Sentripetalkraft

Storleiken til sentripeltalkrafta til ein lekam er massen m med ein viss fart v langs ein bane med krummingsradius r:^[4]

${\displaystyle F={\frac {mv^{2}}{r}}}$

Retninga til krafta er retta inn mot senteret av sirkelen som lekamen flyttar seg langs, eller sirkelen som best passar den lokale banen til lekamen om banen ikkje er sirkulær.^[5] Krafta vert stundom òg skriven med vinkelsnøggleiken ω til lekamen rundt senteret til ein sirkel:

${\displaystyle F=mr\omega ^{2}\,}$

For ein satellitt i bane rundt ein planet, er den delvis verkelege sentripetalkrafta eit resultat av den klassiske newtonske gravitasjonsmodellen mellom satellitten og planaten. Tyngdekreftene på kvar lekam verkar mot den andre, som er mot massesentrumet til dei to lekamane. For lekamar i krinslaup er dette tyngdesentrumet sentrumet for sirkulære krinslaup. For ikkje-sirkulære krinslaup eller trajektoriar, er det berre komponenten til tyngdekrafta som er ortogonal til banen (mot senteret av smygekurven) som vert kalla sentripetalkrafta. Den andre komponenten aukar eller sakkar ned farten til satellitten i banen.^[6] Enkelte kjelder, inkludert Newton, omtalar heile tyngdekrafta som sentripetal, sjølv om ho ikkje strengt tatt er sentripetal når banen ikkje er sirkulær^[7].

For ein lekam som er festa til enden av eit tau og som roterer rundt ein vertikal rotasjonsakse, er sentripetalkrafta den horisontale komponenten til spenninga i tauet, som verkar mot rotasjonsaksen. For ein lekam som spinn rundt er det den indre trekkspenninga som gjev sentripetalkreftene som gjer at delane av lekamen flyttar seg i lag i sirkelrørsler.

• Fiktiv kraft
• Sentrifugalkraft
• Sirkelrørsle
• Corioliskrafta
• Reaktiv sentrifugalkraft
• Ortogonale koordinatar
• Statikk
• Kinematikk
• Praktisk mekanikk
• Analytisk mekanikk
• Klassisk mekanikk