Луі дэ Бройль

Нарадзіўся ў арыстакратычнай сям'і герцагскага тытулу. Вывучаў гісторыю, затым звярнуўся да матэматыкі і фізікі. У час вайны, 4 гады служыў салдатам у радыёсувязі. Пасля, працягваў даследаванні ў агульнай фізіцы.

Дзякуючы тлумачэнням Эйнштэйна — фотаэфекту і тлумачэнню эфекту выпраменьвання абсалютна чорнага цела Макса Планка, дэ Бройль у сваёй доктарскай дысертацыі ў 1924 г. прадставіў гіпотэзу электронных хваль і выказаў здагадку, што да руху электрона трэба далучыць яшчэ адну ўласцівасць — уласцівасць хваль. Гэтая здагадка спачатку выклікала ў навуковай грамадскасці насмешкі, аднак яго тэорыя была пацверджана Цэймерам і Клінтанам Дэвісанам у 1927 г. У эксперыменце, які даказаў дыфракцыю электронаў у крышталях, дзе дыфракцыйны малюнак сведчыў аб хвалепадобнай прыродзе электронаў. З-за гэтае адкрыццё дэ Бройлю была прысуджана Нобелеўская прэмія.

Таксама гіпотэза дэ Бройля стала адным з асноўных пастулатаў новай квантавай механікі.

Даўжыня хвалі дэ Бройля

${\displaystyle \lambda ={\frac {h}{p}}={\frac {h}{\gamma mv}}={\frac {h}{mv}}{\sqrt {1-{\frac {v^{2}}{c^{2}}}}},}$

дзе ${\displaystyle \lambda }$  — даўжыня хвалі, h — пастаянная Планка, p — імпульс, m — маса спакою часціцы, c — скорасць святла, v — скорасць часціцы, γ — множнік Лорэнца.

• Recherches sur la théorie des quanta (Researches on the quantum theory), Thesis, Paris, 1924.
• Ondes et mouvements (Waves and Motions). Paris: Gauthier-Villars, 1926.
• Rapport au 5e Conseil de Physique Solvay. Brussels, 1927.
• La mécanique ondulatoire (Wave Mechanics). Paris: Gauthier-Villars, 1928.
• Matière et lumière (Matter and Light). Paris: Albin Michel, 1937.
• Une tentative d'interprétation causale et non linéaire de la mécanique ondulatoire: la théorie de la double solution. Paris: Gauthier-Villars, 1956.
  • English translation: Non-linear Wave Mechanics: A Causal Interpretation. Amsterdam: Elsevier, 1960.
• Sur les sentiers de la science (On the Paths of Science).
• Introduction à la nouvelle théorie des particules de M. Jean-Pierre Vigier et de ses collaborateurs. Paris: Gauthier-Villars, 1961. Paris: Albin Michel, 1960.
  • English translation: Introduction to the Vigier Theory of elementary particles. Amsterdam: Elsevier, 1963.
• Étude critique des bases de l'interprétation actuelle de la mécanique ondulatoire. Paris: Gauthier-Villars, 1963.
  • English translation: The Current Interpretation of Wave Mechanics: A Critical Study. Amsterdam, Elsevier, 1964.
• Certitudes et incertitudes de la science (Certitudes and Incertitudes of Science). Paris: Albin Michel, 1966.