З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі
| Нагарджуна |
|---|
 |
| Дата нараджэння | каля 150[1] |
|---|
| Месца нараджэння | |
|---|
| Дата смерці | каля 250[1] |
|---|
| Месца смерці | |
|---|
| Род дзейнасці | філосаф, пісьменнік, бхікшу, кампілятар |
|---|
| Навуковая сфера | будызм |
|---|
| Альма-матар | |
|---|
| Вядомыя вучні | Aryadeva[d][2], Lobpön Yönten Shenyen[d][2], Dzo Gi Ka Marupa[d][2], Chö Dzé Chökyi Dorjé[d][2], Q106788210?[2], Ma Tam Gipa[d][2], Lobpön Sangye Yeshe Shyab[d][2], Bhavyaviveka[d][2], Balimta[d][2], Shakya Shenyen[d][2], Lü Changchub[d][2], Q28410784?[2], Candrakīrti[d][2] і Shavaripa[d][2] |
|---|
 Медыяфайлы на Вікісховішчы |
Нагарджуна (санскр.: नागार्जुन, Nāgārjuna IAST — «срэбраны змей»; кіт.: 龍樹, Lóngshù Луншу; яп.: 龍樹, Ру:дзю; кар.: 용수, ёнгсу; тэлугу:నాగార్జునా) — індыйскі мысліцель, развіў ідэю аб «пустотнасці» дхарм; заснавальнік будыйскай школы Мадх’ямакі і вядучая постаць у будызме Махаяны. Належыць да ліку 84 махасідхаў будызму.
Дакладныя гады жыцця Нагарджуны невядомыя, меркавана — II—III стагоддзі (150—250), звесткі аб ім пераплятаюцца з фантастычнымі і міфалагічнымі сюжэтамі, таму цяжка вызначыць сапраўдныя падзеі яго жыцця. Шэраг традыцыйных тэкстаў сцвярджае, што ён жыў 600 гадоў (з II стагоддзя да н. э.). Некаторыя крытыкі мяркуюць, што існавалі два розныя Нагарджуны.
Па звестках Кумараджывы (IV—V стагоддзя) Нагарджуна нарадзіўся ў брахманскай сям’і на поўдні Індыі і прайшоў поўны курс брахманісцкай адукацыі, а затым звярнуўся ў будызм сам і звярнуў мясцовага цара; па паведамленнях Сюаньцзана (VII стагоддзе), дзейнасць Нагарджуны праходзіла ў Паўночна-Усходняй Індыі.
Зноскі
