Ар-дэко
Ар-дэко (фр.: art déco) — уплывовая плынь у выяўленчым і дэкаратыўным мастацтве першай паловы XX стагоддзя, якая ўпершыню з'явілася ў Францыі ў 1920-х гадах, а затым стала папулярна ў 1930—1940-я гады ў міжнародным маштабе.[2] Выявілася ў асноўным у архітэктуры, модзе, жывапісе і перастала быць актуальнай у перыяд пасля Другой сусветнай вайны. Гэта эклектычны стыль, які ўяўляе сабой сінтэз мадэрнізму і неакласіцызму. Стыль ар-дэко таксама мае значны ўплыў такіх мастацкіх кірункаў, як кубізм, канструктывізм і футурызм.
| Ар-дэко | |
|---|---|
| Дата заснавання / стварэння | 1910-я і 1925 |
 | |
| Звязаная асоба | Cassandre[d][1], Эжэн Грасэ, Жорж Брак і Поль Сезан |
| Сфера дзейнасці | дэкаратыўна-прыкладное мастацтва, архітэктура, дызайн інтэр'еру[d], індустрыяльны дызайн[d], мода і graphic arts[d] |
| Названа ад | International Exhibition of Modern Decorative and Industrial Arts[d] |
| Краіна | |
| Папярэдні ў спісе | мадэрн |
| Быў натхнёны | Société des artistes décorateurs[d], кубізм, канструктывізм, функцыяналізм, мадэрнізм, футурызм, Эжэн Грасэ, Жорж Брак і Поль Сезан |
 Медыяфайлы на Вікісховішчы | |
.svg){kind=small}
Адметныя рысы — строгая заканамернасць, смелыя геаметрычныя формы, этнічныя геаметрычныя ўзоры, афармленне ў паўтонах, адсутнасць яркіх кветак у афармленні, пры гэтым пярэстыя арнаменты, раскоша, шык, дарагія, сучасныя матэрыялы (слановая костка, кракадзілавая скура, алюміній, рэдкія пароды дрэва, срэбра). У ЗША, Нідэрландах, Францыі і некаторых іншых краінах ар-дэко паступова эвалюцыянаваў у бок функцыяналізму.