Κεντρική Ασία

Σε σύγχρονα πλαίσια, όλοι οι ορισμοί της Κεντρικής Ασίας περιλαμβάνουν αυτά τα πέντε κράτη της πρώην Σοβιετικής Ένωσης: το Καζακστάν, την Κιργιζία, το Ουζμπεκιστάν, το Τατζικιστάν και το Τουρκμενιστάν, με ένα συνολικό πληθυσμό περίπου 77 εκατομμυρίων κατοίκων κατά το 2022,^[1] καθώς και με έκταση 4.003.451 τετραγωνικών μέτρων. Επίσης μερικές φορές περιλαμβάνεται και το Αφγανιστάν (πληθ. 41 εκατομμύρια).

Υπάρχουν διάφοροι ορισμοί για την ακριβή σύνθεση της Κεντρικής Ασίας, και κανένας ορισμός δεν είναι καθολικά αποδεκτός. Παρά την αβεβαιότητα για τον καθορισμό των συνόρων, η περιοχή έχει κάποια σημαντικά γενικά χαρακτηριστικά. Ένα από αυτά, η Κεντρική Ασία είναι ιστορικά στενά συνδεδεμένη με τους νομαδικούς λαούς της και το Δρόμο του Μεταξιού.^[2] Ως εκ τούτου, ενήργησε ως σταυροδρόμι για τη διακίνηση και μετάβαση ανθρώπων, αγαθών και ιδεών μεταξύ της Ευρώπης, της Δυτικής Ασίας, της Νότιας Ασίας και της Ανατολικής Ασίας.^[3]

Κατά τη διάρκεια της προ-ισλαμικής και στις αρχές της πρώιμης ισλαμικής περιόδου, η Κεντρική Ασία ήταν κυρίως Ιρανική περιοχή,^[4][5] που περιλάμβανε τους εγκατεστημένους Βακτριανούς, Σογδιανούς και Χοράσμιους, και του ημινομάδες Σκύθες και Πάρθους. Ο αρχαίος εγκατεστημένος πληθυσμός έπαιξε σημαντικό ρόλο στην ιστορία των περιοχών της Κεντρικής Ασίας. Μετά την επέκταση από Τουρκικούς πληθυσμούς, η Κεντρική Ασία, έγινε επίσης η πατρίδα για πολλούς τουρκικούς λαούς, συμπεριλαμβανομένων των Καζάκων, Ουζμπέκων, Τουρκμένων, Κιργίζιων, Ουιγούρων και άλλων εξαφανισμένων τουρκικών φύλων. Η περιοχή της Κεντρικής Ασίας μερικές φορές αναφέρεται ως Τουρκεστάν.^[6][7][8]

Από τα πρώτα ακόμα χρόνια, η Κεντρική Ασία ήταν το σταυροδρόμι μεταξύ διαφορετικών πολιτισμών. Ο Δρόμος του Μεταξιού συνέδεε μουσουλμανικά εδάφη με τους λαούς της Ευρώπης, της Ινδίας και της Κίνας.^[9] Αυτό το σταυροδρόμι έχει εντείνει τη σύγκρουση ανάμεσα σε αυτό που οι Andrew Phillips και Paul James ονομάζουν συνεχιζόμενους σχηματισμούς του φυλετισμού και παράδοσης με την εντατικοποίηση των διαδικασιών εκσυγχρονισμού. Υποστηρίζουν ότι:

Στην Κεντρική Ασία, η σύγκρουση της νεωτερικότητας και της παράδοσης οδήγησε όλους εκτός από τους πιο ξεριζωμένους διανοουμένους-κληρικούς να αναζητήσουν τη σωτηρία σε ανασυσταθήσες παραλλαγές των παραδοσιακών ταυτοτήτων παρά να υποκύψουν στη σύγχρονη ευρωπαϊκή ιδέα του εθνικισμού. Η ανικανότητα των ελίτ για να σχηματίσουν ένα ενιαίο μέτωπο, όπως αποδεικνύεται από τις πολυάριθμες δηλώσεις αυτονομίας από διαφορετικές αρχές κατά τη διάρκεια του ρωσικού εμφύλιου πολέμου, άνοιξε το δρόμο για τη Σοβιετική εκ νέου κατάκτηση της Κεντρικής Ασίας στις αρχές του 1920. ^[10]

Από τα μέσα του 19ου αιώνα, μέχρι το τέλος του 20ου αιώνα, το μεγαλύτερο μέρος της Κεντρικής Ασίας ήταν μέρος της Ρωσικής Αυτοκρατορίας και μετέπειτα της Σοβιετικής Ένωσης, και οι δύο κυρίως σλαβικές χώρες. Από το 2011, τα πέντε αυτά κράτη είναι ακόμη η πατρίδα για περίπου 7 εκατομμύρια Ρώσους και 500.000 Ουκρανούς.^[11][12][13]

Μερικές φορές αναφέρεται στην καθομιλουμένη αγγλική ως «τα -σταν» (καθώς οι πέντε χώρες που γενικά θεωρείται ότι είναι εντός της περιοχής αυτής, έχουν όλες ονόματα που τελειώνουν με την περσική κατάληξη «-stan», που σημαίνει «γη του»)^[14] και είναι εντός του πεδίου της ευρύτερης Ευρασιατικής ηπείρου.