ฟุตบอลทีมชาติโบลิเวีย

โบลิเวีย
ฉายา	ลาเบร์เด ("พวกสีเขียว")
สมาคม	สหพันธ์ฟุตบอลโบลิเวีย (เอเฟเบเอเฟ)
สมาพันธ์	คอนเมบอล (อเมริกาใต้)
หัวหน้าผู้ฝึกสอน	เซซาร์ ฟาริอัส
กัปตัน	มาร์เซโล โมเรโน
ติดทีมชาติสูงสุด	โรนัลด์ รัลเดส (102)
ทำประตูสูงสุด	มาร์เซโล โมเรโน (25)
สนามเหย้า	สนามกีฬาเอร์นันโด ซิเลส
รหัสฟีฟ่า	BOL
สีชุดเหย้า	สีชุดเยือน
อันดับฟีฟ่า
อันดับปัจจุบัน	85 1 (4 เมษายน 2024)
อันดับสูงสุด	18 (กรกฎาคม ค.ศ. 1997)
อันดับต่ำสุด	115 (ตุลาคม ค.ศ. 2011)
เกมระดับนานาชาติครั้งแรก
	ชิลี 7–1 โบลิเวีย ; (ซานเตียโก ชิลี; 12 ตุลาคม 1926)
ชนะสูงสุด
	โบลิเวีย 7–0 เวเนซุเอลา ; (ลาปาซ โบลิเวีย; 22 สิงหาคม 1993) ; โบลิเวีย 9–2 เฮติ ; (ลาปาซ โบลิเวีย; 3 มีนาคม 2000)
แพ้สูงสุด
	อุรุกวัย 9–0 โบลิเวีย ; (ลิมา เปรู; 6 พฤศจิกายน 1927) ; บราซิล 10–1 โบลิเวีย ; (เซาเปาลู บราซิล; 10 เมษายน 1949)
ฟุตบอลโลก
เข้าร่วม	3 (ครั้งแรกใน 1930)
ผลงานดีที่สุด	รอบแบ่งกลุ่ม (1930, 1950, 1994)
โกปาอาเมริกา
เข้าร่วม	27 (ครั้งแรกใน 1926)
ผลงานดีที่สุด	ชนะเลิศ (1963)
คอนเฟเดอเรชันส์คัพ
เข้าร่วม	1 (ครั้งแรกใน 1999)
ผลงานดีที่สุด	รอบแบ่งกลุ่ม (1999)
โบลิวาเรียนเกมส์

ฟุตบอลทีมชาติโบลิเวีย (สเปน: Selección de fútbol de Bolivia) หรือรู้จักกันในชื่อ ลาเบร์เด (La Verde) เป็นทีมฟุตบอลตัวแทนของประเทศโบลิเวีย ก่อตั้งขึ้นใน ค.ศ. 1926 ดำเนินการโดยสหพันธ์ฟุตบอลโบลิเวีย (Federación Boliviana de Fútbol, FBF) และเป็นหนึ่งใน 10 ชาติสมาชิกของสมาพันธ์ฟุตบอลอเมริกาใต้หรือคอนเมบอล

โบลิเวียเคยเข้าร่วมแข่งขันฟุตบอลโลก 3 ครั้งในปี 1930, 1950 และ 1994 โดยในครั้งหลังสุด พวกเขาพ่ายแพ้ต่อแชมป์เก่าอย่างเยอรมนีในนัดเปิดสนาม 1–0 โบลิเวียไม่เคยผ่านรอบแรกของฟุตบอลโลกเลย และทำได้เพียงประตูเดียวในรายการแข่งขันนี้ อย่างไรก็ตาม พวกเขาชนะเลิศโกปาอาเมริกาหนึ่งสมัยที่จัดขึ้นในประเทศตัวเองเมื่อปี 1963 และจบอันดับรองชนะเลิศในเมื่อปี 1997 ซึ่งจัดขึ้นที่ประเทศตัวเองเช่นกัน ในโกปาอาเมริกา 2015 พวกเขาผ่านเข้าสู่รอบก่อนรองชนะเลิศของรายการนี้เป็นครั้งแรกนับตั้งแต่ ค.ศ. 1997 หลังจากที่สามารถเอาชนะเอกวาดอร์ไปได้ 3–2 นอกจากนี้ ยังเป็นการชนะคู่แข่งในรายการนี้เป็นครั้งแรกของพวกเขานับตั้งแต่วันที่ 28 มิถุนายน ค.ศ. 1997 ที่พวกเขาเอาชนะเม็กซิโกในรอบรองชนะเลิศไปได้ 1–0^[3]

ประวัติ

ทีมฟุตบอลของโบลิเวียลงแข่งขันทางการครั้งแรกใน ค.ศ. 1926 หนึ่งปีภายหลังการก่อตั้งสหพันธ์ฟุตบอลโบลิเวีย และได้เข้าเป็นสมาชิกของสหพันธ์ฟุตบอลนานาชาติในปีนั้น การแข่งขันรายการแรกของพวกเขาคือโกปาอาเมริกาที่ประเทศชิลี พวกเขาลงแข่งกับชิลีในนัดแรกวันที่ 12 ตุลาคม ค.ศ. 1926 และแม้จะทำประตูขึ้นนำไปก่อนแต่การแข่งขันจบลงด้วยความพ่ายแพ้ด้วยผลประตู 1–7 และพวกเขาแพ้ในการแข่งขันสามนัดถัดมาต่ออาร์เจนตินา (0–5), ปารากวัย (1–6) และอุรุกวัย (0–6)^[4]

โบลิเวียเป็นหนึ่งในประเทศที่ได้รับเชิญให้เข้าร่วมการแข่งขันฟุตบอลโลกสมัยแรกใน ค.ศ. 1930 ที่อุรุกวัยเป็นเจ้าภาพ โดยอยู่ในกลุ่มที่สองซึ่งพวกเขาแพ้ต่อยูโกสลาเวียและบราซิล ณ สนามเอสตาดีโอ เซนเตนารีโอ ด้วยผลประตู 0–4 ทั้งสองนัด^[5] โดยการแข่งขันกับยูโกสลาเวียถือเป็นการแข่งขันกับทีมชาติจากนอกทวีปอเมริกาใต้เพียงครั้งเดียวของพวกเขามาจนถึง ค.ศ. 1972^[6] โบลิเวียลงแข่งขันฟุตบอลโลก 1950 โดยได้สิทธิ์จากการที่อาร์เจนตินาถอนตัวจากรายการ การแข่งขันเพียงนัดเดียวของพวกเขาจบลงด้วยความปราชัยต่ออุรุกวัยขาดลอย 0–8 ณ เบลูโอรีซองชี^[7] ความสำเร็จสูงสุดในประวัติศาสตร์ของทีมชาติโบลิเวียเกิดขึ้นในรายการโกปาอเมริกา 1963 ซึ่งพวกเขาเป็นเจ้าภาพ และชนะเลิศโดยไม่แพ้ทีมใด เป็นอันดับหนึ่งจากจำนวนเจ็ดทีม และเสมอไปเพียงหนึ่งนัดจากการเสมอเอกวาดอร์ด้วยผลประตู 4–4 ในนัดแรก โดยโบลิเวียได้เปรียบประเทศอื่น ๆ ในการแข่งขันจากการที่พวกเขาคุ้นเคยกับสภาพภูมิประเทศที่เป็นภูเขาสูง^[8] แต่พวกเขาจบอันดับสุดท้ายในการแข่งขันครั้งถัดมาที่อุรุกวัย ค.ศ. 1967 โดยจบอันดับสุดท้ายในบรรดาหกทีม ด้วยผลงานเสมอหนึ่งและแพ้สี่นัด โดยผลการแข่งขันรายการนี้ถือว่าเหนือความคาดหมาย เนื่องจากพวกเขาเป็นทีมแชมป์เก่า

ในทศวรรษต่อมา โบลิเวียเริ่มเน้นการพัฒนาระบบเยาวชน โดยการสร้างศูนย์ฝึกชื่อดังในเมือง ซานตา ครูซ เด ลา เซียร์รา ในปี 1978 ซึ่งเป็นโรงเรียนฟุตบอลที่พัฒนาผู้เล่นอย่าง มาร์โก เอตเชเวอร์รี, เอร์วิน ซันเชซ และลุยส์ กริสตัลโด ภายใต้การคุมทีมของซาบิเอร์ อัซการ์โกร์ตา ผู้ฝึกสอนชาวสเปน โบลิเวียเป็นทีมแรกที่เอาชนะบราซิลในรอบคัดเลือกฟุตบอลโลก 1994 ณ เมืองลาปาซด้วยผลประตู 2–0 และผ่านเข้าสู่รอบสุดท้ายโดยจบอันดับสองเป็นรองเพียงบราซิล และมีผลงานโดดเด่นจากการเอาชนะเวเนซุเอลาทั้งสองนัดด้วยผลประตู 7–0 และ 7–1^[9] พวกเขาพบกับทีมแชมป์เก่าอย่างเยอรมนีในนัดแรกของรอบแบ่งกลุ่ม ณ สนามโซลเจอร์ฟีลด์ซึ่งจบลงด้วยความพ่ายแพ่ 0–1 จากประตูปัญหาของเยือร์เกิน คลีนส์มันที่ดูเหมือนจะล้ำหน้า ตามด้วยการเสมอเกาหลีใต้ด้วยผล 0–0 และปิดท้ายด้วยความพ่ายแพ้ต่อสเปน 1–3 โดยผู้ทำประตูของโบลิเวียได้แก่ เอร์วิน ซันเชซ ถือเป็นประตูแรกของโบลิเวียในการแข่งขันรอบสุดท้าย^[10]

ต่อมา โบลิเวียลงแข่งขันโกปาอเมริกา 1995 ที่อุรุกวัยด้วยการคุมทีมของอันโตนีโอ โลเปซ พวกเขาเข้าสู่รอบก่อนรองชนะเลิศได้เป็นครั้งแรกนับตั้งแต่คว้าแชมป์ได้ใน ค.ศ. 1963 ด้วยผลงานชนะ, เสมอ และแพ้อย่างละหนึ่งนัดในรอบแบ่งกลุ่ม ก่อนจะแพ้ทีมเจ้าภาพในรอบต่อมา แม้จะทำผลงานในภาพรวมได้น่าพึงพอใจ ทว่าโลเปซก็ถูกปลดก่อนการแข่งขันใน ค.ศ. 1997 และถูกแทนที่โดยดูชัน ดราชกอวิชจากมอนเตเนโกร โดยในปีนี้ถือเป็นครั้งที่สองที่โบลิเวียเป็นเจ้าภาพซึ่งพวกเขาเข้าชิงชนะเลิศได้อีกครั้ง เช่นเดียวกับการเป็นเจ้าภาพในครั้งแรก แต่ในครั้งนี้จบลงด้วยการแพ้ต่อบราซิล 1–3 ได้เพียงรองแชมป์ โบลิเวียมีส่วนร่วมในการแข่งขันฟีฟ่าคอนเฟเดอเรชันส์คัพเพียงครั้งเดียวใน ค.ศ. 1999 โดยจบอันดับสามของกลุ่มจากการเสมออียิปต์และซาอุดีอาระเบีย และแพ้เจ้าภาพอย่างเม็กซิโกในนัดสุดท้ายด้วยผลประตู 0–1 ต่อมา ในโกปาอาเมริกา 2015 ที่ชิลีด้วยการคุมทีมของเมาริซิโอ โซเรีย พวกเขาผ่านรอบแบ่งกลุ่มด้วยการมีสี่คะแนน โดยเสมอเม็กซิโก 0–0, ชนะเอกวาดอร์ 3–2 และแม้จะแพ้เจ้าภาพในนัดสุดท้ายขาดลอย 0–5 พวกเขายังจบอันดับสองของกลุ่มเอ ก่อนจะยุติเส้นทางในรอบก่อนรองชนะเลิศโดยแพ้เปรู 1–3 ผู้ทำประตูของโบลิเวียได้แก่ มาร์เซโล มาร์ตินส์ โมเรโน

ในการแข่งขันโกปาอาเมริกาเซนเตนาริโอ 2016 ที่สหรัฐอเมริกา โบลิเวียทำผลงานย่ำแย่ด้วยการแพ้รวดสามนัด นำไปสู่การประกาศเจตนารมณ์ในการปฏิวัติโครงสร้างด้านฟุตบอลในประเทศใหม่ทั้งหมด โดย เฟอร์นานโด กอสตา ซาร์เมียนโต ประธานสหพันธ์คนใหม่ใน ค.ศ. 2021 เขาตั้งเป้าที่จะสร้างระบบฟุตบอลโบลิเวียขึ้นมาใหม่ให้มีความเป็นมืออาชีพมากขึ้น^[11] ในวันที่ 28 มีนาคม ค.ศ. 2023 โบลิเวียสามารถบุกไปเอาชนะทีมชาติที่เคยลงแข่งขันฟุตบอลโลกได้เป็นครั้งแรกในศตวรรษที่ 21 โดยเอาชนะซาอุดีอาระเบียด้วยผลประตู 2–1 ณ เมืองญิดดะฮ์

อ้างอิง

แหล่งข้อมูลอื่น

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]

[11]