Danzig Hiri Askea

1807an, Napoleon I.ak estatu sasi autonomoaren dohaina eman zion hiriari. Baina 1815an, Vienako Batzarraren ostean, hiria berriro Prusiaren barnean geratu zen. Hala ere, 1919an, Versaillesko Itunarekin Danzig hiriak aurreko autonomia berreskuratu zuen, alabaina, Nazioen Liga eta Poloniaren kontrolpean.

1919an Lehenengo Mundu Gerra amaitu zenean, Danzigeko hiria lurraldeen arteko tirabiren gunea bilakatu zen. Alde batetik, Alemaniak lurralde bera eskatzen zuen, bertan jatorri alemaniarreko biztanleria ugaria zelako; bestalde, Poloniak hiria aldarrikatzen zuen, Itsaso Baltikorako zuten sarbide bakarra zelako. Haren legezko jatorria Versaillesko Itunaren akordioan (100-108 artikuluetan) datza, honako hau adierazten baitzuen, hain zuzen:

• Danzig hiria ez zen estatu gisan ezarri, nazioarteko hiri aske gisan baizik, Poloniaren babesarekin: herrialde hori atzerrian hiria ordezkatzaile zen eta kanpoko defentsaren arduradun, 1920ko akordioak Nazioen Ligak berretsi ostean.
• 1922an atondutako Konstituzioa zuen hiriak eta Nazioen Ligaren bermeaz gozatzen zuen eta Senatua eta Dieta osatzen zuten.
• Poloniari zegokionez, Danzigeko hiriak itsasontzi poloniarren berdintasuneko jarrera bermatu behar zuen; geroago, 1932ko abuztuaren 13an eta 1933ko irailaren 18an gerra-ontzi poloniarren arauketa ezarri zuen.
• Danzigek eta Poloniak aduana-batasuna eratu zuten.
• Hiri askeko tranbideak Poloniak erabiltzea bermatuta zegoen.
• Danzig eremu frankoa zen, Portuko Kontseilua kudeatzaile, bi lurraldeetako komisarioek osatzen zuten.
• Atzerriko harremanetarako, Hiri Askearekin lotutako harreman diplomatiko oro Poloniaren esku zeuden.
• Nazioen Liga hiriko babesaren arduraduna zen, 10. artikuluak berresten zuenez.

Alemanak ziren nagusi bertan (%95a) eta alderdi naziak irabazi zituan han hauteskundeak 1933an botoen %50 lortuz.

Nazioen Ligako Komisario Gorenak

Nazioen Ligako lurralde agintadunak ez bezala, Danzigeko Hiri Askeak (Sarreko arroaren lurraldea bezala) Nazioen Ligako kontrolpean iraun zuen. Hala eta guztiz, praktikan, Poloniak kontrolatzen zuen.

Hainbat herrialdetako ordezkariek Komisario Gorenaren eginkizuna bete zuten:

№	Izen-deiturak	Aldia	Herrialdea
1	Reginald Thomas Tower	1919–1920
2	Edward Lisle Strutt	1920
3	Bernardo Attolico	1920
4	Richard Cyril Byrne Haking	1921–1923
5	Mervyn Sorley McDonnell	1923–1925
6	Joost Adriaan van Hamel	1925–1929
7	Manfredi di Gravina	1929–1932
8	Helmer Rosting	1932–1934
9	Seán Lester	1934–1936
10	Carl Jakob Burckhardt	1937–1939

1924an, biztanleriaren % 54,7 protestantea zen (220.731 lagun inguru, gehienak luteranoak, Antzinako Prusiar Eliza barne); % 34,5, katolikoa (140.797 pertsona); eta % 2,4, judutarra (9.239 pertsona); halaber, beste zenbait gutxiengo protestante ere baziren: 1.934 kalbinista, 1.093 bautista eta 410 humanista erlijioso. Era berean, 2.129 disidente ziren, 1.394 biztanlek beste izendapeneko erlijioetan sinesten zuten eta 664 hiritarrek erlijiogabetzat zuten euren burua. Judutarren komunitateak 1910an 2.717 jarraitzaile zituen, 7.282 1923an eta 10.448 1929an, Polonia eta Errusiatik bertaratutako etorkinak, batik bat.