Nazio Batuetako Estatu kide

NBEa 1945eko urriaren 24an eratu zen ofizialki, NBEko Segurtasun Kontseiluko bost kide iraunkorrek (Txinako Errepublika, Sobietar Errepublika Sozialisten Batasuna (SESB), Ameriketako Estatu Batuak (AEB), Frantzia eta Erresuma Batua) eta beste sinatzaile gehienek Nazio Batuen Gutuna berretsi ondoren.^[4] Guztira, 51 jatorrizko kide (edo kide fundatzaile) elkartu ziren urte hartan; horietako 50ek Nazioarteko Antolaketari buruzko Nazio Batuen Konferentziako GUTUNA sinatu zuten 1945eko ekainaren 26an. Polonia ez zen egon konferentzian ordezkatuta eta 1945eko urriaren 15ean sinatu zuen.^[5]

Jatorrizko kideen artean, 49k jarraitzen dute, horietako batzuk ordeztu duen estatu baten bitartez; hala, SESB desegin ondoren Errusiako Federazioak hartu zuen bere tokia. Bestalde, jatorrizko beste bi kide, Txekoslovakia eta Jugoslavia, desegin dira, eta desegitearen ondorioz bertan sortu diren estatuak, NBEko eskubide osoko kide gisa onartu dira, baina aurrekoen jarraipenik gabe.

NBE sortu zenean, Txinako lekua Txinako Errepublikak betetzen zuen, baina 2578 ebazpenaren ondorioz, gaur egun Txinako Herri Errepublika betetzen du.

Jatorrizko kide batzuk, geroago independizatu ziren arren, ez ziren subiranoak NBEn sartu zirenean:^[6]

• Bielorrusia (orduan Bielorrusiako Errepublika Sozialista Sobietarra) eta Ukraina (orduan Ukrainako Errepublika Sozialista Sobietarra) ziren Sobietar Batasuneko bi errepublika, 1991n independentzia lortu zuten arte.
• India. Garai hartan, Indiaren Partizioa baino lehen, Pakistango eta Bangladeshko gaur egungo lurraldeak ere hartzen zituen bere baitan britainiar agintaldian; harik eta 1947an independentzia osoa lortu arte.
• Filipinak estatu libre elkartua izan zen, 1946. urtean erabateko independentzia lortu arte.

• Zeelanda Berria, garai hartan estatu subiranoa bazen ere, 1947 arte ez zuen lortu beste estatuekin harremanak izateko burujabetza osoa. ^[7]

Oraingo kideak eta onarpenaren datak ondoren daude zerrendatuta. Letra lodiz, jatorrizko kideak izan ziren herrialdeak.^[8][9]

Ordena alfabetikoa herrialdearen izen ofizialak zehazten du, eta estatuen ordezkariek Batzar Nagusiaren bilkuretan nola eseri behar duten zehazteko erabiltzen da. Batzar horretan urtero zozketa egiten da estatu kide bat abiapuntutzat hartzeko.^[10] Zenbait kidek beren izen ofizial osoak erabiltzen dituzte izendapen ofizialetan, eta, beraz, izen arrunten ordena ez da betetzen.

Estatu espainiarrak kandidatura aurkeztu zuen eta ez zen onartua izan Francoren erregimenak faxismoarekin izandako harremanen ondorioz. Azkenan, NBEko Segurtasun Kontseiluak gomendatu ondoren, 1955ean Batzar Nagusiak Espainia eta beste hamabost estatu onartzea erabaki zuen.^[16] Segurtasun Kontseiluan Espainiako hautagaitzak aldeko 10 boto lortu zituen, eta Belgikako abstentzioa, León Dagrelle nazien kolaborazionista ez estraditatzeagatik azalduta.

Estatu kideez gain, kide ez diren bi Estatu Behatzaile Iraunkor daude: Egoitza Santua eta Palestinako Estatua.^[17]

Halaber, estatu batzuei behatzaile izaera eman zitzaien NBEn eskubide osoko kide gisa onartu aurretik.^[18] Estatu kide baten sorrerari behatzen dion estatu baten kasurik berriena Suitza izan zen, 2002an onartu zena.^[19]

Europar Batasuneko erakunde bati, Europako Batzordeari, behatzaile-estatutua eman zitzaion 1974an.^[20]

Mendebaldeko Sahararen subiranotasunaren estatusa liskarrean dago Marokoren eta Fronte Polisarioaren artean. Lurralde gehiena Marokok kontrolatzen du, gainerakoa (Eremu Liberatua) Saharako Arabiar Errepublika Demokratikoak, Fronte Polisarioak aldarrikatua. Mendebaldeko Sahara "lurralde ez-autonomo" gisa katalogatu du NBEk.^[21]