உயிரியல் வரலாறு

ஆரம்ப பண்பாடு

ஆரம்பகால மனிதன் தமது தப்பிவாழ்தலை அதிகரிக்கும் வகையில் தாவரங்கள் மற்றும் விலங்குகள் பற்றிய அறிவினைப் பரப்பினான்.இதில் விலங்குகள், மனிதன் பற்றிய உடற்கூற்றியல் அவற்றின் நடத்தைக் கோலங்கள், புலம்பெயர்வு பற்றிய அறிவுகளும் உள்ளடங்கியிருந்தது. எவ்வாறாயினும் முதலாவது உயிரியல் பற்றிய முதன்மையான அறிவு 10,000 ஆண்டுகளுக்கு முன் புதியகற்காலத்தில் ஏற்பட்டது. மனிதன் முதலில் பயிர்ச் செய்கையில் ஈடுபட்டனர். பின்னர் விலங்கு வளர்ப்பில் ஈடுபட்டான். இது அவனை நிலையான குடியிருப்பு சமூகமாக ஆக்கியது.^[1]

பண்டைய கலாசாரங்களான மெசப்பதேமியா, எகிப்து, இந்தியா, மற்றும் சீன வரலாறுகளில் சுஸ்ருதர், சாங் ஷொங்ஜிங் முதலான சுதந்திரமான இயற்கை மெய்யியலினை பிரதிநிதித்துவப் படுத்தும் இயற்கை அறிவியலின் நிபுணர்கள் உருவாகினர். இருப்பினும், புதிய உயிரியலின் வேர் என்பது மதச்சார்பற்ற மரபான பண்டைய கிரேக்க மெய்யியலில் உருவானது.^[2]

பண்டைய மெசொப்பொத்தேமியா

கடவுள் எவ்வாறு இந்த உலகத்தை ஒழுங்குபடுத்தினார் என்பது முதலான இயற்கை உலகு பற்றிய தேடல்கள் மெசெப்பத்தேமியகளிடம் காணப்பட்டது. வருவது கூறல் நோக்குக்காக விலங்கு உடற்றொழிலியல் பற்றி குறிப்பாக உடற்குறிகூறலில் முக்கியத்துவமுடைய ஈரலின் உடற்கூற்றியல் பற்றி கற்றனர். விலங்கு நடத்தைகளையும் குறிசொல்லல் நோக்குக்காக கற்றனர். விலங்குகளை வீட்டு வளர்ப்புக்காக பயிற்றுவித்தல் குறித்த வாய்மூல அறிவும், குதிரைகளை கையாளல் குறித்த எழுத்துமூல அறிவுகளும் காணப்பட்டன.^[3]

பண்டைய மெசொப்பத்தேமியர்களுக்கு முறையான அறிவியலுக்கும் மந்திரத்திற்கும் இடையிலான வேறுபாடு தெரியவில்லை.^[4][5][6] ஒருவர் நோய்வாய்ப்பட்டால் வைத்தியர்கள் மந்திர உச்சாடனத்தையும் மருந்தையும் ஒருங்கே பிரயோகித்தனர்.^[4][5][6] ஆரம்பகால மருத்துவ குறிப்புகள் மூன்றாவது ஊர் வம்ச காலம் வரை சுமேரிய மொழியிலேயே காணப்பட்டது. (அண். 2112 – அண். 2004 BCE).^[7]

பண்டைய சீன மரபுகள்

பண்டைய சீனாவில் உயிரியல் விடயங்கள் சீன மூலிகை மருத்துவம், உடற்கூற்று மருத்துவம், இரசவாதம், சீன மெய்யியல் என பல்வேறு கற்கைப் பிரிவுகளில் பரப்பப்பட்டன. சீன இரசவாதத்தின் தாவோயியம் மரபு சுகாதாரம் குறித்து முன்னுரிமைப்படுத்துவதால் இது உயிர் அறிவியலாக கொள்ளப்படும். இதன் இறுதி இலக்கு முழுநோய்க்குமான மருத்துவம். வகைப்பாடான சீன மருத்துவம் யின் யாங்கு தத்துவத்திலிருந்தும், வூசிங் தத்துவத்திலிருந்தும் உருவாகியது.^[8] சுவாங்சீ முதலான தாவோயிய மெய்யியலாளர் பொ.ஊ.மு 4ஆம் நூற்றாண்டில் அந்தந்த வடிவில் உயிர் அங்கிகள் உருவாக்கப்பட்டது என்பதை மறுக்கும் கூர்ப்பு பற்றிய எண்ணங்களை முன்வைத்தனர்.^[9]

பண்டைய இந்திய மரபுகள்

ஆயுர்வேதம் இந்திய துணைக் கண்டத்தில் தோன்றய ஒழுங்கமைக்கப்பட்ட மிகப்பழைய மருத்துவ முறை ஆகும். இது பொ.ஊ.மு 1500களில் இந்திய அறிவு, ஞானம், பண்பாடு குறித்து விளக்கும் பண்டைய நூல்களான நால் வேதங்களில் ஒன்றான அதர்வண வேதத்திலிருந்து தோற்றம் பெற்றது.

பண்டைய எகிப்திய மரபு

ஒரு டசினுக்கும் அதிகமான மருத்துவ ஏடுகள் காணப்படுகின்றன.குறிப்பாக இதுவரை உள்ளவற்றில் மிக்ப் பழமையான சத்திர சிகிச்சை ஏடாக கருதப்படுகின்ற எட்வின் ஸ்மித் ஏடுகள் மற்றும் பல்வேறு நோய்களுக்கான மருந்து சரக்காய்வு நூலான எபெர்ஸ் ஏடுகள் என்பன பொ.ஊ.மு 16ஆம் நூற்றாண்டுக்குரியன.

பண்டைய எகிப்து பிணச்சீரமைப்பு செய்வதிலும் இறந்த மனித உடலங்களை மம்மியாக்கம் செய்து சிதைவடைவதிலிருந்து பாதுகாப்பதிலும் நன்கறியப்பட்டது.^[10]