Ջոան Ռոուլինգ

Թեև նա գրում էր J. K. Rowling (արտասանվում է՝ Ռոուլինգ)^[13] գրական անվամբ, նրա անունը, նախքան երկրորդ անգամ ամուսնանալը պարզապես Ջոան Ռոուլինգ էր (անգլ.՝ Joanne Rowling) էր։ Ակնկալելով, որ երիտասարդ տղաների թիրախային լսարանը չէր ուզենա կարդալ կնոջ կողմից գրված գիրք, նրա հրատարակիչները պահանջեցին, որ նա օգտագործի երկու սկզբնատառ՝ նրա լրիվ անունը օգտագործելու փոխարեն։ Քանի որ նա չուներ երկրորդ անուն, նա ընտրեց "K"-ը, որպես նրա կեղծանվան երկրորդ սկզբնատառ, որը, ի դեպ, նրա հայրական կողմի տատիկից էր^[14]։ Նա ինքն իրեն Ջո է կոչում և ասել է, որ երբ ինքը երիտասարդ էր, ոչ ոք նրան Ջոան չէր կոչում, քանի դեռ չէր զայրացնում ինչ-որ մեկին^[15]։ Ամուսնությունից հետո նա մի քանի անգամ օգտագործել է Ջոան Մյուրեյ անունը սեփական բիզնեսի կառավարման համար^[16][17]։ Լեվեսոն հետաքննության ժամանակ նա վկայություն է տվել Ջոան Քեթլին Ռոուլինգ անվան տակ^[18]։ 2012 թվականի հարցազրույցի ժամանակ Ռոուլինգը նշել է, որ ինքն այլևս չի հոգում, երբ մարդիկ սխալ են արտասանում իր անունը^[19]։

Ծնունդ և ընտանիք

Ջոան Ռոուլինգը ծնվել է Rolls-Royce Limited-ի ճարտարագետ Փիթեր Ջեյմս Ռոուլինգի^[20] և Աննա Ռոուլինգի^[21] ընտանիքում, 1965 թվականի հուլիսի 31-ին^{[22][23][24][25]} Յեյթում, Գլոսթեշեր, Անգլիա, Բրիսթոլից 16 կմ հյուսիս^[26][27]։ Նրա մայրը՝ Աննան, կիսով չափ ֆրանսիացի էր, կիսով չափ շոտլանդացի։ Ծնողներն առաջին անգամ հանդիպել են 1964 թվականին՝ գնացքում, որը մեկնում էր Քինգս Քրոս կայարանից։

Ծնողներն ամուսնացել են 1965 թվականի մարտի 14-ին։ Մոր մայրական պապը՝ Դուգալդ Քեմբլը, ծնվել է Արան կղզու Լամլաշ բնակավայրում^[28][29], հայրական պապը՝ Լյուիս Վոլանը, Առաջին համաշխարհային պատերազմի ընթացքում Կուրսել լը Կոմտ գյուղի պաշտպանության համար պարգևատրվել է Croix de Guerre քաջության շքանշանով։ Տիկին Ռոուլինգն սկզբում համոզված էր, որ պատերազմի ժամանակ պապին շնորհվել է Պատվո լեգեոնի շքանշան, քանի որ ասում էր, որ ինքն է հենց ստացել այն 2009 թվականին։ Նա ավելի ուշ բացահայտեց ճշմարտությունը, որը պարզեց Մեծ Բրիտանիայի ծագումնաբանական սերիաներից մեկի ընթացքում։ Վոլանը Լոնդոնի Սևոյ հյուրանոցում 1920-ականներին աշխատում էր գինու գլխավոր մատուցող, որի համար նա արժանացել է գյուղատնտեսական արժանիքներով ասպետի շքանշանի^[30]։

Մանկություն

Ռոուլինգի քույրը՝ Դայանը^[31], ծնվել է երբ Ռոուլինգը 23 ամսական էր^[27]։ Երբ Ջոանը չորս տարեկան էր, վերջինիս ընտանիքը տեղափոխվում է հարևան Վինտերբուրն գյուղը^[32]։ Ռոուլինգը սովորել է Սուրբ Միքայելի տարրական դպրոցում, որը հիմնադրվել է աբոլիցիոնիստ Վիլյամ Վիլբերֆորսի և կրթության ռեֆորմատոր Հաննա Մորի կողմից^[33][34]։ Կա մի վարկած, ըստ որի դպրոցի տնօրենը՝ Ալֆրեդ Դաննը դարձել է Կախարդությունների և մոգությունների դպրոցի՝ Հոգվարթսի տնօրեն Ալբուս Դամբլդորի նախատիպը^[35]։

Կրթություն

Մանկության տարիներին Ռոուլինգը հաճախ է գրել ֆանտաստիկ պատմություններ, որոնք, սովորաբար, նա կարդում էր իր քրոջ համար։ Նա հիշում է. «Մինչև հիմա հիշում եմ, թե ինչպես եմ քրոջս պատմել մի պատմություն, որտեղ նա ընկել էր նապաստակների բույնը, և որտեղ նապաստակների ընտանիքը նրան ելակով էր կերակրում։ Բացարձակ ճշմարտություն է, որ առաջին պատմվածքը, որը գրել եմ (հինգ կամ վեց տարեկան էի), մի նապաստակի մասին էր, որի անունը Նապաստակ էր։ Նա կարմրուկով էր հիվանդացել։ Ապա նրան այցելության եկան նրա ընկերները, այդ թվում նաև հսկա մեղուն, ում անունը միսս Մեղու էր»^[13]։ Ինը տարեկանում Ռոուլինգը տեղափոխվել է Տատշիլլ գյուղի Չյորչ քոլեջը (Ուելսի Չեպստոու քաղաքից ոչ շատ հեռու)^[27]։ Երբ նա դեռ դեռահաս էր, նրա տատիկը (ում մասին Ռոուլինգը ասել է. «Նա ինձ սովորեցրել է դասական բանասիրություն և իմ մեջ գիտելիքի ծարավ է սերմանել») նվիրել էր նրան շատ հին խմբագրության կողմից հրատարակած Ջեսսիկա Միտֆորդի ինքնակենսագրականը^[36]։ Միտֆորդը դարձել է Ռոուլինգի հերոսուհին, և նա կարդացել է վերջինիս բոլոր գրքերը^[37]։

Ռոուլինգը իր պատանեկության տարիների մասին The New Yorker-ի հարցազրույցին ասել է. «Ես առանձնահատուկ երջանիկ չեմ եղել։ Ես կարծում եմ, որ դա կյանքի սարսափելի ժամանակաշրջան էր»^[20]։ Նա ուներ ծանր ընտանեկան կյանք. մայրը հիվանդ էր, իսկ Ռոուլիգի և հոր միջև հարաբերությունները բարդացել էին (նրանք չէին խոսում հոր հետ)^[20]։ Ռոուլինգը սովորել է Վայդինի միջնակարգ դպրոցում, որտեղ նրա մայրը աշխատել է գիտության բաժանմունքում^[38]։ Ինչպես ասում է Ռոուլինգը՝ «Հարմայոնին [«Հարրի Փոթեր»-ի ամենագետի բնավորությամբ կերպարը, Ոսկե եռյակի աղջիկը] ամբողջությամբ հիմնված է իմ վրա, նա իմ 11 տարեկան հասակի ծաղրանկարն էր»^[39]։ Սթիվ Էդդին, որը Ռոուլինգի անգլերենի ուսուցիչն էր, հիշում էր նրան որպես «ոչ առանձնահատուկ աղջիկ», սակայն հիշում է որպես «աղջիկների վառ խմբից մեկը, որը բավականին լավ գիտեր անգլերեն»^[20]։ Ռոուլինգի վեցերորդ դասարանի (Upper Sixth) ամենալավ ընկերը՝ Շոն Հարրիսը, ուներ փիրուզագույն Ford Anglia, որը հիշատակվում է իր գրքերից մեկում։ «Ռոն Ուիզլին [Հարրի Փոթերի լավագույն ընկերը]՝ Շոնի ոչ կենդանի դիմանկարն է, բայց, համենայն դեպս, շատ նման է նրան»^[40]։ Ինչ վերաբերվում է Ռոուլինգի այդ ժամանակվա երաժշտական ճաշակին, նա ասում է. «Աշխարհում իմ ամենասիրած խումբը The Smiths-ն էր։ Իսկ երբ ես անցա փանք փուլը, դա The Clash խումբն էր»^[41]։ Ռոուլինգը դարձել է դպրոցի ավագը^[20]։ Մինչ համալսարան ընդունվելը նա սովորել է անգլերեն, ֆրանսերեն և գերմաներեն^[42]։ Քննությունները տվել է երկու գերազանց և մեկ լավ գնահատականներով^[43]։

1982 թվականին Ռոուլինգը չի անցել Օքսֆորդի համալսարանի ընդունելության քննությունները^[20]։ Ապա դիմել է Էքսեթերի համալսարան, որն ավարտել է ֆրանսերենի և դասական բանասիրության բակալավրի կոչումով^[20][44]։ Ռոուլինգն ասում է, որ «ընդհանրապես ոչ մի գործ չէր անում», իսկ դրա փոխարեն լսում էր The Smiths և Դիքենս ու Թոլքին էր կարդում»^[20]։ Փարիզում սովորելուց հետո Ռոուլինգը Էքսեթերն ավարտել է 1986 թվականին^[20], ապա վերադարձել Լոնդոն, որտեղ որպես քարտուղար աշխատել է «Միջազգային ամնիստիա»-յի հետազոտությունների բաժնում^[45]։

Ոգեշնչում և մոր մահը

Լոնդոնում թողնելով «Միջազգային ամնիստիայի» գործը, Ռոուլինգը և իր երիտասարդ ընկերը որոշեցին տեղափոխվել Մանչեսթեր^[27]։ 1990 թվականին, երբ նա Մանչեսթերից գնացքով Լոնդոն էր ժամանում (գնացքը մոտ չորս ժամ դադար էր տվել), նրա մոտ մտահղացում առաջացավ. գրել վեպ տղայի մասին, որը հաճախում էր կախարդությունների դպրոց^[46]։ Նա The Boston Globe-ի հարցազրույցի ժամանակ ասել է. «Ես իսկապես չգիտեմ, թե որտեղից եկավ այդ միտքը։ Սկզբում ես մտածեցի Հարրիի մասին, ապա գլուխս լցվեց մյուս բոլոր կերպարներով և իրավիճակներով։»^[27][46]։

Ռոուլինգը իր կայքում այսպես է ներկայացնում Հարրի Փոթերի առաջացման կոնցեպցիան^[47].

Տուն հասնելուն պես նա անմիջապես սկսել է գրել^[27][48]։ Նույն թվականի դեկտեմբերին ցրված սկլերոզից մահանում է Ռոուլինգի մայրը^[27]։ Ջոանը հիշում է. «Ես գրում էի Հարրի Փոթերը, երբ իմ մայրը մահացել էր։ Ես նրան չէի պատմել Հարրի Փոթերի մասին»^[17]։ Ռոուլինգի խոսքերով, մոր մահը խիստ ազդել է նրա վեպի վրա, որի պատճառով նա ավելի մանրամասն է նկարագրել Հարրիի ծնողների կորուստը, քանի որ զգացել էր այդ ծանր իրողությունը^[49]։

Ամուսնություն և ամուսնալուծություն

Տեսնելով The Guardian^[50]-ի հայտարարությունը, Ռոուլինգը մեկնում է Պորտու (Պորտուգալիա)՝ անգլերեն դասավանդելու համար^[31][37]։ Նա գիշերը դասավանդում էր, իսկ ցերեկները, լսելով Պյոտր Չայկովսկու ջութակով կատարումները, գրում էր^[20]։ Պորտուգալիայում Ռոուլինգը բարում ծանոթանում է հեռուսալրագրող Ժորժի Արանտիշի հետ (պորտ.՝ Jorge Arantes)^[43]։ Նրանք ամուսնանում են 1992 թվականի հոկտեմբերի 16-ին։ Նրանց երեխան՝ Ջեսիկա Իզաբել Ռոուլինգ Արանտիշը, ծնվում է 1993 թվականի հուլիսի 27-ին^[43]։ Ավելի վաղ Ռոուլինգը վիժել էր^[43]։ Զույգը բաժանվել է 1993 թվականի նոյեմբերի 17-ին^[43][51]՝ ամուսնությունից տասներեք ամիս ու մեկ օր անց^[43]։ Ռոուլինգի կենսագիրներն առաջ են բերում այն վարկածը, որ Ռոուլինգի ամուսնության տարիներին վերջինս ենթարկվել է ընտանեկան բռնության, բայց, ամենայն հավանականությամբ, դա անհայտ է^[43][52]։ The Daily Express-ի հարցազրույցի ժամանակ Արանտիշը պատմում է, որ նրանց վերջին գիշերը նա Ռոոլինգին առավոտը ժամը 5-ին տնից դուրս է հանել ու ուժեղ հարվածել^[20]։ 1993 թվականի դեկտեմբերին Ռոուլինգը իր դստեր և Հարրի Փոթերի երեք գլուխների հետ մեկնում է Էդինբուրգ (Շոտլանդիա)` ապրելու քրոջ մոտ^[20][27]։

Համալսարանն ավարտելուց յոթ տարի անց Ռոուլինգն իրեն համարում էր «իր իմացած ամենաանհաջողակ մարդը»։ Նրա ամուսնությունը բաժանումով էր պսակվել, աշխատանք չուներ, իսկ նորածին երեխան՝ գրկին էր^[53]։ Սակայն հետագայում նա իր այդ անհաջողությունը որակել է որպես ազատություն.

Անհաջողությունը նշանակում էր բոլոր ոչ էական բաներից ազատում։ Ես դադարեցի ինքս ինձ ձևացնել, որ ես ուրիշ եմ եղել, և սկսեցի իմ ողջ էներգիան ներդնել մի գործի վրա, որն ինձ համար գոնե ինչ֊որ բան էր նշանակում։ Ես ազատվել էի, որովհետև իմ ամենամեծ վախերը դարձել էին իրականություն, բայց ես դեռ ապրում էի, աղջիկ ունեի, ում ես պաշտում եմ և ունեի մի հին գրամեքենա ու մեծ գաղափար։Եվ այսպես, քարե հատակը դարձավ ամուր հիմք, որի վրա ես կառուցեցի իմ կյանքը[53]։ - Ջ. Ք. Ռոուլինգ, «The fringe benefits of failure», 2008

Այս ժամանակահատվածում Ռոուլինգը հիվանդանում է կլինիկական դեպրեսիայով, և նրա մտքով նույնիսկ ինքնասպանության փորձ անելու գաղափարն է անցնում^[54]։ Հենց դա իր գիտակցության մեջ ստեղծում է երրորդ գրքի դեմենտորներին։ Դեմենտորները արարածներ են, որոնք ծծում են մարդկային հոգիները^[55]։ Ռոուլինգը սկսեց սոցիալական նպաստ ստանալ։ Նրա խոսքերով, նա եղել է «աղքատ, որքանով դա հնարավոր էր լինել ժամանակակից Բրիտանիայում, լինելով՝ օթևան»^[20][53]։

Ռոուլինգը «հուսահատության» մեջ էր այն բանից հետո, երբ իր ամուսինը եկել էր նրա ու իր դստեր որոնումներով^[43]։ Նա ստացել էր պաշտպանության հրամանաթուղթ, և Արանտիշը վերադարձավ Պորտոիգալիա այն ժամանակ, երբ Ռոուլինգը 1994 թվականին ամուսնալուծության հայց ներկայացրեց դատարան^[43]։ 1995 թվականին, իր առաջին վեպը վերջացնելուց հետո, նպաստով ապրելով՝ Ռոուլինգը ընդունվել է Էդինբուրգի համալսարանի մանկավարժական դպրոց^[56][57]։ Նա գրել է բազմաթիվ սրճարաններում, հատկապես՝ Nicolson’s^[58] և The Elephant House^[59] (վերջինը ավելի վաղ պատկանել է նրա փեսային՝ Ռոջեր Մուրուին^[60]) սրճարաններում։ 2001 թվականին «Բի-բի-սի»-ի հարցազրույցի ժամանակ Ռոուլինգը հերքել է այն շշուկները, որ նա գրել է սրճարաններում այն բանի պատճառով, որ իր բնակարանն ուներ տաքացման խնդիրներ, նշելով. «Ես այդքան էլ հիմար չեմ, որ ձմռանը Էդինբուրգում սառը բնակարան վարձեմ»։ A&E ամերիկյան հեռուստանախագծի ժամանակ Ռոուլինգը նշել է, որ սրճարաններում գրելու պատճառներից մեկն էր նաև իր դուստրը, ով զբոսանքի ժամանակ ամենաշուտն էր քնում^[61]։

Հարրի Փոթեր

1995 թվականին Ռոուլինգը ավարտեց «Հարրի Փոթերը և Փիլիսոփայական քարը» ձեռագիր վեպը, որը տպագրվել է հենց իր կողմից մի հին գրամեքենայով^[62]։ Բրիոնի Իվանսի ցնծագին արձագանքից հետո, ընթերցողները, որոնք պետք է գնահատեին գրքի առաջին երեք գլուխները, «Ֆուլհեմ» ընկերության գրական գործակալներ Christopher Little Literary Agents-ը համաձայնվեցին Ռոուլինգին ներկայացնել հրատարակիչների որոնման ժամանակ։ Գիրքը ուղարկվել է տասներկու հրատարակիչների, սակայն բոլորն էլ մերժել են ձեռագիրը^[43]։ Մեկ տարի անց Ռոուլինգը լոնդոնյան Bloomsbury Publishing հրատարակչության հրատարակիչ Բարրի Քաննինգեմից ստանում է կանաչ լույս (և 1500 ֆունտ կանխավճար)^[43][63]։ Ռոուլինգի գրքի հրատարակման որոշումը, ըստ երևույթին, պատկանում էր Bloomsbury հրատարակչության ներկայացուցչի ութամյա դստերը՝ Ալիսա Նյուտոնին, ում հայրը առաջարկել էր նրան կարդալ առաջին գլուխը։ Առաջին գլուխը կարդալուց հետո նա պահանջել է վեպի շարունակությունը^[64]։ Քաննինգեմը Ռոուլինգին ասել է, որ թեև Bloomsbury համաձայնել է հրատարակել գիրքը, բայց, այնուամենայնիվ, ճիշտ կլիներ ցերեկային աշխատանք փնտրել, քանի որ մանկական գրքերով փող վաստակելու շանսերը շատ քիչ են^[65]։ Դրանից կարճ ժամանակ անց, 1997 թվականին, Ռոուլինգը Scottish Arts Council-ից 8000 ֆունտի չափով գումար է ստացել՝ վեպը շարունակելու համար^[66]։

1997 թվականի հունիսին Bloomsbury հրապարակում է «Հարրի Փոթերը և Փիլիսոփայական քարը» վեպը՝ սկզբնականում 1000 տպաքանակով, որից 500-ը բաժանվել է գրադարաններին։ Ներկայումս այդ առաջին նմուշների գինը կազմում է 16-ից մինչև 25 հազար ֆունտ^[67]։ Փետրվարին գիրքը ստանում է British Book Award մրցանակը՝ որպես լավագույն մանկական գիրք, իսկ ավելի ուշ՝ Children’s Book Award մրցանակը։ 1998 թվականի սկզբին ԱՄՆ-ում աճուրդ անցկացվեց գրքի հրատարակման իրավունքը ստանալու համար, որը 105 հազար դոլարով հաղթեց Scholastic Inc. հրատարակչությունը։ Ռոուլինգի խոսքերով, երբ նա իմացավ այդ մասին, «քիչ էր մնում մահանար»^[68]։ 1998 թվականի հոկտեմբերին Scholastic-ը «Փիլիսոփայական քարը» ԱՄՆ-ում հրատարակում է «Հարրի Փոթերը և կախարդական քարը» անվանումով, կարծելով, որ երեխաները չեն ցանկա գիրքը կարդալ «փիլիսոփայական» անվանմամբ^[69]։ Ավելի ուշ Ռոուլինգը պնդում էր, որ շատ է ափսոսում անվան փոփոխության համար և եթե ավելի լավ վիճակում լիներ՝ երբեք չէր համաձայնվի վերնագիրը փոխել^[70]։ Scholastic-ից գումար ստանալուց հետո Ռոուլինգն իր բնակարանից տեղափոխվում է Էդինբուրգի 19 Hazelbank Terrace հասցե^[60]։

Առաջին վեպի շարունակությունը «Հարրի Փոթերը և Գաղտնիքների սենյակն» է, որը հրապարակվել է 1998 թվականի հուլիսին։ Գրքի շնորհիվ Ռոուլինգը կրկին ստացավ Smarties մրցանակը^[71]։ 1999 թվականի դեկտեմբերին լույս է տեսնում նրա երրորդ վեպը՝ «Հարրի Փոթերը և Ազքաբանի կալանավորը», որը կրկին հաղթեց Smarties մրցանակը, որից հետո Ռոուլինգը դարձավ առաջին մարդը, ով իրար հետևից երեք անգամ անընդմեջ ստացել է այդ մրցանակը^[72]։ Ավելի ուշ նա Հարրի Փոթերի մասին պատմող չորրորդ գրքով դուրս է գալիս մրցակցությունից, հնարավորություն տալով ուրիշ հեղինակների գրքերին։ 2000 թվականի հունվարին «Ազքաբանի կալանավորը» հաղթեց Whitbread Awards մրցանակը, որպես «Տարվա մանկական գիրք», թեև պարտվեց «Տարվա գիրք» անվանակարգում (Այդ տարում այս մրցանակը շահեց Շեյմաս Հինիի «Բեովուլֆ» գիրքը)^[73]։

Չորրորդ գիրքը՝ «Հարրի Փոթերը և Հրե գավաթը» հրատարակվեցին միաժամանակ և՛ Մեծ Բրիտանիայում, և՛ ԱՄՆ-ում 2000 թվականի հուլիսի 8-ին, և իր վաճառքի քանակով երկու երկրներում էլ աննախադեպ ռեկորդ սահմանեցին։ Առաջին օրը Մեծ Բրիտանիայում վաճառվել է գրքի 372 775 օրինակ, նախորդ վեպի գրեթե նույն քանակի օրինակները վաճառվել են 1 տարվա ընթացքում^[74]։ Գրքի հրապարակումից 48 ժամվա ընթացքում ԱՄՆ-ում վաճառվել է երեք միլիոն օրինակ, որը գերազանցել է վաճառքի բոլոր ռեկորդները^[74]։ Ռոուլինգը խոստովանում է, որ վեպը գրելիս մեծ ճգնաժամ է ապրել. «Երբ հասա չորրորդ գրքի գրեթե կեսին, պատմության մեջ լուրջ սխալ էի գտել ... Այս գրքի հետ են կապված իմ կյանքի որոշ ամենասև պահերը... Մի գլուխը ես գրել եմ 13 անգամ, չնայած որ կարդացողներից ոչ մեկը չի հասկանա, թե հենց որն եմ գրել, և չի էլ կարող հասկանալ, թե որքան ցավ է այն ինձ պատճառել»^[75]։ Ռոուլինգը ստացավ British Book Awards-ի տարվա հեղինակ մրցանակը^[76]։

«Հրե գավաթի» և հինգերորդ գրքի՝ «Հարրի Փոթերը և Փյունիկի միաբանություն»-ից անցավ երեք տարի։ Այս ընդմիջման ընթացքում մամուլում շշուկներ էին տարածվում, որ Ռոուլինգի մոտ սկսվել է ստեղծագործական ճգնաժամ, որն էլ Ռոուլինգը կտրուկ հերքեց^[77]։ Հետագայում Ռոուլինգը խոստովանել է, որ այս գիրքը գրելուց նրանից մեծ ջանքեր է պահանջվել^[78]։

Վեցերորդ գիրքը՝ «Հարրի Փոթերը և Խառնածին արքայազնը» հրատարակվել է 2005 թվականի հուլիսի 16-ին։ Այս մեկը նույպես գերազանցել է բոլոր ռեկորդները՝ 24 ժամվա ընթացքում վաճառվելով ինը միլիոն օրինակով^[79]։ Վեցերորդ գրքի լույս տեսնելուց առաջ Ռոուլինգն իր երկրպագուներից մեկի նամակին պատասխանում է այսպես. «Վեցերորդ գիրքը նախատեսվում էր գրվեր երկար տարիների ընթացքում, բայց, մինչ ես կսկսեի լրջորեն գրել, ես երկու ամիս վերանայում էի պլանը, որպեսզի համոզվեի նրանում, ինչ ես անում էի»^[80]։ Նա իր պաշտոնական կայքում նշել է, որ վեցերորդ գրքի առաջին գլուխը, որում նկարագրվում է Մոգության նախարության և Մեծ Բրիտանիայի վարչապետի միջև զրույցը, սկզբում մտածված էր գրել «Փիլիսոփայական քարը» գրքում, հետո՝ «Գաղտնի սենյակը» գրքում, ապա՝ «Ազքաբանի կալանավորը»^[81]։ 2006 թվականին «Խառնածին արքայազնը» ստանում է British Book Awards մրցանակը՝ «Տարվա գիրք» անվանակարգում^[71]։

2006 թվականի դեկտեմբերի վերջին հայտնի դարձավ Հարրի Փոթերի մասին պատմող վիպաշարի վերջին գրքի անունը՝ «Հարրի Փոթերը և Մահվան պարգևները»^[82]։ 2007 թվականի փետրվարին հայտնի դարձավ, որ Ռոուլինգը Էդինբուրգի The Balmoral հյուրանոցի իր համարում կիսանդրու վրա գրել է, որ վերջացրել է յոթերորդ գիրքը այս սենյակում 2007 թվականի հունվարի 11-ին^[83]։ «Հարրի Փոթերը և Մահվան պարգևները» վեպը լույս է տեսել 2007 թվականի հուլիսի 21-ին^[84] և անցավ նախորդ ռեկորդը որպես ողջ ժամանակներում ամենաարագ վաճառաված գիրք^[85]։ Գրքի լույս տեսնելու հենց հաջորդ օրը ԱՄՆ-ում և Մեծ Բրիտանիայում այն վաճառվել է 11 միլիոն օրինակով^[85]։ Գրքի վեջին գլուխը Ռոուլինգը գրել է «մոտ 1990 թվականին»^[86]։

Երբ նա դեռ աշխատում էր վերջին գրքի վրա, նա նկարահանվում է «J K Rowling… A Year In The Life» ֆիլմում, որը Մեծ Բրիտանիայում ցուցադրվել է 2007 թվականի դեկտեմբերի 30-ին՝ ITV-ով։ Այնտեղ Ռոուլինգը այցելում է Էդինբուրգում գտնվող իր հին բնակարանը, որտեղ ավարտել էր Հարրի Փոթերի մասին պատմող իր առաջին գիրքը^[87]։ Երբ առաջին անգամ վերադարձավ այս բնակարան, նա արտասվում էր, ասելով. «հենց այստեղ ես լիովին փոխեցի իմ կյանքի ընթացքը»^[87]։

Օփրա Ուինֆրիին տված հարցազրույցում Ռոուլինգը գրքերի շարքի մեծ հաջողության համար հարգանքի տուրք է մատուցել իր մորը, ասելով. «Գրքերը հենց այն են, ինչ կան, որովհետև նա մահացել է... որովհետև ես սիրում եմ նրան, իսկ նա մահացել է»^[88]։ Ներկայումս Հարրի Փոթերը համաշխարհային բրենդ է, գնահատվում է 15 միլիարդ դոլար^[89]։ Հարրի Փոթերի մասին պատմող վերջին չորս գրքերն անընդմեջ ռեկորդներ էին սահմանում՝ դառնալով պատմության մեջ ամենավաճառված գիրքը^[85][90]։ Վիպաշարի ընդհանուր 4195 էջը^[91] թարգմանվել է ամբողջովին կամ մասնակի 65 լեզուներով^[92]։ Հայտնի է նաև, որ Հարրի Փոթերի գրքերը հետաքրքրություն են առաջացրել երիտասարդների շրջանում ընթերցանության նկատմամբ, երբ համարվում էր, որ երեխաները դադարել են ընթերցանությամբ զբաղվել՝ իրենց ժամանակը վատնելով համակարգիչների և հեռուստատեսության վրա^[93], թեև հաղորդվում է, որ չնայած գրքերի նման մեծ շրջանառությանը՝ ընթերցանությունը շարունակում է անկում ապրել^[94]։

2011 թվականին հունիսին Ռոուլինգը հայտարարել է, որ Հարրի Փոթերի հետ կապված բոլոր իրերը հավաքելու են նոր վեբ-նախագծում՝ Pottermore-ում^[95]։ Նախագծի կայքում ներկայացնում է 18 հազար լրացուցիչ բառով տեղեկատվություն Հարրի Փոթերի կերպարների, վայրերի և օբյեկտների մասին^[96]։ 2012 թվականի ապրիլին կայքի ստեղծումից հետո Ռոուլինգը հայատատրեց, որ սկսել է Հարրի Փոթերի տիեզերքի մասին հանրագիտարանի ստեղծման աշխատանքները, և դրանից ստացված ամբողջ հասույթը նվիրաբերելու է բարեգործությանը^[97]։ Ավելի ուշ Ռոուլինգը նշել է, որ նրան դուր է գալիս Հարրի Փոթերի մասին նոր տեղեկություններով կիսվել Pottermore-ում, և չի պլանավորում դրանք հրատարակել գրքի տեսքով^[97]։  2014 թվականին Ռոուլինգը հրապարակել է «Քվիդիչի աշխարհի գավաթի պատմությունը» ապագա գրքի մի քանի հատվածներ։ Առաջինն լույս է տեսել մարտին^[98], երկրորդը `հուլիսին^[99]։

2016 թվականին, վերջին՝ յոթերորդ գլխի դուրս գալուց ինը տարի անց, վիպաշարը անսպասելի շարունակվեց, երբ լույս տեսավ Ռոուլինգի երկու մասից կազմված «Հարրի Փոթերը և Անիծված երեխան» պիեսը, որի գործողությունները կատարվում էին «Մահվան պարգևներից» անմիջապես հետո։ Պիեսը բեմադրվել է Ուեսթ-Էնդում և գրվել է դրամատուրգ Ջեք Թորնի կողմից՝ Ռոուլինգի կողմից ստեղծագործական աջակցությամբ։ Պրեմիերայի հետ զուգահեռ գրախանութներում հայտնվեցին սցենարով գիրքը^[100], որպես պաշտոնապես ճանաչվեց որպես վիպաշարի 8-րդ գիրք։ Պիեսը երկպագուների և քննադատների կողմից դրական արձագանքներ է ստացել։

Հարրի Փոթերի մասին ֆիլմեր

1998 թվականի հոկտեմբերին Warner Bros. ձեռք է բերել առաջին երկու վեպը նկարահանելու իրավունք յոթանիշ գումարի համար^[101]։ «Հարրի Փոթերը և փիլիսոփայական քարը» էկրան է բարձրացել 2001 թվականի նոյեմբերի 16-ին, իսկ «Հարրի Փոթերը և գաղտնիքների սենյակը»՝ 2002 թվականի նոյեմբերի 15-ին^[102]։ Երկու ֆիլմն էլ նկարահանել է ռեժիսոր Քրիստոֆեր Կոլամբուսը։ 2004 թ. Հունիսի 4-ին «Հարրի Փոթերը և Ազքաբանի կալանավորը» ֆիլմը ղեկավարում էր Ալֆոնսո Կուարոնը։ 2004 թվականի հունիսի 4-ին էկրան բարձրացավ «Հարրի Փոթերը և Ազքաբանի կալանավորը» ֆիլմը, որի ռեժիսորը Ալֆոնսո Կուարոնն էր։ Չորրորդ ֆիլմը՝ «Հարրի Փոթերը և Հրա գավաթը», նկարահանվել է Մայք Նյուելի կողմից և հեռարձակվել է 2005 թվականի նոյեմբերի 18-ին։ «Հարրի Փոթերը և Փյունիկի միաբանությունը» ֆիլմը հեռարձակվել է 2007 թվականի հուլիսի 11-ին^[102]։ Ռեժիսորը Դեյվիդ Եթսն էր, իսկ սցենարը գրել էր Մայքլ Գոլենբերգը, ով փոխարինել էր Սթիվ Կլովզին։ «Հարրի Փոթերը և Խառնածին արքայազնը» էկրան է բարձրացել 2009 թվականի հուլիսի 15-ին^[103]։ Այս անգամ ևս ռեժիսորը Դեյվիդ Եթսն էր, իսկ սցենարիստի պաշտոնը վերադարձվել էր Կլովզին^[104]։ 2008 թվականի մարտին Warner Bros.-ը հայտարարել է, որ Հարրի Փոթերի մասին պատմող շարքի վերջին մասը`«Հարրի Փոթերը և Մահվան պարգևները», նկարահանվելու է երկու մասով։ Առաջին մասը լույս է տեսել 2010 թվականի նոյեմբերին, իսկ երկրորդը ` 2011 թվականի հուլիսին։ Երկու մասերն էլ նկարահանվել է Եթսի կողմից^[105][106]։

Warner Bros.-ը հիմնականում հաշվի է առել Ռոոլինգի ցանկությունները և գաղափարները։ Նրա հիմնական պայմաններից մեկն այն էր, որ ֆիլմերը պետք է նկարահանվեն Բրիտանիայում և բրիտանացի դերասանների կողմից^[107]։

Առաջին չորս, վեցերորդ և յոթերորդ ֆիլմերի համար նախատեսված սցենարները գրվել են Սթիվ Կլովզի կողմից։ Ռոուլինգը աշխատել է նրա հետ, հետևելով, որ իր սցենարները չհակասեն շարքի ապագա գրքերին։ Նա ասել է, որ ինքը պատմել է իր հաջորդ գրքերի մասին ավելին, քան որևէ մեկին (մինչև դրանց լույս տեսնելը), բայց, համենայն դեպս, ոչ ամենը^[108]։ Նա նաև ասել է Ալան Ռիքմանին (Սևերուս Սնեյփ) և Ռոբբի Կոլտրեյնին (Ռուբեուս Հագրիդ) որոշ գաղտնիքներ, նախքան դրանք կբացահայտվեին գրքերում^[109]։ Դենիել Ռեդքլիֆը (Հարրի Փոթեր) հարցրել էր Ռոուլինգին, թե իր կերտած հերոսը ինչ-որ պահի արդյո՞ք կմեռնի. Ռոուլինգն ասել է, որ նա կունենա մահվան տեսարան, սրանով էլ հստակ պատասխան չի տալիս հարցին^[110]։ Առաջին ֆիլմի ռեժիսորը կարող էր լինել Սթիվեն Սփիլբերգը, մամուլը բազմիցս հայտարարել է, որ Ռոոլինգն իր մասնակցությունն է ունեցել այն բանի վրա, որ դա տեղի չի ունեցել, սակայն Ռոուլինգը պատասխանել է, որ ռեժիսորի ընտրության մեջ ձայն չի ունեցել, և եթե իրավունք ուներ ռեժիսորի ընտրման գործում՝ Սփիլբերգի վրա վետո չէր դնի^[111]։ Ռոոլինգի ռեժիսորի դերի համար առաջին թեկնածուն «Monty Python»-ի անդամ Թերրի Գիլյամն էր, քանի որ նա իր աշխատանքի երկրպագու էր, սակայն Warner Bros.-ն ուզում էր ավելի շատ ընտանեկան ֆիլմ նկարահանել, այդ իսկ պատճառով ընտրեց Կոլումբոսին^[112]։

Ռոուլինգը նաև ֆիլմերի վրա ստացել է ստեղծագործական հսկողություն, նա ստուգել է բոլոր սցենարները^[113] և եղել է վերջին երկու ֆիլմերի (Մահվան Պարգևները 1, 2) պրոդյուսերներից մեկը^[114]։ Պրոդյուսերներ Դեյվիդ Հեմանի և Դեյվիդ Բարրոնի, ռեժիսորներ Դեյվիդ Եթսի, Մայք Նյուելլի և Ալֆոնսո Կուարոնի հետ միասին Ռոոլինգը 2011 թվականին Հարրի Փոթերի մասին պատմող ֆիլմաշարի համար British Academy Film Awards-ի մրցանակ է ստացել՝ «կինոարվեստում նշանակալի բրիտանական ներդրման համար»^[115]։

2013 թվականի սեպտեմբերին Warner Bros. ընկերությունը հայտարարել է Ռոուլինգի հետ ստեղծագործական համագործակցության ընդլայնման մասին և որին հաջորդեց Նյուտ Սկամանդերի մասին պատմող ֆիլմի ստեղծումը, ով «Ֆանստաստիկ գազաններ ու որտեղ գտնել դրանց» գրքի մտացածին հեղինակն էր։ Առաջին ֆիլմի սցենարը գրվել է ինքնին Ռոուլինգի կողմից, իսկ գործողությունները կատարվում են շարքի իրադարձություններից մոտ 70 տարի առաջ^[116]։

2016 թվականի մարտին Ջոան Ռոուլինգը Թվիթթերի իր էջում հայտարարել է, որ իր «Ֆանստաստիկ գազաններ ու որտեղ գտնել դրանց» վեպը նկարահանվելու է երեք մասով։ Հայտարարվել էր, որ երեքմասանոց ֆիլմը էկրան կբարձրանա 2016 թվականի նոյեմբերին^[117]։ Այն հեռարձակվեց «Ֆանստաստիկ գազաններ ու որտեղ գտնել դրանց» անվան տակ։ Ֆիլմի պրեմիերան ԱՄՆ-ում կայացավ 2016 թվականի նոյեմբերի 10-ին, Ռուսաստանում՝ նոյեմբերի 17-ին^[118][119]։

Բացի այդ, Ռոուլինգը նշել է, որ Հարրի Փոթերի մասին պատմող վեպերի ութերորդ մասը չի նկարահանվելու։ «Անիծված երեխան» ներկայացում է, և որպես կինո դուք այն տեսնել չեք կարող», - ասել է գրողը։

Հաջողություն

2004 թվականին Forbes ամսագիրը Ռոուլինգին անվանեց առաջին մարդը, ով միլիարդատեր է դարձել գիրք գրելով^[120], ինչպես նաև զվարճանքի ոլորտում երկրորդ ամենահարուստ կինը, և 1062-րդը աշխարհի ամենահարուստ մարդկանց թվում^[121]։ Ռոուլինգը հերքել է ամսագրի հաշվարկները, ասելով, որ նա շատ գումար ունի, բայց նա միլիարդատեր չէ^[122]։ 2008 թվականին Sunday Times Rich List-ում Ռոուլինգը Բրիտանիայի ամենահարուստ մարդկանց շարքում զբաղեցնում էր 144-րդ հորիզոնականը^[123]։ 2012 թվականին Forbes-ը Ռոուլինգին չի ներառել ամենահարուստ մարդկանց վարկանիշում, ասելով, որ նա կորցրել է իր միլիարդատերերի կարգավիճակը՝ բարեգործական նվիրատվությունների պատճառով։ Դրանք կազմել են ավելի քան 160 միլիոն դոլար (ինչպես նաև Մեծ Բրիտանիայում բարձր հարկային տոկոսադրույքների պատճառով)^[124]։ 2013 թվականի փետրվարին BBC Radio-ի Woman’s Hour 4-ը Ռոուլինգին ճանաչել է որպես երկրի ամենաազդեցիկ 13-րդ կին^[125]։

2017 թվականին Ռոուլինգը գլխավորել է Forbes-ի եվրոպական հայտնի մարդկանց վարկանիշը` նախորդ տարվա ամենամեծ եկամուտով։ Նրա եկամուտը կազմել է 95 միլիոն դոլար^[126]։

Երկրորդ ամուսնություն և ընտանիք

2001 թվականի դեկտեմբերի 26-ին Ռոուլինգն ամուսնացել է Նիլ Միքայել Մյուրրեյի հետ, ով մասնագիտությամբ անեսթեզիոլոգ էր (ծնվել է հունիսի 30-ին, 1971)։ Պսակադրության արարողությունը տեղի է ունեցել Շոտլանդիայում Killiechassie House^[127]։ Սա Ռոուլինգի և Մյուրրեի երկրորդ ամուսնությունն էր։ 2003 թվականի մարտի 24-ին ծնվեց նրանց որդին՝ Դեյվիդ Գորդոն Ռոուլինգ Մյուրրեյը^[128]։ «Հարրի Փոթերը և Խառնածին արքայազնը» գրելու ժամանակ Ռոուլինգը փոքր-ինչ դադար վերցրեց, որպեսզի իր երեխայով զբաղվի^[129]։ Ռոուլինգի կրտսեր դուստրը՝ Մակքենզի Ջին Ռոուլինգ Մյուրրեյը, ում նա նվիրել է «Խառնածին արքայազնը», ծնվել է 2005 թվականի հունվարի 23-ին^[130]։ Ընտանիքն ապրում է Էդինբուրգում^[131] գրողներ Իեն Ռենկինի, Ալեքսանդր Մակքոլլ Սմիթի և Քեյթ Ատկինսոնի հարևանությամբ^[132]։

Պատահական վականսիա

2011 թվականի հուլիսին Ռոուլինգը հեռացավ Քրիստոֆեր Լիթլի գործակալությունից՝ տեղափոխվելով Նեիլ Բլեիրի կողմից ստեղծված նոր գործակալություն^[20][133]։ 2012 թվականի փետրվարի 23-ին նրա գործակալությունը՝ Blair Partnership-ը, իր պաշտոնական կայքում հայտարարել է, որ Ռոուլինգը նոր՝ մեծահասակների համար նախատեսված գրքի վրա է աշխատում։ Մամուլում, Ռոուլինգը նշել է, որ իր այս նոր գիրքը մի փոքր տարբեր կլինի Հարրի Փոթերի մասին պատմող վիպաշարից։ 2012 թվականի ապրիլին Լիթլը, Բրաունը և Քեմփնին հայտարարեցին գրքի անվանումը՝ «Պատահական վականսիա», որը դուրս կգա 2012 թվականի դեպտեմբերի 27-ին^[134]։ Ռոուլինգը մի շարք հարցազրույցներով է հանդես եկել Լոնդոնի Southbank Centre-ում^[135], Cheltenham Literature Festival-ում^[136], Charlie Rose-ում^[137] և the Lennoxlove Book փառատոնում^[138]։ «Պատահական վականսիայի» լույս տեսնելուց երեք շաբաթ անց գիրքը վաճառվել էր մեկ միլիոն օրինակով^[139][140]։

2012 թվականի դեկտեմբերի 3-ին BBC հայտարարել է, որ Ռոուլինգի վեպի հիման վրա դրամա ժանրի փոքր հեռուստասերիալ է նկարահանվելու։ Սերիալը հեռարձակվել է 2015 թվականի փետրվարի 15-ից մարտի 1-ի սահամններում^[141][142]։ Ջոան Ռոուլինգին ճանաչել են 2016 թվականի Հոլիվուդի ամենաազդեցիկ հեղինակ։ Վարկանիշը կազմվել է The Hollywood Reporter պարբերականի կողմից։ Ռոուլինգը ցանկում իր տեղն է գրավել «Պատահական վականսիա» գրքի մոտիվներով նկարահանված մինի-հեռուստասերիալի շնորհիվ^[143]։

2000 թվականին Ռոուլինգը հիմնադրել է "Volant" բարեգործական հիմնադրամը, որի նպատակն է պայքարել աղքատության և սոցիալական անհավասարության դեմ։ Հիմնադրամը ֆինանսավորում է այն կազմակերպություններին, որոնք օգնում են երեխաներին, ոչ լիարժեք ընտանիքներին, ինչպես նաև զբաղվում է ցրիվ սկլերոզի հետազոտություններով^[144]։ Ռոուլինգն ասել է ՝ «Կարծում եմ, որ դուք բարոյապես պատասխանատվություն եք կրում, երբ ավելի շատ եք ստանում, քան անհրաժեշտ է»^[145]։

Երեխաների բարեկեցություն և աղքատության նվազեցում

Ռոուինգը, ով ինքը միայնակ մայր էր, գլխավորել է Gingerbread բարեգործական կազմակերպությունը (նախկինում հայտնի էր որպես One Parent Families), 2000 թվականից լինելով կազմակերպության առաջին դեսպանը^[146][147]։ Համագործակցելով Սառա Բրաունի հետ՝ Ռոուլինգը մանկական պատմվածքների գիրք է գրել, որպեսզի One Parent Families կազմակերպության հիմնադրման համար անհրաժեշտ միջոցներ ձեռք բերի^[148]։

2001 թվականին աղքատության դեմ պայքարող բրիտանական «Comic Relief» կազմակերպությունը բրիտանացի երեք ամենաշատ վաճառվող գրքերի հեղինակներին՝ Դելիա Սմիթին, «Բրիջեթ Ջոնս»-ի հեղինակ Էլեն Ֆիլդինգին և Ռոուինգին խնդրանքով է դիմել, որպեսզի նրանք իրենց ամենահայտնի գրքերի հետ կապված փոքր գործեր գրեն^[149]։ Ռոուլիգը երկու աշխատություն է գրել․ «Ֆանտաստիկ գազաններ ու որտեղ գտնել դրանց» և «Քվիդիչը դարերի միջով», որոնք Հոգվարթսի գրադարանի գրքերի ֆաքսիմիլեներն են (ճշգրիտ վերարտադրություն)։ 2001 թվականի մարտի վաճառքից հետո գրքերը բերեցին 15,7 միլիոն ֆունտ ստեռլինգի եկամուտ։ Դրանից 10.8 միլիոն ֆունտը, որոնք հավաքվել էին Մեծ Բրիտանիայից դուրս, ուղղված էին «Ճգնաժամում գտնվող երեխաների և երիտասարդների միջազգային հիմնադրամի» (անգլ.՝ International Fund for Children and Young People in Crisis) հիմնադրամի ստեղծմանը^[150]։ 2002 թվականին Ռոուլիգը գրել է ֆանտաստիկ անթոլոգիա՝ «Magic»-ը, որը հրապարակվել է Bloomsbury Publishing-ի կողմից մի ծնողով ընտանիքների հարցերով զբաղվող ազգային խորհուրդի համար գումար վաստակելու համար^[151]։

2005 թվականին Ռոուլինգը և Եվրախորհրդի պատգամավոր Էմմա Նիկոլսոնը հիմնադրել են Children’s High Level Group (ներկայումս՝ Lumos^[152]) կազմակերպությունը։ 2006 թվականի հունվարին Ռոուլինգը մեկնել է Բուխարեստ` ուշադրություն դարձնելու երեխաների համար նախատեսված հոգեբուժական հաստատություններում մահճակալների օգտագործմանը^[153]։ Ռոուլինգի կողմից գրված "Բարդ Բիդլի հեքիաթները" գրքի 7 օրինակներից մեկը հեղինակը աճուրդի էր հանել, որը Amazon.com ընկերության օնլայն-ռեթեյլերում ստացել է 1,95 միլիոն ֆունտ ստեռլինգ՝ դառնալով աճուրդով երբևէ վաճառված ամենաթանկ գիրքը^[154]։ Մնացած վեց օրինակները Ռոուլինգը բաժանել է նրանց, ովքեր սերտորեն կապված էին Հարրի Փոթերի մասին պատմող գրքերի^[154]։ 2008 թվականին Ռոուլինգը համաձայնել է գիրք հրատարակել՝ Lumos ընկերությանը օգնելու համար^[131]։ 2013 թվականի նոյեմբերին Ռոուլինգը կազմակերպությանը նվիրաբերեց "Բարդ Բիդլի հեքիաթները" վաճառքից ստացած ամբողջ եկամուտը, որը կազմում էր մոտ 19 միլիոն ֆունտ ստեռլինգ^[155]։

2012 թվականի հուլիսին Ռոուլինգը մասնակցել է Լոնդոնում կայացած Ամառային Օլիմպիական խաղեր բացման արարողությանը, որտեղ նա Ջեյմս Մեթյու Բարրի «Փիթեր ՓենВрачи без границ» աշխատությունից մի քանի տող է ընթերցել՝ որպես նվիրատվություն Great Ormond Street Hospital մանկական հիվանդանոցին։ Նրա ընթերցանությունը ուղեկցվում էր փչովի Վոլանդմորի և այլ մանկական գրական հերոսներով^[156]։

Ցրված սկլերոզ

Ռոուլինգը ֆինանսապես աջակցել է ցրված սկլերոզի հետազոտությանը և բուժմանը, որով տառապում էր նրա մայրը նախքան մահանալը (1990)։ 2006 թվականին Ռոուլինգը զգալի գումար էր նվիրաբերել Էդինբուրգի համալսարանում ռեանիմատոլոգիական նոր կենտրոն ստեղծելու համար, այնուհետև վերանվանվել է, այն դարձնելով Էն Ռոուլինգի անվան ռեգենարատիվ նյարդաբանության կլինիկա^[157]։ 2010 թվականին նա ևս 10 միլիոն ֆունտ ստեռլինգ է նվիրաբերել կլինիային^[158]։

Անհայտ պատճառներով Շոտլանդիայում ցրված սկլերոզն ամենատարածվածն է։ 2003 թվականին Ռոուլինգը մասնակցել է քարոզարշավին` այս հիվանդությամբ տառապող մարդկանց բուժման ազգային ստանդարտ ստեղծելու համար^[159]։ 2009 թվականի ապրիլին նա հայտարարել է Multiple Sclerosis Society Scotland աջակցելու դադարեցման մասին, հղում անելով կազմակերպության հյուսիսային և հարավային գրասենյակների միջևհակամարտությունը կարգավորելու անհնարինությանը^[159]։

Այլ բարեգործական գործողություններ

2006 թվականի օգոստոսի 1-ին և 2-ին Ռոուլինգը Սթիվեն Քինգի և Ջոն Իրվինգի հետ միասին Նյու Յորքի Ռադիո-սիթի-մյուզիք-հոլում իր գրքերն է կարդացել։ Միջոցառման շահույթը փոխանցվել է Haven Foundation հիմնադրամին, որը բարեգործական կազմակերպություն է^[160]։ 2007 թվականի մայիսին Ռոուլինգը նվիրաբերել է ավելի քան 250 հազար ֆունտ ստեռլինգ հիմնադրամին, որպեսզի ստեղծվի News of the World տաբլոիդը՝ բրիտանացի Մեդլին Մակկանի որոնումների համար, ով կորչել է Պորտուգալիայում^[161]։ Ռոուլինգը Նելսոն Մանդելայի, Ալբերտ Գոռի և Ալան Գրինսփենի հետ միասին գրել է Գորդոն Բրաունի ելույթների հավաքածուն, որի հասույթները ուղարկվել են Ջենիֆեր Բրաունի հետազոտական լաբորատորիա^[162]։

Քաղաքականություն

Ռոուլինգը հայտնի է իր ձախակողմյան քաղաքական հայացքներով։ 2008 թվականի սեպտեմբերին Աշխատանքի կուսակցության համագումարի նախօրեին Ռոուլինգը հայտարարել է, որ նա 1 միլիոն ֆունտ ստեռլինգ է նվիրաբերել Աշխատանքի կուսակցությանը և հրապարակայնորեն պաշտպանել է Աշխատանքի նախարար Գորդոն Բրաունին վերջինիս կոնսերվատիվ մրցակից Դևիդ Քեմերոնից՝ գովաբանելով Աշխատանքի քաղաքական մանկական աղքատության վերացման համար գործադրված ջանքերը^[163]։ Ռոուլինգը Գորդոն Բրաունի կնոջ՝ Սառա Բրաունի մտերմիկ ընկերուհին է, ում նա հանդիպրել է, երբ նրանք համագործակցում էին ոչ լիարժեք ընտանիքներին օժանդակալեու բարեգործական ծրագրին^[164]։

Ռոուլինգը 2008 թվականի փետրվարին իսպանախոս El País ամսագրի հետ քննարկել է 2008 թվականի Ամերիկայի Միացյալ Նահանգների նախագահական ընտրությունները, հայտարարելով, որ այս ընտրությունները մեծ ազդեցություն կունենան ամբողջ աշխարհի վրա։ Նա նաև ասել է, որ Բարաք Օբաման և Հիլարի Քլինթոնը Սպիտակ տանը "Բացառիկ" ("extraordinary") կլինեն։ Նույն հարցարզրույցում Ռոուլինգը Ռոբերտ Քենեդուն իր հերոս է ճանաչել^[165]։

2010 թվականի ապրիլին Ռոուլինգը Թայմսում հոդված է հրապարակել, որով քննադատում է Քեմերոնի ծրագիրը։ Նա խրախոսում է ամուսնական զույգերի միասին ապրելուն՝ նրանց տարեկան 150 ֆունտ ստեռլինգի չափով կրեդիտ տալով․ «Ով երբևէ զգացել է իրական աղքատությունը, երբեք չի կարող ասել "Սա գումար չէ, սա հաղորդագրություն է"։ Երբ ներխուժել են բնակարանդ, ու դու քեզ չես կարող թույլ տալ փականագործ վարձել, դա է գումարը։ Երբ դուք լոբու պահածոյի գումարից անգամ քիչ փող ունեք, և ձեր երեխան սոված է, դա է գումարը^[166]»։