Ασιατικοί Αγώνες

Πριν τη δημιουργία

Οι Αγώνες Πρωταθλήματος Άπω Ανατολής υπήρξαν πριν από τους Ασιατικούς Αγώνες, όπου τέθηκε το θέμα για πρώτη φορά το 1912 για μια τοποθεσία που καθορίστηκε μεταξύ της Ιαπωνίας, των Φιλιππίνων και της Κίνας. Οι εναρκτήριοι Αγώνες Πρωταθλήματος Άπω Ανατολής πραγματοποιήθηκαν στη Μανίλα το 1913 με 6 συμμετέχουσες χώρες. Πραγματοποιήθηκαν δέκα Αγώνες Πρωταθλήματος Άπω Ανατολής μέχρι το 1934. Ο Β΄ Σινοϊαπωνικός πόλεμος το 1934 και η επιμονή της Ιαπωνίας να συμπεριλάβει την Αυτοκρατορία Μαντσουκούο ως ανταγωνιστικό έθνος στους Αγώνες, έφερε την Κίνα να ανακοινώσει την απόσυρσή της από τη συμμετοχή. Οι Αγώνες Πρωταθλήματος Άπω Ανατολής που είχαν προγραμματιστεί για το 1938 ακυρώθηκαν και η διοργάνωση καταργήθηκε.^[5]

Δημιουργία

Μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, η κυριαρχία ήρθε σε αρκετές περιοχές της Ασίας. Πολλές από αυτές τις χώρες προσπάθησαν να επιδείξουν ασιατικές ικανότητες χωρίς βία. Στους Θερινούς Ολυμπιακούς Αγώνες του 1948 στο Λονδίνο, ξεκίνησε μια συζήτηση μεταξύ της Κίνας και των Φιλιππίνων για να αποκατασταθεί η ιδέα των Αγώνων της Άπω Ανατολής. Ο Γκουρού Ντατ Σοντχί, εκπρόσωπος της Ινδίας στην Διεθνή Ολυμπιακή Επιτροπή, πίστευε ότι η αναβίωση των Αγώνων της Άπω Ανατολής θα έδειχνε επαρκώς το πνεύμα της ενότητας και του επιπέδου των επιτευγμάτων που έλαβαν χώρα στα ασιατικά αθλήματα. Πρότεινε την ιδέα μίας νέας διοργάνωσης - που ήταν οι Ασιατικοί Αγώνες. Η Ασιατική Αθλητική Ομοσπονδία τελικά θα σχηματιζόταν. Συγκροτήθηκε μια προπαρασκευαστική επιτροπή για τη σύνταξη του χάρτη αυτού του νέου οργάνου. Στις 13 Φεβρουαρίου 1949, η Ασιατική Αθλητική Ομοσπονδία εγκαινιάστηκε επίσημα στο Νέο Δελχί και ανακοινώθηκε ως η πρώτη οικοδέσποινα πόλη για τους Αγώνες του 1950.^[6][7]

Κρίση, αναδιοργάνωση, επέκταση

Το 1962, οι Αγώνες επλήγησαν από πολλές κρίσεις. Η χώρα υποδοχής, Ινδονησία, αρνήθηκε να επιτρέψει τη συμμετοχή του Ισραήλ και της Ταϊβάν λόγω πολιτικών και θρησκευτικών ζητημάτων. Η ΔΟΕ θα τερμάτιζε τη χορηγία της στους Αγώνες και την ένταξη της Ινδονησίας στην ΔΟΕ.^[8] Η Ασιατική Συνομοσπονδία Ποδοσφαίρου (ΑΣΠ),^[9] η Διεθνής Ομοσπονδία Στίβου (IAAF) και η Διεθνής Ομοσπονδία Άρσης Βαρών (IWF), αφαίρεσαν επίσης την αναγνώριση τους για τους Αγώνες.^[10][11]

Η Νότια Κορέα απέσυρε το σχέδιό της να φιλοξενήσει τους Ασιατικούς Αγώνες του 1970 λόγω κρίσης εθνικής ασφάλειας, με τον κύριο λόγο να οφειλόταν σε οικονομική κρίση. Η προηγούμενη οικοδέσποινα, η Ταϊλάνδη, θα φιλοξενούσε τους Αγώνες στην Μπανγκόκ, χρησιμοποιώντας χρήματα που μεταφέρθηκαν από τη Νότια Κορέα.^[12] Ζητήθηκε από την Ιαπωνία να τους φιλοξενήσει, αλλά απέρριψε την ευκαιρία καθώς είχε ήδη δεσμευτεί για το Expo '70 στην Όσακα.^[13] Αυτή η έκδοση σηματοδότησε την εναρκτήρια τηλεοπτική μετάδοση των Αγώνων, παγκοσμίως.^[14] Στην Τεχεράνη, το 1974, οι Αγώνες αναγνώρισαν επίσημα τη συμμετοχή της Κίνας, της Βόρειας Κορέας και της Μογγολίας. Επιτράπηκε στο Ισραήλ να συμμετάσχει παρά την αντίθεση από τον αραβικό κόσμο, ενώ η Ταϊβάν επετράπη να συνεχίσει να συμμετέχει (ως «Κινεζική Ταϊπέι») αν και το καθεστώς της καταργήθηκε σε γενική συνέλευση στις 16 Νοεμβρίου 1973 από την Ομοσπονδία Αγώνων.^[15]

Πριν από τους Αγώνες του 1978, το Πακιστάν απέσυρε το σχέδιό του να φιλοξενήσει τους Αγώνες του 1975 λόγω οικονομικής κρίσης και πολιτικών ζητημάτων.^[16] Η Ταϊλάνδη προσφέρθηκε να του φιλοξενήσει και οι Αγώνες πραγματοποιήθηκαν στην Μπανγκόκ. Όπως το 1962, η συμμετοχή της Ταϊβάν και του Ισραήλ απορρίφθηκε από την Ομοσπονδίας Αγώνων, εν μέσω πολιτικών ζητημάτων και φόβων για την ασφάλεια.^[17] Αρκετά κυβερνητικά όργανα διαμαρτυρήθηκαν για την απαγόρευση. Η IAAF απείλησε να αποκλείσει τους συμμετέχοντες αθλητές από τους Θερινούς Ολυμπιακούς Αγώνες του 1980.^[18] Αρκετά έθνη αποσύρθηκαν πριν από την έναρξη των Αγώνων.^[19]

Αυτά τα γεγονότα οδήγησαν τις Εθνικές Ολυμπιακές Επιτροπές στην Ασία να αναθεωρήσουν το σύνταγμα της Ομοσπονδίας Ασιατικών Αγώνων. Το Ολυμπιακό Συμβούλιο της Ασίας ιδρύθηκε το Νοέμβριο του 1981, εξαιρουμένου του Ισραήλ.^[20] Η Ινδία είχε προγραμματιστεί να φιλοξενήσει τους Αγώνες του 1982 και το ΟΣΑ αποφάσισε να μην εγκαταλείψει το παλιό πρόγραμμα της ΟΑΑ. Η ΟΣΑ άρχισε επίσημα να επιβλέπει τους Αγώνες το 1986.^[21] Στους επόμενους Αγώνες, η Ταϊβάν (Δημοκρατία της Κίνας) έγινε δεκτή ξανά, υπό την πίεση της Λαϊκής Δημοκρατίας της Κίνας να συμμετάσχει ως Κινεζική Ταϊπέι.^[22]

Το 1994, οι Αγώνες περιελάμβαναν την πρώτη συμμετοχή των πρώην δημοκρατιών της Σοβιετικής Ένωσης: Καζακστάν, Κιργιστάν, Τατζικιστάν, Τουρκμενιστάν και Ουζμπεκιστάν. Ήταν οι πρώτοι αγώνες που πραγματοποιήθηκαν σε μια οικοδέσποινα χώρα εκτός της πρωτεύουσας.^[23] Ωστόσο, το Ιράκ αποκλείστηκε από τους Αγώνες λόγω του πολέμου του Περσικού Κόλπου του 1990. Η Βόρεια Κορέα μποϊκόταρε τους αγώνες λόγω πολιτικών ζητημάτων. Προκλήθηκε φθορά κατά την τελετή έναρξης των Αγώνων από το θάνατο του Ναρεσκουμάρ Αντικαρί, του αρχηγού της αντιπροσωπείας του Νεπάλ.^[24]

Οι Αγώνες του 1998 σηματοδότησαν την τέταρτη φορά που πραγματοποιήθηκαν οι Αγώνες στην Μπανγκόκ της Ταϊλάνδης Η τελετή έναρξης πραγματοποιήθηκε στις 6 Δεκεμβρίου. Οι προηγούμενες τρεις είχαν πραγματοποιηθεί στις 9 Δεκεμβρίου. Ο Βασιλιάς Πουμιπόν Αντουνιαντέτ άνοιξε τους Αγώνες. Η τελετή λήξης πραγματοποιήθηκε στις 20 Δεκεμβρίου (την ίδια ημερομηνία με όλους τους προηγούμενους Αγώνες που φιλοξένησε η Ταϊλάνδη).

Το Κίνημα Ασιατικών Αγώνων χρησιμοποιεί σύμβολα για να αντιπροσωπεύσει τα ιδανικά που περιλαμβάνονται στον χάρτη των Ασιατικών Αγώνων. Το σύνθημα των Ασιατικών Αγώνων είναι το «Ever Onward» («Πάντα προς τα Εμπρός») το οποίο σχεδιάστηκε και προτάθηκε από τον Γκουρού Ντατ Σοντχί κατά τη δημιουργία της Ομοσπονδίας Ασιατικών Αγώνων το 1949. Το σύμβολο των Ασιατικών Αγώνων είναι ένας λαμπερός ήλιος με κόκκινο χρώμα με 16 ακτίνες και ένας λευκός κύκλος στη μέση του δίσκου του που αντιπροσωπεύει το πάντα λαμπερό και ζεστό πνεύμα του ασιατικού λαού.

Μασκότ

Από τους Ασιατικούς Αγώνες του 1982 στο Νέο Δελχί της Ινδίας, οι Ασιατικοί Αγώνες είχαν μια μασκότ, συνήθως ένα ζώο που προέρχεται από την περιοχή ή περιστασιακά ανθρώπινες μορφές που αντιπροσωπεύουν την πολιτιστική κληρονομιά.

Και τα 45 μέλη του Ολυμπιακού Συμβουλίου της Ασίας (ΟΣΑ) έχουν δικαίωμα συμμετοχής στους Αγώνες.

Σύμφωνα με τη συμμετοχή στο ΟΣΑ, το διηπειρωτικό Καζακστάν συμμετέχει στους Ασιατικούς Αγώνες, αλλά η Αίγυπτος όχι, η οποία συμμετέχει στους Αφρικανικούς Αγώνες. Διάφορες χώρες που συμμετέχουν στους Ευρωπαϊκούς Αγώνες και όχι στους Ασιατικούς Αγώνες βρίσκονται εν μέρει ή πλήρως στην Ασία: Τουρκία, Ρωσία (τα κύρια μέρη της στην Ασία), Αζερμπαϊτζάν, Γεωργία (σχεδόν εντελώς στην Ασία), Κύπρος, Αρμενία, Ισραήλ (πλήρως στην Ασία).

Στην ιστορία, 46 Εθνικές Ολυμπιακές Επιτροπές (ΕΟΕ) έχουν στείλει αθλητές στους Αγώνες. Το Ισραήλ έχει αποκλειστεί από τους Αγώνες από το 1976, ο λόγος που αναφέρεται οφείλεται σε λόγους ασφαλείας.^[25] Το Ισραήλ ζήτησε να συμμετάσχει στους Αγώνες του 1982, αλλά το αίτημα απορρίφθηκε από τους διοργανωτές λόγω της σφαγής του Μονάχου.^[26] Το Ισραήλ είναι πλέον μέλος των Ευρωπαϊκών Ολυμπιακών Επιτροπών (ΕΟΕ) και συμμετέχει στους Ευρωπαϊκούς Αγώνες.

Η Ταϊβάν, η Παλαιστίνη, το Χονγκ Κονγκ και το Μακάο συμμετέχουν στους Ασιατικούς Αγώνες σύμφωνα με τη συμμετοχή τους στο ΟΣΑ. Λόγω της συνεχούς διφορούμενης πολιτικής κατάστασής της, η Ταϊβάν συμμετέχει στους Αγώνες υπό τη σημαία της Κινεζικής Ταϊπέι από το 1990. Το Μακό επιτρέπεται να αγωνιστεί στους Ασιατικούς Αγώνες, παρόλο που δεν αναγνωρίζεται από τη Διεθνή Ολυμπιακή Επιτροπή (ΔΟΕ) για συμμετοχή στους Ολυμπιακούς Αγώνες.

Το 2007, ο Πρόεδρος του ΟΣΑ, Σεΐχης Αχμέντ Αλ-Φαχάντ Αλ-Αχμέντ Αλ-Σαμπάχ, απέρριψε την πρόταση να επιτραπεί στην Αυστραλία να συμμετάσχει στους αγώνες. Δήλωσε ότι ενώ η Αυστραλία θα πρόσθετε αξία στους Ασιατικούς Αγώνες, θα ήταν άδικο για τις Εθνικές Ολυμπιακές Επιτροπές Ωκεανίας (ΕΟΕΩ).^[27] Όντας μέλος της ΕΟΕΩ, η Αυστραλία και η Νέα Ζηλανδία συμμετέχουν στους Ειρηνικούς Αγώνες από το 2015. Αυτή η πρόταση ξεκίνησε αναθερμάνθηκε το 2017 μετά τη συμμετοχή της Αυστραλίας στους Ασιατικούς Χειμερινούς Αγώνες του 2017, καθώς βρίσκονται σε συζητήσεις για να γίνει πλήρες μέλος των Ασιατικών Αγώνων από το 2022 ή το 2026.^[28] Ωστόσο, η Αυστραλιανή Ολυμπιακή Επιτροπή ανακοίνωσε ότι θα επιτραπεί στην Αυστραλία ένα μικρό σώμα αθλητών για τους Αγώνες του 2022, αρκεί η πρόκριση για τα αγωνίσματα Ολυμπιακών Αγώνων, όπως η καλαθοσφαίριση και η πετοσφαίριση, να είναι μέσω των προκριματικών της Ασίας.^[29]

Μόνο επτά χώρες, ονομαστικά η Ινδία, η Ινδονησία, η Ιαπωνία, οι Φιλιππίνες, η Σρι Λάνκα, η Σιγκαπούρη και η Ταϊλάνδη έχουν αγωνιστεί σε όλες τις εκδόσεις των αγώνων.

Ο μέσος όρος για των εκδηλώσεων των Ασιατικών Αγώνων είναι σχεδόν 260 εκδηλώσεις με 24 αθλήματα ανά έκδοση. Πενήντα ένα αθλήματα, που εκτείνονται σε 39 διαφορετικούς κλάδους και σχεδόν 400 εκδηλώσεις, έχουν συμμετάσχει στο πρόγραμμα Ασιατικών Αγώνων σε ένα σημείο ή άλλο, συμπεριλαμβανομένων των Αγώνων του 2018 στην Ινδονησία. Η έκδοση με τον μεγαλύτερο αριθμός εκδηλώσεων ήταν οι Αγώνες του 2010, όπου διεξήχθησαν 476 εκδηλώσεις σε 42 αθλήματα. Ο αριθμός των εκδηλώσεων ποικίλλει ανάλογα με την έκδοση και τις απαιτήσεις της τοπικής οργανωτικής επιτροπής, μαζί με εκείνες της χώρας υποδοχής. Το 2011, καθιερώθηκε ότι το πρόγραμμα των Αγώνων θα σέβεται τις ενδεχόμενες αλλαγές στο πρόγραμμα των Ολυμπιακών Αγώνων. Μαζί με αυτό, οκτώ εξαιρετικά δημοφιλή αθλήματα στην Ασία συμμετέχουν στο πρόγραμμα, καθώς και έως και 7 που επιλέγονται από την τοπική οργάνωση.^[30][31]

Αγωνίσματα

Από τις 46 Εθνικές Ολυμπιακές Επιτροπές που συμμετείχαν σε όλη την ιστορία των Αγώνων, 43 έθνη έχουν κερδίσει τουλάχιστον ένα μετάλλιο στη διοργάνωση, αφήνοντας τρία έθνη: Μπουτάν, Μαλδίβες και Ανατολικό Τιμόρ, χωρίς να έχουν κερδίσει μετάλλιο. 38 έθνη έχουν κερδίσει τουλάχιστον ένα χρυσό μετάλλιο (μόνο η Ιαπωνία και η Ινδία το έχουν κάνει σε κάθε διοργάνωση), ενώ η Ιαπωνία και η Κίνα έγιναν τα μόνα δύο έθνη στην ιστορία που εμφανίστηκαν ως γενικοί πρωταθλητές.^[32]

Θέση	Χώρα	Χρυσά	Αργυρά	Χάλκινα	Σύνολο
1	Κίνα (CHN)	1473	994	720	3187
2	Ιαπωνία (JPN)	1032	1037	985	3054
3	Νότια Κορέα (KOR)	745	663	827	2235
4	Ιράν (IRI)	179	181	197	557
5	Ινδία (IND)	155	201	316	672
6	Καζακστάν (KAZ)	155	158	244	557
7	Ταϊλάνδη (THA)	132	175	279	586
8	Βόρεια Κορέα (PRK)	110	144	179	433
9	Κινεζική Ταϊπέι (TPE)	99	144	276	519
10	Ινδονησία (INA)	91	120	235	446
Σύνολο (10 χώρες)		4171	3817	4258	12246

Το βραβείο Πολυτιμότερου Αθλητή εισήχθη στους Αγώνες του 1998 στην Μπανγκόκ της Ταϊλάνδης. Παρακάτω είναι η λίστα των νικητών:

Έτος	Αθλητής	Αθλημα	Παρ.
1998	Κότζι Ιτό	Στίβος	[33]
2002	Κόσουκε Κιτατζίμα	Κολύμβηση
2006	Παρκ Τάε-χουάν	Κολύμβηση	[34]
2010	Λιν Νταν	Αντιπτέριση	[35]
2014	Κόσουκε Χαγκίνο	Κολύμβηση	[36]
2018	Ρίκακο Ίκεϊ	Κολύμβηση	[37]

Στις 8 Νοεμβρίου 2012, το ΟΣΑ αποφάσισε στη 31η Γενική Συνέλευση στο Μακάο να δημιουργήσει μια ειδική πολυαθλητική εκδήλωση με την ονομασία Asian Games Centennial Festival για τον εορτασμό της 100ης επετείου των Ανατολικών Αγώνων (αργότερα έγιναν Αγώνες Πρωταθλήματος της Άπω Ανατολής) ^[38] Το ΟΣΑ απένειμε στις Φιλιππίνες τα δικαιώματα φιλοξενίας, καθώς ήταν και οι οικοδεσπότες 100 χρόνια πριν. Η εκδήλωση είχε αρχικά προγραμματιστεί να πραγματοποιηθεί στο νησί Μπορακάι του Μαλέι στην Ακλάν στις 27 έως 29 Νοεμβρίου 2013, αλλά λόγω των γεγονότων με τον τυφώνα Χαϊγιάν, μεταφέρθηκε τον Ιανουάριο του 2014.^[39]

• Ολυμπιακό Συμβούλιο Ασίας: Αγώνες Αρχειοθετήθηκε 2020-04-30 στο Wayback Machine.