Mistrzostwa Świata w Piłce Nożnej 1966

VIII Mistrzostwa Świata w Piłce Nożnej 1966 zostały rozegrane w Anglii w dniach 11-30 lipca. Zwyciężyła reprezentacja gospodarzy, która w finale pokonała reprezentację RFN. Trzecie miejsce zajęli Portugalczycy a czwarte reprezentanci ZSRR. W turnieju zadebiutowały reprezentacje Korei Północnej i Portugalii.

Mistrzostwa Świata w Piłce Nożnej 1966

1966 FIFA World Cup

1962 1970
Dyscyplina	piłka nożna
Organizator	UEFA
Szczegóły turnieju
Gospodarz	Anglia
Otwarcie	11 lipca, Londyn
Zamknięcie (finał)	30 lipca, Londyn
Liczba drużyn	16 (z 5 konfederacji)
Liczba aren	8 (w 7 miastach)
I miejsce	Anglia
II miejsce	RFN
III miejsce	Portugalia
Statystyki turnieju
Liczba meczów	32
Liczba bramek	89 (2,78 na mecz)
Oglądalność	1 635 000 (51 094 na mecz)
Król strzelców	Eusébio (9 goli)
Multimedia w Wikimedia Commons

Mistrzostwami uczczono setną rocznicę powstania Angielskiego Związku Piłki Nożnej. Kilka dni przed mistrzostwami figurka Złota Nike, którą wręczano zwycięskiej reprezentacji, została skradziona. Później odnalazł ją kundel o imieniu Pickles^[1].

MŚ 1966 były pierwszymi nadawanymi drogą satelitarną. Na znak protestu przeciwko dyskryminacji politycznej wycofało się kilkanaście krajów Azji i Afryki (przyznano im, wspólnie z Oceanią, tylko jedno miejsce w finałach MŚ)^[2].

W finale spotkały się reprezentacje Anglii i RFN. Anglia wygrała 4:2 i przed własną publicznością zdobyła pierwszy i jak na razie jedyny tytuł Mistrzów Świata.W finale hat tricka ustrzelił Geoff Hurst – jest pierwszym piłkarzem, który tego dokonał w spotkaniu finałowym Mistrzostw Świata, osiągnięcie to powtórzył dopiero Kylian Mbappé w finale mundialu w 2022 r. Do legendy przeszedł drugi gol Hursta na 3:2, zdobyty w 101. minucie (11. minucie dogrywki). Po uderzeniu Anglika piłka odbiła się bowiem od poprzeczki, uderzyła o ziemię w okolicach linii bramkowej (za plecami Tilkowskiego) i wyszła w pole. Sędzia główny, Szwajcar Dienst nie widział dokładnie całej sytuacji, więc skonsultował się z radzieckim arbitrem liniowym, Tofikiem Bachramowem. Ten stanowczo stwierdził, że bramka została zdobyta zatem główny arbiter bramkę uznał, mimo gwałtownych protestów graczy RFN. Do dziś kwestia prawidłowości uznania bramki powoduje kontrowersje i nie została ostatecznie wyjaśniona, nawet zapisy z taśmy filmowej niczego nie rozstrzygnęły. Kilka lat temu analizy wykonane przez specjalistów z dziedziny balistyki wykazały, że gol nie mógł paść.Mimo to werdykt sędziego był ostateczny i Anglia została mistrzem świata.Statuetkę Złotej Nike kapitanowi drużyny Bobby'emu Moore'owi wręczyła królowa Elżbieta II. Wszyscy piłkarze mistrzowskiej drużyny zostali przez nią uhonorowani tytułem baroneta, a trener Anglii Alf Ramsey został uhonorowany szlacheckim tytułem sir. Zwycięstwo Anglii było trzecim zwycięstwem gospodarzy turnieju w historii Mistrzostw Świata. Wcześniej dokonały tego: Urugwaj na MŚ w 1930 oraz Włochy na MŚ w 1934.

Królem strzelców został Portugalczyk Eusébio da Silva Ferreira ("Czarna Perła"), który strzelił 9 goli.