยือน (ในช่วงปี ค.ศ. 1960-1968 จะตัดสินด้วยคะแนนจากการพบกันสองนัด ตามแบบที่คอนเมบอลใช้กันถึงปี ค.ศ. 1987 จากนั้นตั้งแต่ปี ค.ศ. 1969-1979 จึงเปลี่ยนมาใช้วิธีการรวมผลสกอร์ 2 นัด ด้วยกฎการยิงประตูในฐานะทีมเยือนแบบยุโรปแทน) จากนั้นตั้งแต่ปี ค.ศ. 1980-2004 ได้เปลี่ยนมาเป็นการแข่งขันแบบนัดเดียวที่ประเทศญี่ปุ่น โดยมีสปอนเซอร์สนับสนุนหลักคือ โตโยต้า คนส่วนใหญ่จึงเปลี่ยนมาเรียกชื่อการแข่งขันรายการนี้ว่า โตโยต้าคัพ ต่อมาในปี ค.ศ. 2005 อินเตอร์คอนติเนนตัลคัพได้ถูกแทนที่โดยฟีฟ่าคลับเวิลด์คัพ

การแข่งขันนัดชิงชนะเลิศ

หมายเหตุ
	การแข่งขันชนะในช่วงหลังต่อเวลาพิเศษ
	การแข่งขันชนะในช่วงการดวลลูกโทษ
‡	การแข่งขันแบบเพลย์ออฟที่ทีมถูกผูกคะแนน (1 ชนะ และ 1 แพ้แต่ละครั้ง)
#	ยุโรป ทีมตัวแทนแข่งขันแทนที่แชมป์ยุโรป

ปี	ประเทศ	ชนะเลิศ	ผลคะแนน	รองชนะเลิศ	ประเทศ	สนาม	เมือง	อ้างอิง
1960	สเปน	เรอัลมาดริด	0–0	เปญญาโรล	อุรุกวัย	เอสตาดิโอเซนเตนาริโอ	มอนเตวิเดโอ, อุรุกวัย	^[4]
1960	สเปน	เรอัลมาดริด	5–1	เปญญาโรล	อุรุกวัย	ซานเตียโก เบร์นาเบว	มาดริด, สเปน	^[4]
1961	อุรุกวัย	เปญญาโรล	0–1	ไบฟีกา	โปรตุเกส	อิชตาดีอูดาลุช	ลิสบอน, โปรตุเกส	^[5]
			5–0			เอสตาดิโอเซนเตนาริโอ	มอนเตวิเดโอ, อุรุกวัย
			^‡2–1^‡			เอสตาดิโอเซนเตนาริโอ	มอนเตวิเดโอ, อุรุกวัย
1962	บราซิล	ซังตุส	3–2	ไบฟีกา	โปรตุเกส	มารากานัง	รีโอเดจาเนโร, บราซิล	^[6]
1962	บราซิล	ซังตุส	5–2	ไบฟีกา	โปรตุเกส	อิชตาดีอูดาลุช	ลิสบอน, โปรตุเกส	^[6]
1963	บราซิล	ซังตุส	2–4	เอซี มิลาน	อิตาลี	ซานซีโร	มิลาน, อิตาลี	^[7]
			4–2			มารากานัง	รีโอเดจาเนโร, บราซิล
			^‡1–0^‡			มารากานัง	รีโอเดจาเนโร, บราซิล
1964	อิตาลี	อินเตอร์มิลาน	0–1	อินเดเปนดิเอนเต	อาร์เจนตินา	ลาโดเบลบิเซรา	อาเบยาเนดา, อาร์เจนตินา	^[8]
			2–0			ซานซีโร	มิลาน, อิตาลี
			^‡1–0 (ต่อเวลา)^‡			ซานเตียโก เบร์นาเบว	มาดริด, สเปน
1965	อิตาลี	อินเตอร์มิลาน	3–0	อินเดเปนดิเอนเต	อาร์เจนตินา	ซานซีโร	มิลาน, อิตาลี	^[9]
1965	อิตาลี	อินเตอร์มิลาน	0–0	อินเดเปนดิเอนเต	อาร์เจนตินา	ลาโดเบลบิเซรา	อาเบยาเนดา, อาร์เจนตินา	^[9]
1966	อุรุกวัย	เปญญาโรล	2–0	เรอัลมาดริด	สเปน	เอสตาดิโอเซนเตนาริโอ	มอนเตวิเดโอ, อุรุกวัย	^[10]
1966	อุรุกวัย	เปญญาโรล	2–0	เรอัลมาดริด	สเปน	ซานเตียโก เบร์นาเบว	มาดริด, สเปน	^[10]
1967	อาร์เจนตินา	ราซินกลุบ	0–1	เซลติก	สกอตแลนด์	แฮมป์เดินพาร์ก	กลาสโกว์, สกอตแลนด์	^[11]
			2–1			เอลซิลินโดร	อาเบยาเนดา, อาร์เจนตินา
			^‡1–0^‡			เอสตาดิโอเซนเตนาริโอ	มอนเตวิเดโอ, อุรุกวัย
1968	อาร์เจนตินา	เอสตูเดียนเตส	1–0	แมนเชสเตอร์ยูไนเต็ด	อังกฤษ	ลาบอมโบเนรา	บัวโนสไอเรส, อาร์เจนตินา	^[12]
1968	อาร์เจนตินา	เอสตูเดียนเตส	1–1	แมนเชสเตอร์ยูไนเต็ด	อังกฤษ	โอลด์แทรฟฟอร์ด	แมนเชสเตอร์, อังกฤษ	^[12]
1969	อิตาลี	เอซี มิลาน	3–0	เอสตูเดียนเตส	อาร์เจนตินา	ซานซีโร	มิลาน, อิตาลี	^[13]
1969	อิตาลี	เอซี มิลาน	1–2	เอสตูเดียนเตส	อาร์เจนตินา	ลาบอมโบเนรา	บัวโนสไอเรส, อาร์เจนตินา	^[13]
1970	เนเธอร์แลนด์	ไฟเยอโนร์ด	2–2	เอสตูเดียนเตส	อาร์เจนตินา	ลาบอมโบเนรา	บัวโนสไอเรส, อาร์เจนตินา	^[14]
1970	เนเธอร์แลนด์	ไฟเยอโนร์ด	1–0	เอสตูเดียนเตส	อาร์เจนตินา	เดอเกยป์	ร็อตเตอร์ดัม, เนเธอร์แลนด์	^[14]
1971	อุรุกวัย	นาซิโอนัล	1–1	ปานาซีไนโกส^#1	กรีซ	กาไรสกากิส	ไพรีอัส, กรีซ	^[15]
1971	อุรุกวัย	นาซิโอนัล	2–1	ปานาซีไนโกส^#1	กรีซ	เอสตาดิโอเซนเตนาริโอ	มอนเตวิเดโอ, อุรุกวัย	^[15]
1972	เนเธอร์แลนด์	อายักซ์	1–1	อินเดเปนดิเอนเต	อาร์เจนตินา	ลาโดเบลบิเซรา	อาเบยาเนดา, อาร์เจนตินา	^[16]
1972	เนเธอร์แลนด์	อายักซ์	3–0	อินเดเปนดิเอนเต	อาร์เจนตินา	โอลิมปิก (อัมสเตอร์ดัม)	อัมสเตอร์ดัม, เนเธอร์แลนด์	^[16]
1973	อาร์เจนตินา	อินเดเปนดิเอนเต	1–0	ยูเวนตุส^#2	อิตาลี	สตาดีโอโอลิมปีโก	โรม, อิตาลี	^[17]
1973	ไม่มีการแข่งขันนัดที่สอง อินเดเปนดิเอนเต เป็นทีมชนะเลิศ							^[17]
1974	สเปน	อัตเลติโกเดมาดริด^#3	0–1	อินเดเปนดิเอนเต	อาร์เจนตินา	ลาโดเบลบิเซรา	อาเบยาเนดา, อาร์เจนตินา	^[18]
1974	สเปน	อัตเลติโกเดมาดริด^#3	2–0	อินเดเปนดิเอนเต	อาร์เจนตินา	บิเซนเต กัลเดรอน	มาดริด, สเปน	^[18]
1975	ไบเอิร์นมิวนิก และ อินเดเปนดิเอนเต ไม่มีวันเวลากำหนดการแข่งขันที่พบกันได้							^[19]
1976	เยอรมนีตะวันตก	ไบเอิร์นมิวนิก	2–0	กรูเซย์รู	บราซิล	โอลึมพีอาชตาดีอ็อน	มิวนิก, เยอรมนีตะวันตก	^[20]
1976	เยอรมนีตะวันตก	ไบเอิร์นมิวนิก	0–0	กรูเซย์รู	บราซิล	มีเนย์เรา	เบโลโอรีซอนชี, บราซิล	^[20]
1977	อาร์เจนตินา	โบกายูนิออร์ส	2–2	โบรุสซีอาเมินเชินกลัทบัค^#4	เยอรมนีตะวันตก	ลาบอมโบเนรา	บัวโนสไอเรส, อาร์เจนตินา	^[21]
1977	อาร์เจนตินา	โบกายูนิออร์ส	3–0	โบรุสซีอาเมินเชินกลัทบัค^#4	เยอรมนีตะวันตก	วิลท์พาร์คชตาดีอ็อน	คาลส์รูเออ, เยอรมนีตะวันตก	^[21]
1978	ลิเวอร์พูล และ โบกายูนิออร์ส ปฏิเสธที่จะแข่งขันกัน							^[19]
1979	ปารากวัย	โอลิมเปีย	1–0	มัลเมอ เอฟเอฟ^#5	สวีเดน	มัลเมอ	มัลเมอ, สวีเดน	^[22]
1979	ปารากวัย	โอลิมเปีย	2–1	มัลเมอ เอฟเอฟ^#5	สวีเดน	เดเฟนโซเรสเดลชาโก	อาซุนซีออน, ปารากวัย	^[22]
1980	อุรุกวัย	นาซิโอนัล	1–0	นอตทิงแฮมฟอเรสต์	อังกฤษ	โอลิมปิก (โตเกียว)	โตเกียว, ญี่ปุ่น	^[23]
1981	บราซิล	ฟลาเม็งกู	3–0	ลิเวอร์พูล				^[24]
1982	อุรุกวัย	เปญญาโรล	2–0	แอสตันวิลลา				^[25]
1983	บราซิล	เกรมียู	2–1 (ต่อเวลา)	ฮัมบวร์ค	เยอรมนีตะวันตก			^[26]
1984	อาร์เจนตินา	อินเดเปนดิเอนเต	1–0	ลิเวอร์พูล	อังกฤษ			^[27]
1985	อิตาลี	ยูเวนตุส	2–2 (ต่อเวลา) 4–2 (ลูกโทษ)	อาร์เฆนติโนสยูนิออร์ส	อาร์เจนตินา			^[28]
1986	อาร์เจนตินา	ริเบร์เปลต	1–0	เรดสตาร์ เบลเกรด	โรมาเนีย			^[29]
1987	โปรตุเกส	โปร์ตู	2–1 (ต่อเวลา)	เปญญาโรล	อุรุกวัย			^[30]
1988	อุรุกวัย	นาซิโอนัล	2–2 (ต่อเวลา) 7–6 (ลูกโทษ)	เปเอสเฟ ไอนด์โฮเฟิน	เนเธอร์แลนด์			^[31]
1989	อิตาลี	เอซี มิลาน	1–0 (ต่อเวลา)	อัตเลติโกนาซิโอนัล	โคลอมเบีย			^[32]
1990	อิตาลี	เอซี มิลาน	3–0	โอลิมเปีย	ปารากวัย			^[33]
1991	ยูโกสลาเวีย	เรดสตาร์ เบลเกรด	3–0	โกโล-โกโล	ชิลี			^[34]
1992	บราซิล	เซาเปาลู	2–1	บาร์เซโลนา	สเปน			^[35]
1993	บราซิล	เซาเปาลู	3–2	เอซี มิลาน^#6	อิตาลี			^[36]
1994	อาร์เจนตินา	เบเลซ ซาร์สฟิลด์	2–0	เอซี มิลาน	อิตาลี			^[37]
1995	เนเธอร์แลนด์	อายักซ์	0–0 (ต่อเวลา) 4–3 (ลูกโทษ)	อาแลเกร็งซี	บราซิล			^[38]
1996	อิตาลี	ยูเวนตุส	1–0	ริเบร์เปลต	อาร์เจนตินา			^[39]
1997	เยอรมนี	โบรุสซีอาดอร์ทมุนท์	2–0	กรูเซย์รู	บราซิล			^[40]
1998	สเปน	เรอัลมาดริด	2–1	วัชกู ดา กามา				^[41]
1999	อังกฤษ	แมนเชสเตอร์ยูไนเต็ด	1–0	ปัลเมย์รัส				^[42]
2000	อาร์เจนตินา	โบกายูนิออร์ส	2–1	เรอัลมาดริด	สเปน			^[43]
2001	เยอรมนี	ไบเอิร์นมิวนิก	1–0 (ต่อเวลา)	โบกายูนิออร์ส	อาร์เจนตินา			^[44]
2002	สเปน	เรอัลมาดริด	2–0	โอลิมเปีย	ปารากวัย	อินเตอร์เนชันแนลสเตเดียม	โยโกฮามะ, ญี่ปุ่น	^[45]
2003	อาร์เจนตินา	โบกายูนิออร์ส	1–1 (ต่อเวลา) 3–1 (ลูกโทษ)	เอซี มิลาน	อิตาลี			^[46]
2004	โปรตุเกส	โปร์ตู	0–0 (ต่อเวลา) 8–7 (ลูกโทษ)	ออนเซกัลดัส	โคลอมเบีย			^[47]

ทำเนียบผู้ชนะเลิศ

ชนะเลิศ (จำแนกตามสโมสร)

สโมสร	ชนะเลิศ	รองชนะเลิศ	ปีชนะเลิศ	ปีรองชนะเลิศ
เอซี มิลาน	3	4	1969, 1989, 1990	1963, 1993, 1994, 2003
เปญญาโรล	3	2	1961, 1966, 1982	1960, 1987
เรอัลมาดริด	3	2	1960, 1998, 2002	1966, 2000
โบกายูนิออร์ส	3	1	1977, 2000, 2003	2001
นาซิโอนัล	3	—	1971, 1980, 1988	—
อินเดเปนดิเอนเต	2	4	1973, 1984	1964, 1965, 1972, 1974
ยูเวนตุส	2	1	1985, 1996	1973
ซังตุส	2	—	1962, 1963	—
อินเตอร์มิลาน	2	—	1964, 1965	—
เซาเปาลู	2	—	1992, 1993	—
อายักซ์	2	—	1972, 1995	—
ไบเอิร์นมิวนิก	2	—	1976, 2001	—
โปร์ตู	2	—	1987, 2004	—
เอสตูเดียนเตส	1	2	1968	1969, 1970
โอลิมเปีย	1	2	1979	1990, 2002
อาแลเกร็งซี	1	1	1983	1995
ริเบร์เปลต	1	1	1986	1996
แมนเชสเตอร์ยูไนเต็ด	1	1	1999	1968
ราซินกลุบ	1	—	1967	—
ไฟเยอโนร์ด	1	—	1970	—
อัตเลติโกเดมาดริด	1	—	1974	—
ฟลาเม็งกู	1	—	1981	—
เรดสตาร์ เบลเกรด	1	—	1991	—
เบเลซ ซาร์สฟิลด์	1	—	1994	—
โบรุสซีอาดอร์ทมุนท์	1	—	1997	—
ไบฟีกา	—	2	—	1961, 1962
ลิเวอร์พูล	—	2	—	1981, 1984
กรูเซย์รู	—	2	—	1976, 1997
เซลติก	—	1	—	1967
ปานาซีไนโกส	—	1	—	1971
โบรุสซีอาเมินเชินกลัทบัค	—	1	—	1977
มัลเมอ เอฟเอฟ	—	1	—	1979
นอตทิงแฮมฟอเรสต์	—	1	—	1980
แอสตันวิลลา	—	1	—	1982
ฮัมบัวร์เกอร์ เอ็สเฟา	—	1	—	1983
อาร์เฆนติโนสยูนิออร์ส	—	1	—	1985
สเตอัวบูคูเรสตี	—	1	—	1986
เปเอสเฟ ไอนด์โฮเฟิน	—	1	—	1988
อัตเลติโกนาซิโอนัล	—	1	—	1989
โกโล-โกโล	—	1	—	1991
บาร์เซโลนา	—	1	—	1992
วัชกู ดา กามา	—	1	—	1998
ปัลเมย์รัส	—	1	—	1999
ออนเซกัลดัส	—	1	—	2004

ชนะเลิศ (จำแนกตามชาติ)

ชาติ	ชนะเลิศ	รองชนะเลิศ	ทีมชนะเลิศ	ปีที่ชนะเลิศ
อาร์เจนตินา	9	9	โบกายูนิออร์ส, อินเดเปนดิเอนเต, เอสตูเดียนเตส, ริเบร์เปลต, ราซินกลุบ, เบเลซ ซาร์สฟิลด์	1967, 1968, 1973, 1977, 1984, 1986, 1994, 2000, 2003
อิตาลี	7	5	เอซี มิลาน, ยูเวนตุส, อินเตอร์มิลาน	1964, 1965, 1969, 1985, 1989, 1990, 1996
บราซิล	6	5	ซังตุส, เซาเปาลู, อาแลเกร็งซี, ฟลาเม็งกู	1962, 1963, 1981, 1983, 1992, 1993
อุรุกวัย	6	2	เปญญาโรล, นาซิโอนัล	1961, 1966, 1971, 1980, 1982, 1988
สเปน	4	3	เรอัลมาดริด, อัตเลติโกเดมาดริด	1960, 1974, 1998, 2002
เยอรมนี	3	2	ไบเอิร์นมิวนิก, โบรุสซีอาดอร์ทมุนท์	1976, 1997, 2001
เนเธอร์แลนด์	3	1	อายักซ์, ไฟเยอโนร์ด	1970, 1972, 1995
โปรตุเกส	2	2	โปร์ตู	1987, 2004
อังกฤษ	1	5	แมนเชสเตอร์ยูไนเต็ด	1999
ปารากวัย	1	2	โอลิมเปีย	1979
ยูโกสลาเวีย	1	—	เรดสตาร์ เบลเกรด	1991
โคลอมเบีย	—	2	—	—
สกอตแลนด์	—	1	—	—
กรีซ	—	1	—	—
สวีเดน	—	1	—	—
โรมาเนีย	—	1	—	—
ชิลี	—	1	—	—