FC Internazionale Milano

Voor de Tweede Wereldoorlog

De club werd opgericht op 9 maart 1908 nadat enkele leden van de Milan Cricket and Football Club (nu AC Milan) zich hadden afgescheiden om een nieuwe club te vormen. Een groep Italianen en Zwitsers (Giorgio Muggiani, een schilder die het eerste logo ontwierp, Bossard, Lana, Bertoloni, De Olma, Enrico Hintermann, Arturo Hintermann, Carlo Hintermann, Pietro Dell'Oro, Ugo en Hans Rietmann, Voelkel, Maner, Wipf, en Carlo Ardussi en Menno Knoote) waren niet tevreden over de dominantie van Italianen in het team van AC Milan en verlieten de club om Internazionale op te richten. Vanaf het begin stond de club open voor buitenlandse spelers.

In 1909/10 won de club voor het eerst de scudetto (landstitel). Virgilio Fossati was op dat moment speler-trainer en sneuvelde in de Eerste Wereldoorlog. De volgende titel kwam er tien jaar later. In 1928 fuseerde de club met US Milanese. In het fascistische tijdperk werd de naam Internazionale niet geapprecieerd en werd de naam Ambrosiana aangenomen en speelde de club in witte shirts met een rood kruis. In 1932 werd het toegelaten dat de naam veranderd werd in Ambrosiana-Inter en in 1945 nam de club opnieuw de naam Internazionale aan.

Grande Inter

Inter won de zesde en zevende landstitel in 1953 en 1954. Na deze titels brak het beste tijdperk in de geschiedenis van de club aan, ook wel bekend als het tijdperk van Grande Inter. Tijdens deze periode won de club drie landstitels (1963, 1965 en 1966). Maar ook Europees ging het de club voor de wind. In 1964 won de club de Europacup I tegen het grote Real Madrid CF. Het volgende seizoen toen in het thuisstadion San Siro gespeeld werd versloeg Inter een andere grootmacht die de competitie al twee keer gewonnen had, SL Benfica.

Na het gouden tijdperk in de jaren 60 won Inter de elfde landstitel in 1971 en dan was het tot 1980 wachten op de twaalfde titel. In de Europacup I werd in 1972 de finale bereikt maar daarin was het AFC Ajax van Johan Cruijff en Johan Neeskens een maatje te groot (2-0). De Coppa Italia werd in 1978 en 1982 gewonnen. De veelvoudige West-Duitse ex-internationals Hansi Müller (1975-1982 VfB Stuttgart, 1982-1984 Inter Milan) en Karl-Heinz Rummenigge (1974-1984 Bayern München, 1984-1987 Inter Milan) speelden 2 respectievelijk 3 seizoenen voor Inter Milan.

Donkere periode

Tot begin jaren negentig liep het nog vlot voor de club en in 1991 werd nog de UEFA Cup gewonnen. Maar daarna ging het iets minder bij de club. Terwijl grote rivalen AC Milan en Juventus zowel in Italië als in Europa successen behaalden, eindigde Inter vaker in de middenmoot. Het ergste kwam in 1994 toen Inter slechts één puntje boven de degradatiezone eindigde. Troostprijs dat jaar was wel een nieuwe UEFA Cup-overwinning. In 1994/95 werd een gedeelde zesde plaats bereikt nadat Massimo Moratti het voorzitterschap overnam. Er waren ook veelbelovende spelers als Christian Vieri, Ronaldo en Hernán Crespo, waarmee Inter twee keer het wereldrecord voor een transfersom verbrak. In 1998 werd Inter nog eens vicekampioen en won opnieuw de UEFA Cup maar de jaren 90 is het enige decennium in de clubgeschiedenis waarin geen landstitel werd behaald.

Heropleving

Op 15 juni 2005 won Inter de Coppa Italia tegen AS Roma en op 20 augustus van dat jaar ook de supercup tegen kampioen Juventus. Het was de eerste supercupoverwinning sinds 1989. Het volgende seizoen werd de beker opnieuw gewonnen tegen Roma. Inter kreeg ook de landstitel van 2005/06 toegewezen, hoewel ze derde geëindigd waren, door het omkoopschandaal met Juventus, SS Lazio, ACF Fiorentina, Reggina Calcio en AC Milan. Alle clubs kregen een straf, die later wel verminderd werd. Grootste slachtoffer werd oude dame Juventus die twee landstitels verloor (eentje aan Inter en eentje niet toegekend) en naar de Serie B werd gezet. AC Milan kreeg 8 strafpunten aan de start van de competitie en zonder Juventus in het spel was Inter torenhoog favoriet om de titel te behalen.

Inter deed dit met grote klasse en begon met een recordbrekende zegereeks van 17 wedstrijden die op 25 september 2006 startte met een 4-1-overwinning op Livorno en eindigde op 28 februari 2007 met een 1-1 gelijkspel tegen Udinese. De 5-2-overwinning op 25 februari 2007 brak het record van FC Bayern München en Real Madrid CF die 15 opeenvolgende overwinningen behaalden van de vijf grootste competities (Premier League, Serie A, La Liga, Ligue 1 en Bundesliga. De zegereeks duurde vijf maanden en Inter staat op de derde plaats in Europa na SL Benfica (29 overwinningen) en Celtic FC (25 overwinningen). Daarna ging het iets minder goed en speelde de club gelijk tegen clubs waarvan gewonnen zou moeten worden maar desalniettemin bleef de club genoeg punten voorsprong behouden. AS Roma dat tweede stond doorbrak de onoverwinnelijkheid uiteindelijk door met 3-1 te winnen en Inter de eerste seizoensnederlaag toe te dienen.

In 2010 ging Internazionale door op zijn elan, ze werden voor de 5e keer op rij kampioen van Italië. Daarnaast wonnen ze ook nog eens de Coppa Italia en de Champions League. Hierdoor zijn ze de eerste Italiaanse club en de 6e club in Europa die ooit de "treble" heeft gemaakt. Verder wonnen ze nog de Italiaanse Supercup en werden ze wereldkampioen waardoor ze vijf bekers in één jaar bemachtigden.

Trainerscrisis, verjonging en nieuw begin (2011-2013)

Nadat Internazionale alle prijzen had gewonnen, die er te winnen vielen ging de club vol goede moed het nieuwe seizoen in. José Mourinho, de toenmalige trainer verliet Internazionale voor het Spaanse Real Madrid CF. Hij werd vervangen door Rafael Benítez, die nog maar net van zijn vorige club Liverpool kwam. Door de tegenvallende resultaten en ondanks het winnen van het WK voor clubs werd Benítez in december 2010 ontslagen als hoofdtrainer van Inter. De geruchten wie de volgende trainer zou worden waren in volle gang, uiteindelijk werd dit Leonardo, die voor flinke spanningen zorgde, aangezien hij overkwam van rivaal AC Milan. Hij begon heel goed, behaalde 30 punten uit 12 wedstrijden en brak zelfs een record in de Serie A, door uit 13 wedstrijden 33 punten te halen. Leonardo sleepte Inter naar de achtste finale van de Champions League tegen FC Bayern München, die op 15 maart 2011 thuis werd gespeeld en verloren. Maar in de uitwedstrijd wist Inter toch meer te scoren en ging de club door naar de kwartfinale. Ondertussen in de Serie A verloren ze van hun rivalen AC Milan met 3-0 en twee weken later van Parma, dat probeerde niet te degraderen. Met deze nederlaag hadden ze geen kans meer op de titel. In de kwartfinale speelde ze tegen FC Schalke 04 en ze verloren met extreme cijfers over 2 wedstrijden: 3-7. Op 29 mei 2011 versloegen ze Palermo met 3-1, waardoor ze de Coppa Italia wonnen dat seizoen. In de Serie A eindigde ze op de tweede plaats met 6 punten verschil op AC Milan. Clubtopscorer was Samuel Eto'o met 21 doelpunten.

Toen het seizoen eindigde verliet Leonardo de club weer, en zijn opvolger werd Gian Piero Gasperini. Ze begonnen het Seizoen voor de Supercoppa Italia tegen AC Milan, die met 2-1 werd verloren. De eerste wedstrijd in de Serie A werd ook verloren met 4-3 van Palermo, en de week daarop speelden ze gelijk tegen AS Roma. In de Champions League verloren ze van Trapzonspor. Na die nederlaag verloren ze ook van het nog maar net gepromoveerde Novara. Na 5 wedstrijden niet te winnen werd Gasperini ontslagen door Inter.

Hij werd uiteindelijk vervangen door Claudio Ranieri die goed van start ging, door 7 wedstrijden achter elkaar te winnen, waaronder tegen de rivalen AC Milan, waardoor iedereen er weer hoop in had dat ze meededen om te titel. Hij zorgde ervoor dat Inter toch door ging in de Champions League. Na de winterstop zag alles er minder goed uit, ze waren hun topspeler Samuel Eto'o al kwijt geraakt, maar nu verliet Thiago Motta ook de club. Ze verloren de achtste finale in de Champions League van Marseille, en in de Serie A ging het ook steeds minder, het toppunt werd bereikt toen ze verloren van de rivalen uit Turijn, Juventus FC. Na deze nederlaag diende Ranieri zijn contract in en verliet de club. Toen werd Andrea Stramaccioni aangesteld als trainer van het eerste elftal, na hij de A1 van Inter het Next Generation Toernooi liet winnen. Hij wist Inter toch nog van een teleurstellende 8e plek naar de 6e plek te krijgen, waardoor ze toch nog Europa League mogen spelen. Ook won hij de 'Derby Della Madonina', de wedstrijd tegen AC Milan, waardoor ze tweemaal dit seizoen van hun rivalen wonnen. Massimo Moratti heeft aangegeven dat Stramaccioni ook de trainer van het seizoen 2012-13 wordt.

Nieuwe president (2013/14-heden)

Na de teleurstellende resultaten van het seizoen 2012/13 (9e plaats), waardoor Inter voor het eerst sinds 1999 het volgende seizoen geen Europees voetbal speelt, werd Stramaccioni ontslagen. Walter Mazzarri werd door Moratti aangesteld als nieuwe coach, die voorheen coach was van Napoli. Intern werd er al langer dan een jaar gespeculeerd en overlegd over een overname van de club. Erick Thohir wilde de club overnemen, en was dus al lang in onderhandeling met Moratti. Op 15 november 2013 was de kogel door de kerk: Thohir koopt 70% van de aandelen van de club voor zo'n 366 miljoen. De andere 30% blijft van Moratti, die ook benoemd is tot erevoorzitter.

Andere historische informatie

Inter is nog nooit gedegradeerd naar een klasse lager dan de hoogste klasse sinds de oprichting van de club, een prestatie die fans erg waarderen. Mai stato in B (nooit in de Serie B), is dan ook een slogan die regelmatig wordt gescandeerd tijdens wedstrijden. Nadat Juventus naar de Serie B werd gezet in 2006 werd Inter de enige Italiaanse club die dit kon zeggen. Vanaf 2007 is de 99-jarige reeks in de topklasse een van de langstlopende op de hele wereld.

Voorzitter en eigenaar was gedurende enige tijd ook Massimo Moratti, de zoon van Angelo Moratti die voorzitter was in de gouden periode van de club. Massimo probeerde het succes van zijn vader te evenaren en had al veel geld in de club gestoken om ’s werelds beste voetballers aan te trekken. Maar toch verkocht hij de club door. Op dit moment is de club in Chinese handen.

Inter besloot in april 2015 het rugnummer 4 niet meer te gebruiken als eerbetoon aan Javier Zanetti. De Argentijn speelde negentien seizoenen voor de club en werd daarna opgenomen in het bestuur.

Selectie

Nr.	Naam	Nationaliteit	Contract	Vorige club
Doelmannen
1	Yann Sommer	Zwitserland	2026	Bayern München
12	Raffaele Di Gennaro	Italië	2024	AS Gubbio
77	Emil Audero	Italië	2024	Sampdoria (gehuurd)
Verdedigers
6	Stefan De Vrij	Nederland	2025	Lazio
15	Francesco Acerbi	Italië	2025	Lazio (gehuurd)
28	Benjamin Pavard	Frankrijk	2028	Bayern München
31	Yann Aurel Bisseck	Duitsland	2028	Aarhus GF
32	Federico Dimarco	Italië	2027	FC Sion
36	Matteo Darmian	Italië	2024	Parma
95	Alessandro Bastoni	Italië	2024	Atalanta Bergamo
Middenvelders
2	Denzel Dumfries	Nederland	2025	PSV
5	Stefano Sensi	Italië	2024	Sassuolo
7	Juan Cuadrado	Colombia	2024	Juventus
14	Davy Klaassen	Nederland	2024	Ajax
16	Davide Frattesi	Italië	2024	Sassuolo (gehuurd)
17	Tajon Buchanan	Canada	2028	Club Brugge
20	Hakan Çalhanoğlu	Turkije	2024	AC Milan
21	Kristjan Asllani	Albanië	2027	Empoli
22	Henrikh Mkhitaryan	Armenië	2024	AS Roma
23	Nicolò Barella	Italië	2024	Cagliari
30	Carlos Augusto	Brazilië	2024	AC Monza (gehuurd)
Aanvallers
8	Marko Arnautović	Oostenrijk	2024	Bologna (gehuurd)
9	Marcus Thuram	Frankrijk	2028	Bor. M'gladbach
10	Lautaro Martínez	Argentinië	2026	Racing Club
70	Alexis Sánchez	Chili	2024	OM

Laatste update: 3 februari 2024

Eindklasseringen

Inter in Europa

Inter speelde sinds 1930 in diverse Europese competities. Hieronder staan de competities en in welke seizoenen de club deelnam. De edities die Inter heeft gewonnen zijn dik gedrukt:

• Champions League (18x)

1998/99, 2000/01, 2002/03, 2003/04, 2004/05, 2005/06, 2006/07, 2007/08, 2008/09, 2009/10, 2010/11, 2011/12, 2018/19, 2019/20, 2020/21, 2021/22, 2022/23, 2023/24

• Europacup I (7x)

1963/64, 1964/65, 1965/66, 1966/67, 1971/72, 1980/81, 1989/90

• Europa League (5x)

2012/13, 2014/15, 2016/17, 2018/19, 2019/20

• UEFA Super Cup (1x)

2010

• Europacup II (2x)

1978/79, 1982/83

• UEFA Cup (23x)

1972/73, 1973/74, 1974/75, 1976/77, 1977/78, 1979/80, 1981/82, 1983/84, 1984/85, 1985/86, 1986/87, 1987/88, 1988/89, 1990/91, 1991/92, 1993/94, 1994/95, 1995/96, 1996/97, 1997/98, 2000/01, 2001/02, 2003/04

• Jaarbeursstedenbeker (6x)

1955/58, 1958/60, 1960/61, 1961/62, 1969/70, 1970/71

• Mitropacup (7x)

1930, 1933, 1934, 1935, 1936, 1938, 1939

Bijzonderheden Europese competities:

Bijzonderheid	Datum	Tegenstander	Uitslag	Plaats	Naam	Aantal
Hoogste overwinning	11-11-1964	Dinamo Boekarest	6-0	Milaan
	11-11-1964	Stjarnan FC	6-0	Milaan
Hoogste nederlaag	16-04-1986	Real Madrid CF	1-5	Madrid
	25-11-2003	Arsenal FC	1-5	Milaan
Speler met meeste wedstrijden	14-03-2013				Javier Zanetti	160
Speler met meeste doelpunten	04-11-1987				Alessandro Altobelli	35

UEFA Club Ranking: 8 (12-08-2023)

Spelers

Top-5 meest gespeelde wedstrijden

Nr.	Land	Naam	Positie	Periode	Aantal
1	Argentinië	Javier Zanetti	Verdediger	1995–2014	858
2	Italië	Giuseppe Bergomi	Verdediger	1979–1999	754
3	Italië	Giacinto Facchetti†	Verdediger	1960–1978	637
4	Italië	Sandro Mazzola	Aanvaller	1960–1977	566
5	Italië	Giuseppe Baresi	Verdediger	1976–1992	558

Top-5 Doelpuntenmakers

Nr.	Land	Naam	Periode	Aantal
1	Italië	Giuseppe Meazza†	1927–1939, 1946–1947	284
2	Italië	Alessandro Altobelli	1977–1988	209
3	Italië	Roberto Boninsegna	1969–1976	173
4	Italië	Sandro Mazzola	1960–1977	162
5	Italië	Benito Lorenzi†	1947–1958	143

Stand: 12-08-2023

Trainers

• Lijst van betaaldvoetbalclubs in Italië

• Officiële website

Zie de categorie FC Internazionale Milano van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.