จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี
เขตการปกครองตนเองทิเบต |
|---|
ประเทศที่ถูกยึดครอง |
| การถอดเสียงภาษาจีน |
|---|
| • อักษรจีน | 西藏自治区
(อักษรย่อ: 藏) |
|---|
| • พินอิน | Xīzàng Zìzhìqū
(อักษรย่อ: XZ / Zàng) |
|---|
| • ทับศัพท์ | ซีจ้าง จื้อจื้อชวี
(อักษรย่อ: จ้าง) |
|---|
| การถอดเสียงภาษาทิเบต |
|---|
| • อักษรทิเบต | བོད་རང་སྐྱོང་ལྗོངས། |
|---|
| • ระบบไวลี | bod rang skyong ljongs |
|---|
| • พินอินทิเบต | Poi Ranggyong Jong |
|---|
| • ทับศัพท์ | เพอรังกยงจง |
|---|
 |
 แผนที่แสดงที่ตั้งของเขตปกครองตนเองทิเบต |
เมืองหลวง
(และเมืองใหญ่สุด) | ลาซ่า |
|---|
| เขตการปกครอง | 5 นครระดับจังหวัด, 2 จังหวัด, 6 เขต, 68 อำเภอ, 692 ตำบล |
|---|
| การปกครอง |
|---|
| • เลขาธิการพรรค | อู๋ อิงเจี๋ย (吴英杰) |
|---|
| • ผู้ว่าราชการ | Che Dalha |
|---|
| พื้นที่[1] |
|---|
| • ทั้งหมด | 1,228,400 ตร.กม. (474,300 ตร.ไมล์) |
|---|
| อันดับพื้นที่ | อันดับที่ 2 |
|---|
| ความสูงจุดสูงสุด (ยอดเขาเอเวอเรสต์) | 8,848 เมตร (29,029 ฟุต) |
|---|
| ประชากร |
|---|
| • ทั้งหมด | 3,180,000 คน |
|---|
| • อันดับ | อันดับที่ 32 |
|---|
| • ความหนาแน่น | 2.59 คน/ตร.กม. (6.7 คน/ตร.ไมล์) |
|---|
| • อันดับความหนาแน่น | อันดับที่ 33 |
|---|
| ประชากรศาสตร์ |
|---|
| • องค์ประกอบทางชาติพันธุ์ | ทิเบต - 90%
ฮั่น - 8%
เหมินป้า - 0.3%
หุย - 0.3%
อื่น ๆ - 0.2% |
|---|
| • ภาษาและภาษาถิ่น | ภาษาทิเบต ภาษาจีนกลาง |
|---|
| รหัส ISO 3166 | CN-XZ |
|---|
| GDP (ค.ศ. 2017) | 131 พันล้านเหรินหมินปี้ (อันดับที่ 31)[3] |
|---|
| - ต่อหัว | 39,258 เหรินหมินปี้ (อันดับที่ 28) |
|---|
| HDI (2018) |  0.585[4]
ปานกลาง · อันดับที่ 31 |
|---|
| เว็บไซต์ | www.xizang.gov.cn |
|---|
เขตปกครองตนเองทิเบต หรือ เขตปกครองตนเองซีจ้าง หรือ ประเทศทิเบตภายใต้การยึดครองของจีน เป็นเขตปกครองตนเองของชาวทิเบต ตั้งอยู่ทางตะวันตกเฉียงใต้ของสาธารณรัฐประชาชนจีน มีเมืองหลวงชื่อ ลาซ่า มีพระเป็นผู้นำของเขตปกครองตนเองนี้ ชาวทิเบตนับถือศาสนาพุทธนิกายวัชรยาน คล้ายกับประเทศภูฏาน ทิเบตตั้งอยู่บนเทือกเขาหิมาลัย เป็นที่ราบสูงที่สูงที่สุดในโลก จนได้รับฉายาว่า หลังคาโลก ทิเบตมีอากาศที่หนาวเย็นมาก และมีความกดอากาศและออกซิเจนที่ต่ำ ฉะนั้นผู้ที่จะมาในทิเบตจะต้องปรับสภาพร่างกายก่อน และด้วยเหตุนี้ประชากรที่อาศัยอยู่ในทิเบตจึงน้อย
พลเมืองชายของทิเบตกว่าครึ่งบวชเป็นพระ ก่อนที่จีนจะผนวกทิเบตเป็นเขตปกครองตนเอง ทิเบตมีสามเณริกามากที่สุดในโลก ในทิเบตเคยมีคัมภีร์มากมาย พลเมืองนับถือศาสนาอย่างเคร่งครัด จนได้รับฉายาว่า "แดนแห่งพระธรรม"
ที่ตั้งและอาณาเขต
เขตปกครองตนเองทิเบตมีพื้นที่ติดต่อดังนี้
ประวัติ
ก่อนคริสต์ศักราช ชนชาติทิเบตอาศัยอยู่ที่ราบสูงทิเบต มีการไปมาหาสู่กันกับชนชาติฮั่นที่อาศัยอยู่ในแผ่นดินใหญ่จีน ผ่านระยะเวลาอันยาวนาน เผ่าชนต่าง ๆ ของที่ราบสูงชิงไห่-ทิเบตก็ค่อย ๆ รวมกันเป็นเอกภาพ และกลายเป็นชนชาติทิเบตในปัจจุบัน
ต้นคริสต์ศตวรรษที่ 7 สภาพแบ่งแยกปั่นป่วนในภูมิภาคกลางของจีนที่ดำเนินมาเป็นเวลานาน 300 กว่าปีได้สิ้นสุดลง ขณะเดียวกัน วีรบุรุษซงแจ็นกัมโป ราชวงศ์ยาร์ลุง ของชนชาติทิเบตได้สถาปนาจักรวรรดิทิเบตอย่างเป็นทางการขึ้นมา และตั้งเมืองหลวงที่นครลาซ่า ในช่วงปกครองประเทศ พระเจ้าซงแจ็นกัมโปได้ศึกษาเทคโนโลยีทางการผลิตและผลงานทางการเมืองและวัฒนธรรมที่ทันสมัยของราชวงศ์ถัง และมีความสัมพันธ์ฉันมิตรในด้านต่าง ๆ กับราชวงศ์ถังไม่ว่าจะเป็นด้านการเมือง เศรษฐกิจ และวัฒนธรรม
ในช่วงกลางคริสต์ศตวรรษที่ 13 หลังจากทิเบตได้รวมเข้าเป็นดินแดนส่วนหนึ่งของจีนเป็นต้นมา แม้ว่าจีนจะมีหลายราชวงศ์ที่ผลัดเปลี่ยนกันขึ้นปกครองประเทศ และเปลี่ยนอำนาจรัฐหลายครั้ง แต่ทิเบตก็อยู่ภายใต้การควบคุมของรัฐบาลกลางมาโดยตลอดไม่ว่าราชวงศ์ใด
หลังจากราชวงศ์ชิงได้สถาปนาขึ้นในปี พ.ศ. 2187 (ค.ศ. 1644) ได้ให้ความสำคัญเป็นอย่างยิ่งในการปกครองควบคุมทิเบตอย่างใกล้ชิด ทำให้อำนาจการบริหารปกครองของรัฐบาลกลางเป็นไปอย่างมีระบบระเบียบยิ่งขึ้น เมื่อปี พ.ศ. 2270 (ค.ศ. 1727) ราชวงศ์ชิงได้ส่งเสนาบดีไปประจำทิเบต เพื่อเป็นตัวแทนของส่วนกลางกำกับดูแลกิจกรรมบริหารส่วนท้องถิ่นของทิเบต
ตั้งแต่ พ.ศ. 2455 ราชอาณาจักรทิเบตประกาศแยกตัวเป็นเอกราชจากจีน แต่จีนยังมีอิทธิพลต่อการเมืองภายในทิเบตและยังมีอำนาจปกครองทิเบตในคามและอัมโด จนถึง พ.ศ. 2501 จีนบุกเข้าทิเบตและก่อตั้งเขตปกครองพิเศษขึ้น
ผู้นำทางจิตวิญญาณและผู้นำสูงสุดของชาวทิเบตคือ องค์ทะไลลามะ องค์ปัจจุบัน
การแบ่งเขตการปกครอง
เขตปกครองตนเองทิเบตแบ่งออกเป็น 7 เขตการปกครองระดับจังหวัด ประกอบด้วย 6 นครระดับจังหวัด และ 1 จังหวัด
ภายในนี้ยังแบ่งออกเป็น 74 เขตการปกครองระดับอำเภอ ประกอบด้วย 66 อำเภอ และ 8 เขต
| เขตการปกครองของเขตปกครองตนเองทิเบต |
|---|
|
| รหัสเขตการปกครอง[5] | ชื่อเขตการปกครอง | พื้นที่ (ตร.กม.)[6] | ประชากรปี 2010[7] | ศูนย์กลางการปกครอง | เขตการปกครองย่อย[8] |
|---|
| เขต | อำเภอ |
|---|
| 540000 | เขตปกครองตนเองทิเบต | 1,228,400.00 | 3,002,166 | นครลาซ่า | 8 | 66 |
|---|
| 540100 | นครลาซ่า | 29,538.90 | 559,423 | เขตเฉิงกวาน | 3 | 5 |
|---|
| 540200 | นครซีกาเจ | 182,066.26 | 703,292 | เขตซัมจุมเจ | 1 | 17 |
|---|
| 540300 | นครชัมโต | 108,872.30 | 657,505 | เขตข่ารั่ว | 1 | 10 |
|---|
| 540400 | นครญิงจี | 113,964.79 | 195,109 | เขตปาอี๋ | 1 | 6 |
|---|
| 540500 | นครชานหนาน | 79,287.84 | 328,990 | เขตเนตง | 1 | 11 |
|---|
| 540600 | นครนักชู | 391,816.63 | 462,382 | เขตเซ่อหนี | 1 | 10 |
|---|
| 542500 | จังหวัดงารี | 296,822.62 | 95,465 | อำเภอการ์ | | 7 |
|---|
ดูเพิ่ม
อ้างอิง
แหล่งข้อมูลอื่น
.jpg)
_(%2Ball_claims_hatched).svg)
