Afrika Australaren Garapenerako Komunitatea

Gaur egun, kide diren herrialde hauek osatzen dute:

• Angola
• Botswana
• Komoreak
• Lesotho eta hegoaldeko beste herrialde batzuk
• Madagaskar
• Malawi
• Maurizio
• Mozambike
• Namibia
• Kongoko Errepublika Demokratikoa
• Seychelleak
• Hegoafrika
• Swaziland
• Tanzania
• Zambia
• Zimbabwe

Hauek dira erakundearen helburuak: herrialdeko kideen garapen ekonomikoa bultzatzea, sektore pobreenei laguntzeko eta pobrezia errotik kentzeko politika koordinatuaren bidez; estatu kideen artean lankidetzan aritzea politika ekonomikoa koordinatzeko; inguruko merkataritza- eta kapital-trukeak bultzatzea; ingurumena babesteko programen bidez lurraldearen garapen jasangarria lortzea; herrien arteko bake-kultura sustatzea eta zientzia eta arte guztietan elkar ezagutzea.

Integrazio-mugarrietarako xedeak eta epeak, Afrika Australeko Garapen Komunitateko (SADC) eta Gobernuko estatuburuek onartutakoaren arabera, hauek dira:

1.     Merkataritza libreko eremua. 2008an merkataritza libreko eremu bat sortzea.

2.     Aduana Batasuna. Merkataritza Libreko Zonarako kanpoko muga-zerga komunak dituen Aduana Batasuna ezartzea 2010ean.

- SADCko kide diren herrialdeen arteko merkataritza %85ek zero muga-zerga dute.

- SADCko kide diren hamabost estatuetatik hamabi Merkataritza Libreko Zonakoak dira; Angola, Kongoko Errepublika Demokratikoa eta Seychelleak, berriz, ez dira bertako kide.

3.     Merkatu komuna. Merkatu bateratua lortzea, 2015erako ekoizpena arautzeko politika komunak adosteko.

4.     Moneta Batasuna. Moneta Batasuna lortzea konbergentzia makroekonomikoaren bidez 2016. urtean.

5.     Moneta bakarra. Moneta bakarra onartzea eta 2018an batasun ekonomiko bihurtzea^[1]

Antolakuntza-egitura Estatuburuen eta/edo Gobernuburuen Kontseiluak osatzen du. Kontseilu hori da politika orokorra finkatzeko eta erabakiak hartzeko organo gorena, eta urtean behin biltzen da abuztuan eta irailean. Ondoren, Troika izenekoa dago, Kontseiluko buru denak, haren aurrekoak eta ondorengoak osatua, xedapenak betearazten dituena eta Kontseiluak eskuordetutako gai guztietan eskumenak dituena, erabakiak azkarrago hartzeko. Ondoren, lehen ministroa dator, hau da, Kontseiluaren edo Kanpo Arazoetarako ministroaren urteko buru den herrialdekoa. Ondoren, Ministroen Kontseilua dago. Kontseilu hori beren herrialdeek edo, oro har, Kanpo Arazoetako ministroek edo Ekonomia edo Plangintza Ekonomikoko ministroek osatuko dute, eta dagokion herrialdea izendatu duenak zuzenduko du. Urtean bitan biltzen dira eta Kontseiluak onartutako politika gauzatzen dute, Troikaren zereginen berri dute eta Estatu bakoitzari esleitzen dizkiote gai bakoitzean bakoitzak duen eraginkortasun eta ezagutza printzipioaren arabera bere gain hartu behar dituen eskumen sektorialak.

Gainera, 2001az geroztik, Defentsa eta Segurtasunerako Organo bat dago, gai horretan lankidetzan aritzeko herrialde bakoitzak izendatutako kideek osatua, bai eta Ministroen Batzorde Integratu bat ere, politikak koordinatu eta harmonizatzen dituena.

Politika- eta defentsa-antolaketari, Kontseiluaren 2000ko ebazpenekin bat etorriz, auzitegi propio bat gehituko zaio etorkizunean, tratatuak eta ebazpenak aplikatzean sortzen diren arazoak zuzenduko dituena.

Historia

XX. mendearen erdialdean, Afrikako herrialdeen independentzia-prozesuan, ohikoak izan ziren kolonietako mugimenduen arteko aliantzak, gutxieneko lankidetza-maila bermatzeko, eta, aldi berean, eskubide politikoak eta autodeterminazioa lortzeaz gain, gerora etorriko zen kolonialismo ekonomikoa eta arrazismoa saihesteko. Afrika Australaren kasuan, herrialde askok arraza zuriko populazioaren nagusitasun handia aurkitu zuten ekonomian, eta horrek pobrezia-egoeran zeuden nazio asko mantendu zituen metropoliaren independentzia lortu ondoren.

Arushako Estatuburu eta Gobernuburuen 1979ko gailurrean sortu zen interes komunak elkarrekin proiektatzeko estatu desberdinen arteko batasunaren abiapuntua. Bilera horretan hurrengo urtean beste bilera bat egitea erabaki zen Lusakan. Bertan izan ziren Angola, Botsuana, Lesoto, Malawi, Mozambike, Suazilandia, Tanzania, Zambia eta Zimbabwe. Bilera horretan bi dokumentu onartu ziren: bata politikoa, «askapen ekonomikora» gonbidatuz, eta bestea, ekonomiako eta komunikazioetako parte-hartzaileen arteko lankidetzakoa. Nazioarteko erakunde berriari Afrika Australaren Garapenerako Batzordea deitu zitzaion, baina ez zuen trataturik izan Hararek (Zimbabue) 1989an egin zuen bilerara arte. Bilera hartan, Windhoeken (Namibia) 1992an amaitu zen formalizazio-prozesua hastea erabaki zen, gaur egungo izenarekin. Akordioari Namibia atxiki zitzaion (1990az geroztik de facto kide zen). 1980tik 1992ra bitarteko aldian, ekonomia eta azpiegiturak bultzatzeko tresna aldeaniztunek oso emaitza onak izan zituzten.

Geroago, 1994an, Hego Afrikako Estatua sartu zen Erkidegoan, apartheidaren erregimena amaitu ondoren, eta 1997an, Kongoko Errepublika Demokratikoa eta Seychelles uharteak.

Garapen Erkidegoak zeregin garrantzitsua izan zuen Kongoko Bigarren Gerran, eta Laurent Kabilaren Gobernuari laguntza eman zion, diruz, tropa eta hornidurekin. Herrialde askok tropak eraman zituzten borrokarako, nahiz eta batzuk gatazkan bitartekari izaten saiatu ziren.

• Afrikako Ekonomia Erkidegoa
• Afrikako Batasuna

• Webgune ofiziala, ingelesez, frantsesez eta portugesez.
• Aldizkari ekonomiko ofiziala ingelesez.
• Estatu Batuetako Estatistika Bulego Nagusiaren SADCren aipamena ingelesez (2005eko uztaila).